บทที่ 154 ผู้เข้ามาโดยไม่ได้รับเชิญตาย
อะฝูตัวสั่น พูดอย่างร้อนใจว่า：“คุณหนู ผมจำได้แล้ว！”
“วางใจเถอะ ผมจะทำตามคำสั่งอย่างแน่นอน！”
เขาอยากจะพูดอะไรต่อ ฉินเทียนวางโทรศัพท์ จากนั้นก็ซิมโยนทิ้งไป
เถียหนิงซวงหัวเราะ：“พี่เทียน ตามข้อความที่พวกเราได้รับมา ตรงเส้นทางแถบนี้ แม้ว่าจะมีสถานที่ซ่อนอยู่หลายที่ แต่ว่ามีถ้ำลับที่มักใช้ข้ามชายแดนบ่อยๆ ”
“เพื่อให้จำอย่างแม่นยำ คนในพื้นที่เรียกว่าเบอร์หนึ่ง เบอร์สอง เบอร์สาม”
“สัญญาณเบอร์สาม ก็อยู่ตรงด้านหน้าประมาณสองกิโลเมตร”
ฉินเทียนพยักหน้า กระบี่เศษหัวเราะแล้วพูดว่า：“ลุงฉาน ต่อไปก็จะให้ลุงเป็นคนจัดการ”
สายตาการแก้แค้นที่ลุกวาบของกระบี่เศษ ในมือแกว่งเหล็ก พูดเสียงต่ำว่า：ทีมคำสาปสวรรค์ ตามฉันมา！”
เมื่อพูดจบ เขาก็เหมือนนกที่บินเช่นนั้น จากนั้นก็นำไปในป่าภูเขาอันไกลโพ้นก่อน
ผีหวูฉาง ชุยหมิง เถียหนิงซวงและคนอื่นๆ ก็เร่งตามมาจากด้านหลัง
พวกเขาอยู่ที่สวนสัตว์ร้าย ต่อสู้กับสัตว์ดุร้ายทุกประเภท แข็งแกร่งเสมือนบินได้มาตั้งนานแล้ว และยังรู้อีกว่า จะหลบหลีกไม่ให้มีเสียงได้เช่นไร
ทั่งสิบคน ราวกับภูติสิบชีวิต
“คุณฉิน ตอนนี้ปล่อยผมไปได้หรือยัง？”
“ฉันก็แค่ลูกน้อง ทำงานตามคำสั่ง ส่วนอื่นๆ ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน ” อะฝู ขอร้อง
ฉินเทียนหัวเราะ：“ทำมาตั้งนานขนาดนี้ เดี๋ยวจะได้ดูละครดีๆ หรือว่านายจะไม่ดูเหรอ？”
“เดี๋ยวก่อน ฉันยังมีของอีกอย่างให้นายเอากลับไป”
อะฝูอยากจะพูดอะไรก่อน แต่ฉินเทียนสะบัดมือออกไป จากนั้นต่อยเขาจนสลบไปแล้วทิ้งลงจากรถ
ฉินเทียนขับรถมาเอง จากนั้นขับมุ่งไปยังด้านหน้า
เมื่อถึงสถานที่นัดหมาย บนเนินเขาที่เต็มไปด้วยหญ้าที่รกร้าง เมื่อจอดรถเสร็จก็นั่งคอยอย่างเงียบๆ
ค่ำคืนที่มืดสนิทในยามราตรี รอบด้านเต็มไปด้วยความเงียบสงัด
ในป่าเป็นภูเขาอันไกลโพ้น มักจะปรากฏเสียงของสัตว์ร้ายและสัตว์ป่าที่ออกล่าเหยื่อ
สายลมเย็นๆ ให้อารมณ์ความรู้สึกเหมือนอยู่ในนรก
ไม่นาน เหลืออีกแค่หนึ่งชั่วโมงตามที่พานเหม่ยเออร์ได้บอกเอาไว้ ตอนนี้เกินมาห้านาทีแล้ว ป่าเขาที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ยังคงเงียบกริบไร้เสียง
ฉินเทียนที่นั่งอยู่ในรถ สายตาของเขาเหมือนสัตว์ป่าที่กำลังออกล่าเหยื่อตอนกลางคืน
เขามีความรู้สึกอย่างหนึ่งว่า นั่นก็คือองค์กรงูเห่า น่าจะมาถึงแล้ว
แต่แค่ยังไม่ปรากฏตัวก็เท่านั้น คงน่าจะกำลังตรวจสอบรอบข้างอยู่ สมแล้วที่เป็นนักฆ่าระดับพรีเมี่ยม ระมัดระวังตัวเป็นอย่างมาก
