ตัวปลอมยังไงก็คือตัวปลอม
หลังจากที่ถูกเตือนโดยหลี่หรงและตัวเขาเองก็มั่นใจแล้วเช่นกันว่า ‘หลี่เม่ย’ คนนี้คือตัวปลอมแน่นอน อวี้ฮ่าวหรานเปิดประตูห้องครัวออกไปในทันที
เมื่อเปิดประตูออกไป…อวี้ฮ่าวหรานเปิดใช้เนตรเทวะอย่างรวดเร็ว!
เป็นความจริง!
หลังจากใช้งานเนตรเทวะตอนนี้เขาเห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าใต้ผิวหน้าหน้าของ ‘หลี่เม่ย’ มีรอยเย็บจำนวนมากซึ่งเป็นร่องรอยของการทำศัลยกรรมมา!
ถึงแม้ว่าร่องรอยแผลจะถูกปกปิดเอาไว้อย่างแนบเนียนสมบูรณ์แบบแต่มันก็ไม่มีทางหลุดรอดเนตรเทวะไปได้!
นี่มันไม่ต่างอะไรกับการมองว่าจักรพรรดิเทพอย่างเขามีสมองไม่ต่างกับลิง!
โกรธ!
โกรธอย่างที่สุด!
หลังจากมั่นใจได้เช่นนี้ อวี้ฮ่าวหรานโกรธจนแทบหัวระเบิด
เขาไม่นึกเลยว่าจะมีใครกล้าล้อเล่นกับความรักของเขาแบบนี้!
อวี้ฮ่าวหรานเดินตรงไปที่ ‘หลี่เม่ย’ ด้วยสีหน้าเดือดดาล
“ฮ่าวหราน นี่คุณเป็นอะ…”
“เพี๊ยะ!!!”
ก่อนที่จะทันได้พูดจบ ‘หลี่เม่ย’ โดน อวี้ฮ่าวหราน ตบจนตกเก้าอี้
แค่เขาได้ยินเสียงพูดของหลี่เม่ยตัวปลอมคนนี้เรียกเขาอย่างสนิทสนมมันก็ทำให้เขาควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่
ถวนถวนซึ่งกำลังกินอาหารอยู่อย่างร่าเริงตกตะลึงจนตาค้างไปในทันที และหลังจากนั้นแค่เพียงชั่วอึดใจเด็กน้อยรีบกระโดดลงจากเก้าอี้เด็กของเธอเองและรีบวิ่งมาขวางทันที
“พ่อ! พ่อตีแม่ของหนูทำไม!”
อย่างไรก็ตาม หลี่หรงที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดเธอรีบเดินมาดึงตัว ถวนถวนไปอุ้มทันที
“ฮ่าวหราน…ทำไม..”
“เพี๊ยะ!!”
หลังจากลุกขึ้นยืนได้แล้ว หลี่เม่ยตัวปลอมพยายามจะพูดขึ้นแต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรดีเธอก็โดนตบไปอีกรอบอย่างแรงจนกลิ้งไปชนกับโต๊ะอาหาร!
คราวนี้ อวี้ฮ่าวหรานยิ่งขยะแขยงหลี่เม่ยตัวปลอมมากกว่าเดิมเพราะสิ่งที่ประจักษ์แก่สายตา
ด้วยการตบที่รุนแรงกว่าเดิมครั้งนี้มันทำให้รอยแผลบนใบหน้าที่ผ่านการศัลยกรรมมาของหลี่เม่ยตัวปลอมเปิดออกซึ่งทำให้พวกสารเคมีที่ถูกฉีดเข้าไปค่อย ๆ ไหลเยิ้มออกมา
“ถวนถวน อย่าดูนะ!”
เมื่อเห็นภาพนี้ หลี่หรงรีบเอามือปิดตาถวนถวนทันที เธอไม่อยากจะให้เด็กน้อยเห็นภาพที่น่ากลัวนี้
แววตาของหลี่เม่ยตัวปลอมเปลี่ยนเป็นหวาดกลัวเป็นอย่างมาก เธอมั่นใจแล้วว่าอีกฝ่ายรู้แล้วแน่นอนว่าเธอเป็นตัวปลอม แต่เธอเองก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมอีกฝ่ายถึงมองออกได้เร็วนัก
“น…นี่คุณรู้ได้ยังไง!?”
