บทที่ 199 คนรักเก่าของผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวมรกต (1)
เห็นหน่ออ่อนน้ำเต้าชอบของขวัญของตนเช่นนี้ เสิ่นเทียนก็ปลื้มใจมาก
ถึงอย่างไรก็เป็นลูกรักน้ำเต้าที่เขาเปิดได้จากหินแร่วิญญาณ สุดท้ายก็ยังมีเยื่อใยกันหลายส่วน
เสิ่นเทียนส่งขวดสีแดงในมือให้หลี่เหลียนเอ๋อร์ ก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้ม “ในขวดนี้ใส่ของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานที่ผ่านการแปรรูปมา สามารถใช้รักษาบาดแผลภายนอก แล้วก็ใช้เลี้ยงไม้วิญญาณได้
ในเมื่อเจ้าหน่ออ่อนน้ำเต้าน้อยชอบ ศิษย์น้องเหลียนเอ๋อร์ก็รับไว้เถอะ! จำไว้ว่าอย่าใช้กินเอง!”
สารภาพตามตรง ป้ายคำสั่งเจ้ากระบี่ที่ตระกูลหลี่ให้มามีประโยชน์กับเสิ่นเทียนมาก ทำให้เขารอดพ้นจากอันตรายเป็นตายมาไม่น้อย
ตอนนี้มอบของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานที่ผ่านการแปรรูปมาให้หลี่เหลียนเอ๋อร์ ก็ถือว่าตอบสนองน้ำใจกันและกัน
หลี่เหลียนเอ๋อร์รับขวดเล็กสีแดงมา รอยยิ้มบนใบหน้าดั่งดอกไม้ “พี่เสิ่นเทียนดีกับหูเอ๋อร์จริงๆ!”
เสิ่นเทียนลูบศีรษะหลี่เหลียนเอ๋อร์ เห็นวงรัศมีสีแดงอมทองเหนือศีรษะนางแล้วไม่ค่อยพอใจนัก
ผู้มีวาสนาคนแรกที่เสิ่นเทียนพบในสวนหมื่นวิญญาณกลับมีดวงชะตาเพียงสีแดงลายจุดทอง นี่มันยังไม่พอ!
อีกทั้งเสิ่นเทียนยังเห็นภาพโชคลิขิตขยับวูบวาบเหนือศีรษะหลี่เหลียนเอ๋อร์อย่างชัดเจน นี่น่าจะเป็นโชคลิขิตที่จะเจอตอนเข้าไปฝึกในสนามรบบรรพกาล
แต่เสิ่นเทียนคิดว่าโชคลิขิตในภาพนี้ไม่ได้ล้ำค่ามากนัก ยังห่างไกลจากเมล็ดน้ำเต้าเซียนเจ็ดสมบัติอีกมาก
นอกจากนี้ หลังจากเข้ามาในอำเภอเล็ก เสิ่นเทียนก็เห็นโชคลิขิตเหนือศีรษะพวกฉินเกาและฉินอวิ๋นตี๋ แต่ส่วนใหญ่จะเป็นหินแร่ อาวุธชำรุดและผลไม้วิญญาณในสนามรบบรรพกาล ได้แต่ใช้คำว่าค่อนข้างล้ำค่า
เทียบกับ ‘เมล็ดน้ำเต้าเซียนเจ็ดสมบัติ’ ‘คัมภีร์มารสู่สุริยัน’ กับ ‘สายฟ้าแยกน้ำข้ามยุคสมัย’ แล้วยังต่างกันมาก
เห็นได้ชัดมากว่า แม้จะเป็นผู้มีมหาดวงชะตาก็ไม่มีทางเจอโชคลิขิตยิ่งใหญ่ทุกครั้งไป ส่วนใหญ่พวกเขาจะเจอโชคลิขิตค่อนข้างธรรมดา แต่มีน้อยก็ดีกว่าไม่มี
และไม่รู้ว่าถ้าช่วยหลี่เหลียนเอ๋อร์เพิ่มดวงชะตาขึ้นบ้างแล้ว การฝึกครั้งนี้นางจะเจอกับโชคลิขิตที่ใหญ่กว่านี้หรือไม่
พลันมีความคิดหนึ่งลอยขึ้นมาในหัวเสิ่นเทียน
เมื่อคิดได้ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจลองดู
เขาหยิบกล่องไม้จันทน์วิญญาณประณีตออกมาจากแหวนเวหา ในกล่องบรรจุขวดหยกขาวประณีตเอาไว้ขวดหนึ่ง
บนขวดใช้ทองคำทาเขียนเป็นคำว่า ‘สิบ’
นั่นหมายความว่าในขวดบรรจุของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานสิบชั่ง
……
ก่อนหน้านี้หลังจากเสิ่นเทียนกลับแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ก็ได้ทำเรื่องสำคัญอย่างหนึ่ง
นั่นคือแบ่งของเหลวศักดิ์สิทธิ์ใส่ขวด!
