รอยแตกที่พื้นยังคงอยู่
กลุ่มคนที่อยู่บนอัฒจันทร์ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นจึงหันมามองหน้ากัน
“คุณถังก็ต้องประเมินทักษะคอมพิวเตอร์ด้วยเหรอ?” คนบนอัฒจันทร์ต่างสบตากัน “เธอเป็นถึงรุ่นน้องคุณเฉิงหั่วเลยนะ…”
ในฐานะสมาชิกสมาคมแฮ็กเกอร์ นี่เป็นสิ่งที่น่าภาคภูมิใจ ซึ่งถังชิงเองก็ไม่เคยปิดบังมาก่อน
ตอนที่มาคฤหาสน์ เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่รู้กันโดยทั่วไป
ทักษะคอมพิวเตอร์ของเธอ ต่อให้คนทั้งคฤหาสน์มา ก็หาได้ยากมากที่จะมีคนมาเทียบเธอได้นอกจากเฉิงหั่ว
คนที่เพิ่งเป็นแฟนคลับฉินหร่านอดพูดไม่ได้ “คุณฉินเก่งซะขนาดนั้น คุณถังแพ้เธอก็ไม่นับว่าขายหน้าอะไร”
“ช่วงนี้คุณฉินเข้าออกหน่วยข่าวกรองอยู่บ่อยๆ ใช่ไหมนะ? คุณถังก็ทำได้ดีทั้งด้านคอมพิวเตอร์และความแข็งแกร่งทางร่างกาย ไม่ธรรมดาเหมือนกัน…”
ที่สำคัญคือฉินหร่านที่เพิ่งจะชนะไปนั้น ช่างเก่งกาจเสียเหลือเกิน…
ตั้งแต่ต่อสู้กันเสร็จ ทุกคนก็ไม่ได้เอาถังชิงมาเทียบในระดับเดียวกับฉินหร่านอีก
เห็นได้ชัดว่าทั้งสอง…อยู่คนละระดับ
ถังชิงเม้มริมฝีปาก นี่คือสถานการณ์ที่เธอไม่ต้องการที่สุดและเกินความคาดหมายไปมาก
ทีแรกเธอแค่เห็นฉินหร่านเป็นบันไดก้าวแรกของเธอ แต่ไม่คิดเลยว่าเธอไม่เพียงแต่ไม่ได้เหยียบฉินหร่าน ในทางกลับกันฉินหร่านกลับเหยียบเธอขึ้นไปสูงกว่าโดยตรง
ถังชิงหายใจเข้าลึกๆ นี่เป็นหนึ่งในเหตุผลที่เธอใช้ทักษะคอมพิวเตอร์มากู้หน้าให้ตัวเอง
เธอเดินไปที่หน้าคอมพิวเตอร์เครื่องหนึ่งแล้วนั่งลง
มือจับเมาส์แน่น ในที่สุดก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาบ้างแล้ว สำหรับนักแฮ็กเกอร์ คอมพิวเตอร์คือที่พึ่งพิงที่ดีที่สุดของพวกเขา
ถังชิงมั่นใจในเรื่องคอมพิวเตอร์มาก
เมื่อเฉิงสุ่ยเห็นถังชิงยังคงนั่งหน้าคอมพิวเตอร์อย่างแน่วแน่ เขาจึงเอียงศีรษะมองไปทางฉินหร่าน “คุณฉิน ที่นั่งของคุณอยู่ทางด้านนั้นครับ”
เขาชี้ไปที่นั่งริมๆ เพื่อส่งสัญญาณให้ฉินหร่านนั่งตรงนั้น
ทักษะด้านคอมพิวเตอร์ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าการแข่งในเรื่องไฟร์วอลล์ ไวรัส และการแฮ็กเป้าหมายที่กำหนด โดยเฉพาะอย่างยิ่งนักแฮ็กเกอร์มืออาชีพอย่างถังชิง
“ฉันรู้ว่าคุณมีความรู้ด้านคอมพิวเตอร์อยู่บ้าง” ถังชิงเหลือบมองฉินหร่าน ดวงตาเธอเข้มขึ้น ใบหน้าไม่มีความเย่อหยิ่งแบบตอนแรก เธอพูดแค่ว่า “ขอแค่คุณสามารถแฮ็กเข้าไฟร์วอลล์ชั้นแรกของฉันก่อนฉันได้ ก็ถือว่าคุณชนะ”
นี่เป็นครั้งแรกที่ฉินหร่านเจอคนที่คิดจะเทียบทักษะคอมพิวเตอร์ของตัวเอง
เมื่อเธอได้ยินที่ถังชิงพูดในขณะที่กำลังเปิดเครื่อง เธอก็เลิกคิ้วเล็กน้อยพลางเหลือบมองถังชิง ยิ้มอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว “ได้”
เฉิงสุ่ยไม่สามารถทำหน้าที่เป็นผู้ตัดสินการแข่งขันของหน่วยข่าวกรองได้ เขาเหลือบมองทั้งสองที่กำลังนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว เฉิงสุ่ยเองก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้
เขาเอียงศีรษะยอมรับชะตากรรมไว้บ้างแล้ว ส่งสัญญาณให้เฉิงหั่วมาเป็นผู้ตัดสิน
เฉิงหั่ววางแก้วชาที่อยู่ในมือลง เดินไปที่สังเวียน เขาเองก็ได้ยินที่ถังชิงพูด ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรอยู่ครู่หนึ่ง จึงพูดแค่ว่า “เธอแน่ใจแล้วนะว่าจะท้าแข่งกับคุณฉิน?”
