ตอนที่ 447 ไปตระกูลถังอีกครั้ง (9)
เขตแดนต้องห้ามของจวนเฟิงอวิ๋นมีขนาดใหญ่ ผู้อาวุโสห้าหาเขาอยู่นานกว่าจะพบ ครั้นเขาได้ฟังจบก็รีบออกมาทันที
แต่หากท่านเจ้าบ้านตายแล้วจริงๆ เขาไม่มีทางเชื่อเด็ดขาด
“ขอรับ ท่านผู้อาวุโสใหญ่”
สิ้นเสียงเหลยอวิ๋น ทุกคนลุกขึ้นด้วยความเคารพ
เหลยอวิ๋นชะงักฝีเท้า ถามว่า “จริงสิ พวกเจ้าส่งคนไปจับตาดูนางเด็กนั่นไว้หรือยัง ข้ารู้สึกว่าเรื่องไม่ได้ง่ายถึงเพียงนี้”
เฟิงอิงผู้คุ้มกันติดตามอยู่ด้านหลังเหลยอวิ๋น ตอบอย่างนบนอบว่า “เพราะฐานะของท่านเจ้าบ้านเป็นความลับ ข้าน้อยจนปัญญาจะส่งใครไปทั้งนั้น ได้แต่ส่งชิงหยวนไปสังเกตการณ์ที่ตระกูลถัง เพียงแต่ช่วงก่อน คู่หมั้นของชิงหยวนเกิดเรื่อง ข้าน้อยจึงส่งคนอื่นไปแทน ตอนนี้น่าจะยังอยู่ระหว่างเดินทาง…”
ระยะเวลาสองสามวัน คิดว่าไม่น่าช้าเท่าไรนัก
ยิ่งกว่านั้นหลายวันก่อนนอกจากผู้อาวุโสตระกูลถังถูกคนอัด ก็ไม่มีเรื่องแปลกอื่นอีก
“อืม” ผู้อาวุโสใหญ่สีหน้าเรียบเฉย ทำให้คนยากคาดเดาความคิดเขา
คนทั้งหลายเดินตามผู้อาวุโสใหญ่ออกจากหลังเขา มุ่งสู่ในเรือน
จู่ๆ ผู้อาวุโสใหญ่ก็หยุดฝีเท้าลง
เพราะว่าเขาเห็น สาวใช้นางหนึ่งยืนอยู่ข้างศาลาในเรือนที่คุ้นเคย ในมือนางถือดอกไม้ที่เป็นยาวิเศษระดับสาม!
“เหลวไหล!” เหลยอวิ๋นตวาดก้องด้วยโทสะ ตำหนิเสียงเย็นชา “เจ้าเป็นสาวใช้เรือนไหนกัน ใครอนุญาตให้เจ้าเข้ามาในที่นี้”
เฟิงอิงเบี่ยงสายตามองสาวใช้ด้วยแววตาเย็นเยียบ “นางคือสาวใช้ที่ถังอวี้พามาจากตระกูลถัง”
“ถังอวี้หรือ ศิษย์ของท่านเจ้าบ้านผู้นั้นหรือ” เงาร่างเหลยอวิ๋นตรงดิ่งเข้าไปในศาลาอย่างว่องไว เขาดึงคอเสื้อสาวใช้โดยไม่ลังเลสักเล็กน้อย โยนนางออกไปเสียงดังตุบ “ไม่ว่าใครก็ตาม ไม่อนุญาตให้เข้าไปในสวนเฟิงชิงเด็ดขาด! นี่คือกฎของจวนเฟิงอวิ๋นเรา! เฟิงอิง กฎของจวนเฟิงอวิ๋นเจ้ายังลืมไปด้วยหรืออย่างไร ใครอนุญาตให้นางเข้ามา”
เขาโมโหยกใหญ่ ดวงตาคมกริบมองสาวใช้ที่อยู่บนพื้นด้วยสายตาเย็นยะเยือก หาได้มีความสงสารไม่
สาวใช้ตะลึงเล็กน้อย รอนางได้สติกลับมา ก็รีบตะกายลุกขึ้น ปัดฝุ่นดินที่ชุด แค่นเสียงหึคำหนึ่ง “จะตีสุนัขก็ต้องดูเจ้าของ ข้าคือสาวใช้ของคุณหนูใหญ่ เจ้าทำกับข้าเช่นนี้ รอคุณหนูกลับมา นางต้องขับเจ้าออกจากจวนเฟิงอวิ๋นแน่!”
