กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 8
เช้าวันรุ่งขึ้นแคลร์นำไฟล์งานที่เต็มไปด้วยข้อมูลที่เธอเตรียมไว้ข้ามคืนที่ผ่านมาเพื่อไปที่สำนักงานเอ็มแกรนด์ กรุ๊ป พร้อมกับชาร์ลี
เมื่อยืนอยู่หน้าตึกสูง 100 ชั้น จู่ ๆ แคลร์ก็รู้สึกราวกับว่าหัวใจว่างเปล่า
บริษัทที่ยิ่งใหญ่อย่างเอ็มแกรนด์ กรุ๊ปจะร่วมมือกับตระกูลวิลสันได้อย่างไร? ไม่ต้องพูดถึงว่าพวกเขาตั้งเป้าไว้ที่ข้อตกลงสามสิบล้านดอลลาร์
มันเหมือนกับขอทานที่พยายามเข้าใกล้คนรวยและขอเงินทอนสามสิบล้านดอลลาร์ นี่มันช่างไร้สาระยิ่งนัก
อย่างไรก็ตามเธอได้สัญญากับคุณยายของเธอและยอมรับคำท้าทายนี้ต่อหน้าทุกคนดังนั้นเธอจึงต้องทำให้ได้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม…
เมื่อรู้สึกได้ถึงความวิตกกังวล ชาร์ลีจึงลูบหัวของเธออย่างอ่อนโยนและพูดว่า “ที่รักครับ คุณไม่ต้องกังวลนะครับ ทำให้เต็มที่นะครับคุณจะสำเร็จกับงานนี้ เชื่อผมสิ”
แคลร์ถอนหายใจอย่างหดหู่และพึมพำ “เอาล่ะ ฉันก็หวังไว้ว่าแบบนั้น! รอฉันอยู่ที่นี่นะคะเดี่ยวฉันมา”
เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วเดินไปที่ประตู
ขณะที่เขาดูเธอเดินเข้าไปในตึก ชาร์ลีก็หยิบโทรศัพท์ของเขาออกมาและโทรหาดอริส
“ดอริส ภรรยาของผมกำลังจะไปเข้าพบคุณนะครับ อย่างที่เราคุยกัน คุณควรรู้ว่าต้องทำอย่างไร!”
“รับทราบค่ะคุณเวด ไม่ต้องกังวลนะคะ ดิฉันจะรีบดำเนินการให้กับคุณทันที”
“จะว่าไป ผมได้ยินมาว่า เอ็มแกรนด์ กรุ๊ป มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับตระกูลโจนส์ เป็นเรื่องจริงเหรอครับ?”
“ใช่แล้วค่ะ ทางเรามีโครงการมากมายกับพวกเขาทั้งเสร็จสมบูรณ์แล้ว และยังกำลังดำเนินการอยู่ พวกเขาก็ต้องการที่จะทำงานร่วมกับเราอีกครั้งนะคะในโครงการใหม่นี้ และพวกเขาได้ส่งข้อเสนอและเอกสารมาให้ดิฉันได้ตรวจสอบแล้ว อย่างไรก็ตามทุกอย่างขึ้นอยู่กับคุณที่จะตัดสินใจ”
ชาร์ลีกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ผมไม่ต้องการให้ตระกูลโจนส์มีส่วนร่วมในโครงการนี้และโครงการ อื่น ๆ อีกในอนาคต”
“รับทราบค่ะ ไม่ต้องกังวลนะคะ ดิฉันจะปฏิบัติตามโดยทันที!”