“ฉ..ฉันทำทุกอย่างแนบเนียบแล้วนี่นาทำไมคุณถึง…อ่อก…!”
ยิ่งหลี่เม่ยตัวปลอมพูดมากเท่าไหร่ อวี้ฮ่าวหรานก็ยิ่งรังเกียจและโมโหอีกฝ่ายมากขึ้นเท่านั้นจนท้ายที่สุดด้วยความทนไม่ไหวเขาเดินเข้าไปใกล้และบีบคออีกฝ่าย
“ถ้าแกพูดไร้สาระอีกเพียงแค่คำเดียวฉันจะหักคอแกให้ตาย!”
สีหน้าของเขาในตอนนี้เย็นชาเป็นอย่างมากราวกับว่าหากอีกฝ่ายพูดออกมาอีกคำเดียวเขาจะบดกระดูกคอของอีกฝ่ายให้แหละละเอียดคามือทันที
บังอาจล้อเล่นกับความรักของเทพผู้นี้งั้นเหรอ!
นี่มันไม่ต่างอะไรกับการย้อนเกล็ดข้าผู้นี้!
สารเลว!
“เอาล่ะ! ตอนนี้บอกฉันมาซะดี ๆ ว่าใครเป็นคนส่งแกมา!” อวี้ฮ่าวหราน ถามขึ้นด้วยสีหน้าเย็นชา
“อึก…อึก…”
ด้วยแรงบีบของอวี้ฮ่าวหราน ซึ่งแม้แต่จะหายใจเธอยังหายใจแทบไม่ออก ดังนั้นเธอจะมีปัญญาตอบกลับได้ยังไง?
เมื่อเห็นเช่นนี้ อวี้ฮ่าวหรานผ่อนแรงบีบทันที
“พูดมา!!”
หลังจากพอจะหายใจออกแล้ว และสายตาที่ค่อย ๆ พร่าเลือนเมื่อครู่เริ่มกลับมาเป็นปกติ ด้วยความกลัวตายหลี่เม่ยตัวปลอมจึงตัวสั่นไม่หยุด
“ฉ…ฉันจะบอก…ได้โปรดอย่าฆ่าฉัน…ได้โปรดอย่าฆ่าฉัน…”
“พูดมาเดี๋ยวนี้!!”
“ด…ได้ เป็นหวังเจวีย…เป็นหวังเจวียที่ส่งฉันมา เขาให้เงินฉันก้อนโตและส่งฉันไปทำศัลยกรรมเพื่อมาหลอกเข้าใกล้คุณ ฉันไม่ได้ตั้งใจอยากจะหลอกคุณเอง ฉันแค่อยากได้เงินก็เลยทำตามที่เขาสั่งมา…”
หลี่เม่ยตัวปลอมจับแขนอวี้ฮ่าวหรานเอาไว้แน่น เธอกลัวว่าอวี้ฮ่าวหรานจะโกรธจนหักคอเธอทันทีที่เธอตอบกลับ
“เขา…เขาเป็นคนบอกฉันทั้งหมดในเรื่องของภรรยาคุณที่ชื่อหลี่เม่ย เขาบอกฉันทุกอย่างเพื่อให้มาหลอกคุณ…”
ในตอนนี้เมื่อหลี่หรงได้รู้ทุกอย่างแล้ว เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกสะอิดสะเอียนเมื่อคิดว่าเมื่อครู่เธอเพิ่งนั่งกินข้าวกับผู้หญิงที่น่ารังเกียจคนนี้
“สารเลว! ในโลกนี้มีคนที่สารเลวอย่างเธอได้ยังไง!”
