ตอนที่ 161 แผนการใหญ่
เพราะการมาของฟู่เสี่ยวกวน จึงทำให้คนในภูเขาต้วนหุนซานมีแรงกำลังใจกันมากยิ่งขึ้น
ฟู่เสี่ยวกวนไปตรวจสอบเหมืองแร่ตามการนำทางของเฝิ๋งหล่าวซื่อ เขามิมีแนวคิดใดกับสิ่งนี้ แต่รับรู้อยู่หนึ่งเรื่อง นั่นคือปัญหาความปลอดภัยของเหมืองแร่
“ตอนนี้พวกเรามีปูนซีเมนต์แล้ว เหมืองนี้จึงต้องแข็งแรงมากพอ เพื่อมิให้เกิดการถล่ม ข้อคิดเห็นของข้าคือจะสามารถนำปูนซีเมนต์มาเสริมความแข็งแกร่งเหมืองนี้ได้หรือไม่ และเหมืองนี้หากขุดไปได้ในระยะหนึ่งคาดว่าจะเกิดการรั่วซึมของน้ำ พวกเจ้าจงอย่าลืมหาวิธีการรับมือที่ดี จะหยุดไปก็ได้ แต่ห้ามเกิดอุบัติเหตุเด็ดขาด ！”
ที่ได้ฟังมา คุณชายใช้เงินมหาศาลถึงจะได้เก็บเกี่ยวได้มากอย่างในตอนนี้ แต่คุณชายยอมให้หยุดได้เพื่อความปลอดภัยของพวกเรา ยอมสูญเสียเงินจำนวนมากไปเปล่า ๆ เพื่อให้พวกเรามีชีวิตอยู่ต่อ
คุณชาย… ยิ่งใหญ่นัก
หลังจากที่เฝิ๋งหล่าวซื่อและนายช่างทั้งหลายที่ได้ยินเยี่ยงนั้นก็ค่อนข้างซาบซึ้ง เมื่อเข้าใจความตั้งใจของคุณชายแล้ว ก็ตั้งมั่นแล้วว่าจะมิให้เกิดปัญหาใด ๆ ขึ้นที่เหมืองแร่นี้เด็ดขาด
หลังจากนั้นเฝิ๋งหล่าวซื่อก็พาฟู่เสี่ยวกวนออกมาจากเหมืองแร่ ใช้เวลาอยู่สองวันเต็ม เขาได้พาฟู่เสี่ยวกวนไปยังภูเขาที่อยู่ใกล้เคียง ฟู่เสี่ยวกวนได้มีความประทับใจคราแรกกับที่นี่
นี่คือสถานที่ที่ดี ！
ทางด้านซ้ายของภูเขายิงโฉวซานเป็นภูเขาสูงชัน ง่ายต่อการป้องกันยากต่อการโจมตี ทางด้านขวาของภูเขาชูหยุนซานสูงตระหง่านเสียดเมฆา บนเขาเป็นป่าทึบ แต่ด้านล่างของภูเขานั้นกลับเป็นที่ราบขนาดใหญ่
โครงสร้างของภูเขายิงโฉวซาน ภูเขาต้วนหุนซานและภูเขาชูหยุนซานราวกับล้อมเข้าหากัน ทางเชื่อมต่อของภูเขายิงโฉวซานและภูเขาต้วนหุนซานอยู่ใกล้กันมาก เฝิ๋งหล่าวซื่อกล่าวว่าที่แห่งนั้นเรียกกันว่าท้องฟ้ารำไร ค่อนข้างคล้ายคลึง และระยะห่างระหว่างภูเขาต้วนหุนซานและภูเขาชูหยุนซานค่อนข้างห่าง กระแสน้ำสายนี้ไหลผ่านระหว่างเขาทั้งสอง ทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ด้านล่างของภูเขาชูหยุนซานอยู่ทางด้านขวาของแม่น้ำ
ในหัวของฟู่เสี่ยวกวนได้มีแผนการที่ใจกล้าขึ้นมา เขาอยากจะสร้างที่นี่ให้เป็นฐานที่ตั้งของซีซาน
