“ไสหัวไปซะไม่งั้นแกเจ็บตัวแน่!”
หนึ่งในบอดี้การ์ดของหวังเจวียตะโกนลั่นด้วยสีหน้าเดือดดาล
อย่างไรก็ตามชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของรถกลับเปิดประตูรถลงมาด้วยสีหน้าเย็นชา
“ไอ้หวังเจวียมันอยู่ที่ไหน?”
เมื่อเผชิญกับกลิ่นอายกดดันที่แสนรุนแรง บอดี้การ์ดทั้งสองคนต่างอดไม่ได้ที่จะขนลุก
อย่างไรก็ตาม ด้วยประสบการณ์และหน้าที่ของพวกเขาเอง พวกเขาจึงสูดลมหายใจเข้าลึกเพื่อตั้งสติก่อนที่จะตะโกนขึ้นอีกครั้งหนึ่ง
“บัดซบเอ๊ย! ถ้าแกยังไม่ไสหัวไปฉันจะเรียกคนออกมาจัดการกับแกจนแกจะต้องพิการไปตลอด…อั่ก!”
“โครม!!”
ก่อนที่จะทันได้พูดจบ บอดี้การ์ดคนที่กำลังพูดกลับโดนอวี้ฮ่าวหราน ต่อยจนกระเด็นไปกระแทกกับประตูกำแพงคฤหาสน์บานใหญ่จนประตูทั้งบานล้มลงเสียงดังก้อง ส่วนบอดี้การ์ดผู้โชคร้ายนั้นนอนนิ่งไม่ไหวติงพร้อมกับมีเลือดไหลออกจากทวารทั้งเจ็ดอย่างน่าอนาถ
“อ…อะไรวะเนี่ย!!” บอดี้การ์ดอีกคนอุทานลั่นด้วยสีหน้าทั้งตกตะลึงและสยดสยอง อีกฝ่ายน่ากลัวเหมือนไม่ใช่มนุษย์!
แต่ก่อนที่เขาจะทันได้ทำอะไรต่อ อวี้ฮ่าวหรานก็เตะเข้าไปที่คอของเขาอย่างจังจนภาพที่เขาเห็นมืดดับลงอย่างฉับพลันพร้อมกับเสียงลั่นของกระดูกคอของเขาที่แตกละเอียด…
อวี้ฮ่าวหรานโกรธแค้นมากเป็นทุนเดิมอยู่แล้วดังนั้นเมื่อเขาเจอคำพูดไร้สาระของมดแมลงพวกนี้เขาก็ยิ่งหมดความอดทน เขามาที่นี่เพื่อฆ่าล้างแค้นไม่ได้มาเพื่อฟังมดแมลงส่งเสียงร้อง!
ในเวลาเดียวกัน เสียงอึกทึกครึกโครมที่ดังมาจากประตูหน้าทำให้พวกบอดี้การ์ดด้านในต่างตื่นตัวและรีบวิ่งมาดูเหตุการณ์ทันที
“นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้น! เอ๊ะ นี่แกเป็นใคร…อั่ก!!”
อวี้ฮ่าวหรานไม่เสียเวลาตอบกลับแม้แต่น้อย เขาพุ่งตัวไปที่เหล่าบอดี้การ์ดที่วิ่งออกมาดูเหตุการณ์และโจมตีทันที
“ผัวะ! พลั่ก!! โครม!!”
“ไอ้พวกมดแมลงที่น่ารำคาญ! ในเมื่อพวกแกกล้าขวางทางข้า ข้าผู้นี้จะส่งพวกแกไปลงนรกให้หมด!”
บอดี้การ์ดนับสิบคนที่ยังงุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่นึกเลยว่าจู่ ๆ พวกเขาจะโดดนจู่โจมก่อนแบบนี้ แถมการจู่โจมยังรุนแรงถึงขนาดคร่าชีวิตพวกเขาได้ในการโจมตีเดียว!
