ตอนที่ 258 : มีเรื่อง
“ แบบนี้นี่เอง…”
หลังจากที่หวังเย่าบอกสิ่งที่เกิดขึ้นกับฟางฉิงหัวโดยไม่ปิดบังเลยแม้แต่น้อย อีกฝ่ายก็คลายความสงสัย
ฟางฉิงหัวมองไปที่ฟางอี้ ก่อนจะแสดงท่าทีไม่พอใจออกมา “นี่ก็ดึกแล้ว ลูกยังใส่ชุดนอนแล้วออกมาข้างนอกอีกหรือ รีบกลับไปได้แล้ว”
“ค่ะ พ่อ” ฟางอี้โค้งให้ก่อนจะหยิบนกกระจอกเพลิงดำลงมาจากไหล่แล้วเดินกลับไป
ในตอนที่เธอกลับไปนั้นเธอก็มองค้อนหวังเย่า จนหวังเย่าได้แต่ลูบจมูกตัวเองแต่ก็ยังแสดงสีหน้ากวน ๆ ออกมาอยู่ดี
ทำให้ฟางอี้โมโหขึ้นมาอีกรอบ ถ้าไม่ใช่เพราะฟางฉิงหัวอยู่ที่นี่ด้วย เธอคงได้ลงมือกับหวังเย่าเป็นแน่
ตอนนี้เธอได้แต่ต้องกลับไปที่ห้องของเธอ
“รอไปก่อนเถอะ หวังเย่า ฉันต้องเอาคืนนายแน่” ระหว่างทางที่กลับไปนั้นเธอก็ได้สัญญากับตัวเอง
แต่หวังเย่าไม่ได้ยินคำพูดเหล่านั้น ตอนนี้เขายังพูดคุยกับฟางฉิงหัวอยู่
“ลูกฉันทำขายหน้าซะได้” เมื่อเห็นฟางอี้กลับไป ฟางฉิงหัวก็ได้บอกกับหวังเย่า
“ไม่หรอกครับ เธอแค่มาส่ง” หวังเย่ารีบพูดขึ้นมา
“ฮ่าฮ่า เป็นเด็กที่มารยาทดีจริง ๆ ” ฟางฉิงหัวอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
แต่หวังเย่าไม่ได้ใส่ใจคำพูดของอีกฝ่าย ทั้งสองยังคงเดินไปพร้อมกับพูดคุยกันไปด้วย
“ต่อไปจะมีการจัดงานชุมนุมศิลปะการต่อสู้ขึ้นมา ในฐานะหนึ่งในผู้เยาว์ที่โดดเด่นแล้ว ฉันไม่รู้ว่านายสนใจจะเข้าร่วมรึเปล่า” ฟางฉิงหัวถามขึ้นมา “นี่ถือว่าเป็นโอกาสหายากที่จะได้ประมือกับผู้เยาว์คนอื่น ๆ ในเวลาเดียวกันนายก็จะได้ลับคมตัวเองไปด้วย”
“ไม่ครับ ผมไม่คิดจะเข้าร่วมงานชุมนุมนี้ ผมจะมาดูเท่านั้น” หวังเย่าพูดขึ้น
“งั้นหรือ…” เมื่อได้ยินแบบนั้นฟางฉิงหัวก็แปลกใจขึ้นมา เขาคิดว่าด้วยนิสัยของหวังเย่าแล้ว อีกฝ่ายต้องเข้าร่วมงานนี้เป็นแน่
นี่ทำให้เขามองหวังเย่าใหม่อีกครั้ง เขาพบว่าสายตาของหวังเย่านั้นดูลุ่มลึกและมั่นคง มันทั้งดูเย็นชาและยึดมั่น
มันทำให้ฟางฉิงหัวต้องครุ่นคิด
ทั้งสองเดินออกมาได้ไม่ไกล ระหว่างนั้นหวังเย่าก็ได้ถามข้อมูลจากฟางฉิงหัวเกี่ยวกับสำนักต่าง ๆ แต่ก็ได้ข้อมูลแค่เพียงผิวเผินเท่านั้น
สุดท้ายพวกเขาก็มาถึงหน้าประตูของศาลาว่าการ หวังเย่าได้เคารพฟางฉิงหัวทันทีและพูดขึ้น “ขอบคุณเจ้าเมืองที่เดินมาส่ง”
ฟางฉิงหัวพยักหน้าและยิ้มออกมา “เดินทางปลอดภัย”
หวังเย่าค่อย ๆ เดินออกไป ฟางฉิงหัวยังคงมองไปที่แผ่นหลังของหวังเย่าและพึมพำออกมา “เด็กนี่ไม่ธรรมดา ในอนาคตเขาคงช่วยมนุษย์ได้อย่างมาก”
ต้องบอกว่าสายตาของฟางฉิงหัวนั้นแม่นยำอย่างมาก ในอนาคตเมื่อมีดินแดนที่สงบสุขถูกกอบกู้ขึ้นมา ทุกครั้งที่เขาคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะตื่นเต้นขึ้นมา…
ที่ลานตรงหน้าศาลาว่าการเมือง แม้ว่าจะเกือบ 21.00 น. แล้ว แต่ผู้คนก็ยังไม่แยกย้ายกลับไป ที่นี่ยังมีผู้คนอยู่มากมาย
ตอนนั้นหวังเย่าเห็นว่ามีข้อความถูกส่งเข้ามาในโทรศัพท์ของเขา มันคือฟ่านฉิงเหมยและจ้าวเมิ่งซี ทั้งสองถามว่าเขาจะกลับมาตอนไหน
งานเลี้ยงของบริษัทและกลุ่มทหารรับจ้างนั้นจบลงแล้ว ทุกคนได้แยกย้ายกันกลับ
“กำลังกลับ” เขาตอบกลับข้อความของทั้งสองคนก่อนจะเดินทางต่อทันที
แต่เมื่อเดินฝ่าผู้คนมาได้ไม่นาน เขาก็หันกลับไปมองฉากด้านหลัง