ระยะนี้ถังอวี้เสพสุขแสดงอำนาจอยู่ในจวนเฟิงอวิ๋น ส่วนนางถือว่าตนเป็นสาวใช้ประจำตัวของถังอวี้ ก็ไม่เห็นใครอยู่ในสายตาเช่นกัน
“ฮ่าฮ่าฮ่า!” เหลยอวิ๋นที่เดือดดาลสุดขีดกลับระเบิดเสียงหัวเราะ เขายิ้มเย้ยหยัน หันมองเฟิงอิง “เจ้าตอบข้ามา ใครอนุญาตให้นางเข้ามากันแน่”
เฟิงอิงคุกเข่าข้างเดียว สีหน้าสงบนิ่ง “ผู้อาวุโสใหญ่ วันนั้นท่านผู้อาวุโสห้าเข้าไปเขตแดนต้องห้ามเพื่อตามหาท่าน ถังอวี้ก็ไม่สนใจใครทั้งนั้น ไม่ว่าเพียงสั่งให้หงอวี้เป็นสาวใช้ของนาง ทั้งดึงดันจะยึดเรือนเฟิงชิงย่วนให้ได้ และยังเปลี่ยนชื่อเป็นเรือนเฟิงอวี้ย่วน ข้าน้อยฐานะต่ำต้อย นางเป็นคุณหนูใหญ่จวนเฟิงอวิ๋น ถึงจะโมโหแต่ก็พูดไม่ได้ ได้แต่ปล่อยนางไป”
โทสะวาวโรจน์ในดวงตาเหลยอวิ๋น เขาไม่ทันสังเกตป้ายเรือน คราวนี้หันมอง เห็นคำว่าเรือนเฟิงชิงย่วนในอดีต เปลี่ยนเป็นเรือนเฟิงอวี้ย่วน
เรือนที่เห็นก็ไม่ใช่ที่เขาคุ้นเคยอีกแล้ว!
ปัง!
เหลยอวิ๋นสะบัดมือครั้งเดียว กำลังสายหนึ่งก็กระแทกใส่ป้ายนั้น
ป้ายหักออกเป็นสองท่อนร่วงสู่พื้นคลุกฝุ่นในทันใด
“ถึงนางมีป้ายคำสั่งของท่านเจ้าบ้าน ทั้งฝึกวิชาท่านเจ้าบ้าน แต่มิได้หมายความว่านางเป็นศิษย์ท่านเจ้าบ้าน ต่อให้ผู้อาวุโสห้าสืบฐานะของนางแล้วจะอย่างไรกัน ต่อให้นางมิใช่ตัวปลอม เป็นศิษย์ท่านเจ้าบ้านจริงๆ แต่นางหาใช่คุณหนูใหญ่จวนเฟิงอวิ๋น!”
……………………
ตอนที่ 448 ไปตระกูลถังอีกครั้ง (10)
เพลิงโทสะลุกโหมในใจเหลยเฟิง ใบหน้าถมึงทึงมีความกลัวอยู่บ้าง “คุณหนูใหญ่จวนเฟิงอวิ๋นเรามีเพียงคนเดียวเท่านั้น
ศิษย์ของเจ้าบ้านจะเทียบเคียงกับลูกสาวที่ให้กำเนิดได้อย่างไรกัน
ก่อนหน้าผู้อาวุโสห้าชมว่าถังอวี้อ่อนโยนเชื่อฟัง คิดไม่ถึงว่าที่ผู้อาวุโสห้าจากไป ธาตุแท้ก็ปรากฏ!
อ่อนโยนเชื่อฟังหรือ ฮ่าๆ หากนางอ่อนโยนเชื่อฟัง ทั่วทั้งแผ่นดินก็ไม่มีคนโอหังเหิมเกริมอีกแล้ว!
“ใครก็ได้ ส่งนางสาวใช้นี่กลับตระกูลถังไปซะ จวนเฟิงอวิ๋นเรา ไม่ต้องการพวกยโสโอหังเช่นนี้!” เหลยอวิ๋นกำหมัดแน่น เขาสะกดโทสะในใจ เอ่ยเย็นเยียบ
สาวใช้คนหนึ่งยังโอหังได้เช่นนี้ อย่างนั้นถังอวี้ก็อยู่ในระดับใด!
สาวใช้ร้อนรนแล้ว นางออกแรงสลัดแขนออกมา หน้าซีดเซียว “พวกเจ้าทำกับข้าเช่นนี้ไม่ได้ มิเช่นนั้นเมื่อคุณหนูกลับมา นาง…”
ปัง!
