“หน้าไม่อาย คนอื่นเขาเรียกนายว่าลูกเขยบ้านคนอื่นนะ นายไม่รู้เหรอ?” ลิลี่หน้าแดง แต่เธอก็รีบขอโทษทันที “ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น”
แดร์ริลไม่ได้ใส่ใจคำพูดของเธอ “ไม่ต้องห่วง ผมไม่สนใจสิ่งที่คนอื่นพูดหรอก คุณคือภรรยาของผม ผมสนใจแค่สิ่งที่คุณคิดกับผมเท่านั้น”
ลิลี่ยิ้มและลากแดร์ริลไปชอปปิ้ง
เธอต้องการซื้อสูทให้เขา อย่างไรก็ตาม ตลอดสามปีที่แต่งงานมา แดร์ริลนั้นชินชากับการสวมใส่ชุดถูก ๆ ที่ไม่มียี่ห้อเสียแล้ว เขารู้สึกไม่สบายตัวเอาเสียเลย สุดท้าย หลังจากต่อรองอยู่นาน แดร์ริลก็ซื้อชุดไปรเวทมียี่ห้อมาสองชุด
ในขณะที่แดร์ริลกำลังจะจ่ายเงินที่แคชเชียร์หลังจากลองชุด ลิลี่ก็เข้ามาหยุดเขา
“ฉันไม่เคยให้อะไรนายเลยตลอดสามปีที่แต่งงานกันมา ให้ฉันจ่ายมันให้นายเอง นายเพิ่งจะซื้อเสื้อผ้าให้ฉันตั้งมากมายก่อนหน้านี้ไม่ใช่เหรอ?” ลิลี่ยิ้ม
แดร์ริลรู้สึกอบอุ่นกับคำพูดของลิลี่มาก เขาไม่ได้ปฏิเสธและอนุญาตให้ลิลี่จ่ายบิลให้เขา
เช้าวันต่อมา ตระกูลฮูห์ส่งรถขนส่งมารับตระกูล
ตระกูลฮูห์นั้นค่อนข้างมีชื่อเสียงในเมืองตงไห่ พวกเขาส่ง Mercedes Business-class มานับสิบ ๆ คัน รถทั้งหมดจอดอยู่ข้างถนนอย่างเรียบร้อย ให้ความรู้สึกยิ่งใหญ่
ลิลี่ดูงดงามอย่างน่าทึ่งในกางเกงยีนน้ำเงินรัดรูป เสื้อขาว และรองเท้าส้นเข็มของเธอ ขาเรียวยาวของเธอดูน่าดึงดูดมากจนคนขับรถหยุดมองเธอไม่ได้เมื่อเธอขึ้นไปบนรถ
ไม่กี่ชั่วโมง พวกเขาก็มาถึงจุดหมาย ทะเลสาบมังกรทะยาน
ทะเลสาบมังกรทะยาน หรือรู้จักกันในอีกชื่อ แกลลอรี่ ทเวนตี้ เป็นจุดท่องเที่ยวส่วนตัวที่มีทิวทัศน์ที่สวยงามมาก เนื่องจากมันเป็นพื้นที่ส่วนบุคคล มันจึงไม่ได้เปิดให้คนทั่วไปเข้า
ในความเป็นจริง มันไม่ใช่ทะเลสาบ แต่เป็นอ่าวของทะเล มีเพียงเหล่าคนร่ำรวยและโด่งดังเท่านั้นที่สามารถใช้จ่ายเพื่อเพลิดเพลินกับวันหยุดและนั่งบนทะเลพร้อมอาบแดดภายใต้ร่มริมทะเล มันผ่อนคลายจริง ๆ
เมื่อพวกเขามาถึงพื้นที่รับรอง ตระกูลอื่นเองก็มาถึงแล้วเช่นกัน ตระกูลส่วนใหญ่ส่งเด็กรุ่นใหม่ของพวกเขามา เด็กรุ่นใหม่เหล่านี้จะเป็นคนที่ดูแลกิจการของตระกูลต่อไปในอนาคต ดังนั้นมันจึงเป็นการดีที่สุดที่จะส่งพวกเขามา
เมื่อพวกเขามาถึง พวกเขาก็เห็นกลุ่มคนที่นั่งอยู่ในกระท่องริมทะเล พูดคุยและหัวเราะ