***
ในขณะเดียวกันแคลร์ก็เดินเข้าไปในอาคารสำนักงานของเอ็มแกรนด์ กรุ๊ป และนั่งรอการนัดหมายของเธอที่แผนกต้อนรับ เธอยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าดอริส ยัง รองประธานกรรมการของบริษัท ต้องการพบด้วยตัวเธอเอง
หลังจากนั้นไม่นานหญิงสาวที่สง่างามก็เดินเข้ามาหาเธอและเริ่มพูดขึ้นว่า “สวัสดีค่ะ คุณแคลร์ วิลสันหรือเปล่าคะ? คุณดอริส ยังกำลังรอคุณอยู่ที่สำนักงานของเธอ ตามดิฉันมาได้เลยค่ะ”
แคลร์พยักหน้าตอบรับด้วยความมึนงง เธอยังคงรอคิวเพื่อทำการนัดหมาย แล้วคุณดอริส ยังรู้ได้อย่างไรว่าเธอมาที่นี่?
เป็นไปได้เหรอที่ดอริส ยังทราบอยู่แล้วว่าเธอกำลังมา?
มันไม่สมเหตุสมผลเลย… คนสำคัญของบริษัทอย่างคุณดอริส ยังทราบเรื่องของเธอได้อย่างไร?
เธอคิดทบทวนและไม่สามารถหาคำตอบของเรื่องนี้ได้ เธอจึงรีบคว้าโอกาสที่หาได้ยากไว้ก่อน โดยการรีบตามผู้หญิงคนนั้นเพื่อไปที่ห้องทำงานของคุณดอริส ยัง
ดอริสลุกขึ้นจากเก้าอี้และทักทายแคลร์ด้วยความเคารพ “สวัสดีค่ะ คุณวิลสัน ดิฉัน ดอริส ยังรองประธานของเอ็มแกรนด์ กรุ๊ป ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ”
แคลร์รู้สึกประหม่าเล็กน้อยเมื่อได้พบกับนักธุรกิจหญิงที่มีชื่อเสียงที่สุดในโอลรัส ฮิลล์เสียงของเธอสั่นอย่างกังวล แต่ยังคงสามารถอยู่ในความสงบได้ “สวัสดีค่ะ คุณดอริส ยัง ยินดีที่ได้พบคุณนะคะ ดิฉันมาที่นี่เพื่อนำเสนอคุณเกี่ยวกับโครงการโรงแรม ถึงแม้ว่าวิลสัน กรุ๊ปจะไม่ใหญ่ที่สุดและโดดเด่นเท่าบริษัท อื่น ๆ แต่ดิฉันรับรองได้ว่าพวกเราทำงานหนักมากและสร้างชื่อเสียงในเชิงบวกในอุตสาหกรรมการออกแบบและตกแต่งภายในค่ะ
เธอส่งไฟล์เอกสารให้และพูดต่อว่า “คุณดอริส ยัง คะ นี่คือผลงานของวิลสัน กรุ๊ปค่ะรบกวนพิจารณา”
ดอริสยิ้มอย่างอ่อนโยนและรับเอกสารจากเธอ เธอพูดทันทีว่า “คุณวิลสันคะ ดิฉันเห็นเอกสารของคุณแล้ว ดิฉันคิดว่าคุณจะเป็นหุ้นส่วนที่สมบูรณ์แบบที่สุดให้กับเราค่ะ”
“ว่าไงนะคะ? จริงเหรอคะ?” แคลร์อ้าปากค้างด้วยความสับสน เหตุใดการทำธุรกิจกับบริษัทใหญ่ขนาดนี้จึงดำเนินไปอย่างรวดเร็วและราบรื่น นี่มันง่ายเกินไปหน่อยไหม
ดอริสกล่าวด้วยรอยยิ้ม “แน่นอนค่ะ ดิฉันยอมรับตรงๆว่าวิลสัน กรุ๊ปอาจไม่ตรงกับข้อกำหนดและคุณสมบัติของเราที่สุด แต่ท่านประธานของเราเชื่อใจและมั่นใจทางคุณเป็นอย่างสูงและเขายินดีที่จะให้โอกาสในครั้งนี้นะคะ”
“ท่านประธานของคุณ?” แคลร์พูดด้วยน้ำเสียงตกใจแล้วถามว่า “ฉันขอทราบได้ไหมคะ ว่าท่านประธานของคุณคือใคร? ”
ดอริสยิ้มจาง ๆ “ท่านประธานของเราคือคุณเวด จากอีสต์ คริฟฟ์ค่ะ”
“ท่านประธานเวด?”