ตอนเสี่ยงอันตรายในที่ราบหมอกลับแล เสิ่นเทียนไม่ได้เตรียมตัว ในแหวนเวหามีทั้งหมดสองร้อยกว่าขวด ดังนั้นเลยใส่ของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานแอ่งนั้นใส่เต็มทุกขวดในอึดใจเดียว
ขวดส่วนใหญ่บรรจุของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานร้อยชั่ง ขวดที่ค่อนข้างใหญ่แกะสลักลายตราเวทแล้วก็บรรจุได้อีกสองร้อยกว่าชั่ง
แต่การบรรจุขวดหนึ่งร้อยชั่งมีข้อเสียที่ใหญ่มาก นั่นคือดูโอ้อวดเกินไป ดึงดูดความสนใจได้ง่ายมาก
ก็เหมือนกับตอนอยู่ยอดเขาบัวขาว บุตรศักดิ์สิทธิ์ดาวเหนือถูกกระทบกระเทือนจนสงสัยในชีวิต เกือบถูกมารเข้าสิง
และที่สำคัญกว่านั้นคือการบรรจุของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานขวดละร้อยกว่าชั่งให้เป็นของขวัญยาก!
ถึงอย่างไรเจ้าควักขวดออกมาแล้ว ในนั้นมีของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานร้อยชั่ง จะแคะออกมาจากในนั้นครึ่งชั่งหนึ่งชั่งให้คนอื่นก็ไม่ได้สิ!
นั่นจะดูขี้เหนียวเพียงใด จะดูไม่รวยเพียงใด
คิดว่าข้าหน้าด้านรึ
แต่ถ้าอยากได้หน้าจริงๆ ก็ต้องให้หนึ่งขวด
แต่ของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานร้อยกว่าชั่งนั่นมันมากเกินไป!
แม้ก่อนหน้านี้เสิ่นเทียนจะได้ของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานยี่สิบห้าฟางมาจากหุบเขาหมอกลับแล ได้มาราวๆ สามสิบตัน ห้าถึงหกหมื่นชั่ง
แต่ก็จะผลาญตามอำเภอใจไม่ได้!
