บทที่ 919 + 920 โดย Ink Stone_Romance
บทที่ 919 คู่สวรรค์สรรสร้าง 4
สาบเสื้อของเธอไม่รู้ว่าถูกปลดออกตั้งแต่ยามใด ผิวที่ต้องโลมนิดๆ เพิ่งได้สัมผัสถึงความเย็น ก็ถูกเขาเขาพรมจูบ เมื่อเขาจุมพิตลงบนจุดหนึ่งด้านล่างไหปลาร้า ทั้งร่างเธอพลันแข็งทื่อ สมองแจ่มใสขึ้นมาครู่หนึ่ง เริ่มผลักเขาออกอย่างทนไม่ได้ “…อย่านะ…ข…ข้ายังเล็กเกินไป…”
น้ำเสียงสั่นเครือแหบพร่า ถึงขั้นแฝงความอ่อนระทวยไว้ ไม่เหมือนการปฏิเสธ แต่เหมือนขัดขืนพอเป็นพิธี
บางทีในใจเธอ แม้แต่ตัวเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตนอยากให้เขาหยุด หรืออยากให้เขาไปต่อ…
ทันใดนั้นท้องน้อยลพันปวดแปลบ สัมผัสได้เพียงว่ามีของเหลวอุ่นร้อนสายหนึ่งทะลักออกมาจากจุดสงวน…
และเขาก็ดูเหมือจะสัมผัสได้เช่นกัน นิ้วแตะลงบนกางเกงเธอ ยามที่ยกขึ้นมาอีกครั้ง บนนิ้วก็เปื้อนสีแดงฉาน การเคลื่อนไหวของเขาหยดชะงัก “ระดูครั้งแรกหรือ?”
ใบหน้ากู้ซีจิ่วแดงเถือก ความคิดหวามไหวทั้งหมดอันตรธานหายไปในวินาทีนี้ รีบผลักเขาลไปจากร่างตนทันที
กระโดดผลุงขึ้นมา แต่เนื่องจากแข้งขาอ่อนแรงอยู่บ้าง พอแตะพื้นก็ส่ายโงนเงน ตี้ฝูอียื่นแขนมาประคองเธอ “อย่ากังวลไป”
จะไม่กังวลได้อย่างไร?
เวรเอ้ยเธอไม่ได้พกสิ่งของจำพวกผ้าซับระดูมาเลย!
แถมประจำเดือนครั้งแรกของเธอก็ไหลบ่ารุนแรง พอมาก็ทำให้กางเกงเธอชุ่มโชกทันที แม้แต่กระโปรงชั้นนอกสีขาวที่พลิ้วไหวยิ่งนักก็เปื้อนไปไม่น้อย!
ตี้ฝูอีมองดวงหน้าน้อยๆ ที่แดงก่ำของนาง ท่าทางราวกับปรารถนาจะหาบางสิ่งมาอุดไว้ยิ่งนัก อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา “อย่ากลัวเลย ต้องการสิ่งใด? ข้ามี”
….
กู้ซีจิ่วนั่งอยู่บนเก้าอี้เอนหลังอุ่นๆ ตัวนั้น เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าทั้งนอกและในแล้ว หนนี้สวมชุดกระโปรงสีม่วง อาภรณ์พลิ้วไหว เข้าคู่กับชุดนั้นของตี้ฝูอียิ่ง เหมือนชุดคู่รักมาก
กระโปรงชุดนี้ตี้ฝูอีเป็นผู้อนุเคราะห์ให้ สวมได้พอดีตัวเธอเหมือนเคย ราวกับตัดขึ้นโดยเฉพาะ
เธอนั่งอยู่ตรงนั้น มองตี้ฝูอีอย่างคลางแคลง “นึกไม่ถึงว่าแม้แต่สิ่งนั้นท่านก็พกไว้ด้วย…”
ในมิติเก็บของของคนผู้นี้มีสิ่งที่คล้ายกับผ้าอนามัยอยู่ด้วย! จึงคลี่คลายสถานการณ์ฉุกเฉินของเธอได้
คงเป็นระยะนี้ยามที่ฝึกวรยุทธ์ได้รับความเย็นอยู่บ้าง ประจำเดือนครั้งแรกขอเธอนอกจากจะไหลบ่างอย่างรุนแรง ยังทำให้ท้องของเธอปวดไปหมดด้วย
“ดูเจ้าสิสายตาเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร? สิ่งนี้ข้าก็เตรียมไว้ให้เจ้านั่นแหละ”
ตี้ฝูอีนั่งข้างกายเธอ อธิบายไปพลาง ใช้มือกดบนท้องเธอไปพลาง ฝ่ามือมีกระแสความอบอุ่นถ่ายทอดเข้าสู่ท้องน้อยเธอ ทำให้ความเจ็บปวดของเธอบรรเทาลงไม่น้อย
“ต…เตรียมไว้ให้ข้า…” กู้ซีจิ่วแทบจะกัดโดนลิ้นตัวเอง “มิใช่กระมัง? ท่านรู้ได้ยังไงว่าสิ่งนี้ของข้าจะมายามไหน?”