หากได้บุกเบิกพื้นที่ราบด้านล่างของภูเขาชูหยุนซาน อย่างน้อยก็ได้ถึงหนึ่งล้านหมู่ และมิมีความกังวลทางด้านชลประทาน
บนภูเขายิงโฉวซานและภูเขาต้วนหุนซานติดตั้งกองเฝ้าระวัง หุบเขาภูเขาต้วนหุนซานทั้งหมดถูกวางไว้เป็นโรงหลอมและโรงตีเหล็ก คนงานจำนวนมากสามารถพักที่นี่ได้ ได้อยู่ใกล้บริเวณที่ทำงาน
และตีนภูเขาชูหยุนซานก็สามารถสร้างหมู่บ้านได้ เหล่าคนซีซานที่สร้างครอบครัวแล้วก็สามารถแบ่งบ้านและทุ่งนาภายในหมู่บ้านนั้นได้ เยี่ยงนั้นพวกเขาจึงจะถือว่าตั้งรกรากได้ และจะมิมีความคิดที่จะจากไปอีก
จะสร้างโรงหมอและสำนักศึกษาภายในหมู่บ้าน เยี่ยงนั้นก็จะคลายความกังวลที่อยู่ด้านหลังของพวกเขาได้โดยสมบูรณ์
ลงไปตามลำธารหยุนซีอีกหลายลี้ก็จะเป็นทะเลสาบขนาดใหญ่ เฝิ๋งหล่าวซื่อกล่าวว่าสายน้ำของลำธารหยุนซีจะไหลจากภูเขาเฟิ่งหลินหลังจากนั้นจะไปยังอำเภอเหยา ท้ายที่สุดก็จะไหลไปแม่น้ำแยงซี ฟู่เสี่ยวกวนชอบที่นี่เป็นอย่างมาก เพราะมีเกาะอยู่กลางทะเลสาบ ภูมิทัศน์ของที่นี่ดีอย่างมาก เขารู้สึกว่าควรสร้างคฤหาสน์ตากอากาศบนเกาะนั้น หลังจากที่ได้เกี่ยวดองกันแล้ว ก็จะพาต่งชูหลานและหยูเวิ่นหวินมาพักที่นี่ยามฤดูร้อน เยี่ยงนั้นคงจะงดงามเป็นอย่างยิ่ง
เพราะเกี่ยวข้องกับเวลา เขาจึงไม่ได้ไปเทือกเขาที่อยู่ห่างออกไป เรื่องนี้จึงมอบให้กับไป๋ยู่เหลียน ให้ไป๋ยู่เหลียนพาขบวนไปที่ภูเขา หนึ่งเพื่อฝึกฝน สองเพื่อสำรวจทาง
เมื่อกลับมาถึงเรือนที่ต่อเติมชั่วคราว ฟู่เสี่ยวกวนก็เรียกเฝิ๋งหล่าวซื่อให้หาผู้เชี่ยวชาญด้านการสำรวจและธรณี นั่งกันอยู่เต็มห้อง
เขากำลังเขียน ๆ วาด ๆ อยู่โต๊ะตรงกลาง หลังจากนั้นก็เงยหน้ามองกลุ่มคนที่เดินเข้ามา และกล่าวยิ้ม ๆ “เป็นแบบนี้ ภายภาคหน้าข้าอยากย้ายจุดศูนย์รวมมาไว้ที่นี่ ไม่กี่วันนี้ข้าและเฝิ๋งหล่าวซื่อก็ได้เริ่มออกเดินไปในขั้นต้นแล้ว เกิดความคิดบางอย่างขึ้นมา ตอนนี้จึงอยากหารือกับพวกเจ้าเสียเล็กน้อย ลองดูว่าจะเป็นไปได้หรือไม่ อย่างไรแล้วพวกเจ้าก็เชี่ยวชาญยิ่งกว่าข้า”
เหล่าอาจารย์ที่ได้ยินเยี่ยงนั้น ก็ปลื้มปริ่มทันพลัน ถึงแม้จะได้ยินมานานแล้วว่าคุณชายอ่อนน้อมถ่อมตน แต่หลังจากที่ได้สัมผัสอย่างใกล้ชิดในวันนี้ก็รู้สึกอย่างลึกซึ้งยิ่งขึ้น