เมื่อผ่านไปสิบนาที ยังคงไร้วี่แวว
ฉินเทียนจึงตัดสินใจทำอย่างหนึ่ง เขาเปิดไฟขึ้น จากนั้นก็จุดบุหรี่ ลงจากรถมาเดินยืดเส้นยืดสาย
จากนั้นเขาก็รู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยจึงบี้บุหรี่แล้วกลับขึ้นรถไปเพื่อปิดไฟรถ
ฝั่งตรงข้ามก็ยังคงเงียบอยู่
ขณะนั้นเองที่ฉินเทียนกำลังหมดความอดทน ฝั่งตรงข้ามที่เป็นทุ่งหญ้าป่าทึบ ก็มีเสียงนกดุเหว่าร้องออกมา
เสียงนกร้องแบบนี้ ส่วนใหญ่จะปรากฏในฤดูใบไม้ผลิ แต่ตอนนี้เป็นฤดูใบไม้ร่วงแล้ว ฟังดูแล้วแปลกประหลาดนัก
ฉินเทียนเปิดไฟรถแล้วกระพริบ
“ดุเหว่า”
ฝั่งตรงข้ามส่งเสียงมาอีก
ฉินเทียนกระพริบไฟรถ
จากนั้นครั้งที่สาม
สัญญาณลับก็เสร็จสิ้น
จากนั้นฝั่งตรงข้ามก็เงียบไปหลายวินาที จากนั้นก็มีเงาของคนหลายคน วิ่งเข้ามาตรงลวดหนามทางชายแดนอย่างรวดเร็ว
ความเร็วและพลังอันกล้าแกร่งแบบนั้น ราวกับสัตว์ดุร้ายที่ออกมาจากป่าบนภูเขา
ท่ามกลางยามราตรีที่มืดมิด ยิ่งทำให้ใจของคนเต้นแรงเข้าไปอีก！
แต่ว่าฉินเทียมีความรู้สึกอย่างหนึ่งว่า บนตัวของพวกเขามีกลิ่นไอของความชั่วร้าย
ได้ยินโลกตะวันตก มีวิธีการฝึกแบบลับๆ เรียกว่าวิญญาณชั่วร้าย
ตอนนี้ดูเหมือนว่า ผู้ชายเหล่านี้ คงน่าจะเป็นนักฝึกของวิญญาณชั่วร้ายทั้งหมด
ณ ขณะนั้น พวกเขาก็พุ่งเข้าใกล้ลวดหนามแล้ว สามคนในนั้นร่างกายผอม กระโดดเข้ามาได้เลย
อีกคนเป็นผู้ชายที่ไม่เหมือนคนอื่น เสียงคำรามโทสะ จู่ๆ ก็ยื่นมือทั้งคู่ออกมา จากนั้นแหวกลวดหนามออก
ใต้แสงจันทรา เห็นแค่เพียงผมยาวยุ่งๆ ของเขา ดวงตาหายไปข้างหนึ่ง เหลือเพียงเบ้าตาสีดำ
ส่วนดวงตาอีกข้างเปิดเผยความดุร้าย เหมือนสัตว์ร้ายที่พร้อมจะกินคน
นี่ก็คือองค์กรงูเห่านั่นเอง เป็นสิงโตแอฟริกันโหดเหี้ยมที่มีชื่อเสียง
ทั้งหมดมีสี่คน ตรงกลางคนนั้นที่ผมยาวปะบ่า ผิวสีเหลือง เป็นคนเอเชีย เป็นงูเห่าที่ขึ้นชื่อความเหี้ยมโหดชั่วร้าย
สองคนที่เหลือ ฉินเทียนมองออกมาว่าคือหมาในและหมาป่า
ไม่ใช่！
จู่ๆ ในใจของเขาก็คิดขึ้นมาว่า ตามการรายงาน องค์กรงูเห่า มีทั้งหมดห้าคน
นอกจากสี่คนนี้ ยังมีผู้หญิงอีกหนึ่งคน ฉายาเข็มหางแมงป่อง
ทำไมมากันแค่สี่คน？
เข็มหางแมงป่องไปไหนแล้ว？
หรือว่า คิงหนูจะรายงานผิด เข็มหางแมงป่องบังเอิญมีธุระ เลยขาดไม่ได้ทำภารกิจนี้？
ไม่รู้เพราะอะไร ฉินเทียนถึงมีความรู้สึกไม่ปลอดภัย
แต่ว่า ไม่มีเวลาไปคิดอย่างอื่นแล้ว สิ่งที่เข้าเห็น แผนปฏิบัติการได้เริ่มขึ้นแล้ว
เขาหยิบมือถือของอะฝู จากนั้นเปิดกล้องถ่าย
