เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 36 หมดความอดทน
แอเรียนแข็งทื่อก่อนที่เธอจะค่อย ๆ หันมาเผชิญหน้ากับเขาและโอบแขนของเธอรอบคอของเขา
มุ่งเน้นไปที่ผู้ชายที่อยู่ใกล้เธอมากเธอบอกตัวเองซ้ำ ๆ ว่า เธอสามารถจากไปได้เมื่อเธอตั้งครรภ์และให้กำเนิดลูก ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่สามารถขยับต่อไปได้ เธอไม่มีสมาธิและเธอพูดอย่างโง่ ๆ ว่า “ผมของคุณยังชื้นอยู่เลย…”
ในวินาทีต่อมาริมฝีปากที่นุ่มของแอเรียนก็ถูกประกบสนิท ความรู้สึกของพวกเขาหลอมรวมกันในคืนอันเงียบงันขณะที่การหายใจของพวกเขาค่อย ๆ ติดขัดในที่สุด
พบกับแววตาอันลึกซึ้งของมาร์ค เทรมอนต์ โดยไม่ได้ตั้งใจ ดวงตาคู่ที่แอเรียนไม่สามารถเข้าใจความหมายได้นั้นตอนนี้เปรี่ยมไปด้วยความลึกซึ้ง เขาถูกครอบงำด้วยแรงปรารถนา…
คราวนี้แอเรียนไม่คิดจะหนีอีกต่อไป มือของเธอวางลงบนหน้าอกของเขา ความอบอุ่นแผ่ออกมาสู่ฝ่ามือของเธอ ทำให้รู้สึกคุ้นเคยมันเป็นความรู้สึกเดียวกับวันนั้นที่มือของเขาจับเธอตอนเป็นเด็กสาว มันคุ้นเคยและอบอุ่น แต่ต่างถิ่นและห่างไกล…
เธอกลัวอย่างอธิบายไม่ถูก กลัวว่าจู่ ๆ เขาจะจำได้ว่าเธอเสียพรหมจรรย์เมื่อสามปีก่อน เธอกลัวว่าความคิดนั้นจะผลักเขาไปและส่งผลให้เขาเสียใจที่ให้โอกาสเธอ
ด้วยแรงที่ซ่อนเร้น แอเรียน เกี่ยวขาของเธอไว้เหนือสะโพกของเขาอย่างเร่งรีบ ในเวลาเดียวกันความเจ็บปวดจากท้องของเธอทำให้เธอขมวดคิ้ว ตอนนั้นเองที่เธอจำได้ว่าทั้งวันเธอไม่ได้กินอะไรเลย
ไม่ปล่อยให้โอกาสที่หายากนี้หลุดลอยไปเธอยังคงอดทนต่อความเจ็บปวดในท้องของเธอ อย่างไรก็ตามมันอึดอาดงและทำให้เธอเหงื่อแตก
มาร์ค เทรมอนต์ หยุดการกระทำของเขา เหนื่อยหอบตอนที่รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับร่างที่อยู่ข้างใต้เขา
“มีอะไรเหรอ?”
เสียงของเขาถูกปกคลุมด้วยเสียงแผ่วเบาบ่งบอกถึงแรงกระตุ้นความปวดของเธอ
“เปล่า – ไม่มีอะไร…” แอเรียนพะงาบผ่นคำพูดของเธอ ดวงตาที่จดจ่อของมาร์ค เทรมอนต์ทำให้เธอเข้าใจสถานะที่เจ็บปวดในปัจจุบันของเธอ
เขาสามารถมองเห็นใบหน้าของเธอได้อย่างชัดเจน แววตาของเขาลดลงและแทนที่ด้วยความเยือกเย็น
“โรคกระเพาะอาหารจากการไม่กินอาหาร?”
แอเรียนไม่สามารถทนต่อความเจ็บปวดได้ เธอพยักหน้าเบา ๆ
มาร์ค เทรมอนต์ ลุกขึ้นและเปลี่ยนเสื้อผ้าโดยไม่ลังเล เมื่อเขาจากไปเห็นได้ชัดว่าเขากำลังเดือดดาล
ไม่นานนักแมรี่เข้ามาพร้อมยา
“แอริ รีบกินเข้าสิ โรคกระเพาะน่ากลัวนะ เธออ่อนแอมาก ๆ…”
แอเรียนดึงชุดนอนของเธอมาปกปิดร่างกายที่เปลือยเปล่าของเธอและยิ้มอย่างติเตียนก่อนที่เธอจะกลืนยากับน้ำอุ่น
มาร์ค เทรมอนต์ ไม่มีความอดทนกับเธอ มันเเน่นอนว่าตรงข้ามกับแอรี่ คินซีย์
ผ่านเที่ยงคืนมาสามนาทีเเล้วที่บาร์ไนท์ไลท์ การจ้องมองของมาร์ค เทรมอนต์ ทำให้มืดมนเมื่อเขาดื่มมากขึ้น ในขณะเดียวกันแจคสัน เวสต์ และเอริค เนธาเนียล กำลังจ้องมองกันไปมา
ในที่สุดเอริคก็โกรธ “นี่ มาร์ค พอได้แล้ว นายดื่มอะไรมากขนาดนี้? ฉันต้องไปรายงานกับบริษัทที่เพิ่งได้มาในวันพรุ่งนี้ นายกำลังขอให้ฉันเทหรือไง? นั่นคือการฆ่าตัวตายชัด ๆ ”
มาร์ค เทรมอนต์ จ้องไปที่แอลกอฮอล์ในแก้วของเขาในขณะที่เขานึกถึงการแสดงออกของความเจ็บปวดที่ยาวนานของแอเรียน เมื่อเธอนอนอยู่ข้างล่างเขา เพื่อคว้าโอกาสนี้โอกาสที่จะตั้งครรภ์และพาเขาหนีไปเธอสามารถเก็บมันไว้ได้แม้ในขณะที่เธอเจ็บปวดอย่างมากก็ตาม เธออยากจากไปมากขนาดไหนกัน?
เมื่อมาที่บาร์เพื่อครุ่นคิดถึงถึงเรื่องปัจจุบันของเขามาร์ค เทรมอนต์ ก็ก้มดูแก้วของเขาก่อนที่จะเขวี้ยงมันลงบนพื้น
“แม่งเอ๊ย!”
เขาทรุดตัวลงบนโซฟาโดยไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ
แจคสันดูเหมือนกับว่าเขาเพิ่งเห็นผี
“เอริค นายได้ยินที่เขาพูดไหม? เป็นเวลาหลายปีแล้วนี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินเขาด่า…”
เอริค เนธาเนียล ถอนหายใจ “เขาอาจจะระบาย ตั้งสติ แล้วโทร”
แอเรียนครึ่งหลับครึ่งตื่นเมื่อเธอรับสาย กระเพาะอาหารของเธอสงบลงและเธออ่อนเพลียไม่อยากที่จะเคลื่อนไหวกล้ามเนื้อ
“ฮัลโหล?”
เสียงที่ทำอะไรไม่ถูกของแจคสัน เวสต์ ดังขึ้นจากปลายสาย“ พี่สะใภ้…มาร์คเมาแล้ว คุณมาได้ไหม? ที่เดิมเหมือนครั้งก่อน…”