มีผู้อาวุโสท่านหนึ่งลูบเคราและกล่าวอย่างจริงจัง “คุณชายโปรดกล่าวมาเลยขอรับ ข้าและคนอื่นจะให้คำปรึกษาแก่คุณชายเอง”
“เอาล่ะ พวกเจ้าลองอ่านสิ่งนี้…” ฟู่เสี่ยวกวนส่งรูปภาพที่ใช้ถ่านวาดและมีข้อความกำกับใต้รูปสองสามฉบับให้กับผู้อาวุโสท่านนั้น แล้วจึงเอ่ยถามว่า “เจ้ามีนามว่าอะไร”
“อ่า ข้าน้อยแซ่ฉ้ายนามหมิง หมิงที่มาจากดวงจันทร์และดวงอาทิตย์ที่สว่าง”
“โอ้…” ฟู่เสี่ยวกวนชะงักไปเล็กน้อย นามนี้ดี จำได้ง่ายดี
“เนื่องจากพวกเราได้ซ่อมถนนมาจนถึงเบื้องล่างภูเขาต้วนหุนซานนี้แล้ว สิ่งที่ข้าคิดไว้ก็คือว่าจะสามารถพัฒนาสถานที่ใกล้เคียงนี้ไปด้วยได้หรือไม่ พวกเจ้าอ่านจบแล้วก็ลองเสนอแนวคิดมา จำได้ว่าการคบค้าสมาคมกับคุณชายเยี่ยงข้านั้น ข้าสนใจแต่เพียงพูดทุกอย่างที่รู้ให้หมดเปลือก คุณชายอย่างข้ามิมีทางลงโทษเพียงเพราะความคิดเห็นของพวกเจ้ามิตรงกัน”
ทุกคนต่างพยักหน้า ต่างก็ก้มอ่านทีละคน หลังจากผ่านไปได้ครึ่งชั่วยาม เหล่านายช่างที่ได้อ่านแผนการของฟู่เสี่ยวกวนจนจบแล้ว ต่างก็ตกใจกันทั้งสิ้น
นี่มันมากกว่าแผนการแล้ว นี่เรียกได้ว่าเป็นการสร้างเมืองเล็ก ๆ ขึ้นที่นี่ ！
“เงินลงทุนในการจัดการครานี้… คุณชายได้ลองเตรียมงบประมาณโดยรวมแล้วหรือไม่ขอรับ ？”
“มิต้องคำนึงถึงเงินทุน ที่ข้าอยากทราบก็คือโครงสร้างธรณีของสถานที่นี่มีปัญหาหรือไม่ ตัวอย่างหากสร้างหมู่บ้านที่ด้านล่างภูเขาชูหยุนซานนี้ จะได้รับผลกระทบจากโคลนถล่มหรือไม่ ลำธารหยุนซีนี้จะก่อให้เกิดน้ำท่วมในพื้นที่ที่อุดมสมบูรณ์เพราะระดับน้ำที่ขึ้นสูงในฤดูฝนหรือไม่ โครงสร้างธรณีบนภูเขายิงโฉวซานมั่นคงหรือไม่ รวมไปถึงหุบเขาที่เราอยู่กันในตอนนี้ จะมีอันตรายอยู่ในที่นี้หรือไม่”
จากนั้นอาจารย์ที่อายุน้อยอีกท่านหนึ่งก็กล่าวขึ้นมา “จากบันทึกของอำเภอเหยา ภูเขาเฟิ่งหลินลูกนี้มิเคยเกิดภัยพิบัติครั้งใหญ่มาก่อน ในตอนที่ทำการสำรวจเหมืองแร่ภูเขาต้วนหุนซานข้าและคนอื่น ๆ ก็ได้สำรวจภูเขายิงโฉวซานและภูเขาชูหยุนซานด้วยเช่นกัน โครงสร้างธรณีของทั้งสามลูกนั้นคล้ายคลึงกัน หินฐานรากของภูเขาแข็งแกร่ง พืชคลุมดินบนภูเขานั้นเหมาะสม