ตอนที่ 445 ไปตระกูลถังอีกครั้ง (7)
เส้นเอ็นที่ขมับเฟิงเทียนอวี้เต้นตุบตับ โทสะพลุกพล่าน แววตาแฝงไปด้วยโทสะอย่างยิ่งยวด
พลังทั้งหมดต่างรวมอยู่ตรงหน้า พุ่งเข้าจู่โจมถังลั่ว
“ถังลั่ว ความแค้นแย่งชิงภรรยา ข้าต้องสะสางแน่! ชิงเอ๋อร์ พวกเราไป!” เขาดึงเฟิงหรูชิงเดินต่อไป
ถังลั่วลนลาน คล้ายกระบี่คมเล่มหนึ่งพุ่งเข้าหาเฟิงเทียนอวี้
“ห้ามไป!”
เยียนเอ๋อร์เป็นของเขา ไม่ว่าใครก็เขาก็ไม่ยอมให้พานางไปได้!
ชั่วขณะที่ถังลั่วพุ่งไปเบื้องหน้าเฟิงหรูชิง บรรดาผู้อาวุโสของหอแห่งแรกก็เคลื่อนไหวเช่นกัน
ในขณะเดียวกันเสียงร้องด้วยความเดือดดาลดังลั่นมาจากภายในตระกูลถัง
คนตระกูลถังทั้งหมดเงยหน้ามอง เห็นหมาป่าขาวตัวหนึ่งส่งเสียงดังจากที่ไม่ไกลออกไป
ด้านหลังของมันมีสัตว์วิเศษฝูงใหญ่
สัตว์วิเศษเหล่านี้เหยียบย่ำดินฟุ้งตลบ ฝุ่นควันลอยว่อน ทว่ายังไม่สู้ความตื่นตะลึงในใจทุกคน
สัตว์วิเศษมากขนาดนี้…หรือมีคนย้ายมาจากป่าแห่งสัตว์วิเศษจนหมดแล้ว
“โฮ๊กกกกกก!”
เสียงร้องของหมาป่าสีขาวดังขึ้น คล้ายต้องการดึงความสนใจของเฟิงหรูชิง
ตอนอยู่นอกประตูเมือง เฟิงหรูชิงส่งหมาป่าสีขาวไปป่าที่อยู่อาศัยของสัตว์วิเศษ ความไวของสัตว์วิเศษเหนือกว่าคนมาก ดังนั้นเมื่อคำนวณดูแล้ว ก็น่าจะมาถึงใกล้เคียงกัน
เฟิงหรูชิงชะงักฝีเท้า “วันนี้ ข้าจะใช้เลือดล้างตระกูลถัง ใครขวางต้องตาย!”
ถังซื่อเกรงกลัวหนานเสียน ยามนี้เห็นเฟิงหรูชิงไม่เพียงพานักสู้ระดับเสวียนอู่มา ทั้งยังขนสัตว์วิเศษจากป่ามาด้วย ซ้ำในบรรดานั้นยังมีสัตว์วิเศษระดับห้าอยู่สองตัว
ถูกแล้ว สองตัว!
พื้นที่ในป่าที่อยู่สัตว์วิเศษกว้างใหญ่มากพอๆ กับพื้นที่ของแคว้นหลายแคว้น ต่อให้สัตว์วิเศษมีสัญชาตญาณเฉียบคม แต่ก็ไม่อาจมาร่วมกลุ่มกันในคราเดียวได้
ดังนั้นในอดีตเจ้าหมีหนึ่งมีน้องชายตัวหนึ่ง เนื่องจากออกไปหาอาหารแล้วหลงทางก็ไม่กลับมาอีก!
เดิมสัตว์วิเศษใช้การดม ตามหากลิ่นอายของอีกฝ่าย
เพียงแต่เจ้าหมีหนึ่งหลงคิดว่าน้องชายพบรักแม่หมี ถึงได้หายตัวไปสองสามวัน สุดท้ายหายไปทีก็ไปหลายเดือน หมีหนึ่งค่อยรู้สึกว่ามีความผิดปกติ ตอนที่มันออกไปตามหาน้องชาย…
หาอย่างไรก็ไม่พบแล้ว!
