ตอนที่ 497 ขอแต่งงาน! (5)
คนที่เปิดประตูคือผู้ช่วย
ครั้นเห็นเหนียนเสี่ยวมู่ยืนอยู่นอกประตู เขาก็รีบทักทายอย่างนอบน้อม “ผู้จัดการเหนียน คุณมาแล้ว คุณชายหานกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ในห้องพักผ่อนครับ”
“…”
เหนียนเสี่ยวมู่ตะลึงงัน เปลี่ยนเสื้อผ้าตอนนี้เนี่ยนะ?
คงไม่ได้อยากจะหลอกให้เธอเข้าไป จากนั้นก็เอาเปรียบเธอหรอกใช่ไหม
ครั้งก่อนๆ ที่ถูกหมาป่ากระโจนเข้าใส่ ก็เป็นเพราะตัวเองไร้เดียงสาเกินไปทั้งนั้น
ครั้งนี้เธอตัดสินใจจะฉลาดสักหน่อย
เธอไม่เข้าไป ดูสิว่าอวี๋เยว่หานจะหลอกเธออย่างไร!
สายตาของเหนียนเสี่ยวมู่กวาดมองภายในห้องทำงานโอ่โถงรอบหนึ่ง สุดท้ายก็เลือกหน้าต่างบานใหญ่ที่มีวิวดีที่สุด
หญิงสาวเดินไปข้างหน้า พิงหน้าต่างมองทิวทัศน์ข้างนอก
ตึกสูงเสียดฟ้าอย่างบริษัทตระกูลอวี๋ ตั้งอยู่ในทำเลทองของเมืองเอช
ปกติอวี๋เยว่หานจะยืนอยู่ตรงนี้ เพื่อมองแผนผังของเมืองเอช และทิวทัศน์งดงามเหล่านี้เข้าไปในสายตาใช่ไหม
ถ้าตอนนี้มีไวน์แดงสักแก้ว คงจะสมบูรณ์แบบยิ่งขึ้น!
เหนียนเสี่ยวมู่กำลังเหม่อลอบ แขนแข็งแกร่งคู่หนึ่งพลันกอดเธอไว้จากข้างหลัง
ทำให้กลิ่นอายบ้าอำนาจอันแรงกล้าห่อหุ้มเธอไว้ในทันที
เธอยังไม่ทันได้ขัดขืน ชายหนุ่มก็กอดเธอไว้เต็มรัก ก่อนจะฝังหน้าลงในเรือนผมของเธอ กล่าวเสียงเบา “กำลังมองอะไรอยู่ ถึงได้เหม่อขนาดนี้”
“กำลังคิดว่า ปกติคุณยืนอยู่ตรงนี้ มองอะไร และคิดอะไร” เหนียนเสี่ยวมู่ถึงโอกาสพิงอกแกร่ง ตอบอย่างว่าง่าย
เมื่อได้ยินดังนั้น อวี๋เยว่หานก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย
ชายหนุ่มจับร่างกายของเธอให้ยืดตรง แล้วก้มหน้าลงมองเธอ มองเพียงเธอเท่านั้น ไม่ได้พูดอะไร
“เป็นอะไรไป ฉันพูดอะไรผิดหรือเปล่า” เหนียนเสี่ยวมู่ถูกมองจนขนลุก จึงอดไม่ได้ที่จะถาม
อวี๋เยว่หานพลันยิ้มที่มุมปาก รอยยิ้มเจ้าเล่ห์เหมือนจะหลอกล่อภูติผีได้เลยทีเดียว เขาพูดชัดถ้อยชัดคำ “คนโง่ ตอนนี้ยังไม่รู้อีกเหรอ ว่าผมมองอะไร และคิดอะไร”
ดวงตาสีดำของเขาทำให้เธอจมดิ่งสู่นัยน์ตาของเขา ที่ตอนนี้มีแต่เงาร่างเล็กของเธอเท่านั้น
เขากำลังมองเธอ คนที่เขากอดอยู่ในอก ก็เป็นเธอเช่นกัน
เหนียนเสี่ยวมู่หัวใจเต้นแรงขึ้นโดยพลัน
ตึกตัก ตึกตัก ราวกับจะหลุดออกมาจากอก
ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อขึ้นโดยไม่รู้ตัว เหมือนกับเด็กสาวที่ไม่เคยมีความรักไม่ผิดผิด เธอตื่นเต้นจนเริ่มพูดจาไม่รู้เรื่อง “คะ คุณอย่ามาแหย่ฉันสิ ตอนบ่ายฉันยังมีงานต้องทำนะ อู้งานทำเรื่องไม่ดีไม่ได้หรอก!”