ถังชิงบีบเมาส์ พยักหน้าด้วยความหนักแน่น
เฉิงหั่วจึงไม่พูดอะไรมาก เขาเหลือบมองที่หน้าจอใหญ่และพูดว่า “มาเริ่มกันเลย”
ถังชิงบอกว่าเธอจะไม่แฮ็กและไม่เป็นฝ่ายเริ่มแฮ็ก
เธอเปิดหน้าเพจที่เป็นโค้ดออกมาและเพิ่มโค้ดบนไฟร์วอลล์อีกครั้ง ขณะที่เธอกำลังพิมพ์โค้ด ไฟร์วอลล์ของเธอก็ยังไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ เลย
ฉินหร่านยังไม่ได้แฮ็ก?
พอคิดถึงจุดนี้ เธอจึงอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าเหลือบมองฉินหร่านที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม
อีกฝ่ายใช้มือข้างหนึ่งกดแป้นพิมพ์โดยที่วางมืออีกข้างไว้บนโต๊ะด้วยท่าทางสบายๆ นิ้วของเธอแตะแป้นพิมพ์อย่างส่งๆ คล้ายกับว่ายังไม่ได้เริ่มแฮ็ก
ถังชิงไม่สามารถบอกได้เลยว่าฉินหร่านกำลังทำอะไรอยู่ แต่เธอก็ไม่ประมาท
การท้าดวลก่อนหน้านี้เป็นเพราะเธอดูถูกฉินหร่านจึงส่งผลทำให้เธอแพ้ย่อยยับ คราวนี้ไม่ว่าจะอย่างไร ถังชิงก็อยากให้ฉินหร่านได้ลิ้มรสชาติของการแพ้ย่อยยับ!
สายตาเธอไม่ได้มองไปที่ฉินหร่านอีก นิ้วของเธอพิมพ์โค้ดบนแป้นพิมพ์อย่างรวดเร็ว
ในบรรดาการท้าดวลทั้งหมด สิ่งที่คนบนอัฒจันทร์โปรดปรานที่สุดคือการประลองความแข็งแกร่ง โค้ดพวกนั้นจึงไม่ได้เป็นที่สนใจของหน่วยการค้าระหว่างประเทศ หน่วยจัดซื้อ และคนอื่นๆ มากนัก
ขณะนี้สิ่งที่แสดงอยู่บนหน้าจอใหญ่คือหน้าจอคอมพิวเตอร์ของฉินหร่านกับถังชิง
คนหน่วยอื่นๆ ไม่เข้าใจ แต่คนของหน่วยข่าวกรองเข้าใจดี
ตอนที่ถังชิงเริ่มทำการจู่โจม ฉินหร่านก็ดูเหมือนยังไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ พิมพ์โค้ดด้วยท่าทางเอื่อยเฉื่อย
“เจอร์รี่ ทำไมคุณฉินยังไม่เริ่มเคลื่อนไหว?” พอเด็กหนุ่มที่นั่งข้างเจอร์รี่เห็นโค้ดที่ถังชิงเขียนเริ่มแฮ็กเข้าคอมพิวเตอร์ของฉินหร่านแล้ว เขาจึงถามด้วยความประหลาดใจ
เจอร์รี่เองก็ไม่เข้าใจ “ตามหลักแล้วไม่น่าจะเป็นแบบนี้ หรือว่าคุณฉินแค่เขียนโปรแกรมเก่ง ไม่ได้เรียนแฮ็กมาก่อน? รอดูต่อไป”
คนบนอัฒจันทร์น่าจะเบื่อกับการดวลแฮ็กเกอร์มาก แต่เนื่องจากเกี่ยวกับฉินหร่านและถังชิง โดยเฉพาะฉินหร่านที่เป็นหนึ่งในบรรดาคนที่มีความแข็งแกร่ง
คนอื่นๆ จึงเต็มใจที่จะดูเธอนั่งบนสังเวียนได้ทั้งวัน ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นการดวลระหว่างเธอกับถังชิง
เมื่อได้ยินที่คนของหน่วยข่าวกรองอธิบาย สมาชิกคนอื่นก็ไม่ได้ผิดหวังแต่อย่างใด ในทางกลับกันยังทำหน้าตื่นเต้น “จริงเหรอ? คุณฉินก็แพ้ได้เหรอ? ดีจัง!”