กลิ่นอายที่เคยทิ้งไว้ระหว่างทางถูกน้ำฝนชะล้างจนสะอาดเอี่ยมอ่อง ส่วนพื้นที่ของป่ากว้างใหญ่ไพศาล ไม่มีเส้นทางไหนทิ้งกลิ่นอายไว้เลย ต่อให้ประสาทสัมผัสของมันคมกริบแค่ไหน ก็ไม่อาจหาน้องชายพบ
ครั้งนี้มันใช้ผลไม้วิเศษเรียกรวมพล จึงได้พบน้องชายที่ถูกผลไม้วิเศษดึงดูดมาอย่างไม่คาดฝัน
หมีสองตัวกอดกันร้องไห้เสียจนมืดฟ้ามัวดิน ผีสางคร่ำครวญหมาป่าโหยหวน ที่ทำให้หมีหนึ่งเสียใจที่สุดก็คือ เจ้าหมีสองน้องชายมันทะลวงระดับห้าเสียแล้ว!
จริงสิ ชื่อหมีสองนี้ ก็เป็นชื่อที่มันตั้งให้
ในเมื่อเจ้านายตั้งชื่อมันว่าหมีหนึ่ง เช่นนั้นน้องชายก็สมควรมีชื่อว่าสอง!
เมื่อพลังของมันถูกน้องชายสะกดข่มไว้ อย่างนั้นชื่อของมันก็ควรสะกดข่มน้องชายไว้!
“ถังลั่ว” ถังจือยกกระบี่ในมือ ขวางอยู่หน้าถังลั่ว “พวกเขาสามีภรรยาพบพาน แม่ลูกพบหน้า ไฉนเจ้าต้องขัดขวางด้วยเล่า หากอยากตาย ก็ต้องรอให้ฝ่าบาทพบฮองเฮาเสียก่อน เจ้าคิดว่าตอนนี้เขามีเวลาสนใจเจ้าหรืออย่างไร”
ภายใต้ความโกรธ ถังลั่วซัดฝ่ามือใส่ถังจือ
“ไสหัวไป!”
ดวงตาถังจือวาวด้วยความเย็นยะเยือก มุมปากยิ้มเย็นชา
เพียงแต่ถังลั่วหาได้เป็นคู่ปรับถังจือ
กระแสลมอ่อนก่อตัวอยู่ข้างกายเขา บีบให้เขาถอยหลังไปหลายก้าว
ครั้นเงยหน้ามอง ก็เห็นผู้เฒ่าถังอียืนอยู่ตรงหน้าถังจือ ชายเสื้อพัดโบก แววตาคมกริบ
…………………….
ตอนที่ 446 ไปตระกูลถังอีกครั้ง (8)
“ถังอี เจ้าคิดทรยศตระกูลถังหรือ” ถังลั่วตวาดด้วยโทสะ
ถังอีหน้าไร้อารมณ์ ถามนิ่งๆ “ท่านเจ้าบ้าน ท่านตอบข้ามาตามตรง ท่านแย่งชิงภรรยาผู้อื่นจริงหรือไม่”
แย่งชิงภรรยาผู้เป็นเรื่องไร้ยางอายอย่างยิ่ง ไม่มีใครทำก็ตาม!
ยากนักที่ถังซื่อและถังอู่จะไม่ช่วยพูด สายตาพวกเขามองถังลั่ว คล้ายรอคำตอบจากอีกฝ่าย
ถังลั่วสายตาสุขุมลง พลันหัวเราะออกมา “นางเป็นคนรักของข้า เป็นภรรยาที่ยังไม่ได้แต่งงานของข้า ไม่เกี่ยวข้องกับใครทั้งนั้น”
“ผู้เฒ่าถังอี” เมื่อถังซื่อได้รับคำรับปากจากถังลั่ว เขามองถังอีอย่างไม่พบใจ เอ่ยตำหนิ “ท่านเจ้าบ้านบอกก็บอกว่าไม่ อย่างนั้นก็แสดงว่าไม่ได้กระทำหรือเจ้ายินยอมเชื่อผู้อื่น ไม่เชื่อเจ้าบ้านกัน อย่าลืมไปว่าเจ้าคือผู้อาวุโสตระกูลถัง”
“ท่านเจ้าบ้าน” ผู้เฒ่าถังอีหาได้ใส่ใจถังซื่อ สายตาเขามองถังลั่วอย่างเคลือบเคืองมาตั้งแต่แรก “หากนางไม่ใช่แม่ของแม่นางเฟิง ไฉนท่านต้องร้อนรนเช่นนี้”
ถังลั่วใจสั่นสะท้าย สีหน้าบูดเบี้ยวไม่น่ามอง
ครั้งเห็นสีหน้าเขา ผู้เฒ่าถังอีก็เข้าใจได้ในทันที!