ประจำเดือนครั้งแรกเป็นสิ่งที่มาอย่างกะทันหันนัก แม้แต่ตัวเธอก็ไม่ได้เตรียมการไว้
ปกติแล้วกู้ซีจิ่วเป็นคนที่รอบคอบมากคนหนึ่ง ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ชอบตระเตรียมไว้ล่วงหน้า ชาติก่อนเวลาที่ประจำเดือนมาล้วนรู้สึกตัวล่วงหน้าหนึ่งวัน ดังนั้นเธอจึงสามารถตระเตรียมข้าวของเหล่านั้นอย่างสะดวก
นึกไม่ถึงว่าประจำเดือนครั้งแรกของร่างในชาตินี้จะมาตอนกลางคืน แถมมาอย่างปุบปับ สัญญาณเตือนล่วงหน้าอันใดก็ไม่มีเลย!
ทำให้เธอต้องขายหน้า…
แม้แต่ตัวเธอยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะมาตอนไหน แล้วเขารู้ได้ยังไง?
ตี้ฝูอีจุมพิตดวงตาที่เบิกกว้างของเธอคราหนึ่ง เอ่ยยิ้มๆ “เจ้าอย่าลืมสิ ข้าเคยอยู่ในร่างเจ้ากว่าครึ่งเดือนเชียวนะ ย่อมเข้าใจร่างนี้ของเจ้าดี”
ถือครองร่างของเธอแค่กว่าครึ่งเดือนก็สามารถคำนวณวันที่ประจำเธอจะมาได้เลยหรือ?!
“ท่านคำนวณไว้หรือว่าประจำเดือนข้าจะมาวันนี้?” กู้ซิ่วใคร่รู้
“ไม่ได้แม่นยำถึงเพียงนั้น แค่สัมผัสได้ว่าสมควรเป็นภายในสองเดือนนี้”
————————————————————————————-
บทที่ 920 คู่สวรรค์สรรสร้าง 5
“ไม่ได้แม่นยำถึงเพียงนั้น แค่สัมผัสได้ว่าสมควรเป็นภายในสองเดือนนี้” ตี้ฝูอีตอบ “ข้าเกรงว่าจะมาตอนที่ข้ายังอยู่ในร่าง ดังนั้นจึงเตรียมสิ่งนี้ไว้โดยเฉพาะ…”
คนผู้นี้ช่างรอบคอบจนน่ากลัวจริงๆ!
กู้ซีจิ่วนับถือเขาเลย!
จากนั้นก็จินตนาการถึงท่าทางของตี้ฝูอีตอนที่ประจำเดือนมา รู้สึกสลดใจทันที!
“มันมาไม่ถูกเวลาเอาเสียเลย อันที่จริงข้าอยากเห็นท่าทางท่านตอนที่สิ่งนี้มามาก ฮ่าๆๆ”
มุมปากตี้ฝูอีหยักเป็นรอยยิ้ม ขยับเข้าใกล้เธอ “เจ้าอยากให้สิ่งนี้มาในช่วงนั้นที่ข้าอยู่จริงๆ น่ะหรือ? ไม่เกรงว่าข้าจะสัมผัสเจ้าอย่างสมบูรณ์หรือ?”
กู้ซีจิ่วพูดไม่ออก…
เธอผลักใบหน้าหล่อเหลาของเขาไปข้างๆ ไม่ยอมให้เขาเข้าใกล้ขนาดนั้นอีก
เมื่อเทียบกันแล้วเจ้าคนผู้นี้หน้าหนาเหลือเกิน ดูเหมือนเธอจะสู้เขาไม่ได้!
ในใจเธอค่อนข้างสำนึกบุญคุณประจำเดือนนี้ของตนที่มาได้ถูกเวลาอยู่บ้าง มิเช่นนั้นเกรงว่าวันนี้คงถูกเจ้าคนผู้นี้กินจนไม่เหลือซากแล้ว!
เพลิงสวาทเร่าร้อนก่อนหน้านี้ไหวกระเพื่อมอยู่ในทรวงอกเธอ ใบหน้าเธอเห่อร้อนขึ้นมาอีกครั้ง ค่อยๆ เอนตัวไปด้านหลัง เธอรู้สึกว่ายิ่งใกล้ชิดกับเจ้าคนผู้นี้เท่าไหร่ สมองเธอก็ขัดข้องได้ง่ายขึ้นเท่านั้น สติสัมปชัญญะขาดผึงลงอย่างง่ายดายยิ่งขึ้น…
ตี้ฝูอีผู้นี้ไม่ว่ากระทำการใดล้วนปรารถนาความสมบูรณ์แบบ ดังนั้นผ้าอนามัยที่เขาเตรียมไว้จึงอ่อนนุ่มพอเหมาะเป็นพิเศษ ราวกับแปะก้อนเมฆไว้ตรงนั้น ไม่เลื่อนไม่หลุดเลยสักนิด ยอดเยี่ยมกว่าสิ่งที่เธอเตรียมไว้ล่วงหน้าก่อนหน้านี้หลายเท่า ทำให้เธอวางใจได้ในที่สุด
ตี้ฝูอีไม่มีจิตสำนึกยิ่งนัก ยิ่งกู้ซีจิ่วออกห่างเขา เขายิ่งเขยิบเข้าใกล้เธอ ถามหัวข้อที่ทำให้พวงแก้มของกู้ซีจิ่วแดงก่ำ “เมื่อกี้เจ้าบอกว่าตอนยังเล็กอยู่…สิ่งใดเล็กหรือ?”
