พระเจ้า！
สีหน้าเส้นหมี่เปลี่ยนไปทันที：“รินจัง พี่ล่ะ？พี่ไปไหน？”
“อ๋า？พี่ พี่อยู่ในห้องไงคะ รินจังลูกรักไม่เห็นพี่ออกมาเลย”
รินจังยังนั่งหมกมุ่นกับการพับเครื่องบินกระดาษในห้องรับแขก ไม่รู้ว่าพี่ชายหายไปแล้ว
เด็กสาวก็เป็นแบบนี้ อายุน้อย ความคิดนั้นใสซื่อและน่ารัก ไม่เหมือนพี่ชายสองคน ให้จับตาดูว่าไปไหน พอแม่ถาม เธอยังกะพริบตาโตๆปริบๆ รู้สึกงงอย่างมาก
เส้นหมี่มอง ถามเธอก็ไม่มีประโยชน์ ดังนั้นจึงรีบหยิบเสื้อคลุมตัวหนึ่งแล้วออกไปหาอย่างรวดเร็ว
และตอนนี้เอง ก็ใกล้จะหนึ่งทุ่มแล้ว
——
หนึ่งทุ่ม เรืองรองตึกวังฬาหนึ่งก็ถึงเวลาทานข้าวเย็น
แสนรักได้ยินเสียงเรียกของพี่ภาจากด้านบน ก็เก็บของแบบง่ายๆ จากนั้นออกมาจากห้องทำงาน
“คุณผู้ชายคะ คุณชายเล็กยังไม่ออกมา ฉันเคาะประตูสักพักแล้ว ก็ไม่ได้ยินเสียงเคลื่อนไหว คุณว่า ……”
“ผมเข้าใจแล้ว คุณไปทำงานเถอะ ผมจัดการเอง”
แสนรักเพิ่งลงมาจากชั้นบน ก็เห็นพี่ภาที่ชั้นสองบอกเขาว่า ชินจังยังไม่ออกมา ทันใดนั้น เขาที่ยุ่งไปทั้งวันก็เหนื่อยล้าหน่อยๆ และหงุดหงิดเล็กน้อย
มาที่ชั้นสองอย่างอดทน เขาเคาะประตูห้องเด็กอีกครั้ง：“ชินจัง？เปิดประตู นี่แด๊ดดี้เอง กินข้าวได้แล้ว เปิดประตู”
“……”
ไม่มีเสียง ในห้องนี้ เงียบจนเหมือนไม่มีใครอยู่จริงๆ
หรือว่า เจ้าเด็กนี่หลับไป？
แสนรักขมวดคิ้ว สุดท้าย เขาก็ตัดสินใจเข้าไปดู
“เอี๊ยด——”
“พระเจ้า เกิดอะไรขึ้น？ทำไมในห้องไม่มีใคร？คุณชายเล็กไปไหนแล้ว？”
พี่ภาที่ตามอยู่ด้านหลังตลอด จู่ๆเห็นในห้องที่เปิดออก ดันไม่มีใครอยู่สักคน ทันใดนั้น เธอก็ปิดปากตัวเองแล้วร้องเสียงตกใจออกมา
แสนรักก็สีหน้าเปลี่ยน！
ถึงแม้ชินจังจะชอบขี้โมโห ชอบขังตัวเองไว้ในห้อง แต่ว่า ไม่เคยหายไปในห้องโดยที่ไม่บอก เขาไม่เคยเรียนรู้พฤติกรรมแย่ๆแบบนี้
เขาแสนรักไม่ยอมให้เขาทำแบบนี้แน่
งั้นตอนนี้เขาไปไหนล่ะ？
แสนรักโกรธแล้ว เดินก้าวเท้ายาวออกมาจากชั้นบนทันที เขาพูดเสียงคมกริบว่า：“ไปเรียกบอดี้การ์ดข้างนอกทั้งหมดมา สืบให้ผมว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่？”
“ค่ะ คุณผู้ชาย！”
พี่ภารีบไปจัดการทันที
ดึกขนาดนี้แล้ว เด็กตัวเล็กแบบนี้จู่ๆก็หายไป นี่มันเป็นเรื่องที่น่าระทึกขวัญมาก ถ้าคืนนี้หาเด็กคนนี้ที่คฤหาสน์นี้ไม่เจอ
พี่ภาเดาว่า บอดี้การ์ดพวกนี้ได้ตายแน่！
ดังนั้นภายในเวลาสั้นๆ คนทั้งโซนคฤหาสน์ก็เห็นว่า จู่ๆทางตึกวังฬาหนึ่งก็เปิดไฟสว่างไสว เห็นร่างคนเดินไปมาทั่วทุกแห่ง กำลังหาคนอยู่