ท่านเจ้าบ้านทำเรื่องแย่งชิงภรรยาคนอื่นได้จริงๆ
ไฉนเขาถึงกล้าทำเรื่องเสื่อมเสียเช่นนี้!
เวลานี้เฟิงหรูชิงและเฟิงเทียนอวี้เดินจากไปไกลแล้ว สีหน้าถังลั่วร้อนรนอย่างยิ่ง แต่เขาเข้าใจ เมื่อมีคนพวกนี้ขวางอยู่ เขาก็อับจนหนทาง
“ถอยไป!” เขาตวาดก้อง ซัดฝ่ามือใส่ผู้เฒ่าถังอี
ชั่วพริบผู้เฒ่าถังอีสำแดงพลังเป็นเกราะไร้รูป ขวางการจู่โจมถังลั่วเอาไว้
“ผู้เฒ่าถังอี!”
ครั้นเห็นผู้เฒ่าถังอีเอาจริง กระบอกตาถังลั่วแดงก่ำ กัดฟันเอ่ยว่า “เจ้าเป็นถึงผู้อาวุโสตระกูลถัง กลับกระทำเช่นนี้หรือเจ้าคิดทรยศตระกูลถังเช่นเดียวกับถังจือ”
ผู้เฒ่าถังอีสีหน้าสงบนิ่ง ตอบไร้อารมณ์ว่า “ท่านเจ้าบ้าน ท่านทำเรื่องผิดเช่นนี้จริง คืนตัวภรรยาผู้อื่นกลับไปก่อนเถิด จากนั้นค่อยขอโทษชดใช้ให้ มิฉะนั้นคนของสามอิทธิพลใหญ่รู้เข้า ตระกูลถังคงล่มสลายเพราะท่านแล้ว!”
“เจ้าจะเข้าใจอะไร” ถังลั่วน้ำเสียงทุ้มต่ำ แหบพร่าเผยความคลุ้มคลั่งอยู่บ้าง “เจ้าไม่มีวันเข้าใจความรู้สึกของข้า เยียนเอ๋อร์เปรียบเหมือนชีวิตของข้า ไม่มีใครแย่งนางไปได้ ไม่มีใครทำได้เด็ดขาด!”
“โฮก!”
เจ้าหมีสองตะปบ หากมิใช่ถังลั่วหลบได้ไว ฝ่ามือนั้นคงมากพอให้เขากระอักเลือดออกมาสามส่วนแล้ว
เจ้าหมีหนึ่งผู้เห็นท่าทางดุดันของหมีสองก็ร้องไห้เสียใจอีกครั้ง
น้องชายมัน…มีพลังแข็งกล้ากว่ามันจริงๆ!
แล้วอย่างนี้จะให้มันผู้เป็นพี่ชาย อยู่อย่างไรเล่า
“ถังลั่ว” ถังจือเดินตรงเข้ามา เหลือบมองเขาด้วยแววตาดูถูก
“ตระกูลถังเจ้าใส่ความว่าข้าทรยศตระกูลก็ช่างเถอะ แต่เจ้าไม่ควรชิงตัวฮองเฮาแคว้นหลิวอวิ๋นไป! วันนี้ข้าจะคิดบัญชีทั้งหมดในคราเดียว!”
…
จวนเฟิงอวิ๋น
เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว สิ่งที่ติดตามเสียงมาก็คือเงาร่างของคนผู้หนึ่งที่ค่อยๆ เดินออกจากถ้ำบนเขาหลังจวนเฟิงอวิ๋น
เขาเป็นคนชราใบหน้าเยาว์วัย สวมชุดยาวสีฟ้า ใบหน้าเปี่ยมเมตตา มุมปากหยักโค้งเล็กน้อย แววตาสดใส คล้ายลมฤดูใบไม้ผลลิ
“ยินดีกับท่านผู้อาวุโสใหญ่ด้วย”
นอกถ้ำ คนทั้งหลายต่างคุกเข่าเดียวกับพื้น น้ำเสียงนอบน้อมเอ่ย
“อืม” เหลยอวิ๋นพยักหน้าเบาๆ ยิ้มจางๆ “เจ้าห้าไปห้ามข้าที่แดนต้องห้าม ได้ฟังว่ามีคนที่บอกว่าเป็นศิษย์ท่านเจ้าบ้านปรากฎตัวที่จวนเฟิงอวิ๋น ซ้ำบอกว่าท่านเจ้าบ้านตายแล้วอย่างนั้นหรือ พวกเจ้าเล่ารายละเอียดมาว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่”