เจ้าสำนักสวีและถังอี้ต่างตกตะลึง ข่ายพลังคุ้มครองภูผาเข้าได้ออกไม่ได้ พวกเขาไม่คิดว่าจะสามารถกลับเข้าข่ายพลังหลังออกมาเผชิญหน้ากับมังกรยักษ์ได้อีก
มังกรยักษ์ที่ไล่ตามมาทำอะไรไม่ได้ มันห่างจากคนทั้งสามราวห้าหกก้าว วนเวียนอยู่รอบอย่างโกรธเคือง
“นี่คือ…” ทั้งสองคนมองดูยันต์บนตัวอย่างฉงน
“ยันต์ที่เจ้าหนูวาด!” ชายแก่อธิบาย “มียันต์นี้ พวกเราสามารถเข้าออกข่ายพลังได้ตามใจ” ตัวเขาฝึกฝนด้านยันต์โดยเฉพาะ นอกจากการบ้านของอาจารย์อาแล้ว ยันต์ส่วนใหญ่ในสำนักชิงหยางล้วนอยู่กับเขา เขาเองก็เพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่าเจ้าหนูเคยให้สิ่งนี้กับเขาเอาไว้
“ยันต์ข่ายพลัง!” เจ้าสำนักสวีและถังอี้สบตากัน ก่อนจะเข้าใจว่าเหตุใดอวิ๋นเจี่ยวถึงให้พวกเขาสามคนออกมา ตราบใดที่มีสิ่งนี้ พวกเขาไม่จำเป็นต้องเกรงกลัวมังกรอะไรเสียด้วยซ้ำ
ทั้งสองคนดวงตาลุกวาวเป็นประกายในทันใด ก่อนจะตระหนักได้ถึงวิธีการต่อสู้มังกรที่ถูกต้อง ทั้งสามคนแลกเปลี่ยนสายตากัน ก่อนจะแยกย้ายไปคนละทิศอย่างใจตรงกัน จากนั้นทั้งสามคนออกจากข่ายพลังอีกครั้ง ก่อนจะโจมตีใส่มังกรยักษ์ขึ้นอีกครั้ง จากนั้นอาศัยช่วงจังหวะที่อีกฝ่ายยังไม่ทันโจมตีกลับหลบเข้าไปในข่ายพลัง
ทั้งสามคนเปิดศึกไล่ล่ากับมังกรยักษ์ขึ้นมา โจมตีครั้งหนึ่งก็เปลี่ยนตำแหน่งครั้งหนึ่ง คนหนึ่งโจมตีทางตะวันออก อีกคนโจมตีทางตะวันตก หมุนเวียนสลับกันไป
ถึงแม้เผ่าพันธุ์มังกรจะมีเนื้อหนังหนายากต่อการโจมตี แต่หากถูกโจมตีถี่เช่นนี้ มันก็บาดเจ็บอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เช่นกัน แม้แต่เกล็ดมังกรบนตัวยังถูกโจมตีหลุดไปหลายชิ้น มังกรยักษ์คำรามออกมาด้วยความโกรธเคือง แต่ก็ไม่อาจทำอะไรคนทั้งสามได้ เพียงแค่อีกฝ่ายหลบเข้าไปในข่ายพลัง การโจมตีของมันก็จะถูกข่ายพลังต้านเอาไว้
มังกรยักษ์กระสับกระส่ายมากขึ้นเรื่อยๆ ลำตัวมังกรของมันปรากฏรอยเลือด ดวงตาสีทองทั้งคู่จ้องเขม็งมายังอีกฝ่าย “มดต่ำต้อย บังอาจนัก!” มันคำรามออกมาหนึ่งที ราวกับโกรธจนหน้ามืด จากนั้นหันตัวพุ่งไปยังทิศทางของถังอี้
ถังอี้คิดจะถอยหลังหลบเข้าข่ายพลัง แต่มังกรยักษ์กลับอ้าปากพ่นเปลวไฟออกมา ทันใดนั้นเปลวไฟกลายเป็นกำแพงไฟรั้งทางหนีของถังอี้เอาไว้
เจ้าสำนักสวีและชายแก่ตกตะลึง พวกเขารีบปิดผนึกโจมตีไปยังมังกรยักษ์ ทันใดนั้นพลังกระทบเข้ากับลำตัวมังกรยักษ์ส่งเสียงระเบิดดังสนั่น พวกเขาคิดจะใช้วิธีนี้ในการดึงดูดความสนใจของมังกร แต่ครานี้มังกรนั้นกลับไม่มีทีท่าจะหันหลังกลับมา มันไม่สนใจการโจมตีของคนทั้งสอง ถึงแม้เกล็ดมังกรบนลำตัวของมันจะล่วงหล่นก็ตาม มันยังคงพุ่งตรงไปหาถังอี้
