บทที่ 130 ความฝันแห่งฤดูใบไม้ผลิที่หายไป
มองผ่านจากกระจกมองหลัง เห็นรถเก๋งสีดำคันหนึ่ง พวกเขาตามอยู่ข้างหลังอย่างไม่ใกล้ไม่ไกล จนมาถึงโรงแรมที่คณะกรรมการจองไว้ให้
ฉินเทียนสีหน้าเรียบเฉย เดินมาเป็นเพื่อนซูซูจนถึงห้องพัก
หนึ่งชั่วโมงต่อมา ก็เป็นงานเลี้ยงค็อกเทลปาร์ตี้ หลังจากคาร์ลได้แนะนำกำหนดการคร่าวๆของค็อกเทลปาร์ตี้ พูดด้วยน้ำเสียงลำบากใจเล็กน้อย : “คุณฉิน มันเป็นแบบนี้”
“ในฐานะที่เป็นคนแนะนำ สิทธิของผม มีเพียงหนึ่งคนที่ผมจะพาเข้างานได้ ท่านคิดว่า?”
ฉินเทียนคิดสักพัก แล้วพูดว่า : “งั้นก็ให้ภรรยาผมไปเถอะ”
“พอดีว่าผมอยากไปเดินเล่นข้างนอก ชื่นชมทิวทัศน์ของเมืองหลานของพวกคุณสักหน่อย”
คาร์ลยิ้ม : “เชื่อว่าทิวทัศน์ของเมืองหลานของพวกเรา ไม่ทำให้คุณฉินผิดหวังแน่นอน”
“ออกจากโรงแรมไป เดินไปไม่ไกลก็คือโบสถ์คริสต์ท่านสามารถไปชมได้”
“ใช่แล้ว ต้องการให้ผมแนะนำไกด์ให้ท่านสักหนึ่งคนไหมครับ?”
“ไม่ต้องหรอก ขอบคุณ”
“ดูแลภรรยาผมให้ดี”
ฉินเทียนรู้สึกว่าคาร์ลคนนี้ถือเป็นสุภาพบุรุษที่มีคุณค่าอย่างแท้จริง มีรสนิยมดีมาก และก็มีมารยาทด้วย
รวมกับศักดิ์ศรีของเขาในพื้นที่ ซูซูไปกับเขา น่าจะไม่เกิดเรื่องเกิดราว
แต่พอดีเขามีเรื่องอีกอย่างที่ต้องจัดการ
นั้นคือ รถเก๋งสีดำคันนั้นที่ตามเขามาจากสนามบินจนถึงโรงแรมมาโดยตลอด
ในขณะนี้ ยังจอดอยู่บนถนนฝั่งตรงข้าม
งานนิทรรศการครั้งนี้ มีความหมายสำหรับซูซูอย่างมาก ฉินเทียนไม่ยอมให้เกิดเรื่องที่ไม่คาดคิดขึ้นแน่นอน ดังนั้นเขาอยากจะลากคนพวกนี้ออกไปจัดการอย่างลับๆ
หลังจากที่เตือนซูซู เขาแกล้งทำเป็นเหมือนนักท่องเที่ยว ออกจากโรงแรมไปคนเดียว
เป็นจริงตามคาด รถเก๋งสีดำที่อยู่ตรงข้าม รีบขับตามเขามาทันที
นั้นก็อธิบายได้ว่าจุดประสงค์ของฝ่ายตรงข้ามนั้นคือเขาเอง ไม่ใช่ซูซู
เพิ่งจะมาถึงก็โดนสะกดรอยตาม เห็นได้ชัดมากว่าถูกเปิดเผยข้อมูลเดินทางแล้ว
ในบรรดาคนที่เขาเคยทำความผิดด้วยในช่วงนี้ มีอำนาจที่จะหานักฆ่ามืออาชีพชาวต่างชาติได้มีแค่หยิบมือ
ใครคือผู้อยู่เบื้องหลัง พอเรียกชื่อเท่านั้นก็จะโผล่ออกมา
มิน่าละตอนอยู่หลงเจียงไม่มีความเคลื่อนไหวใดใด ที่แท้วางแผนมาที่นี่แล้วเหรอ ในสายตาของเขาเปลี่ยนเป็นความต้องการในการฆ่าอย่างรวดเร็ว
เขาเดินผ่านถนนที่คึกคัก จนมาถึงโบสถ์คริสต์คนที่นี่มากหน้าหลายตา เป็นโอกาสดีที่จะลงมือ
ฉินเทียนใจเปิดโอกาสให้ฝ่ายตรงข้าม ใครจะไปรู้ รถเก๋งสีดำจอดอยู่ที่ประตูทางเข้าโบสถ์ และไม่มีคนลงมาจากรถ
เห็นท่า พวกเขาอยากเลือกที่จะลงมือในสถานที่เปลี่ยว
หรือไม่ก็ คนพวกนี้มาแค่สะกดรอยตาม คนที่มีหน้าที่ลงมือที่แท้จริง ยังไม่ปรากฎตัวออกมา
ออกจากเมืองไปยังทิศใต้ ก็เป็นเทือกเขาแอลป์ที่มีชื่อเสียงอย่างมาก คนที่นั้นน้อยบางเบา เป็นสถานที่ดีในการลักพาตัวมาฆ่า
ได้ กูก็จะให้ความร่วมมึงกับพวกมึงครั้งหนึ่ง
ฉินเทียนออกจากโบสถ์คริสต์ กวักมือเรียกรถแท็กซี่คันหนึ่ง
เตรียมจะบอกคนขับรถว่า ไปลานสกีเทือกเขาแอลป์ แม่หนูใส่หน้ากากอนามัยคนหนึ่งเดินพุ่งเข้ามาจากระยะไกล
“รอก่อน!”