แค่เพียงเวลาไม่ถึง 10 วินาที บอดี้การ์ดสิบกว่าคนที่วิ่งออกมาดูเหตุการณ์ชุดแรกนอนตายระเกะระกะอยู่เต็มสวนหย่อมหน้าคฤหาสน์สุดหรู
ไม่กี่อึดใจต่อมา บอดี้การ์ดอีกชุดหนึ่งซึ่งคราวนี้มีมากกว่ายี่สิบคนได้โผล่มาอีกระลอกจากด้านในตัวคฤหาสน์ รอบนี้หัวหน้าหน่วยบอดี้การ์ดได้ตามออกมาด้วย
เมื่อคนเป็นหัวหน้าออกมาเห็นลูกน้องของตัวเองนับสิบนอนนิ่งไม่ไหวติงอยู่ด้านนอก เขาตะโกนดังลั่นด้วยสีหน้าเดือดดาลทันที
“ไอ้สารเลว!! แกเป็นใครกันวะถึงได้กล้ามาทำเรื่องแบบนี้ที่นี่! ทุกคน! เข้าไปจับตัวมันมาให้ฉันซะ”
เนื่องจากเขาไม่ทันออกมาเห็นว่า อวี้ฮ่าวหรานแข็งแกร่งขนาดไหน เขาจึงสั่งลูกน้องให้เข้าไปจับตัวอวี้ฮ่าวหราน โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังส่งลูกน้องของตัวเองไปตาย!
อวี้ฮ่าวหรานพ่นลมหายใจอย่างดูถูกก่อนที่จะพุ่งตัวโถมเข้าใส่กลุ่มบอดี้การ์ดที่มีจำนวนมากกว่า20คนอย่างรุนแรงและเฉียบขาด
“อ๊ากก!!!”
“กร๊อบ!!”
“โครม!!”
แต่ละครั้งที่หมัด หรือแข้ง หรือศอก ของอวี้ฮ่าวหรานปล่อยออกไป หนึ่งครั้งนั้นจะต้องมีคนตายเพราะเขาเลือกที่จะเล็งแค่เฉพาะจุดตายของฝั่งตรงข้ามเท่านั้น!
ในเมื่อมดแมลงเหล่านี้กล้าขวางทางเขาพวกมันก็สมควรที่จะตาย!
แค่เพียงไม่กี่วินาทีต่อมา บอดี้การ์ดชุดที่สองอีก 20 กว่าคนก็ถูกสังหารจนเรียบ สภาพศพของแต่ละคนนั้นดูน่าเวทนาเป็นอย่างมาก บางคนกระโหลกยุบไปครึ่งหนึ่ง บางคนหน้าอกยุบจากแรงเตะจนดูคล้ายกับร่างของเขาโดนรถบรรทุกเหยียบผ่าน
คนสุดท้ายที่ยังเหลืออยู่ก็คือหัวหน้าหน่วยบอดี้การ์ดซึ่งกำลังยืนขาสั่นไม่รู้ว่าควรจะทำอะไรต่อ
ผู้ชายคนที่เขาเผชิญแข็งแกร่งเกินไป!
แข็งแกร่งราวกับไม่ใช่มนุษย์!
ถึงแม้ว่าเขาจะทำงานเสี่ยงตายมามากมายแต่เขาก็ยังไม่เคยเจอศัตรูคนไหนที่หฤโหดขนาดนี้!
วันนี้เขาตายแน่!
และก็เป็นเช่นที่เขาคิด อวี้ฮ่าวหรานไม่มีแผนที่จะปล่อยใครเอาไว้หากคน ๆ นั้นขวางทางเขาอยู่แล้ว เมื่อจัดการกับบรรดาลิ่วล้อเสร็จ เขาพุ่งตัวไปคว้าคอหัวหน้าหน่วยบอดี้การ์ดอย่างรุนแรง และเขวี้ยงร่างของชายที่หนักมากกว่า 100 กก. ตรงไปที่ประตูคฤหาสน์ทันที
“โครม!!!”