“คึกคักจังนะ”
หวังเย่ายิ้มกว้างออกมา นี่คือสิ่งที่เขาคาดหวังไว้ ผู้คนที่มีความหวังจะได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขและปลอดภัยเช่นนี้
เขารู้ว่าวันแบบนั้นจะมาถึงในไม่ช้า เมื่อคิดแบบนั้นเขาก็กำหมัดแน่น
“เหมือนว่านายกำลังคิดเรื่องบ้า ๆ อยู่เลย”
เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นจนทำให้หวังเย่าหันกลับมามอง เขาอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น “ คุณหนูฟางอี้ มีปัญหาอะไรถึงได้มาหาผม”
เสียงนี้คือเสียงของฟางอี้ แต่ตอนนี้เธอเปลี่ยนชุดแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นก็ยากที่จะปกปิดความงดงามของร่างกายเธอได้ มันทำให้ผู้คนที่เดินผ่านไปมานั้นต้องหันกลับมามอง
“ฉันแค่อยากเอาของคืนให้กับนาย” เมื่อพูดจบเธอก็โยนเสื้อคืนหวังเย่า
นี่คือเสื้อที่หวังเย่าถอดให้เธอใส่ก่อนหน้านี้
“ฉันบอกนายก่อนเลยว่าครั้งหน้ามันไม่จบง่าย ๆ แบบนี้แน่ เข้าใจรึเปล่า ? ” ฟางอี้ไม่รอให้หวังเย่าได้ตอบกลับก็รีบพูดขึ้นมา ก่อนจะหันหลังเดินกลับไป
“เธอนี่เข้าใจยากจริง ๆ ” หวังเย่าส่ายยหน้า “ฉิงเหมยกับเมิ่งเอ๋อร์ยังเข้าใจง่ายกว่าตั้งเยอะ”
หวังเย่าใส่เสื้อก่อนจะเอามอเตอร์ไซค์ออกมาจากกระเป๋ามิติแล้วขี่มันออกไปทันที
ในมุมหนึ่ง ฟางอี้กำลังมองมาทางเขาที่เดินทางกลับไปแล้ว ใบหน้าของเธอแดงขึ้นมา เสื้อที่เธอคืนให้กับเขามีแต่กลิ่นตัวเธอติดอยู่
“ไอ้คนลามก…”
ถึงการจราจรจะติดขัดแต่ก็ยังพอเดินทางได้ 10 นาทีต่อมา หวังเย่าก็กลับมาถึงโรงแรม 5 ดาวในเขตมังกร พวกเขาต้องรออีก 2-3 วันกว่าจะย้ายไปอยู่ที่วิลล่าได้ เขาจะให้จ้าวเมิ่งซีและฟ่านฉิงเหมยไปอยู่ในบ้านนั้นด้วยกัน
เมื่อกลับมาที่ห้องพักและเปิดประตู หวังเย่าที่กำลังจะอาบน้ำก็ได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้น
หวังเย่าจึงเดินกลับไปเปิดประตูก่อนจะพบว่าเป็นฟ่านฉิงเหมยและจ้าวเมิ่งซียืนอยู่หน้าประตู
“ถือว่าฉันโชคดีเลยนะที่มีสาวสวยมาหาถึง 2 คน” หวังเย่าหัวเราะออกมา
“คิดเรื่องอะไรของนาย” จ้าวเมิ่งซีใช้นิ้วดีดหน้าผากเขา
ฟ่างฉิงเหมยเองก็กรอกตาใส่เขา
หวังเย่าเชิญทั้งสองเข้ามาในห้องก่อนจะมองไปที่พวกเธอแล้วหัวเราะออกมา “ฉันกำลังจะอาบน้ำ เธอสองคนจะมาอาบน้ำให้ฉันรึไง”
จ้าวเมิ่งซีหัวเราะออกมา
“ไปอาบน้ำซะสิ” ฟ่านฉิงเหมยเร่ง
“เฮ้อ น่าเสียดายจริง ๆ ” หวังเย่าแสดงสีหน้าเสียดายออกมา จากนั้นเขาก็ไม่คิดจะอายแฟนสาวทั้งสอง เขาถอดเสื้อผ้าต่อหน้าทั้งสองทันที
จ้างเมิ่งซียังอาย ๆ อยู่ เธอรีบหันหลังไม่กล้ามอง ยังไงซะเธอก็ยังบริสุทธิ์อยู่
ถึงฟ่านฉิงเหมยจะมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับหวังเย่าแล้ว แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าจ้าวเมิ่งซี มันก็ยังทำให้เธอเขินอายอยู่ดี “นายนี่ไม่มีมารยาทเอาซะเลย”
“ฮ่าฮ่า ฉันไปแล้ว ” เขามองทั้งสองอย่างภูมิใจก่อนจะเดินไปที่ห้องน้ำ
“เขานี่บ้าจริง ๆ ” จ้างเมิ่งซีพูดขึ้นพร้อมกับเก็บเสื้อผ้าที่หวังเย่าโยนทิ้งบนเตียง
เมื่อเก็บเสื้อผู้ตรวจสอบขึ้นมา จ้าวเมิ่งซีก็ต้องขมวดคิ้ว เธอลองดมกลิ่นดูก่อนที่สีหน้าจะเปลี่ยนไป
มีเรื่องแล้ว….