และคุณชายเล็ก“คิวคิว”ในตอนนี้ล่ะ？
แน่นอนว่าเขาไม่อยู่ในคฤหาสน์ ได้หนีออกไปแล้ว
แต่ว่า นี่ไม่ใช่ความคิดของเขา เขาถูกบังคับ เพราะว่าหลังจากเขาได้รับข้อความที่น้องสาวรินจังส่งมา ก็คิดว่าพรุ่งนี้เช้าไปถึงโรงเรียนอนุบาลแล้วค่อยไป
ไปที่โรงเรียนอนุบาล แด๊ดดี้ไปทำงาน งั้นก็จะไม่เจอ
แต่ว่า เขาคิดไม่ถึงว่า ยี่สิบนาทีก่อนนี้ จู่ๆชินจังก็โทรมา แล้วเขาก็ถามว่า：“หม่ามี๊ไม่ต้องการฉันแล้วเหรอ？”
คิวคิวได้ยิน จึงรีบอธิบาย：“ไม่ใช่ ไม่ใช่ หม่ามี๊ทำแบบนี้ เพราะคิดว่านายเป็นฉัน เธอเป็นห่วงมากไป เลยทำแบบนี้”
อย่างไรก็ตาม จู่ๆเด็กคนนี้ก็พูดมาด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า：“ดังนั้น เธอก็ยังเลือกนาย ไม่ใช่ฉัน ไม่ใช่เหรอ？”
ที่คือเด็กที่เข้าใจอย่างชัดเจน
หลังจากเกิดเรื่องนี้ มุมมองทุกอย่าง ต่างเป็นเส้นหมี่เข้าใจผิดว่าเขาคือคิวคิว จากนั้นก็รู้สึกผิดและไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้ แทบรอไม่ไหวที่จะพาเขากลับไปรักษาตัวที่เมืองเคลียร์
แต่ว่า จากอีกมุมมองหนึ่ง จะไม่ใช่ว่าเส้นหมี่ทิ้งลูกชายคนโตอีกครั้งได้อย่างไรกัน？
คิวคิวตกอยู่ในความตะลึง ชินจังก็วางสายแล้ว
จากนั้น ขโทรไปอีก ก็ปิดเครื่อง ไม่สามารถโทรหาได้อีก
สถานการณ์แบบนี้ จู่ๆมาปิดนาฬิกาโทรศัพท์อีก หมายความว่าอะไร？
คิวคิวก็ร้อนใจทันที เพราะเขาคิดว่านี่ไม่ใช่เรื่องดี ดังนั้น สุดท้ายเขาจึงแอบหนีไป เตรียมตัวรีบกลับบ้าน ไปดูพี่ชายคนนี้
ให้เขาอย่าเป็นอะไรไป
คิวคิวรีบไปที่บ้านอย่างรีบร้อน
แต่ว่า ตอนที่เขานั่งรถกลับมาบ้านอย่างเหนื่อยหอบ กลับเห็นแค่น้องสาวอยู่บ้าน
“พี่？พี่กลับมาแล้วเหรอ？แย่แล้ว พี่ชินจังหายไป หม่ามี๊กำลังตามหา ทำไงดี？”
พอรินจังเห็นคิวคิว ก็จำได้ว่านี่คือพี่อิคคิวที่ใช้ชีวิตมาห้าปีของเธอทันที ทันใดนั้น เธอก็เข้ามาแล้วรีบเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในบ้านเมื่อกี๊ให้เขาฟัง
คิวคิวได้ยิน หัวใจก็ดิ่งลงไปทันที
ตาเฉิ่มนี่ เกิดเรื่องจริงด้วย ทำไมเขาขี้โมโหแบบนี้？รอเขาหน่อยไม่ได้เหรอ？
คิวคิวร้อนใจจนเหมือนมดในรังร้อน สุดท้ายหมดหนทาง ได้แต่ออกไป ไปตามหาชินจัง
เขาไปหาชินจัง ที่จริงมีโอกาสเยอะมาก เพราะว่าระหว่างพวกเขานั้นสื่อสารกันผ่านทางนาฬิกาโทรศัพท์ และจากจุดนี้ เขาในฐานะแฮกเกอร์ระดับแนวหน้า ใช้ ipad ของเขาก็สามารถหาตำแหน่งของชินจังเจอ