“เธอพุ่งเข้ามาในรถ รีบปิดประตูรถ”
“รีบออกรถ!”
“เร็ว!”
“มีคนตามฉันมา!”
คนขับรถยังคิดว่าเจอโจรปล้นแล้ว รีบออกรถทันที
ฉินเทียนเห็น รถเก๋งสีดำทั้งสองคันนั้นรีบตามมาติดๆ
“ไม่ใช่สิ คุณผู้หญิงท่านนี้ เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”
“ผมเรียกรถก่อนนะ ผมต้องออกไปนอกเมือง ไปเทือกเขาแอลป์”
ผู้หญิงหันศีรษะออก ดูเหมือนไม่อยากให้ฉินเทียนเห็นหน้าของเธอ
พูดติดอ่าง : “ทุกคนล้วนเป็นคนบ้านเดียวกัน ช่วยสักหน่อยเถอะ!”
“ฉันวิ่งออกมาอย่างยากลำบาก”
พูดแล้ว หันไปมองข้างนอกด้วยความกังวล ปรากฏว่าไม่มีคนตามมา แววตาแสดงออกถึงความภูมิใจแบบมีเล่ห์เหลี่ยม
ดวงตาสวยงามมาก
ถึงแม้จะใส่หน้ากากอนามัยอยู่ แต่ก็พอมองออกว่า เป็นสาวสวย
รูปร่างเพอร์เฟกต์
ฉินเทียนทำอะไรไม่ถูก : “ผมมีเรื่องเร่งด่วนที่ต้องทำ ขอความกรุณาลงข้างหน้าด้วยครับ”
“ไม่นะ คุณพาฉันไปด้วยอีกนิด มีอะไรเหรอ”
“เอางี้ ฉันจ่ายเงินค่ารถเอง พอดีฉันก็อยากไปดูเทือกเขาแอลป์เหมือนกัน”
“อยู่ในเมืองทั้งวัน อึดอัดจะตายอยู่แล้ว”
ฉินเทียนหมดคำจะพูด เขาสามารถดูออกว่า ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ถูกอีกฝ่ายสั่งมาเข้าเพื่อสอดแนมตัวเอง
น่าจะเป็นเพียงเหตุการณ์ไม่คาดคิดเท่านั้น
ต่อมา อาจจะมีการนองเลือดขึ้น พาผู้หญิงไปด้วยคนหนึ่งอย่างนี้ มันเกิดอะไรขึ้น?
“คุณผู้ชาย พวกคุณประเทศทางตะวันออกมีหนึ่งประโยคจะพูดยังไงดี สาวงามแสนดี เจ้าเป็นที่หมายปองของชายหนุ่ม”
“ในเมื่อคุณผู้หญิงท่านนี้พูดออกมาเช่นนี้แล้ว คุณก็ยอมให้เธอนั่งไปด้วยเถอะ”
“ไม่อย่างนั้น คุณลงรถ ผมพาเธอไปส่ง”คนขับรถของเมืองหลาน ใช้ภาษาจีนอย่างไม่ชำนาญพูด
เห็นอยู่ว่าฉินเทียนเป็นคนเรียกรถ ฟังความหมายแล้ว ถ้าหากฉินเทียนไม่ยอมให้เธอนั่งไปด้วยกัน เขาก็จะโยนฉินเทียนลงไปแทน
ฉินเทียนพูดอย่างไม่สบอารมณ์ : “สาวงามแสนดี เจ้าเป็นที่หมายปองของชายหนุ่ม ไม่ได้เอามาใช้แบบนี้นะ”
หญิงสาวยิ้ม พูดพร้อมตบไหล่ของคนขับรถ : “ขอบคุณพี่ชาย”
ฉินเทียนเห็นว่ารถใกล้ออกไปนอกเมืองแล้ว รถเก๋งสีดำข้างหลังตามมาติดๆ ถ้าจะเปลี่ยนแผนอีกก็ไม่ทันการแล้ว มีเพียงแค่ถึงข้างนอกเมืองค่อยหาโอกาสเหวี่ยงผู้หญิงคนนี้ทิ้ง
เขาหลับตาลง หลับตาพักสมอง
หญิงสาวมองเขาด้วยความสงสัย : “ไม่รู้ว่าคุณผู้ชายมีชื่อเรียกว่ายังไง”
“ฉินเทียน”
“คุณฉิน คุณมาเที่ยวเหรอ? มาคนเดียว?”
