ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 18
เมื่อได้ยินสิ่งที่ดอนพูด ผู้อาวุโสใหญ่แห่งตระกูลซิเมอร์ก็ใเต้นระรัว ‘ใช่ ถ้าฉันยังปล่อยให้ฮาร์วี่ย์อยู่กับเรา ทุกสิ่งทุกอย่างของตระกูลซิมเมอร์จะต้องถูกทำลายเพราะมันอย่างแน่นอน ‘
“ท่านซิมเมอร์ครับ คืนนี้เป็นงานเลี้ยงของท่าน นี่อาจจะดูไม่ดีถ้าคุณคิดอยากจทำร้ายเขา ให้ผมช่วยคุณมอบให้บทเรียนกับไอ้คนที่ไม่ได้เรื่องแบบมันนะครับ!”
เมื่อเห็นว่าดอนกำลังจะเข้าทำร้ายฮาร์วี่ย์ ผู้อาวุโสใหญ่แห่งตระกูลซิมเมอร์ก็ไม่คิดที่จะหยุดเขา
นอกจากนี้คนอื่น ๆ ในตระกูลซิมเมอร์ก็สนุกกับฉากตรงหน้านี้เช่นกัน พวกเขารังเกียจฮาร์วี่ย์มานานและอยากเห็นดอนทุบตีทำร้ายมัน
ดอนยิ้มอย่างมาดร้าย เขาวิ่งไปได้ไม่กี่ก้าวและกำลังจะเหวี่ยงเตะไปที่ใบหน้าของฮาร์วี่ย์
เขาไปเข้ายิมเพื่อฝึกฝนตัวเองมาสองสามปีแล้ว เขาเรียนเทควันโดมาสองสามปีกับโค้ชส่วนตัวและได้สายดำมาครอง การเตะของเขาดูเหมือนดุร้ายและแข็งแกร่ง
“ฉันจำได้ว่ามิสเตอร์แซนเดอร์เป็นคนเก่งกาจด้านเทควันโดระดับสายดำ ตอนนี้ฮาร์วี่ย์คงจะสู้ไม่ไหว เขาจะถูกหามขึ้นเปลแน่นอน!”
“มันเป็นคนโง่ที่แท้จริง ถ้าไม่ใช่เพราะมันดูไม่ดีที่กับเราทีทำร้ายมัน ฉันคงลงมือเองไปนานแล้ว!”
“ใครขอให้มันแอบอ้างว่าเป็นซีอีโอล่ะ? มันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะต้องชดใช้เท่าไหร่กับสิ่งที่มันทำลงไป!”
พวกเขายังคงพูดคุยกัน ทุกคนกลั้นเสียงหัวเราะและสนุกที่จะดูฉากตรงหน้า มันช่างเป็นคืนที่โหดร้าย
หากฮาร์วี่ย์โดนการเตะนั้น ศีรษะของเขาอาจจะได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก
เขาหรี่ตาและเผชิญหน้ากับมัน ฮาร์วี่ย์ไม่คิดที่จะถอยหนี เขายืนอยู่บนกับที่ไม่เคลื่อนไหวใดๆ
“ฮาร์วี่ย์! ยอมรับความผิดพลาดของคุณเดี๋ยวนี้!” มันเกินความคาดหมายของเธอมาก เธอรู้สึกเป็นกังวลเมื่อเห็นว่าคนที่ไม่มีอะไรดีเลยอย่างเขากำลังจะถูกทำร้าย
บางทีเธออาจจะเลี้ยงเขาเหมือนสุนัขที่อยู่กับเธอมานานจนเริ่มมีความรู้สึกดีต่อเขา เธอสามารถดุด่าและทุบตีเขาได้ตามความปรารถนาของเธอเอง แต่คนอื่นจะทำเช่นนั้นไม่ได้
“ทักษะต่อสู้ของคุณแค่ไหนเชียว! คุณกล้าดียังไงที่จะทำร้ายผม!” ฮาร์วี่ย์ไม่ได้ถอยหนี แต่เขาพูดออกเสียงต่ำอย่างเยือกเย็น
เห็นได้ชัดว่าการเคลื่อนไหวที่โค้ชสอนมานั้นมันแย่มาก ดูเหมือนจะมีพลัง แต่มันใช้สำหรับการแสดงเท่านั้น
ในฐานะคนรุ่นใหม่ของตระกูลยอร์ก ฮาร์วี่ย์จำเป็นต้องเรียนรู้เกี่ยวกับศิลปะการต่อสู้ที่แท้จริงตั้งแต่ยังเด็ก
ฮาร์วี่ย์ได้รับการฝึกไทชิ และทักษะหนึ่งที่เขารู้จักดีคือ วู สไตล์ ซึ่งมันสามารถนำมาใช้ได้ในการต่อสู้จริง
แม้ว่าเขาจะไม่ได้ฝึกแบบนั้นมาตลอดสามปีที่ผ่านมา แต่มันก็ช่วยเขาได้ในระดับหนึ่งที่จะรับมือกับดอนที่กำลังพุ่งเข้ามาด้วยท่าทางการเคลื่อนไหวเข้าหาคู่ต่อสู้ที่ไม่มีประสิทธิภาพเอาซะเลย
“หลีกไป!”
ฮาร์วี่ย์เหวี่ยงมือขวาไปข้างหน้าอย่างแรงและจับขาที่เข้ามาของดอนเอาไว้ จากนั้นเขาก็จับเท้าของดอนและยกขาขึ้นอย่างน่าหวาดเสียว
เกิดเสียงดังสนั่น
เมื่อลอยขึ้นกลางอากาศ ดอนก็ถูกฮาร์วี่ย์เหวี่ยงหมุนออยู่กลางอากาศ จากนั้นดอนก็ตกลงบนพื้นอย่างรุนแรง เขาไม่สามารถแม้แต่จะลุกขึ้นมาได้ เขาตัวสั่นและเขาก็ไม่สามารถแม้แต่จะด่าฮาร์วี่ย์ออกมาได้ในสิ่งที่เกิดขึ้น