หลังจากเธอพูดตบ ร่างกายของอวี๋เยว่หานก็โน้มเข้าหาเธอเล็กน้อย มือข้างหนึ่งยันบนกระจกเอาไว้ ล็อกเธอไว้ในอ้อมแขน
ชายหนุ่มก้มหน้าลง ลมหายใจร้อนระอุเกี่ยวกระหวัดอยู่ร่วมกับเธอ
เมื่อดันเธอจนไม่มีทางหนีแล้ว สายตาของเขาพลันเป็นประกาย “ไม่เป็นไร ผมจะให้ความร่วมมือกับคุณก็ได้ คุณอยากทำอะไรกับผมก็ได้ทั้งนั้น ผมรับรองว่าจะไม่ร้อง”
เหนียนเสี่ยวมู่ “…” ··!!
อ๊ากก
ใครก็ได้มาลากปิศาจตัวนี้ไปที
เธอแทบจะเลือดกำเดาไหล ไม่ใช่สิ เธอเลือดกำเดาไหลไปแล้ว…
หญิงสาวรู้สึกได้ถึงความร้อนข้างใต้จมูก จึงรู้สึกตัวในทันที!
ครั้นยื่นมือไปปิดจมูกไว้แล้ว เหนียนเสี่ยวมู่ก็วิ่งไปที่ห้องน้ำ ทว่าเพิ่งถึงประตูห้องน้ำ ก็ได้ยินเสียงผู้หวังดีบางคนกล่าวเตือนว่า “เหนียนเสี่ยวมู่ เก็บกดเรื่องนี้ไว้ไม่ดีกับร่างกายหรอกนะ ถ้าต้องการให้ผมช่วย ก็เรียกผมแล้วกัน”
“ปัง” เธอตอบเขาด้วยเสียงปิดประตูที่รุนแรงอย่างยิ่ง!
จากนั้นเหนียนเสี่ยวมู่ก็จมอยู่ในความเกลียดชังของตนเองไปทั้งวัน ที่เลือดกำเดาต่อหน้าต่อตาอวี๋เยว่หาน!
จนเธอลืมไปเสียสนิท ว่าใครบางคนบอกว่าเตรียมเซอร์ไพรส์ไว้ให้เธอ
ครั้นถึงเวลาเลิกงาน เธอจึงรูดบัตรออกจากบริษัทอย่างรวดเร็ว คิดจะออกไปอย่างเงียบๆ
ตอนที่ 498 ของแต่งงาน! (6)
เธอคิดคำนวณในใจอย่างดีแล้ว ว่าพอออกไป ก็จะเรียกแท๊กซี่คันหนึ่ง
หลายวันนี้เธอรีบไปหาถานเปิงเปิง
ส่วนเรื่องเลือดกำเดาไหล ไว้ค่อยว่ากัน
“ติ๊ง” ประตูลิฟต์เปิดออก เหนียนเสี่ยวมู่ก้มหน้าเดินเข้าไปข้างในอย่างรีบร้อน
หลังจากกดปุ่มปิดแล้ว อยู่ๆ เธอก็ได้ยินเสียงร้องดีใจระลอกหนึ่งดังมาจากข้างนอก
ระดับความร้อนแรงของมันทำเอาเธอตกใจจนสะดุ้งเลยทีเดียว
หญิงสาวเพิ่งอยากจะดูสักหน่อยว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ประตูลิฟต์ก็ปิดลงแล้ว
เมื่อเงยหน้าขึ้นมอง บนผนังสะอาดสะอ้านภายในลิฟต์ พลันปรากฏเงาร่างหนึ่ง ทำเอาเธอชะงักค้างไปเล็กน้อย
เหนียนเสี่ยวมู่มองอยู่หลายครั้ง ดูเหมือนเงาร่างนี้จะคุ้นตาอยู่บ้าง…
บวกกับอยู่ๆ เธอก็นึกขึ้นได้ หลังจากประตูลิฟต์ปิดลง เมื่อครู่ทุกคนร้องกรี๊ดกันเสียงดัง และเสียงก็เงียบลงทันทีที่ประตูลิฟต์ปิด…
เธอรู้สึกกลัวแล้ว!
ทั้งตัวของเธแนบอยู่กับประตูลิฟต์ แล้วค่อยๆ กลับหลังหัน
ครั้นเห็นชายหนุ่มที่อยู่ข้างหลังชัดเจน เธอตกใจกลัวจนยื่นมือไปเกาะลิฟต์ไว้ อยากให้ลิฟต์ปล่อยเธอออกไป!