ทั้งคนทั้งประตูกระเด็นกระดอนเข้าไปในตัวคฤหาสน์อย่างรุนแรง ซึ่งเสียงอึกทึกนี้ทำให้หวังเจวียที่ซ่อนตัวอยู่ในห้องนิรภัยถึงกับสะดุ้งสุดตัวด้วยความขวัญผวา
อันที่จริงหวังเจวียเห็นอวี้ฮ่าวหรานตั้งแต่อยู่หน้าประตูใหญ่ด้านนอกผ่านกล้องวงจรปิด แต่สิ่งที่เขาคาดไม่ถึงเลยก็คือภาพที่เขาเห็นต่อมาคือภาพที่บอดี้การ์ดหลายสิบคนของเขาจะถูกสังหารโหดด้วยคนเพียงคนเดียวอย่างรวดเร็วแบบนี้!
เมื่เห็นว่าสถานการณ์ไม่ดีซะแล้วเขาจึงรีบวิ่งไปซ่อนตัวอยู่ในห้องนิรภัยที่กำแพงทุกด้านทำขึ้นจากเหล็กกล้าหนามากกว่า 10 นิ้วและในห้องนั้นยังมีหน้าจอเอาไว้คอยดูภาพจากกล้องวงจรปิดทุกตัวในคฤหาสน์
“หวังเจวีย!!!”
เมื่อเข้ามาด้านในตัวคฤหาสน์ อวี้ฮ่าวหรานตะโกนเสียงดังลั่นด้วยสีหน้าเดือดดาล
เขาใช้เนตรเทวะมองหาอีกฝ่ายทันทีซึ่งในเวลาแค่เพียงอึดใจเดียวเขาก็เห็นว่าอีกฝ่ายหลบอยู่ในห้องนิรภัยที่มุมลึกสุดของคฤหาสน์…
อวี้ฮ่าวหรานเดินตรงไปที่ห้องนั้นทันทีซึ่งในระหว่างทางที่เดินไปก็มีบอดีการ์ดอีก4-5คนออกมาขวางซึ่งเขาจัดการคนพวกนั้นได้อย่างรวดเร็ว
เมื่อไปถึงหน้าประตูห้องนิรภัย อวี้ฮ่าวหรานโคจรพลังวิญญาณไปทั่วทั้งร่างและชกหมัดอย่างแรงไปที่ประตูทันที
ด้วยความรุนแรงของหมัด ประตูนิรภัยเหล็กกล้าที่หนาถึง10นิ้วถูกทะลวงเป็นรูโบ๋ตามหมัดของอวี้ฮ่าวหราน
เมื่อต่อยประตูทะลุแล้ว อวี้ฮ่าวหรานจับช่องที่เป็นรูโหว่ของประตูแล้วกระชากประตูหลุดออกมาทั้งยวงอย่างรุนแรง!
ที่ด้านในอวี้ฮ่าวหรานเห็นว่าในขณะนี้ หวังเจวียกำลังนั่งขดตัวอยู่ที่มุมห้องด้วยอาการสั่นกลัวไม่หยุด
ไอ้น่าสมเพชตัวนี้น่ะเหรอที่มันกล้าล้อเล่นกับความรักของเทพอย่างข้า!
“ก…แกเข้ามาได้ยังไง!?”
หวังเจวียเหลือบตาขึ้นมามองอวี้ฮ่าวหรานด้วยแววตาตกตะลึงและหวาดกลัวสุดขีด เขาไม่นึกเลยว่าอีกฝ่ายจะทะลวงประตูเข้ามาได้แบบนี้
“แกไม่จำเป็นต้องรู้ว่าฉันเข้ามาได้ยังไง! สิ่งที่แกต้องรู้มีเพียงอย่างเดียวก็คือวันนี้แกตายแน่!”
อวี้ฮ่าวหรานเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเย็นชาก่อนที่จะเดินเข้าไปหาหวังเจวีย อย่างช้า ๆ
“ย…อย่าเข้ามานะ!! ก…แกรู้รึเปล่าว่าการฆ่าคนมันผิดกฎหมาย! แกอยากเข้าไปนอนในคุกหรือไง!”
หวังเจวียหวาดกลัวจนตะโกนลั่นราวกับคนไร้สติ ตอนนี้เขาไม่มีสติมากพอที่จะคิดว่าคำขู่ของเขามันฟังดูน่าหัวเราะเป็นอย่างมาก
ฆ่าคน? เข้าคุก?