มีบางคนที่หน้าคุ้นอยู่ในพวกเขา
วิลเลียม, เอลซ่า จากตระกูลลินดัน และไซเลอร์ จากตระกูลไวท์
พวกเขาหยุดเพื่อทักทายทั้งแดร์ริลและลิลี่เมื่อพวกเขาเห็นทั้งหมดเข้ามา
บุรุษบางคนหยุดจ้องลิลี่ไม่ได้
เธอดูงดงาม เหมือนดั่งเทพธิดา
มันจริงที่ลิลี่นั้นดูสวยงามและสง่าอย่างที่สุดในวันนั้น
แม้ว่าตระกูลลินดันจะไม่ใช่ตระกูลชั้นนำ แต่พวกเขาก็มีหญิงงามมากมายในตระกูล ทั้งเอลซ่าและลิลี่นั้นมีความงดงามในแบบของตนเอง
วิลเลียมแสยะยิ้มเย็นชา แม้ว่าลิลี่จะมีสถานะในตระกูลสูงกว่ามากในตอนนี้ แต่เขาก็ยังรู้สึกว่าแดร์ริลนั้นไม่ใช่ใครนอกจากลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านคนอื่น
ประโยคแรกที่เขาเอ่ยออกมาจึงมีแต่ความแดกดัน “แดร์ริล วันนี้แกดูดีนี่ แกไปซื้อเสื้อผ้ามาจากร้านแผงลอยไหนล่ะ?”
เขาเป็นเพียงคนเดียวที่หัวเราะออกมาหลังจากกล่าวแบบนั้น
แม่ว่าวิลเลียมจะรู้ว่าแดร์ริลจะเก่งกาจในการต่อสู้ แต่เขารู้ว่าแดร์ริลจะไปลงมือในงานรวมตระกูลแบบนี้ ดังนั้นเขาจึงตั้งใจกลั่นแกล้งแดร์ริล
“วิลเลียม นี่คือลูกเขยบ้านคนอื่นที่นายพูดถึงก่อนหน้านี้เหรอ?”
“ไม่น่าใช่นะ ลูกเขยบ้านคนอื่นจะได้รับอนุญาตให้เข้าร่วมทัศนศึกษาได้ยังไง?”
ทุกคนมองวิลเลียมด้วยความสงสัย
วิลเลียมหัวเราะเสียงดัง “เขาอยู่ที่นี่เพราะภรรยาเขา ลิลี่ เขามันไร้ความสำคัญ”
ทุกคนหัวเราะเมื่อวิลเลียมกล่าว
แดร์ริลหัวเราะเย็นชาและเมินพวกเขา
เขาสัญญากับภรรยาแล้วว่าเขาจะไม่ก่อเรื่อง
ลิลี่ทนไม่ไหวอีก เธอกล่าวอย่างเย็นชา “วิลเลียม พวกเรามาที่นี่เพื่อสนุก นายพูดเรื่องบ้าบอแบบนั้นเพื่ออะไร?”
เอลซ่าเองก็ทนไม่ได้เช่นกัน เธอขมวดคิ้วแล้วกล่าว “วิลเลียม หยุดพูด เรามาจากตระกูลเดียวกัน”
วิลเลียมไม่พอใจ เขาเดินจากไป
ในตอนนั้น มีชายหนุ่มในสูทลายตารางเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้ม เขายื่นมือไปที่ลิลี่ “คุณลิลี่ ลินดัน สบายดีไหมครับ? ผมจัสติน ควินน์ ลูกชายคนที่สองของตระกูลควินน์ ผมชื่นชมคุณลิลี่มาตลอด เป็นเกียรติที่ผมได้พบคุณวันนี้ครับ”
ชายหนุ่มคนนี้พยายามจะสร้างความประทับใจให้ลิลี่
แดร์ริลที่กำลังดื่มใกล้จะหลุดจากความเยือกเย็นเมื่อได้ยินเขาพูดแบบนั้น ชื่อตลกชะมัด จัส-อิน-ควีน ใครตั้งชื่อให้หมอนี่เนี่ย?