“นายท่านถัง!” ทั้งสองคนอุทานด้วยความตกใจ แต่ว่าก็ไม่ทันการ
ในขณะที่อีกฝ่ายกำลังจะถูกกรงเล็บมังกรฉีกออกเป็นชิ้นนั้น ถังอี้กัดฟัน ชักนำพลังลมปราณทั้งตัวขึ้นมา เขากำดาบไม้ท้อในมือแน่น จากนั้นฟาดไปยังมังกรยักษ์ที่พุ่งเข้ามา
นาทีถัดมา เสียงร้องโหยหวนดังขึ้น
ไม่ได้เสียงของถังอี้ แต่เป็นเสียงของมังกรยักษ์
ดาบที่ถังอี้ฟาดออกไปนั้นกลายเป็นดาบพลังสีเขียว มันกรีดเกล็ดมังกรที่แข็งดุจหินผาออก ทิ้งบาดแผลลึกไว้บนกรงอย่างเห็นได้ชัดไว้บนกรงเล็บของมังกร เลือดมังกรกระเด็นออกมาเปื้อนตัวของถังอี้
เจ้าสำนักสวี: “…”
ชายแก่: “…”
เกิดอะไรขึ้น
Σ(°△°|||)︴
นายท่านตระกูลถังเก่งกาจขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อใดกัน เมื่อกี้ยังทำข้อสอบไม่ได้อยู่เลยไม่ใช่หรือ
ถังอี้เองก็ตกตะลึง สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความฉงน เขามองดูดายไม้ท้อที่เปื้อนเต็มไปด้วยเลือดมังกร ทั้งที่พวกเขาใช้คาถามากมาย แต่ก็ทำได้เพียงทำให้เกล็ดเล็กน้อยของอีกฝ่ายหลุดออกมา แต่เมื่อกี้เขาแค่ฟาดดาบไม่ท้อเท่านั้น
เดี๋ยว!
ดาบไม้ท้อ?
เขานึกถึงคำพูดของอวิ๋นเจี่ยวขึ้นได้ นางสั่งกำชับให้พวกเขาใช้คาถาธาตุไม้ ดังนั้นเขาจึงเปลี่ยนเป็นดาบไม้ท้อ อีกทั้งในสถานการณ์คับขันเมื่อกี้ เขาก็บังเอิญใช้คาถาชุนหวา
ทันใดนั้นดวงตาของเขาลุกวาว ก่อนจะตะโกนเสียงดัง “ใช้คาถาธาตุไม้โจมตีมันได้!”
ชายแก่และเจ้าสำนักสวีนิ่งอึ้งไป ก่อนที่จะเปลี่ยนคาถาผนึกในมือ ทันใดนั้นพวกเขาทั้งสามคนล้วนใช้คาถาธาตุไม้ พลังลมปราณกลายรูปเป็นเถาวัลย์ พร้อมกับสะบัดไปทางมังกรยักษ์ที่อยู่กลางอากาศ
การโจมตีของเขาพลังมีอานุภาพมากขึ้นกว่าเดิมอย่างเห็นได้ชัด บาดแผลบนลำตัวมังกรก็มากขึ้นเรื่อยๆ ทั้งสามคนรู้สึกว่า หากเป็นเช่นนี้ต่อไป พวกเขาอาจกำราบมังกรยักษ์ตัวนี้ได้จริงๆ
มังกรนั้นราวกับรู้ทันแผนการของคนทั้งสาม ทันใดนั้นดวงตาของเขาฉายแววระแวงขึ้นมา ก่อนจะโจมตีคนทั้งสามหนักมากยิ่งขึ้น มันราวกับไม่คิดจะอำพรางตัวตนอีกต่อไป ไม่พ่นไฟ ไม่ชักนำสายฟ้า ไม่เรียกลม แต่กลับสะบัดก้อนหินออกมาจากหางของมัน ก้อนหินเหล่านั้นหล่นลงมาราวกับหยาดฝน ลำตัวสีเหลืองเข้มนั้นยิ่งเข้มขึ้นกว่าเดิม รูปร่างของมันก็เปลี่ยนแปลงไป เกล็ดมังกรเงาลื่นนั้นกลายเป็นหยาบกระด้าง รูปลักษณ์ของมันกลายเป็นก้อนหิน
นี่คือร่างจริงของมัน มังกรหิน!