ถึงอย่างไรเจ้าให้ไปครั้งหนึ่งร้อยชั่ง ให้ไปห้าหกร้อยครั้งก็หมดแล้วไม่ใช่หรือ
เมื่อคิดได้ดังนั้น เสิ่นเทียนก็เลยตั้งใจไปที่เมืองศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์เพื่อทำกล่องของขวัญพันกล่อง กับขวดหยกอีกหลายหมื่น
จากนั้นเขาใช้เวลาครึ่งวันในการแบ่งของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานที่เหลือไว้ในขวดหยกเขียว ขวดหยกขาวและขวดหยกเลี่ยมทอง
ขวดหยกเขียวในนั้นมีจำนวนมากที่สุดถึงหมื่นขวด ทุกขวดบรรจุของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานหนึ่งชั่ง
คุณภาพหยกของขวดชนิดนี้เกลี้ยงเกลา แกะสลักพืชดอกประหลาดหลากชนิด ดูสวยงามมาก
เทียบกับขวดพวกนั้นของเสิ่นเทียนแล้ว หน้าตาดูดีกว่าหลายเท่า
ส่วนขวดหยกขาว การแกะสลักจะงดงามกว่าขวดหยกเขียว ทั้งยังบรรจุในกล่องไม้จันทน์วิญญาณล้ำค่า ในทุกกล่องของขวัญมีขวดหยกสีขาวขวดเดียว ในนั้นบรรจุของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานสิบชั่งไว้
กล่องของขวัญขวดหยกขาวชนิดนี้ เสิ่นเทียนเตรียมมาพันกล่อง เตรียมไว้ใช้ผูกมิตรกับโอรสสวรรค์หนุ่มสาวที่มีมหาดวงชะตาพวกนั้นโดยเฉพาะ
ถึงอย่างไรการมีมารยาทก็ไปได้ทั่วหล้า ไร้มารยาทเดินครึ่งชุ่นยังยาก
เมื่อเจอโอรสสวรรค์ที่มีมหาโชคลิขิตเหนือศีรษะ จะพยายามตีสนิทให้เขาเชื่อเจ้าได้อย่างไรล่ะ
วิธีที่ง่ายที่สุดและตรงไปตรงมาที่สุดคือใช้ของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานปาใส่
ปาโดนเขาก็จะสนิทสนมกับเจ้าเหมือนรู้จักกันมานาน มีสัมพันธ์ฉันพี่น้องกับเจ้า!
ในกล่องไม้จันทน์วิญญาณประณีตนี้จะมีซับในของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานข้างในด้วย
ให้เกียรติให้ซับในมากพอ เจ้าก็จะเป็นสหายสนิทของข้า!
ยังต้องกังวลว่าจะไม่ได้ตัดต้นกุยช่ายอย่างสบายใจอีกหรือ
ขณะเดียวกันหลังเสิ่นเทียนมอบของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานให้แล้ว ดวงชะตาของผู้ได้รับจะเพิ่มขึ้นด้วย ดังนั้นผักกุยช่ายพวกนี้ก็จะมาเป็นระลอกๆ ยิ่งเก็บเกี่ยวยิ่งมาก!
นานวันเข้า เสิ่นเทียนต้องกลัวว่าตนจะไม่มีมหาดวงชะตาเสริม กลายเป็นสิ่งมงคลที่มีดวงชะตายิ่งใหญ่ที่สุดในโลกบำเพ็ญเซียนอีกหรือ
จัดการเรียบร้อย~
……
ส่วนที่เหลือจะเป็นกล่องของขวัญระดับสูงสุด ทุกส่วนของมันทำขึ้นจากศิลาวิญญาณ เก็บพลังวิญญาณไว้ได้ในระดับสูงสุด
กล่องของขวัญชนิดนี้แกะสลักมังกรและหงส์ สลักภาพปรากฏการณ์สิบสัตว์เทพผู้พิทักษ์แห่งแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ และยังมีลายเซ็นด้วยตัวเองของบุตรศักดิ์สิทธิ์เสิ่นเทียน
อีกทั้งขวดในนั้นยังใช้ทองคำวิญญาณล้ำค่าเลี่ยมบนหยกวิญญาณระดับสูงสุด เป็นขวดหยกเลี่ยมทองที่มีค่าเท่าเมือง ลำพังแค่ต้นทุนการผลิตขวดก็สูงถึงศิลาวิญญาณพันก้อนแล้ว เรียกได้ว่าฟุ่มเฟือยและสูงส่ง
ในขวดหยกเลี่ยมทองชนิดนี้บรรจุของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานร้อยชั่ง เป็นการบรรจุที่มีระดับสูงสุด
มีเพียงอยู่ในสถานการณ์ใหญ่จริงๆ เท่านั้น อย่างวันเกิดครบรอบของอาจารย์หรือพบพ่อตาแม่ยาย ก็อาจจะใช้ขวดชนิดนี้ได้
และกล่องของขวัญชนิดนี้ เสิ่นเทียนยังสั่งทำน้อยที่สุด มีเต็มที่แค่หนึ่งร้อยกล่อง
ถึงอย่างไรในมุมมองเสิ่นเทียน โอกาสการให้ของขวัญแบบนี้ก็น่าจะไม่ได้มากนัก
เขาคาดการณ์ว่าสุดท้ายตนอาจจะต้องใช้เองด้วยซ้ำ