ฉินเทียนขี้เกียจที่จะตอบกลับ พยักหน้าไปงั้นๆ
หญิงสาวดูเหมือนไม่ค่อยพอใจเล็กน้อย สาวสวยแบบเธอนี้ ไม่ว่าจะไปที่ไหน ไม่มีผู้ชายคนไหนที่ไม่เข้ามาตีสนิทเลยนะ
เธอกัดฟัน พูดว่า : “คุณฉิน คุณรู้จักฉันไหม?”
เมื่อฉินเทียนลืมตาขึ้นมาหันไปมอง เธอถอดหน้ากากอนามัยออก
ได้เห็นใบหน้าที่ละเอียดอ่อนนี้ ฉินเทียนตะลึงสักพัก ดูเหมือนจะคุ้นหน้าขึ้นมาเล็กน้อยจริงๆ เหมือนว่าเคยเจอที่ไหน
แต่ก็นึกไม่ออกแล้ว
หรือว่าสาวงามของโลกนี้ล้วนมีความคล้ายคลึงกันเล็กน้อย
เขาส่ายหัวไปมา : “คุณผู้หญิงมีชื่อว่าอะไร”
“ฉัน…..”ขนตาอันเรียวยาวของหญิงสาวกระพริบปริบๆ ดวงตาสวยใสเจ้าเล่ห์ : “ฉันชื่อหลิวเสี่ยวฮัว”
หลิวเสี่ยวฮัว？ฉินเทียนไม่เคยได้ยินมาก่อนจริงๆ
เห็นว่าฉินเทียนไม่รู้จักตัวเอง หลิวเสี่ยวฮัวดูเหมือนว่าภาพลักษณ์ไอดอลได้หายไปแล้ว กลายเป็นผ่อนคลายขึ้นเยอะมาก
เธอเป็นคนคุยเก่งมาก เล่าเกร็ดความรู้เล็กน้อยของเทือกเขาแอลป์ขึ้นมา
“คูณฉิน คุณเล่นสกีเป็นไหม?”
“เทือกเขาแอลป์เป็นดินแดนแห่งการเล่นสกี”
“ในตอนนี้ แม้ว่ายังไม่ถึงช่วงไฮซีชั่นของการเล่นสกี แต่บนเขาก็หิมะตกแล้ว พวกเราไปดูกันเถอะ!”
“คนน้อย ราคาไม่แพง ยังได้เล่นอย่างมีความสุข”
ฉินเทียนพูดอย่างไม่สบอารมณ์ : “ฟ้าใกล้มืดแล้ว…..”
คนขับรถพูดแทรก : “พวกคุณสามารถพักที่โรงแรมในลานสกีได้นะ ห้องพักดีกว่าในเมืองเยอะเลย”
“นี่เรียกว่าอะไรนะ อืม พวกคุณสองคนบ้านเดียวกันได้พบกันในต่างแดน สามารถมีความฝันแห่งฤดูใบไม้ผลิที่หายไปด้วยกันได้”
หลิวเสี่ยวฮัวหน้าแดง : “พี่ชาย ประโยคก่อนหน้าถูกต้องแล้ว แต่ประโยคหลังก็ไม่จะเป็นแล้ว”
คนขับรถ : “ทำไมล่ะ? ความฝันแห่งฤดูใบไม้ผลิที่หายไป ไม่ได้บ่งบอกว่ามีคืนที่แสนหวานเหรอ?”
หลิวเสี่ยวฮัวกลั้นยอ้ม แล้วอธิบาย : “ใช่บ่งบอกว่าเป็นคืนที่แสนหวาน แต่นั้นเป็นช่วงฤดูใบไม้ผลิ ตอนนี้ก็จะเข้าหน้าหนาวแล้ว”
คนขับรถถอนหายใจ : “ภาษาและวัฒนธรรมของพวกคุณทางตะวันออก ช่างลึกซึ้งจริงๆ งั้นขอให้ความฝันแห่งฤดูหนาวของพวกคุณหายไป”
หลิวเสี่ยวฮัวหัวเราะอย่างมีความสุข มองไปยังร่างกายของฉินเทียนไปมาตามสัญชาตญาณ
ร่างกายของผู้หญิงต้องมีกลิ่นเฉพาะหอมแตะจมูก ฉินเทียนอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว
เขายอมรับ ผู้หญิงคนนี้มีเสน่ห์เป็นพิเศษอย่าหนึ่ง เขายิ่งรู้สึกขึ้นเรื่อย ๆ น่าจะเคยเจอกันที่ไหน
แต่ก็คิดไม่ออก
แต่ว่าเขาก็ขี้เกียจไปคิดแล้ว ข้างหน้าก็คือลานสกีที่โล่งกว้าง รถเก๋งสีดำได้ตามมาแล้ว รีบจัดการให้เสร็จโดยเร็ว กลับไปหาภรรยาคือสิ่งที่ถูกต้อง