ผู้อาวุโสใหญ่ซัดฝ่ามือออกไป ร่างสาวใช้นางนั้นกระเด็นออกไปไกล
แววตาเปี่ยมด้วยโทสะของเขามองสาวใช้ที่ร่วงตกสู่พื้น
“ท่านเจ้าบ้านไม่อยู่ จวนเฟิงอวิ๋นนี้ข้าเป็นคนตัดสินใจ! ข้าบอกว่านางมิใช่คนของจวนเฟิงอวิ๋น ใครยังกล้าเก็บนางไว้อีก”
เสียงของสาวใช้หายไปในฉับพลัน
คนของจวนเฟิงอวิ๋นไม่ให้โอกาสนางได้เปิดปาก ก็โยนนางออกไปแล้ว
โลกทั้งใบสงบเงียบลงไม่น้อย
เหลยเฟิงกำหมัดเป็นสียงดังกรอบแกรบ ดวงตาเจ็บปวดของเขามองไปเรือนเฟิงชิงที่ถูกเหยียบย่ำเสียจนเละเทะ สีหน้าบึ้งตึง
“นางยังทำอะไรอีก”
เฟิงอิงรายงานตามตรง “นางเลือกยอดฝีมือในจวนไปเป็นองครักษ์ติดตามนางกลับตระกูลถัง”
“ตระกูลถังหรือ” เหลยอวิ๋นเสียงเย็นชา
“ไป ข้าอยากไปดูที่ตระกูลถังนักเชียวว่านางเป็นศิษย์ท่านเจ้าบ้านจริงหรือไม่!”
เขาไม่เชื่อ!
เจ้าบ้านเป็นคนอ่อนโยนเมตตาเสียขนาดนั้น จะรับศิษย์ยโสโอหัง!
“ขอรับ ท่านผู้อาวุโสใหญ่!”
เฟิงอิงแววตาวาวโรจน์ เมื่อมีคำสั่งการผู้อาวุโส เขาก็ไม่ต้องยั้งมืออีกแล้ว!
“จริงสิ” เหลยอวิ๋นถามเสียงขรึม “เจ้าบอกว่าชิงหย่วนจับตาตระกูลถังมาตลอด ทว่าไม่นานนี้เพราะคู่หมั้นเกิดเรื่อง จึงจำเป็นต้องจากไปใช่หรือไม่”
เฟิงอิงอึ้งงัน “เป็นเช่นนั้นจริงๆ ท่านผู้อาวุโสใหญ่ เรื่องนี้…มีปัญหาหรือ”
เหลยอวิ๋นหรี่ตา “หากคู่หมั้นเขาต้องการความช่วยเหลือจริง คนอื่นในจวนเฟิงอวิ๋นก็ช่วยคลี่คลายให้ได้ ไฉนต้องให้ชิงหย่วนไปด้วยตัวเอง”
“แต่ว่า…” เฟิงอิงนิ่งไปสักพัก ค่อยเอ่ยว่า “ก่อนชิงหย่วนจากมา ได้ส่งผู้ใต้บัญชาของเขาสองสามคนแอบจับตามองไว้ เพียงแต่ตระกูลถังนั่นมีผู้ฝึกระดับเสวียนอู่ ด้วยพลังฝึกปรือของคนเหล่านี้หากเข้าใกล้ตระกูลถังต้องถูกจับได้แน่ ด้วยเหตุนี้ชิงหย่วนจึงให้พวกเขาจับตามองห่าง”
“แต่ว่าข้ายังไม่ค่อยวางใจ จึงส่งผู้พิทักษ์เทียนอวี่ไปอีก ตอนนี้เขาน่าจะอยู่ระหว่างเดินทาง”
ถึงแม้ตระกูลถังจะอยู่ระดับล่างของโลกสันโดษ ทว่าก็มีผู้ฝึกระดับเสวียนอู่หลายคน ดังนั้นผู้ใต้บัญชาของชิงหย่วนย่อมไม่กล้าเข้าใกล้ หากถูกถังอวี้พบเข้า คงก่อคลื่นลมครั้งใหญ่
เรื่องที่เกิดขึ้นในตระกูลถังก่อนหน้านี้ ล้วนเป็นรายงานจากคนเหล่านั้น
น่าเสียดายที่พวกเขาไม่ได้ย่างกายเข้าตระกูลถังเลย ต่อให้สืบได้จากเหล่าสาวใช้และบ่าวของจวนตระกูลถังอยู่บ้าง แต่รายละเอียดก็มิได้ชัดเจน
สีหน้าเหลยอวิ๋นสงบนิ่ง “หวังว่าข้าจะคิดมากไปเองเท่านั้น ครั้งแรกที่ข้าพบนางเด็กที่ชื่อจือเยียนนั่น ก็รู้สึกว่านางไม่ธรรมดา ได้แต่หวังว่าเรื่องนี้ไม่ใช่นางตั้งใจสร้างขึ้น มิฉะนั้น…ข้าไม่มีวันยอมให้คนก็ตามที่ทำร้ายท่านเจ้าบ้านมีชีวิตอยู่แน่!”