ตอนที่ 443 ไปตระกูลถังอีกครั้ง (5)
ผู้บริสุทธิ์ตายในมือกู้เจิ้นหยางเป็นจำนวนมาก
แต่น่าหลานเยียน คือคนที่เขาหักใจทำร้ายไม่ลง…
เขาทำร้ายใครก็ได้ เว้นแต่นางเท่านั้นที่เขาทำไม่ได้!
ตอนนั้นเขาบีบบังคับน่าหลานเยียนมาพรรคเภสัชเทพ ทั้งๆ ที่เขาจับนางขังและมัดไว้ได้ กระทั่งทำให้นางสูญเสียความทรงจำ ก็ทำได้ แต่น่าหลานเยียนแบบนั้นจะต่างอะไรกับท่อนไม้เล่า
สิ่งที่เขาชอบก็คือนางที่ยิ้มแย้ม ความฉลาดหลักแหลมของนาง ความเย่อหยิ่งองอาจของนาง หาใช่นกยูงทองที่ถูกขังในกรงไม่
ดังนั้นเขาจึงหักใจทำเช่นนั้นกับน่าหลานเยียนไม่ลง อาศัยอะไร…นางถึงถูกปฏิบัติเยี่ยงนั้นที่ตระกูลถัง
ที่ว่ายาล้วนมีสามส่วนที่เป็นพิษ ทำให้น่าหลานเยียนสูญเสียความทรงจำก็มีแต่ฉวยโอกาสวางยานางเท่านั้น แต่ยาชนิดนี้ต้องสร้างความเสียหายให้ร่างกายของนางอย่างแน่นอน
กู้เจิ้นหยางกำหมัดแน่น ร่างกายของเขาสั่นระริก หัวใจรู้สึกเจ็บปวดเสมือนถูกกระบี่แทงเลือดสดๆ ไหลอาบ
ปีนั้น…หากมิใช่เพราะตอนที่เขาตามหาเบาะแสน่าหลานเยียนโดยไม่ทันระวังถูกสตรีนางนั้นจับได้ น่าหลานเยียนคงไม่บาดเจ็บ ทั้งคงไม่…ถูกคนฉวยโอกาส
ตระกูลถัง รวมถึงสตรีน่าตายนั่น…ต้องตกตาย!
“คุณชาย” อามู่อึ้งงัน “ล้าง…ตระกูลถังหรือ”
กู้เจิ้นหยางยิ้มเย็นชา “ตระกูลถังอยู่ในโลกสันโดษ หาใช่โลกปุถุชน ฆ่าล้างตระกูลเขาแล้วจะทำไม คนของพวกโลกสันโดษพวกนั้นไม่ยุ่งเรื่องพวกนี้หรอก รีบส่งคนไปซะ!”
“รับทราบ คุณชาย” อามู่ก้มหน้า ตอบรับ
…
ภายในตระกูลถังยังคงสงบเงียบดังเดิม
ไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ
แต่ว่าในวันนี้เกิดเสียงดังปังสนั่นครึกโครม ปราณกระบี่สายหนึ่งพุ่งลงมาจากท้องฟ้า ผ่าเอาประตูใหญ่แข็งแกร่งเสมือนเหล็กกล้าของตระกูลถังแตกออกเป็นสองท่อน
คราวนี้คนทั้งตระกูลถังตะลึงพรึงเพริด
ถังลั่วนำหน้าออกมาตรวจสอบ ด้านหลังติดตามด้วยเหล่าอาวุโสและคนอื่นๆ ตามลำดับ
ครั้นเห็นหญิงสาวยืนตระหง่าน คนทั้งหลายต่างรู้สึกปวดเศียรเวียนเกล้านัก
บรรพบุรุษน้อย…ไฉนกลับมาอีกแล้ว
ระยะนี้ตระกูลถังมิได้หาเรื่องนางนี่นา!