หลี่หรงตะโกนขึ้นด้วยสีหน้าเดือดดาลสุดขีด
ทางด้านของถวนถวนในเวลานี้เมื่อได้ยินทุกอย่าง เธอร้องไห้โฮออกมาเสียงดังมาก เด็กน้อยรู้สึกผิดหวังอย่างรุนแรงกับการที่มีคนมาหลอกให้เธอดีใจว่าแม่ของเธอกลับมาแล้ว
“โอ๋ ถวนถวน…ไม่ต้องร้องนะ พ่อของหนูจะต้องสั่งสอนผู้หญิงคนนี้ให้สาสมแน่นอน พวกเราไม่มีทางปล่อยให้คนที่กล้าหลอกถวนถวน ลอยนวลไปได้หรอกจริงไหม?”
ถึงแม้ว่าหลี่หรงจะพยายามปลอบ แต่ถวนถวนไม่มีท่าทีว่าจะหยุดร้องไห้ง่าย ๆ เลย…
“ฮือ….ถวนถวนคิดถึงแม่….ทำไม…ฮือ…ทำไมต้องมาหลอกถวนถวนด้วย…ถวนถวนอยากเจอแม่…ฮือ…!!”
เนื่องจากถวนถวนเป็นเด็กที่มีความคิดเกินวัย ถึงแม้ว่าเธอจะคิดถึงแม่ทุกวัน แต่เธอก็ไม่เคยบ่นให้หลี่หรงฟังเลยเพราะเธอรู้ว่าทุกวันนี้หลี่หรง ทำงานหนักอยู่แล้วเธอไม่ต้องการที่สร้างเรื่องลำบากใจให้หลี่หรงเพิ่มอีก…
แต่เมื่อครู่สถานการณ์มันต่างออกไป เมื่อครู่เธอคิดว่าแม่ของเธอกลับมาแล้วซึ่งเธอรู้สึกมีความสุขเป็นอย่างมาก ดังนั้นเมื่อตอนนี้ความจริงปรากฏว่าคน ๆ นี้เป็นแม่ตัวปลอม เธอจึงรู้สึกผิดหวังอย่างรุนแรงจนระเบิดอารมณ์ออกมา
ไม่ว่าเธอจะวุฒิภาวะมากเกินวัยขนาดไหน เธอก็ยังคงเป็นเด็กอนุบาลอยู่ดี
เมื่อเห็นลูกสาวของตัวเองเสียใจมากขนาดนี้ อวี้ฮ่าวหรานก็ยิ่งโกรธมากขึ้น!
เขารักลูกสาวของเขายิ่งกว่าสิ่งใดในโลกนี้ แม้กระทั่งหอมแก้มแรง ๆ เขายังไม่กล้าทำเพราะกลัวว่าลูกเขาจะเจ็บ แต่นังผู้หญิงคนนี้มันกล้าดียังไงที่มาทำร้ายความรู้สึกลูกของเขาจนร้องไห้แบบนี้!
ไม่ใช่สิเรื่องทั้งหมดนี้ต้องโทษไอ้สารเลวหวังเจวียด้วย!
เมื่อคิดได้เช่นนี้ อวี้ฮ่าวหรานลอบโคจรพลังวิญญาณไปที่มือของเขาที่กุมคอหลี่เม่ยตัวปลอมอยู่แล้วส่งพลังวิญญาณของเขาส่วนหนึ่งไหลเข้าไปในร่างของอีกฝ่ายก่อนที่จะถามขึ้นด้วยสีหน้าเย็นชา
“บอกมา ตอนนี้ไอ้หวังเจวียมันอยู่ที่ไหน? หากแกกล้าโกหกฉันล่ะก็…ฉันจะสืบว่าบ้านของแกอยู่ที่ไหนแล้วฉันจะไปฆ่าญาติพี่น้องของแกทั้งหมดไม่ให้เหลือ!”
“ฉันจะบอก…ฉันจะบอก…หวังเจวียตอนนี้น่าจะอยู่ที่บ้านเขาซึ่งก็คือที่คฤหาสน์จินหลานย่านชานเมือง หรือไม่คุณสามารถถามทางใครเอาก็ได้เพราะที่นั่นเป็นสถานที่ ๆ ดังมาก ได้โปรดอย่าฆ่าฉันเลย…”
หลี่เม่ยตัวปลอมรีบบอกทุกอย่างที่เธอรู้ทันทีเพราะความกลัวตาย
หลังจากอวี้ฮ่าวหรานรู้ที่อยู่ของหวังเจวียแล้ว เขาโยนร่างหลี่เม่ยตัวปลอมไปที่หน้าประตูทันที
“ไสหัวออกไปจากบ้านฉันซะ แกโชคดีมากที่ตอนนี้ลูกของฉันอยู่ที่นี่ด้วยไม่งั้นฉันฆ่าแกทิ้งตรงนี้ไปแล้ว!”