………
ขวดหยกเขียวหนึ่งหมื่นขวด ทุกขวดบรรจุของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานหนึ่งชั่ง
ขวดหยกขาวหนึ่งพันขวด ทุกขวดบรรจุของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานสิบชั่ง
ขวดหยกเลี่ยมทองหนึ่งร้อยขวด ทุกขวดบรรจุของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานร้อยชั่ง
เขาแบ่งของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานสามหมื่นชั่งไว้อย่างชัดเจนแล้ว ส่วนของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานสองหมื่นกว่าชั่งที่เหลือ เขาบรรจุไว้ในขวดหยกใสสมบัติวิเศษที่ตั้งใจผลิตขึ้น
ขวดหยกใสนี้เป็นสมบัติวิญญาณเก็บของระดับสูงสุดที่ผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวขาวให้เสิ่นเทียนไว้ เหมาะกับการเก็บโอรสวิญญาณที่สุด ใช้บ่มเพาะสรรพคุณยา
หลังจากเสิ่นเทียนมอบของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานร้อยชั่งให้ผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวขาวแล้ว ผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวขาวคิดแล้วจึงมอบขวดหยกใสนี้ให้เสิ่นเทียน
ของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานที่เหลือสองหมื่นชั่งใส่ไว้ในขวดหยกใส สามารถรักษาสรรพคุณยาได้ในขอบเขตจำกัดสูงสุด กระทั่งสกัดให้บริสุทธิ์ขึ้นได้เล็กน้อย
มูลค่าของมันถึงขั้นสูงกว่าหมวกเกราะเต่าดำเล็กน้อย!
นอกจากนี้ ในขวดหยกใสนี้ยังมีโอสถแก้พิษ โอรสแก้ภาพมายา โอสถบำรุงจิต โอสถบำรุงเลือดและโอสถบำรุงปราณเป็นต้น
ซึ่งผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวขาวเป็นคนหลอมโอสถพวกนี้ด้วยตัวเอง มีคุณภาพสูงสุด
แม้จะเทียบกับของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานไม่ได้ แต่ก็เป็นโอสถล้ำค่าที่ผู้ฝึกบำเพ็ญส่วนใหญ่ทั้งดินแดนบูรพาเฝ้าใฝ่หาอย่างบ้าคลั่ง มูลค่าเท่าเมือง
จากตรงนี้จะเห็นได้ว่าผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวขาวเป็นคนมีเหตุผลมาก พยายามใช้สมบัติล้ำค่าที่สอดคล้องกันมาแลกกับของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานของเสิ่นเทียนจริงๆ
ไม่เหมือนกับผู้อาวุโสบางคน
…….
ตอนนี้ เสิ่นเทียนส่งขวดหยกขาวที่บรรจุของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานไว้สิบชั่งไปตรงหน้าหลี่เหลียนเอ๋อร์
เมื่อเปิดกล่องไม้จันทน์วิญญาณ ขวดหยกสีขาวระดับสูงก็ส่องสะท้อนแสงตะวันออกมาเป็นแสงสว่างสีสันหลากสีรางๆ
เสิ่นเทียนยิ้ม “ในขวดนี้มีของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานระดับสูงสุดสิบชั่ง สามารถรักษาบาดแผลได้ ศิษย์น้องเหลียนเอ๋อร์รับไว้ จำไว้ว่าตอนอยู่สนามรบบรรพกาลต้องระวังตัวด้วย”
เมื่อเสิ่นเทียนส่งของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานสิบชั่งถึงมือหลี่เหลียนเอ๋อร์ วงรัศมีเหนือศีรษะนางก็สว่างขึ้นมากจริงๆ
มีจุดสีทองเพิ่มมาเล็กน้อย แสงสว่างจ้ายิ่งกว่าเดิมเช่นกัน
แม้แต่ภาพโชคลิขิตนั้นเหนือศีรษะนางจากเลือนรางเปลี่ยนเป็นชัดเจนขึ้น ปะติดปะต่อกันมากขึ้น กระทั่งข้างหลังภาพโชคลิขิตนั้นยังเหมือนมีโชคลิขิตใหม่กำลังก่อตัว…
เสิ่นเทียนยังอดปลงอนิจจังกับตรงนี้ไม่ได้ เขาคงต้องศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างดวงชะตากับโชคลิขิตให้ละเอียดแล้ว!