ผู้เฒ่าถังอีคิดจะเข้าไปพูดอะไรบางอย่าง สายตาเขามองไปยังสตรีที่ยืนอยู่ด้านหลังเฟิงหรูชิง ร่างกายก็แข็งทื่อ สมองคล้ายระเบิดออก
“จือ…เอ๋อร์หรือ”
เสี้ยวขณะนั้น น้ำตาเอ่อล้นดวงตาของเขา ร่างสั่นเทิ้ม
เขาคิดเดินไปเบื้องหน้าถังจือ ทว่ามือเท้ากลับไม่ขยับเขยื้อน ไม่กล้าเข้าใกล้นาง
ในปีนั้น เขาไม่ได้ปกป้องศิษย์เพียงคนเดียวให้ดี
ถังจือเม้มปาก
ไม่พบกันยี่สิบปี นางไม่มีทางไร้ความรู้สึกใดๆ กับผู้เฒ่าถังอี
นางยังจำได้ วันที่ตระกูลถังลงโทษตายให้กับนาง ผู้เฒ่าถังอีฝืนขวางคนพวกนั้นไว้ บีบให้คนพวกนั้นปล่อยนางไป
ตระกูลถังนี้ คนคนเดียวที่นางยังคำนึงถึงอยู่ก็มีเพียงผู้เฒ่าถังอี
แต่ถังจือเข้าใจดี ตอนนี้นางมาเพื่อฆ่าล้างตระกูลถัง มาเพื่อรับน่าหลานฮองเฮากลับ!
เรื่องไหนสำคัญกว่า ถังจือแยกแยะได้อย่างชัดเจน!
ยิ่งไปกว่านั้นนางหมดสิ้นเยื่อใยกับตระกูลถังไปนานแล้ว หากเรื่องกักขังน่าหลานฮองเฮานี้ ผู้เฒ่าถังอีไม่เกี่ยวข้องด้วย นางจะขอร้ององค์หญิงเพื่อเขา แต่หากเขาเองก็มีส่วนร่วมละก็ เช่นนั้น…นางไม่มีวันเอ่ยปาก
ครั้นผู้อาวุโสคนอื่นๆ เห็นถังจือปรากฎตัว ก็เข้าใจชัดเจน ดูท่าครั้งนี้เฟิงหรูชิงมาเพื่อระบายโทสะให้ถังจือ
หากนางโมโหจริงๆ เมื่อถึงตอนนั้นให้นางระบายอารมณ์ออกมาก็พอแล้ว
เมื่อนางหายโมโห ก็ย่อมจากไปเอง
มีเพียงถังลั่วที่มองเฟิงหรูชิงที่กลับมาอีกครั้งด้วยแววตาสงสัย สีหน้าเขาหวาดหวั่น ใจหวิวอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่าง อยู่เหนือการควบคุมของเขา ทำให้รู้สึกไม่สงบ
………………..
ตอนที่ 444 ไปตระกูลถังอีกครั้ง (6)
“แม่นางเฟิง” ถังซื่อเดินเข้าไป ร่างกายของเขาสั่นเทาอยู่บ้าง เห็นได้ชัดว่านางได้สร้างหวาดกลัวล้ำลึกให้กับเขา
“ไม่พบกันนาน เจ้า…”
ปัง!
เฟิงหรูชิงยกเท้าข้างหนึ่งเตะออก
นางเป็นแค่ผู้ฝึกระดับหลิงอู่เท่านั้น ทว่าลูกเตะเดียวทำให้ถังซื่อกระเด็นออกไปหลายหมี่[1] นอนแผ่น่าอนาถอยู่บนพื้น
ใครก็คิดไม่ถึงว่า นางจะไม่พูดพร่ำสักคำก่อนลงมือ ไม่ให้โอกาสเตรียมตัวเลยสักนิด
แววตาเฟิงหรูชิงหาเหลือบแลคนอื่นๆ ลูกตาดำขลับของนางมองถังลั่วอย่างดูแคลน
แววตาอัดแน่นไปด้วยความโทสะสูงเสียดฟ้า และความเจ็บแค้นถึงกระดูก!
ถังลั่วรู้ได้ทันทีว่า นางหนูนี่คงรู้เรื่องแล้ว
ไม่ว่านางรู้เรื่องเยียนเอ๋อร์มาจากไหน เขา…ไม่มีทางยอมรับอย่างเด็ดขาด!
“แม่นางเฟิง” มุมปากถังลั่วยกยิ้ม ค่อยๆ เดินเข้ามา “คุณชายหนานเสียนเป็นคนของจวนเทียนเสิน เจ้าถืออำนาจของเขามาเหิมเกริมที่นี่ ไม่กลัว…ทำให้เขาเสียชื่อหรือ”
แววตาคมกริบของเฟิงเทียนอวี้มองหน้าถังลั่ว
คนที่ไม่เคยพบกันแท้ๆ แต่เขามองเพียงแวบเดียว ความแค้นไร้ขีดจำกัดก็ทะลักทะลวงออกมาแล้ว!
ความแค้นแย่งชิงภรรยา มิอาจอยู่ร่วมฟ้าดิน ไม่ตายไม่ขอเลิกรา!