กระบี่เศษจับไม้เท้า จากนั้นเดินออกมาจากด้านหลังต้นไม้ใหญ่
งูเห่าทั้งสี่คนระมัดระวังตัวทันที
ขณะนั้นพวกเขากระจัดกระจาย แบ่งเป็นสี่ทิศทาง ล้อมกระบี่เศษเอาไว้
งูเห่าถามด้วยเสียงต่ำว่า：“นายเป็นใครกัน？รู้ได้ยังไงว่าพวกเราเขามาทางเส้นทางนี้？”
กระบี่เศษโค้งตัวแล้วกระแอม จากนั้นพูดว่า：“คงแทบจะทุกวัน ที่มีคนเข้ามาในทางนี้”
“พวกนายเป็นใครฉันไม่สน ฉันสนเพียงว่าฉันต้องเก็บค่าผ่านทาง”
“ค่าผ่านทาง คนละสามร้อย เอาเงินมา”
หมาในหัวเราะแล้วพูดว่า：“ตาแก่ นายมาเฝ้าที่นี่ กะจะอาศัยค่าผ่านทางของผู้ที่ไม่ได้รับเชิญรวยเหรอ？”
“นายไม่กลัวพวกเราฆ่าเหรอ？”
กระบี่เศษกระแอมแล้วพูดว่า：“ฆ่าฉันแล้ว เส้นทางนี้ ก็จะถูกปิด”
“หลานชายของฉันเป็นคนป้องกันชายแดน ตอนนี้ พวกนายเข้าใจหรือยัง？”
สิงโตแอฟริกกันคำราม แทบอยากจะฉีกเนื้อกระบี่เศษ
งูเห่าสะบัดมือ หัวเราะพูดว่า：“เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม ในเมื่อมาแล้ว พวกเราก็ต้องเคารพกฏเสียหน่อย”
เขาควักเงินออกมาหลายใบ พูดว่า：“ตาแก่ สี่ร้อยดอลลาร์ ไม่ต้องทอน โอเคไหม？”
กระบี่เศษรับเงินไป จากนั้นก็หันหลัง มองดูแล้วกำลังจะเดินจากไป
ขณะ ณ นั้นเอง ในสายตาของงูเห่า ก็เปิดเผยสายตาสังหารออกมา
มีดทหารประหลาดสีดำทมิฬในมือของเขา เหมือนกับจูบของเทพแห่งความตาย จากนั้นก็มาปาดคอของกระบี่เศษอย่างไร้เสียง
ส่วนกระบี่เศษที่หันกลับมาแล้ว ดูเหมือนกับว่าจะไม่รู้สึกอะไรเลย
ในสายตาของงูเห่า เผยถึงความสนุกจากการกระหายเลือด
ในระหว่างช่วงอันตรายนั้น จู่ๆ ก็ก้มหัวแล้วหันตัวกลับ ขณะเดียวกันก็หยิบกระบองเหล็ก จากนั้นชักเศษดาบยาวออกมา
แสงสว่างปรากฏขึ้น ราวกับแสงไฟฟ้า พุ่งตรงไปที่หัวใจของงูเห่า
“อ๊ะ！”
งูเห่าร้องด้วยเสียงตกใจ
สมแล้วที่เป็นนักฆ่าที่มีชื่อเสียงระดับโลก ผู้ฝึกฝนความชั่วร้าย ช่วงความเป็นความตาย เขายังนำมีดทหารประหลาดสีดำทมิฬในมือของเขาจะแทงไปที่กระบี่เศษ
ขณะที่เสียงดังแกร๊ง ดาบของกระบี่เศษหัวก็หลุดไป ไม่ได้แทงเข้าที่หัวใจ แต่ทั้งด้านบนและด้านล่างก็เป็นบากแผลของงูเห่า
“ไอ้แก่ นายจงใจ！” ขณะนั้นงูเห่าก็ตาแดงกล่ำ
ส่วนคนที่เหลือสิงโตแอฟริกัน หมาใน หมาป่า ก็ระมัดระวังตัวทันที
“อาณาจักรมังกรตะวันออก เป็นสถานที่ที่นักฆ่าห้ามเข้า คนที่เข้ามาโดยไม่ได้รับเชิญ ต้องตาย”ตามมาด้วยเสียงร้องเย็นยะเยือกของกระบี่เศษ บนเนินเขาทั้งสองข้าง ก็มีหลายคนพุ่งเข้ามา
องค์กรคำสาปสวรรค์ ก็ได้ล้อมรอบองค์กรงูเห่าสี่คนไว้เรียบร้อย