ท้ายที่สุดก็พบว่าเธอก็เป็นมนุษย์คนหนึ่ง
“คุณฉินใจดีมากเลยนะ ยังไว้หน้าคนอื่นด้วย”
“ใจดีจริงๆ นั่นแหละ ไม่หักหน้าคนอื่น”
“……”
ไม่เพียงแค่สมาชิกเหล่านั้น ถังชิงเองก็คิดว่าตัวเองใกล้จะทำสำเร็จแล้ว เธอมองโค้ดที่เรียงเป็นแถวๆ ที่กำลังดิ้นอยู่ เช่นเดียวกับไวรัสที่บุกคอมพิวเตอร์ของฉินหร่านได้สำเร็จ
ในที่สุดใบหน้าเย็นชาไร้ความรู้สึกก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
เธอแตะเข้าไฟร์วอลล์ผ่านพอร์ตคอมพิวเตอร์ของฉินหร่านแล้วกดปุ่ม “enter” ลงไป เผยรอยยิ้มที่มุมปาก “แปะ”
ทันใดนั้น ภาพที่คุ้นเคยก็ปรากฏ——
หน้าจอที่เธอเพิ่งพิมพ์โค้ดเข้าพอร์ตฉินหร่านกลายเป็นสีดำ!
เป็นภาพที่เต็มไปด้วยความคุ้นเคย ถ้าตอนนี้ถังชิงยังสามารถแยกแยะความทรงจำด้วยสติปัญญาได้บ้าง เธอจะต้องจำได้ว่าตอนแรกที่เธอเข้ามาในคฤหาสน์ เธอก็เจอเรื่องแบบเดียวกันหลังจากที่พยายามตรวจสอบคอมพิวเตอร์ของฉินหร่านกับเฉิงเจวี้ยน!
อย่างไรก็ตาม ถังชิงไม่มีกะจิตกะใจไปคิดเรื่องอื่น เธอพยายามพิมพ์โค้ดเพื่อเอาชีวิตรอด
ทว่าหน้าจอยังคงเป็นสีดำสนิท!
ไฟแสดงสถานะติด หน้าจอยังคงเป็นสีดำ ซึ่งไม่มีอะไรชัดเจนไปมากกว่าว่าเธอกำลังถูกแฮ็กกลับ!
ถังชิงผละมือ ขณะนี้มือเท้าเย็นเฉียบ เธอคิดอะไรไม่ออกไปโดยปริยาย ได้แต่เงยหน้ามองไปทางฉินหร่านอย่างแข็งทื่อ
แม้ถังชิงจะไม่พอใจที่เธอแพ้ฉินหร่านในการทดสอบความแข็งแกร่ง แต่เธอก็ยังพอรับได้
เธอคิดว่าฉินหร่านน่าจะได้รับการฝึกฝนมาเป็นพิเศษ เหตุใดเธอต้องเอาจุดอ่อนของตัวเองมาเทียบกับจุดเด่นของฉินหร่านด้วย?
ดังนั้น เธอจึงไม่พอใจและผลักดันให้เริ่มมีการทดสอบคอมพิวเตอร์เป็นรอบที่สอง
เธอมั่นใจเต็มเปี่ยมว่าครั้งนี้ฉินหร่านจะต้องแพ้เธอ
ทว่าขณะนี้…
เมื่อเธอมองจอคอมพิวเตอร์สีดำ…
ความเย่อหยิ่งบนใบหน้าเริ่มแตกระแหงทีละนิด…
บนอัฒจันทร์ จู่ๆ เสียงที่คุยกันว่า “ฉินหร่านใจดี” ก็หายไป
“นี่มันอะไรกัน…” มีคนถามคนของหน่วยข่าวกรองเบาๆ “คุณถังเป็นคนของสมาคมแฮ็กเกอร์จริงๆ น่ะเหรอ?”