ความเป็นไปได้ของการก่อตัวของดินถล่มนั้นแทบจะไม่มี แต่โปรดระวังลำธารหยุนซีไว้ หากภูเขาเฟิ่งหลินเกิดฝนตกเป็นเวลานาน ระดับน้ำของลำธารหยุนซีย่อมสูงขึ้นอย่างแน่นอน แต่จากการสังเกตพื้นที่ราบด้านล่างภูเขาชูหยุนซานด้วยสายตาของข้า บันทึกระดับน้ำที่สูงที่สุดของลำธารหยุนซีระยะห่างที่ท่วมจากพื้นที่ราบจะอยู่ที่ 50 ก้าว และระดับน้ำจะมิสูงเกินกว่า 1 เมตร หากคุณชายต้องการดำเนินการตามแผนนี้ จะต้องสร้างทางน้ำขึ้นมาในส่วนนี้”
ฟู่เสี่ยวกวนครุ่นคิดคิ้วขมวด “ไป พวกเราไปดูสถานที่กัน”
ดังนั้นพวกเขาจึงเดินไปถึงข้างลำธารหยุนซีที่อยู่ด้านล่างภูเขาชูหยุนซาน นายช่างอายุน้อยผู้นั้นกล่าวว่า “คุณชายลองดูขอรับ หลังจากที่น้ำจากต้นน้ำซัดสาดก็จะทิ้งรอยเอาไว้ เนินลาดนี้เกิดจากการซัดสาด จนถึงตรงนี้… พวกเราสามารถแยกแยะความแตกต่างออกมาได้ พุ่มไม้เตี้ยที่เหี่ยวแห้งด้านบนกับหญ้าและวัชพืชที่กระจายอย่างแน่นหนา แต่จากตรงนี้ไปยังริมแม่น้ำ กลับเบาบางลงอย่างเห็นได้ชัด พวกเรามาดูความแตกต่างของธรณี ดังนั้นจึงยึดตรงนี้เป็นเขต ปริมาณความชื้นของดินด้านบนนั้นน้อยกว่าด้านล่างอย่างเห็นได้ชัด ดังนั้น ข้าน้อยจึงคิดว่าเส้นนี้จะเป็นสถานที่ที่น้ำขึ้นสูงที่สุดของลำธารหยุนซี”
ฟู่เสี่ยวกวนพยักหน้า คำพูดจากผู้เชี่ยวชาญทางด้านเทคนิคมิใช่ของปลอม
เขาเงยหน้ามองออกไประยะไกล ที่ตรงข้ามในระยะห่างออกไปนั้นคือหุบเขาภูเขาต้วนหุนซาน ที่นั่นมีเพียงลำธารสายเล็ก
“หากนำน้ำส่วนหนึ่งของลำธารหยุนซีขึ้นไปบนภูเขาต้วนหุนซานเล่า？”
ฟู่เสี่ยวกวนเสนอความคิดเห็น นายช่างหลายคนต่างคิ้วขมวด
และการลอกคูน้ำมากกว่ายี่สิบลี้ก็ไม่ได้ง่ายดายขนาดนั้น ！
พวกเขาเคยครุ่นคิดถึงปัญหานี้มาก่อน เพราะไม่ว่าเยี่ยงไรการหลอมเหล็กหรือการตีเหล็กก็ห่างจากน้ำไม่ได้ นอกจากนี้ผู้คนในหุบเขาจำนวนสองถึงสามหมื่นคนก็ยังต้องดื่มต้องกิน
แม่น้ำสายนี้เดิมทีเป็นปัญหาที่แก้ไขไม่ได้ และวิธีการที่ดีที่สุดก็คือการนำน้ำลำธารหยุนซีส่วนหนึ่งออกไป ไม่คาดคิดว่าคุณชายจะกล่าวขึ้นมาในยามนี้ เยี่ยงนั้น… ปัญหานี้ก็ได้รับการแก้ไขไปโดยปริยายแล้ว
ดังนั้น แผนการที่ใหญ่โตนี้จึงได้ถูกกำหนดลงไปในกำหนดการ