แคลร์ขมวดคิ้วด้วยความสับสน “ฉันไม่คิดว่าฉันจะรู้จักใครที่นามสกุลเวด ยกเว้นสามีของฉัน”
ดอริสพยักหน้าเบา ๆ ชาร์ลีได้สั่งไม่ให้เธอเปิดเผยตัวตนของเขา ดังนั้นเธอจึงพูดได้แค่นั้น
นอกจากชาร์ลีเวดแล้ว แคลร์ก็ไม่รู้จักใครด้วยนามสกุลเวดอีกเลย แต่เธอคงคิดไม่ถึงและเดาไม่ถูกว่าสามีที่โดนตราหน้าว่าไร้ประโยชน์ของเธอซึ่งเป็นเด็กกำพร้าจะเป็นท่านประธานเวดที่ดอริสกล่าวถึง
จากนั้นดอริสกล่าวเพิ่มเติมว่า “คุณวิลสันคะ ดิฉันเห็นในข้อเสนอของคุณว่าใบเสนอราคาสำหรับข้อตกลงนี้คือสามสิบล้านดอลลาร์ใช่ไหมคะ?”
แคลร์พยักหน้าอย่างกังวลและถามอย่างเคอะเขิน “ใช่ค่ะ มันมากไปหรือเปล่าคะ”
ดอริสยิ้มและตอบว่า “โอ้ไม่ค่ะ จริง ๆ แล้วมันน้อยกว่าที่เราตั้งงบประมาณไว้”
แคลร์ขมวดคิ้วอย่างสงสัย “คุณหมายความว่าอะไรคะ?”
“ท่านประธานของเราบอกให้ฉันเพิ่มใบเสนอราคาเป็นหกสิบล้านดอลลาร์ค่ะ”
ในระหว่างการสนทนาดอริสดึงใบสัญญาอันใหม่และส่งให้แคลร์ “ดูสิคะ ทางเราได้ร่างสัญญาล่วงหน้าเป็นเงินหกสิบล้านดอลลาร์ หากคุณไม่มีปัญหาเราสามารถเซ็นสัญญาได้เลยตอนนี้ค่ะ”
“ฮะ? นี้มัน…”
แคลร์อ้าปากค้างตะลึง
เธอไม่คิดไม่ฝันมาก่อนว่าเอ็มแกรนด์ กรุ๊ปซึ่งดูเหมือนจะไม่มีวันได้เข้าถึงจากมุมมองของตระกูลวิลสันจะเตรียมสัญญาไว้ล่วงหน้าสำหรับเธอเป็นที่เรียบร้อย!
ยิ่งไปกว่านั้นราคาเสนอยังเพิ่มขึ้นสองเท่า!
เป้าหมายของคุณยายสำหรับโครงการนี้คือ 30 ล้านดอลลาร์ แต่สัญญาระบุไว้ว่า 60 ล้านดอลลาร์!
ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงใบหน้าที่จริงจังของสามีของเธอเมื่อเขาขอให้เธอรับงานในการประชุมของครอบครัวเมื่อคืนก่อน
ทำไมเขาถึงมั่นใจขนาดนี้?
เพราะเมื่อพวกเขาอยู่ที่หน้าบริษัทเอ็มแกรนด์ กรุ๊ป เธอประหม่าเป็นอย่างมากและยังมองโลกในแง่ร้าย แต่กลับกันเขาดูสดใส ตื่นเต้นไม่ประหม่าเลยแม้แต่น้อย
เป็นไปได้ไหมว่าเขารู้มาตลอด?
สามีของเธอเป็นใครกันแน่นะ…