น้ำเสียงของอวี้ฮ่าวหรานทั้งเย็นชาทั้งอาฆาต ซึ่งมันทำให้หลี่เม่ยตัวปลอมรู้สึกกลัวจนแทบจะฉี่ราดและรีบวิ่งออกไปจากห้องทันที
อวี้ฮ่าวหรานมองตามหลังหลี่เม่ยตัวปลอมที่วิ่งออกไปจากห้องด้วยสีหน้าอาฆาตแค้น ถึงแม้ว่าเขาโกรธจนอยากจะฉีกร่างผู้หญิงคนนี้ออกเป็นหมื่น ๆ ชิ้นตรงนี้แต่เขาก็ไม่สามารถทำได้เพราะลูกสาวของเขายังอยู่ที่นี่!
อย่างไรก็ตามนั่นไม่ได้หมายความว่าเขาจะปล่อยผู้หญิงคนนี้ที่สร้างความเสียใจกับทั้งเขาและลูกสาวให้รอดไปได้ เมื่อครู่เขาได้แอบปล่อยพลังวิญญาณฝังเข้าไปที่ทวารทั้ง7ของอีกฝ่ายเรียบร้อยแล้ว หลังจากนี้มันจะเป็นเหมือนระเบิดเวลาอีก7วันให้หลัง ผู้หญิงคนนี้จะตายอย่างทรมานแสนสาหัสและน่าอนาถที่สุด!
เมื่อทุกอย่างในห้องสงบลงยกเว้นเสียงร้องไห้ของถวนถวน อวี้ฮ่าวหราน มองไปที่บรรยากาศรอบ ๆ ห้องที่เมื่อครู่ยังอบอุ่นอยู่เลยแต่ตอนนี้มันกลับดูหม่นหมองอย่างไม่น่าเชื่อ
เพราะนังผู้หญิงคนนั้นและเพราะไอ้หวังเจวีย!
แค้น!
ข้าต้องเอาเลือดมันมาชะล้างความแค้นนี้!
เมื่อคิดได้เช่นนี้ อวี้ฮ่าวหรานตั้งใจจะไปล้างแค้นทันทีตอนนี้!
“พี่จะกลับมาให้เร็วที่สุด เธอปลอบถวนถวนไปก่อนไม่งั้นพรุ่งนี้ถวนถวนคงไม่มีเสียงหากร้องไห้นานเกินไป”
เมื่อพูดจบอวี้ฮ่าวหรานก็เดินออกจากห้องไปในทันทีและขับรถไปยังที่อยู่ของหวังเจวียด้วยอารมณ์เดือดดาล
หลังจากขับรถได้ครึ่งชั่วโมงในที่สุด อวี้ฮ่าวหรานก็ขับรถไปถึงคฤหาสน์จินหลานอันโด่งดัง
คฤหาสน์เดี่ยวสุดหรูตั้งอยู่ริมแม่น้ำแสนงดงาม 3 ด้านล้อมรอบไปด้วยทุ่งหญ้าโล่งกว้างที่ถูกตัดแต่งเป็นอย่างดี
“เฮ้! นี่แกกล้าดียังไงถึงเปิดไฟสูงใส่ประตูหน้าคฤหาสน์ของเราแบบนี้!”
หลังจากขับรถไปถึงหน้าประตูคฤหาสน์ อวี้ฮ่าวหรานเปิดไฟสูงใส่บอดี้การ์ด 2 คนที่ยืนเฝ้าหน้าประตูทันที
พวกบอดี้การ์ดที่ยังไม่รู้ว่าความตายได้มาเยือนพวกเขาแล้ว พวกเขาตะโกนขึ้นด้วยสีหน้าหงุดหงิดพร้อมกับเตะรถอวี้ฮ่าวหรานเพื่อแสดงท่าทีขับไล่