ส่วนหลี่เหลียนเอ๋อร์ ตอนที่นางรับกล่องไม้จันทน์วิญญาณ ใบหน้าก็เป็นสีแดงสดใสน่ารักขึ้นมา
ที่แท้พี่เสิ่นเทียนก็ตั้งใจจะให้ของขวัญเหลียนเอ๋อร์!
กล่องไม้กับขวดนี่สวยมาก!
พี่เสิ่นเทียนจะต้องพยายามอย่างหนักเพื่อเตรียมของขวัญชิ้นนี้แน่!
ไม่รู้ว่าเหตุใดตอนที่พี่เสิ่นเทียนให้ของขวัญถึงต้องจ้องหัวเหลียนเอ๋อร์ด้วยนะ
หรือว่ามองหูเอ๋อร์กัน ไม่นึกเลยว่าพี่เสิ่นเทียนจะรักเอ็นดูหูเอ๋อร์เช่นนี้!
สมกับเป็นผลึกความรักระหว่างเรา!
…….
ตอนนี้ทุกคนมองที่เสิ่นเทียน
เขามาพร้อมกับใบหน้าไม่เป็นสองรองใคร ทำให้ทุกสรรพสิ่งหวนคืนสู่ใบไม้ผลิ ยืนคู่กับหลี่เหลียนเอ๋อร์ สมกันดั่งกิ่งทองใบหยกทำให้คนมากมายเฝ้าใฝ่หา
โดยเฉพาะผู้หญิงพวกนั้น ตอนนี้ทุกคนอยากแทนที่หลี่เหลียนเอ๋อร์ เป็นหญิงงามข้างกายบุตรศักดิ์สิทธิ์
เพราะมีเด็กสาวคนใดบ้างที่ไม่มีอารมณ์รัก?
ตอนนี้เอง ลูกประคำเก้าโอรสในอกเสื้อเสิ่นเทียนสั่นไหวอย่างรุนแรง
“นายท่านๆ รอบๆ มีแรงอาฆาตมาจากแม่นางเสี่ยวหลิงเซียนกับองค์ชายเสิ่นเอ้าเจ้าค่ะ!”
เสี่ยงหลิงเซียนกับเสิ่นเอ้าหรือ
เสิ่นเทียนผงะไป ก่อนมองไปทางที่จิ่วเอ๋อร์ชี้
เห็นสายตาคับแค้นใจสองดวงมองมาจากด้านข้าง จ้องเสิ่นเทียนเขม็ง ไม่ใช่เสี่ยวหลิงเซียนกับเสิ่นเอ้าแล้วจะเป็นใครได้
ไม่ได้เจอกันนาน เสิ่นเทียนเห็นเสี่ยวหลิงเซียนกับเสิ่นเอ้าแล้วมีความสุขในใจมาก
แต่เหตุใดตอนนี้สองคนนี้ถึงดูคับแค้นใจเช่นนี้กัน
หรือว่า…จะหึงหวง
ก็ใช่ ข้ามอบของเหลวบำรุงต้นไม้ให้เหลียนเอ๋อร์ ทั้งยังมอบของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานให้อีก
พวกเขาสองคนกลับไม่ได้อะไรไปเลย จะไม่พอใจและเป็นทุกข์บ้างก็เป็นเรื่องปกติมาก
เสิ่นเทียนก็ไม่ใช่คนลำเอียงอยู่แล้ว ถึงเจ้าเด็กเสี่ยวหลิงเซียนจะคิดมากไปหน่อย แต่ก็เป็นผู้หญิง…เป็นผักกุยช่ายที่สำคัญมากในใจเสิ่นเทียน
ช่วยเสี่ยวหลิงเซียนเพิ่มดวงชะตาได้หน่อยจะมีส่วนช่วยในการเกาะโชคลิขิตของนางได้ดียิ่งขึ้น!