“เสด็จพ่อ”เฟิงหรูชิงดวงตานิ่งขรึม ดึงเฟิงเทียนอวี้ “พวกเราไปหาเสด็จแม่ก่อน คนพวกนี้ให้เฟิงหลานจัดการ”
เฟิงหรูชิงไม่มีทางไม่แค้นถังลั่ว แต่สำหรับนางแล้ว ที่สำคัญยิ่งกว่าคือน่าหลานเยียน!
เฟิงเทียนอวี้กำหมัดแน่น ครั้นคิดว่าเยียนเอ๋อร์ยังรอเขาอยู่ ความโกรธก็ถูกสะกดลงไปบ้าง
“ดี!” เมื่อเขาพบเยียนเอ๋อร์แล้ว ค่อนมาล้างแค้นก็ยังไม่สาย!
“แม่นางเฟิง” ผู้เฒ่าถังเอ้อละล้าละลังเล็กน้อย เขาถามอย่างไม่เข้าใจ “เจ้ามิได้มาตระกูลเพราะเรื่องถังจือหรือ แต่ตระกูลถังทำอะไรลงไป เจ้าก็สมควรบอกพวกเราสักคำหนึ่ง พวกเราจะได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่!”
เฟิงหรูชิงมองถังเอ้อ หน้าตาไร้อารมณ์ “ข้าได้ยินว่า เขาหลังตระกูลของพวกเจ้าคุมขังสตรีนามว่าหรงเยียนเอาไว้”
ถังเอ้อตะลึงงัน มองเฟิงหรูชิงอย่างอึ้งๆ
มุมปากเฟิงหรูชิงหยักโค้ง รอยยิ้มนี้แฝงไปแววสังหาร “หรงเยียน…นางคือเสด็จแม่ของข้า น่าหลานเยียน!” คนทั้งหมดในที่นี้ราวกับถูกสายฟ้าฟาดกลางวันแสกๆ เบี่ยงสายตามองถังลั่ว
ถังลั่วเคยบอกว่า ญาติและลูกของหรงเยียนถูกฆ่าแล้ว ทั้งเขายังเห็นกับตา ดังนั้นหรงเยียนจึงเสียสติ ทั้งเพราะกระทบกระเทือนจิตใจมาจึงสูญเสียความทรงจำ
ทว่าตอนนี้…มันเรื่องอะไรกันแน่
ใบหน้าถังลั่วซีดเซียวไร้สีสัน เขากำหมัด สูดลมหายใจลึก ฉีกรอยยิ้มอ่อนโยน “แม่นางเฟิง เจ้าเข้าใจผิดแล้ว หรงเยียนก็คือหรงเยียน หากใช่น่าหลานเยียน ข้ารู้ว่าเจ้าตั้งใจตามหาแม่ ทว่าไม่อาจรับใครเป็นแม่ก็ได้เช่นนี้”
โครม!
เฟิงเทียนอวี้มิอาจทนได้อีก ซัดฝ่ามือใส่หน้าถังลั่ว
ส่วนถังลั่วก็ปล่อยหมัดออกมาปะทะกับเฟิงเทียนอวี้อย่างรุนแรง
เดิมเขาคิดปฏิเสธ ทว่าเสี้ยวขณะที่เฟิงเทียนอวี้พุ่งเข้ามา ปากเขาแข็งค้างพูดไม่ออก
หมัดทั้งสองปะทะกันกลางอากาศ เท้าถดถอยลงไปสองสามก้าว ชาไปทั้งลำแขน เมื่อเขาสะบัดออกอย่างรุนแรงก็ค่อยรู้สึกดีขึ้นบ้าง
ระดับเสวียนอู่…
บุรุษจากโลกปุถุชนกลับสำเร็จถึงระดับเสวียนอู่ด้วยหรือ
“เจ้าชิงภรรยาข้า ทำให้ครอบครัวบ้านแตก! เมื่อข้าพบเยียนเอ๋อร์แล้ว จะกลับมาตัดสินเป็นตายกันเจ้า!”
ถังลั่วหัวเราะเสียงเย็น “หรงเยียนคือภรรยาข้า หาใช่ภรรยาเจ้า นางติดตามข้ามาสิบปีแล้ว อยู่ข้างข้าสิบปี ในระยะเวลาสิบปีนี้ พวกเรามีควาสัมพันธ์นับครั้งไม่ถ้วน เจ้ากลับบอกว่านางเป็นของเจ้า ช่างน่าขันนัก!”
…………………………
[1] หลายหมี่ คือ หนึ่งเมตร