เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 37 เจ้านายคนใหม่
แอเรียน วินน์ ถูกปลุกทันที
มันเป็นเวลาเพียงสองชั่วโมงหลังจากที่มาร์ค เทรมอนต์ ออกไป แต่เขาก็เมาแล้ว?
เอ่อ…โอเค รอก่อนนะคะ ฉันกำลังไป!” ขณะที่เธอพูดเธอก็ลุกออกจากเตียงไปแล้วและใส่เสื้อผ้า
เมื่อเธอมาถึงบาร์พร้อมกับพ่อบ้านเฮนรี่ เอริก นาธาเนียล และแจ็คสัน เวสต์ ก็เพิ่งออกมาขณะที่พวกเขาเดินเข้าไปหามาร์ค เทรมอนต์ แอเรียนดึงเสื้อคลุมของเธอและเดินเข้าไปหาพวกเขา
“ขอโทษสำหรับปัญหานะคะ”
เอริกยิ้ม “ไม่มีปัญหาเรารู้จักกันมากว่าสิบปีแล้ว คุณ…ทำงานที่ ไกลด์ ดีไซน์…ใช่ไหม”
แอเรียน ไม่รู้ว่าทำไมเอริก นาธาเนียล ถึงถามเธอเรื่องนี้ แต่เธอก็พยักหน้า
“ใช่ค่ะ”
เอริกไม่ได้พูดอะไรอีกและช่วยพามาร์ค เทรมอนต์ เข้าไปในรถ
ระหว่างทางกลับ พ่อบ้านเฮนรี่เตือนแอเรียน “นายหญิงครับ ดูว่าถ้านายท่านต้องการที่จะอาเจียน เพราะว่าเมามาก ถ้าเขาอาเจียนในรถ เขาก็คงทิ้งรถคันนี้เช่นกันครับ”
แอเรียนฮัมเสียงในคอสำหรับความเห็นด้วยของเธอ ว่าพ่อบ้านเฮนรี่พูดถูก มาร์ค เทรมอนต์ คงจะทำอะไรแบบนั้นจริง ๆ
ครั้งนี้เขารู้สึกมึนงงอย่างมาก ไม่ตื่นขึ้นมาเลย แม้ว่าพวกเขาจะกลับถึงบ้านแล้วก็ตาม วางเขาลงบนเตียงแอเรียนก็ล้มตัวลงนอนด้วยความเหนื่อยล้า
เมื่อแอเรียนตื่นขึ้นมาจากนาฬิกาปลุกในเช้าวันรุ่งขึ้นปฏิกิริยาแรกของเธอคือปิดมันเพื่อไม่ให้มันทำมาร์ค เทรมอนต์ ตื่น
อย่างไรก็ตามเมื่อเธอขยับตัวเธอก็รู้ว่าเธอติดอยู่ในอ้อมกอดของเขา
สัญญาณเตือนยังคงดัง
แอเรียนบิดตัวไปมาอย่างระมัดระวังเพื่อหลุดออกจากอ้อมกอดของมาร์ค เทรมอนต์ ทันใดนั้นแขนก็ปัดผ่านใบหน้าของเธอเพื่อปิดการปลุกก่อนที่มันจะกลับมาจับเธออย่างรวดเร็ว
ด้วยอาการประหม่าแอเรียนคิดกับตัวเองว่าบางทีเขาอาจจะตื่นแล้วก็ได้
เมื่อเขาไม่เคลื่อนไหวอีกสักพักแอเรียนก็ขยับอีกครั้ง จู่ ๆ มาร์ค เทรมอนต์ ก็พูดว่า “อย่าขยับ…”
แอเรียนตัวเเข็งทื่อและพูดติดอ่าง “ฉัน… ฉันจะไปทำงานสาย…”
บางทีเขาอาจจะยังไม่ตื่น เขาคลอเคลียที่คอของเธอก่อนจะล้มลงและนอนต่อ
มือของแอเรียนชักไปที่คอของเธอด้วยความตกใจ ฝ่ามือของเธอสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นของเขา แมวตัวใหญ่แสนเชื่องตัวนี้คือมาร์ค เทรมอนต์ จริง ๆ หรือ?!
ตาดำเป็นหมีแพนด้าไปที่ทำงาน แอเรียนดูค่อนข้างซีดเซียว หลังจากทำงานล่วงเวลาทำให้เธอพักผ่อนไม่เพียงพอ ยิ่งไปกว่านั้นเหตุการณ์เมื่อคืนที่ผ่านมาได้เพิ่มเข้ามารบกวนการนอนของเธอ
เมื่อเช้านี้ไม่มีงานมอบหมายใด ๆ ต้องทำเสร็จ เธอจึงก้มลงนั่งบนโต๊ะเพื่อแอบงีบหลับ
มีคนมาเคาะโต๊ะของเธออย่างผิดปกติ เมื่อมองขึ้นไปใบหน้าที่น่ารังเกียจของไซมอน ดอนน์ ก็เข้ามาดู
“เจ้านายคนใหม่กำลังจะมาในวันนี้ กลับบ้านไปนอนเถอะ! อย่าทำให้มันกระทบต่อคนอื่น ๆ ในบริษัท!”
แอเรียนบังคับตัวเองให้ตรงขึ้นและดูสว่างขึ้นเล็กน้อยแม้ว่าเปลือกตาของเธอจะรู้สึกถ่วงมาก ๆ ก็ตาม
ไกลด์ ดีไซน์ ถูกยึด เธอรู้แค่นั้น เธอเป็นเพียงพนักงานดังนั้นเธอจึงไม่สนใจว่าเจ้านายคนใหม่จะเป็นใคร
คิดว่าเจ้านายคนใหม่จะทำให้การปรากฏตัวนี้สูญเปล่า ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งช่วงเช้า เมื่อใกล้ถึงเวลาอาหารกลางวันไซมอนก็มาเคาะที่โต๊ะทำงานของเธออีกครั้ง
“คุณนาธาเนียลกำลังมองหาเธออยู่”
เพื่อดึงตัวเองไปที่ห้องทำงานของประธานบริหาร แอเรียนตระหนักได้ว่าไซมอนอยู่ข้างหลังของเธอเช่นกัน เธอรู้สึกเกลียดชังมากล้นเมื่อเห็นการประจบประเเจของเขา
ไซมอน ดอนน์ เคาะประตูตรงหน้าเธอและเสียงที่ฟังดูคุ้นเคยก็ดังมาจากห้อง
“เข้ามาได้”