พวกเขาเริ่มสงสัยในความสามารถของถังชิงแล้ว
“คุณถังเก่งที่สุดในหน่วยข่าวกรองรองมาจากคุณเฉิงหั่วไม่ใช่เหรอ?” มีคนใช้สายตามองคนของหน่วยข่าวกรองเหมือนบอกทำนองว่า “พรรคพวก พวกนายอ่อนมาก” “กระจอกว่ะ!”
คนของหน่วยข่าวกรอง “…”
ใช่แล้ว ถังชิงขวัญหนีดีฝ่อจนแทบจะร้องไห้ได้แล้ว
เฉิงหั่วลูบหน้าตัวเองพลางมองไปทางถังชิงผู้เย่อหยิ่งที่กำลังยืนอยู่กลางสังเวียนเหมือนเศษผ้าขี้ริ้ว
เธอน่าจะกำลังทบทวนตัวเองอยู่
เป็นอีกครั้งที่ยอมรับสติปัญญาของเฉิงสุ่ยที่วางชื่อฉินหร่านไว้เป็นคนสุดท้าย
“คนที่ชนะการแข่งขันครั้งนี้คือคุณฉินอย่างไม่ต้องสงสัย” เฉิงหั่วประกาศผลแล้วหันกลับ ทิ้งความยุ่งเหยิงให้เฉิงสุ่ย
เฉิงสุ่ยจัดแจงเสื้อผ้าเสร็จก็ขึ้นไปกลางเวที เขามองไปที่ฉินหร่าน
ฉินหร่านพับแขนเสื้อขึ้นและเดินไปยังที่นั่งด้วยความรู้สึกที่เหมือนตัวเองยังไม่บรรลุเป้าหมาย
เมื่อเห็นเธอเดินไปในที่สุด เฉิงสุ่ยก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
พอใกล้จะถึงที่นั่ง ฉินหร่านก็ชะงักเท้าทันที
เฉิงสุ่ยสูดหายใจและมองไปที่ฉินหร่านโดยไม่ละสายตาไปไหน
ฉินหร่านหันไปด้านข้างและมองไปที่คนบนอัฒจันทร์ด้วยรอยยิ้ม “ฉันยินดีให้ทุกคนท้าดวลฉัน”
เฉิงสุ่ย “…”
เขาเพิกเฉยต่อคำพูดของฉินหร่าน แสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน จากนั้นก็หยิบรายชื่อขึ้นมาและเริ่มประเมินผู้มาใหม่คนที่สองของปีนี้ “ผู้เข้าประเมินคนที่สอง ลอเรนจากหน่วยยุติธรรม”
ฉินหร่านเหลือบมองเฉิงสุ่ยอย่างนึกเสียดาย จากนั้นก็เดินมานั่งที่ตัวเอง
ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่เดินขึ้นไปบนเวที ผมของเขาเป็นสีน้ำตาล สวมเสื้อเชิ้ตตัวเดียวท่ามกลางอากาศหนาวเหน็บ
พูดเสียงต่ำฟังดูอึมครึม
การประเมินผู้มาใหม่จัดอันดับตามความสามารถของพวกเขา ถังชิงได้เป็นอันดับหนึ่งเนื่องจากความแข็งแกร่งและมีความสามารถด้านแฮ็กเกอร์ที่ยอดเยี่ยม บวกกับเหตุผลของเฉิงหั่ว
ทว่าอันดับสองอิงจากความแข็งแกร่งส่วนตัวเท่านั้น เพราะการที่จะสอบเข้าหน่วยยุติธรรมจะต้องมีความแข็งแกร่งมาก
ทันทีที่เขาขึ้นมา เขามองตรงไปที่ฉินหร่าน ก่อนที่เฉิงสุ่ยจะถาม เขาก็บอกไปตรงๆ ว่า “ผมท้า421!”
เฉิงสุ่ยอดกุมขมับไม่ได้
เขาปรายตามองฉินหร่านที่อยู่ด้านหลัง อีกฝ่ายกำลังใช้มือเท้าคาง เสื้อแจ็กเกตขนเป็ดสีดำทำให้หน้าเธอขาวปานหิมะ เธอทำหน้าชอบใจเหมือนอยากลองเต็มที่แล้ว
“คุณฉิน ขอรบกวนทดสอบพลังหมัดของคุณสักหน่อยได้ไหมครับ?” เฉิงสุ่ยไม่สนใจลอเรน เขาเพียงพูดกับฉินหร่านด้วยความเคารพ
“เอ๊ะ ได้” ฉินหร่านพยักหน้าอย่างจำใจและตอบรับด้วยความเสียดาย