เมื่อมันกลายร่างไป นอกจากบาดแผลบนกรงเล็บแล้ว บาดแผลอื่นบนลำตัวของมันก็หายไปในทันที ร่างกายของมันแข็งแกร่งมากขึ้นนับร้อยเท่า ถึงแม้จะใช้คาถาธาตุไม้ก็คงไม่อาจทำร้ายมันได้ในระยะเวลาอันสั้น
ทั้งสามคนโจมตีอย่างเหน็ดเหนื่อย พวกเขาเป็นเพียงแค่เทียนซือในโลกมนุษย์ พลังลมปราณในร่างกายมีจำกัด หากไม่สามารถทำอะไรมังกรหินได้ และสิ้นเปลืองพลังเช่นนี้ต่อไป ถึงแม้จะมีข่ายพลังคุ้มครองภูผาอยู่ แต่พวกเขาก็คบต้องพ่ายแพ้เป็นแน่
ไม่ถึงหนึ่งเค่อ ทั้งสามคนล้วนได้รับบาดเจ็บตามอย่างที่คาดการณ์ ถังอี้ถูกหางมังกรหินสะบัดโดนจนตัวปลิวออกไป เหลือเพียงเจ้าสำนักสวีและชายแก่ยังคงต่อสู้อยู่
โชคดีที่พวกเขาหลอกล่อมังกรยักษ์ให้อยู่เหนือข่ายพลังในตำหนักใหญ่ได้สำเร็ว
“อาจารย์อวิ๋น พวกเขามาถึงแล้ว!” หัวหน้าห้องเจียวที่เฝ้าอยู่หน้าประตูรีบราบงานทันที
ในขณะเดียวกัน ยันต์ส่งสารข้างตัวไป๋อวี้ส่งเสียงดังขึ้น เป็นเสียงของอวิ๋นเจี่ยว “ชายแก่ ถอย!”
ชายแก่รีบดึงยันต์ตามวายุบนตัวของเจ้าสำนักสวีและตนเองออกในทันที ทั้งสองคนล่วงลงภายในข่ายพลังคุ้มครองภูผาโดยตรง
นาทีถัดมา ลำตัวของมังกรยักษ์ที่ถูกหลอกล่อให้ไปอยู่เหนือตำหนักใหญ่นั้นไม่อาจขยับได้ ด้านล่างของลำตัวมันเป็นข่ายพลังสีแดงแสบตาที่กำลังส่องสว่าง
ข่ายพลังนั่นไม่ใหญ่มาก มีขนาดเท่าครึ่งหลังคาเท่านั้น เพียงแต่ด้านในมีเสียงของกระแสไฟที่รั่วไหลออกมา อีกทั้งยังเพิ่มมากขึ้นอย่างต่อเนื่อง มังกรยักษ์รับรู้สึกความหวาดกลัวผุดขึ้นมาในใจ ยังไม่ทันที่จะหนีเอาชีวิตรอด
นาทีถัดมา สายฟ้านับหมื่นในข่ายพลังพุ่งทะยานขึ้นฟ้า ก่อนจะผ่ามาทางมัน สายฟ้าเหล่านั้นรวมตัวเป็นลำแสงพุ่งตรงขึ้นฟ้า รอบข้างยังมีลมดาบปะปนกับเปลวเพลิงนับไม่ถ้วนพุ่งตรงไปยังมัน มังกรยักษ์ถูกกลืนกินไปในทันใด
ลำแสงนั้นสว่างอยู่ราวห้านาที ก่อนที่ทุกคนจะได้ยินเสียงตกกระทบดังสนั่น พร้อมกับร่างยักษ์สีดำสนิทล่วงหล่นลงมาจากฟ้า ครานี้มันไม่ถูกข่ายพลังคุ้มครองภูผาต้านเอาไว้แล้ว มันล่วงหล่นลงมาทับตำหนักใหญ่หายไปครึ่งหนึ่ง
เจ้าสำนักสวี: “…”
ชายแก่: “…”
เหล่าลูกศิษย์: “…”
(⊙_⊙)
“นี่…นี่คือ…” เจ้าสำนักสวีและชายแก่มองดูมังกรที่ตายไปแล้วด้วยสีหน้าฉงน! มังกรยักษ์ที่พวกเขาพยายามต่อสู้ถูก….กำจัดแล้ว?
นี่มันข่ายพลังอะไรกัน!
“ข่ายพลังย้อนกลับ!” ห้องเจียวที่ผ่านพ้นระยะตกตะลึงพูดขึ้น “ข่ายพลังที่สามารถสะท้อนการโจมตีของอีกฝ่ายกลับไป!” ก่อนหน้านี้ข่ายพลังคุ้มครองภูผาดูดซับการโจมตีทั้งหมดของมังกรยักษ์เอาไว้ ตอนนี้ก็แค่คืนกลับไปเท่านั้น
สะท้อนกลับ?!
มิน่า สายฟ้า ลมดาบ และเปลวเพลิงในข่ายพลังถึงได้คุ้นตายิ่งนัก ที่แท้ก็เป็นการโจมตีของมังกรหินก่อนหน้านี้ และข่ายพลังย้อนกลับนำเอาการโจมตีเหล่านี้สะท้อนกลับไปหาอีกฝ่ายทั้งหมดในคราเดียว!
ดังนั้นมังกรยักษ์จึง…ตายเพราะตัวเอง?!