คนผู้นี้ไร้ขีดจำกัดล่างเกินไปแล้ว!
คำถามที่ถามออกมานี้ไร้คุณธรรมเกินไปแล้ว!
กู้ซีจิ่วที่แก้มแดงก่ำเหลือบมองเขาอย่างเหยียดหยามแวบหนึ่ง จากนั้นก็เขยิบไปด้านข้างเงียบๆ อีกครั้ง
“ท่านคิดไปถึงไหนกัน?” กู้ซีจิ่วกล่าวอย่างเคร่งขรึม “ข้าจะบอกว่าอายุข้ายังน้อยเกินไป เพิ่งสิบห้าปี ในยุคสมัยของพวกข้าถือว่ายังไม่บรรลุนิติภาวะ…”
ตี้ฝูอียกมือข้างหนึ่งค้ำศีรษะไว้ มองเธอจากมุมสูง นิ้วมืออีกข้างหมุนเส้นผมเธอเล่นเบาๆ “ยุคนนั้นของเจ้าอายุเท่าไหร่จถึงนับว่าเป็นผู้ใหญ่”
“สิบแปดปี”
“อ่อ เช่นนั้นความหมายของเจ้าคืออายุสิบแปดถึงจะแต่งงานกับข้าได้สินะ?”
“ใช่แล้ว…” กู้ซีจิ่วหลุดปากตอบไปตามสัญชาตญาณ ถึงได้ทราบว่าตนติดกับเขาแล้ว “เรื่องนั้น…ข้า…”
“อืม เจ้าไม่จำเป็นต้องอิบาย ข้าเข้าใจ” สีหน้าตี้ฝูอีแสดงออกว่า ‘ข้าเข้าใจดียิ่ง’ “เอาเถอะ เอาตามที่เจ้าว่า สามปี
เท่านั้น ข้ารอได้ รอเจ้าอายุสิบแปดข้าค่อยแต่งเจ้าเป็นภรรยา ไม่อนุญาตให้เสียใจภายหลังแล้ว!”
กู้ซีจิ่วพูดอะไรไม่ออก
เรื่องนั้น…นี่ถือว่าเธอทำให้คำขอแต่งงานของเขาประสบความสำเร็จไปแล้วสินะ?
กู้ซีจิ่วรู้สึกไม่ยินยอมอยู่บ้าง กระแอมคราหนึ่ง “ข้าพูดว่า ถ้าข้าอายุสิบแปดปีถึงจะนับว่าเป็นผู้ใหญ่ ไม่ได้บอกว่าจะออกเรือนยามนั้น…”
นิ้วหนึ่งของตี้ฝูอีแตะริมฝีปากเธอ ยิ้มละไมแล้วเอ่ยว่า “ความหมายของเจ้าคือยามนี้ก็ออกเรือนได้ช่ไหม? ข้าไม่ต้องรอแล้วสินะ?”
กู้ซีจิ่วตาโต คิดจะโต้แย้งเขาต่อ พออ้าปากออกนิ้วเขาก็แทรกเข้ามาในปากเธอ เธอกัดนิ้วนั้นของเขาเบาๆ อย่างไม่อาจควบคุมตัวเองได้
นัยน์ตาเขาฉายแววลุ่มลึกแวบหนึ่ง ใบหน้าหล่อเหลาเข้าใกล้เธอยิ่งขึ้น ดวงตาเขาหยีโค้งนิดๆ กลายเป็นองศาที่อันตราย เสียงพร่าเล็กน้อย “นี่เจ้าเชิญชวนข้าอยู่หรือ?”
เชิญชวนกับหัวเจ้าสิ!
กู้ซีจิ่วรีบใช้ปลายลิ้นดันมือเขาออก คิดเปิดปากเอ่ย ทว่านิ้วมือเขากลับกดลงบนริมฝีปากเธออีกครั้ง เขาเอ่ยอย่างเคร่งขรึมจริงจัง “ซีจิ่ว ข้ารู้ว่าจ้าก็ร้อนใจ แต่ตอนนี้ยังไม่ได้ ในหลายวันนี้สตรีไม่อาจมีสัมพันธ์ชิดเชื้อได้…”
————————————————————————————-