บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 40
ในที่สุดมาเดลีนก็ไม่สามารถหลีกหนีความจริงได้เธอถูกนำตัวเข้าห้องขัง เวลาล่วงเลยผ่านไปสองวันและแล้วเธอก็ได้พบกับเจเรมี่
มันเป็นห้องประชุมเดียวกับครั้งที่แล้ว อย่างไรก็ตาม เธอเองก็ดูสะบักสะบอมยิ่งกว่าครั้งก่อน และเช่นเดียวกันชายคนนั้นดูโกรธมากกว่าครั้งก่อน
เขาเหมือนปีศาจจากนรก อุ้งมือขนาดใหญ่คว้าคอเสื้อของมาเดลีน ในขณะที่ เขาเริ่มเดินเข้ามาสายตาที่เย็นชาของเขาแทบจะทะลุทะลวงเธอเหมือนดาบน้ำแข็ง
“มาเดลีน ผมเคยเตือนอะไรเธอไปบ้าง? การใช้ชีวิตเงียบๆมันยากขนาดนี้เลยเหรอ? เธอกำลังมองหาความตายอยู่หรือไง?”
“เจเรมี่ ฉันไม่ได้ผลักเธอ เมเรดิธเป็นคนจงใจปล่อยมือฉันหลังจากจับฉัน! คุณสามารถดูภาพจากกล้องวงจรปิดได้ถ้าเธอไม่เชื่อฉัน! ต้องมีกล้องรักษาความปลอดภัยในร้านนั้น! เจเรมี่ คุณจะรู้ความจริงหลังจากที่คุณเห็น!” มาเดลีนขอโอกาสสุดท้ายในชีวิต เธอยังคงเน้นย้ำคำพูดของเธอ
“ความจริงก็คือเธอผลักแมร์! มันชัดเจนในการแสดงภาพวันนั้นจากการบันทึกของกล้อง!”
เป็นไปได้ยังไง?
มาเดลีนตะลึง สภาพจิตใจของเธอว่างเปล่า
เจเรมี่แสดงภาพให้เธอดู มาเดลีนคิดไม่ถึงจริงๆว่าภาพจากมุมนี้ทำให้ดูเหมือนว่าเธอเป็นคนที่ผลักเมเรดิธออกไป
คำอธิบายทั้งหมดของเธอกลายเป็นเรื่องโกหกในทันที
เธอไม่มีอะไรจะพูด ‘หลักฐาน’ ที่ยื่นให้เธอทุกอย่างกำลังรัดตัวเธอ
ไฟในดวงตาของเจเรมี่เผาหัวใจของมาเดลีน
“มาเดลีน เธอจะพูดแก้ตัวในตอนนี้อีกไหม? เมอร์สูญเสียลูก ตอนนี้เธอมีความสุขไหม?”
เธอไม่อยากจะเชื่อเรื่องนี้
เมเรดิธสูญเสียลูกไปจริงๆหรือ?
มาเดลีนกุมท้องของเธอโดยไม่รู้ตัว ความรู้สึกของการลงโทษรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เธอมองไปที่ใบหน้าที่โกรธของชายคนนั้นและพยายามอธิบายตัวเธอเอง “เจเรมี่ ฉันไม่ได้ผลักเธอจริงๆ ไม่ว่า ในครั้งนี้หรือครั้งที่เเล้วนี่คือกับดักทั้งหมดที่เธอวางไว้สำหรับฉัน!”
“เฮ้” เจเรมี่ เย้ยหยันเมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น รอยยิ้มที่น่ากลัวนั้นทำให้มาเดลีนตัวสั่น “เมเรดิธเสียลูกไปแล้วเธอยังพยายามกล่าวหาว่าหล่อนใส่ร้ายเธออยู่อีกหรือ? มาเดลีน จะมีผู้หญิงที่สกปรกต่ำต้อย อำมหิต เป็นปิศาจชั่วร้ายเช่นเธออีกหรือ?”
เมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขากัดฟันแน่นเพื่อข่มอารมณ์
ความเกลียดชังและความแค้นลึกๆของเขาปรากฏชัด
“เธอไม่เพียงแต่ทำร้ายเมอร์ แต่เธอยังประสาทกลับคิดจะลอกเลียนงานของคนอื่นในการหลอกลวงคนอื่นเพื่อหาเงิน มาเดลีน อย่าได้คิดว่าจะได้เห็นพระอาทิตย์ขึ้นในวันพรุ่งนี้อีกเลย ผมจะปล่อยให้เธอสมปราถนากับความตาย”
หลังจากที่เขาพูดอย่างนั้น เขาก็ผลักมาเดลีนออกไปก่อนจะจากไป ดวงตาที่มุ่งร้ายของเขามองไปที่มาเดลีนอย่างหมายมั่น นอกเหนือจากความเกลียดชังแล้ว ยังมีความชังแฝงมากขึ้นในสายตาของเขา
มาเดลีนต้องการที่จะลุกขึ้นหลังจากที่เธอถูกผลักลงไปที่พื้น อย่างไรก็ตาม อาการปวดท้องทำให้เธอไม่สามารถลุกขึ้นมาได้
เธอคว้ากางเกงของเจเรมี่อย่างสุดกำลังเมื่อเห็นว่าเขากำลังจะจากไป
“เจเรมี่ ทำไมนายถึงใจร้ายกับฉันขนาดนี้? ฉันกำลังตั้งท้องลูกของคุณ!”
“ถ้าอย่างนั้นเธอควรฝังเด็กนรกคนนั้นไว้ในท้องของเธอให้มันถูกฝังไปพร้อมกับลูกของเมอร์!” เจเรมี่พูดอย่างโกรธ จากนั้น เขาก็เตะมือของมาเดลีนที่ยังคงจับชายกางเกงของเขาอยู่
การมองเห็นของมาเดลีนพร่ามัวด้วยน้ำตาของเธอ เธอนอนขดเป็นลูกบอลอยู่บนพื้นปูนที่เย็นเฉียบ
มันเป็นฤดูหนาวในเดือนธันวาคม แต่มันไม่ได้หนาวเหน็บและเสียดแทงเท่ากับคำพูดที่ออกมาจากปากของเขา
น้ำตาร้อนไหลอาบแก้ม ทำให้การมองเห็นของมาเดลีนเปลี่ยนเป็นสีเทา
ทุกคนบอกว่าความสุขเหมือนใบไม้ร่วงที่ล่วงโรยบนภูเขา บางคนจะได้รับมาก บางคนจะได้รับน้อยลง ในขณะที่เธอไม่มีแม้โอกาสที่จะได้รับสิ่งนั้นเลย
…
ในตอนนี้ มาเดลีนถูกตัดสินว่ามีความผิด
การลอกเลียนแบบ การละเมิดสิทธิ์ และการทำร้ายร่างกายที่นำไปสู่การแท้งบุตร
เธอต้องชดใช้เวลาสำหรับการก่ออาชญากรรมทั้งหมดของเธอในเวลาเดียวกัน มาเดลีนถูกตัดสินจำคุกสามปีโดยไม่มีทนายความในการต่อสู้ใดๆทั้งสิ้น
“เลิกศาล”