หากเขามีสติพอเขาคงไม่ขู่อีกฝ่ายแบบนี้แน่เพราะก่อนหน้านี้เขาเองก็เพิ่งเห็นไปว่าอวี้ฮ่าวหรานเพิ่งฆ่าบอดี้การ์ของเขาไปหลายสิบคนแล้วซึ่งต่อให้ฆ่าเขาเพิ่มอีกคนมันคงไม่ต่างมากนัก!
“ฮ่า ๆ! เข้าคุกงั้นเหรอ?”
อวี้ฮ่าวหรานหัวเราะเยาะเย้ยก่อนที่จะเดินไปยังกล่องฮาร์ดดิสก์ซึ่งเก็บข้อมูลภาพจากกล้องวงจรปิดในคฤหาสน์ทั้งหมดและบดขยี้มันด้วยมือเปล่า ๆ ของเขาจนแหลกเละไม่เหลือชิ้นดี!
“ก…แกคิดจะทำอะไร? ถ้าแกกล้าทำอะไรฉัน พ่อของฉันไม่เอาแกไว้แน่! พ่อของฉันจะฆ่าแกแน่…!”
“พลั่ก!!”
ก่อนที่จะทันได้พูดจบ อวี้ฮ่าวหรานชกไปที่ปากของหวังเจวีย แต่ครั้งนี้เขาออมแรงไว้เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายตายเร็วเกินไป
“ฆ่าฉันงั้นเหรอ? เฮอะ! ถ้าพ่อของแกตามล่าฉัน ฉันจะเป็นคนส่งพ่อของแกลงไปอยู่กับแกในนรกด้วย!” อวี้ฮ่าวหรานเอ่ยขึ้นก่อนที่จะชกไปที่หน้าของหวังเจวียอีกรอบ
“พลั่ก พลั่ก พลั่ก พลั่ก!!”
“%^&ขอ$&$โทษ(*&*ปล่อย&*$ฉ%$%เถอะ…”
หวังเจวียพยายามที่จะอ้อนวอนขอโทษแต่ยิ่งเขาโดนต่อย เขาก็ยิ่งพูดไม่รู้เรื่องมากขึ้นเนื่องจากสติเขายิ่งเริ่มเลือนลางรวมไปถึงกระดูกบนใบหน้าของเขาเองก็เริ่มที่จะแตกร้าวมากขึ้นเรื่อย ๆ
ในตอนนี้เขารู้สึกเข้าใกล้ความตายมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาค่อนข้างมั่นใจแล้วว่าวันนี้เขาคงไม่น่าจะรอดแน่นอน…
อีกฝ่ายแสดงท่าทีชัดเจนว่าไม่ต้องการที่จะคุยกับเขาเลย อีกฝ่ายมาที่นี่เพื่อหวังชีวิตเขาอย่างเดียว!
เขาไม่นึกเลยว่าแผนการที่เขาต้องการจะทำให้ชีวิตของอีกฝ่ายพังพินาศมันจะส่งผลให้เขาต้องมาตายอย่างน่าอนาถแบบนี้
“ไ…ว้…ชี…วิต…ฉั….นเถ…อะ”
“กร๊อบ!!!”
หลังจากพูดประโยคนี้จบ ด้วยความรำคาญและรังเกียจ อวี้ฮ่าวหราน เพิ่มแรงและชกไปที่หัวของหวังเจวียจนกะโหลกและสมองข้างในแหลกละเอียดทันที
ตั้งแต่เขากลับมาที่โลกมนุษย์เขาก็พยายามมาโดยตลอดที่จะไม่ฆ่าคนเพราะมันจะสร้างปัญหามากมายตามมาซึ่งเขายังไม่แข็งแกร่งพอที่จะเผชิญหน้าได้ทั้งหมด…
แต่หวังเจวียกลับล้ำเส้นของเขาอย่างรุนแรงจนเขาไม่สนใจอะไรอีกแล้วและใช้วิธีการเดิมเหมือนตอนที่เขาอยู่ในดินแดนเทพเพื่อแก้ปัญหา
วิธีการนั้นไม่ใช่อะไรอื่นมันมีเพียงอย่างเดียวคือการฆ่า!