“เหนียนเสี่ยวมู่ คุณอยากตายเหรอ”
อวี๋เยว่หานหิ้วคอเสื้อด้านหลังของเธอ ยกหญิงสาวมาตรงหน้าตัวเอง
หลังจากเหนียนเสี่ยวมู่ยืนตัวตรงได้แล้ว เขาก็พูดหยอกเย้า “คุณแอบมองร่างกายของผม จนเลือดกำเดาไหล…”
“คุณไม่ต้องพูดแล้ว! อย่าพูด!” เหนียนเสี่ยวมู่โผไปตรงหน้าเขา ก่อนจะยื่นมือไปปิดปากเขาไว้ด้วยความร้อนใจ
เมื่อคิดถึงเรื่องโง่ๆ ที่ตัวเองทำแล้ว หญิงสาวก็อยากโขกหัวตัวเองให้ตายอยู่ในลิฟต์
ภาพลักษณ์ของนางฟ้า จบสิ้นแล้ว…
ตอนนี้เธอฆ่าปิดปากอวี๋เยว่หานยังทันไหม
ไม่นานลิฟต์ก็หยุด
เหนียนเสี่ยวมู่กลัวว่าอวี๋เยว่หานจะพูดถึงเรื่องนี้ต่อหน้าคนอื่น จึงยกตัวอย่าง ‘บทเรียนที่น่าเวทนา’ ของการเปลี่ยนเป็นโสดในพริบตา เพราะแกล้งแฟนสาวมาเกินไป ก่อนที่ประตูลิฟต์จะเปิด
“อวี๋เยว่หาน คุณคิดดูให้ดีนะ ถ้าคุณกล้าบอกเรื่องที่ฉันเลือดกำเดาไหลเพราะคุณให้บุคคลที่สามฟัง คุณอาจจะไม่มีแฟนก็ได้…”
“ติ๊ง!” เหนียนเสี่ยวมู่ยังพูดไม่ทันจบ ประตูลิฟต์ก็เปิดเสียแล้ว
ผู้ช่วยรออยู่ข้างนอกอย่างนอบน้อม
สีหน้าของเขาสดใสอย่างยิ่ง
ราวกับได้ยินข่าวดีอะไรบางอย่าง แต่เก็บกลั้นไว้ทันที ทำเหมือนว่าตัวเองไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น
ถ้าทำให้ ‘ท่านประธาน’ ของตัวเองกลายเป็น ‘คนโสด’ เขาเองก็ต้องกลายเป็น ‘หมาตกงงาน’ แล้ว!
เมื่อสบสายตาของเหนียนเสี่ยวมู่ ผู้ช่วยก็เอ่ยปากอย่างไม่คิด “ผู้จัดการเหนียน เมื่อกี้ผมไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น!”
เหนียนเสี่ยวมู่ “…” !!
เธอขายหน้ามาก อยากจะกู้หน้าคงยากแล้วมั้ง
อยากฆ่าปิดปากคนจังเลย
โดยเฉพาะคนเจ้าเล่ห์ อวี๋เยว่หาน!
ถ้าไม่ใช่เพราะเขาตั้งใจยั่วเธอ เธอคงไม่มีทางมีจุดจบเช่นนี้ในวันนี้…
สัปดาห์นี้ ไม่ใช่สิ เดือนนี้เขาอย่าคิดจะเจอเธอเลย!
เหนียนเสี่ยวมู่ออกจากลิฟต์ด้วยอารมณ์หัวฟัดหัวเหวี่ยง ทว่าเพิ่งพุ่งตัวออกไป อวี๋เยว่หานก็คว้าคอเสื้อของเธอไว้อีกแล้ว
เธออยากถลึงตาใส่เขา ทว่าชายหนุ่มหิ้วเธอเดินไปที่ลานจอดรถแล้ว
หลังจากขึ้นไปบนรถ เธอก็ขดตัวอยู่ริมประตูรถด้วยความโมโห ไม่อยากจะมองเขาแม้สักนิด
อวี๋เยว่หานเอาแต่คุยโทรศัพท์อยู่ตลอด ไม่รู้ว่ากำลังยุ่งอะไรอยู่
หญิงสาวฟังอยู่สองสามคำ ก่อนจะปิดหู ไม่อยากให้ตัวเองได้รับผลกระทบจากเขา
เนื่องจากเขา ‘เหนื่อยจากประวัติต้องโทษ’ ตอนนี้ตั้งใจยั่วล่อลวงเธออย่างไม่หลีกเลี่ยงอีก อยากหลอกให้เธอไปหาเขาที่ห้องเอง