ส่วนพี่หกเสิ่นเอ้า เสิ่นเทียนยังรู้สึกละอายใจอยู่ในก้นบึ้งหัวใจ
ตั้งแต่ทะลุมิติมา นอกจากจักรพรรดิเหยียนเสิ่นเซี่ยวแล้ว ในราชนิกุลก็มีพี่หกเสิ่นเอ้าที่คุ้นเคยกันที่สุด อย่างไรความรักระหว่างสายเลือดก็ไม่อาจตัดขาดได้!
พอคิดได้ดังนั้น เสิ่นเทียนจึงหยิบกล่องไม้จันทน์วิญญาณออกมาจากแหวนเวหาอีกสองกล่อง แบ่งให้เสี่ยวหลิงเซียนกับเสิ่นเอ้า
“พี่หก ศิษย์น้องหญิงหลิงเอ๋อร์ ข้าเตรียมมาให้พวกเจ้า เป็นของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานสิบชั่งเช่นกัน การฝึกฝนในสนามรบบรรพกาลครั้งนี้ หวังว่าจะระวังความปลอดภัยกันด้วย พวกเจ้าคือคนสำคัญสำหรับข้า”
เสิ่นเทียนเพิ่งพูดจบ ลูกประคำเก้าโอรสในอกเสื้อก็ค่อยๆ หยุดสั่น “นายท่าน แรงอาฆาตของพวกเขาหายไปหมดแล้วเจ้าค่ะ”
“ไม่นึกเลยว่านามจริงของพี่เอ้าเทียนจะชื่อเสิ่นเทียน ขอบคุณพี่เสิ่นเทียน!”
เสี่ยวหลิงเซียนรับกล่องไม้จันทน์วิญญาณไปแล้ว รอยยิ้มเจิดจรัสบนใบหน้าทำให้ผู้ฝึกบำเพ็ญบุรุษมากมายรอบๆ ถึงกับตาลอย
“บัดซบ! บุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์คนนี้จะหยอดท่านหญิงเซียนเหลียนเอ๋อร์ก็ช่างเถอะ แต่ยังมาแย่งท่านหญิงเซียนหลิงเอ๋อร์กับข้าอีก!”
“แต่ว่าเหตุใดข้าไม่รู้สึกโกรธสักนิดเลยล่ะ”
“สมควรตาย เหตุใดข้าถึงรู้สึกว่าท่านหญิงเซียนเหลียนเอ๋อร์กับท่านหญิงเซียนหลิงเอ๋อร์ควรจะเป็นของเขาคนนี้อยู่แล้วล่ะ”
“เฮ้ย ไอ้จิตวิญญาณหัวดื้อของข้า เหตุใดตอนนี้ถึงคิดแต่อยากอวยพรให้พวกเขามีความสุขกัน!”
“เพราะพวกเจ้าหน้าตาอัปลักษณ์ไงล่ะ! คนอัปลักษณ์ก็ไม่ควรจะโมโหหรอก”
“บุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์มีความสามารถจริงๆ อิจฉาท่านหญิงเซียนเหลียนเอ๋อร์กับท่านหญิงเซียนหลิงเอ๋อร์เลย อยากจะมุดไปอยู่ในอ้อมกอดของบุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์พร้อมๆ กับพวกนางเลย!”
“เอาด้วย”
“เอาด้วย”
“เอาด้วย”
…………………………………………………..