บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 52
สีหน้าของมาเดลีนเปลี่ยนเป็นสีขาวซีด เธอคือสิ่งสกปรกของแท้เละเทะมากในจิตใจเขา
“เจเรมี่ ช่วยมีมารยาทในคำพูดคำจาด้วย!” แดเนียลดึงมาเดลีนไว้ข้างหลังเขาและบรรยากาศระหว่างพวกเขาเริ่มมีประกายไฟคุกรุ่นขึ้นมาทันที
เจเรมี่หัวเราะเบาๆ “เคารพงั้นหรอ? เธออยู่กับชู้รักในฐานะผู้หญิงที่แต่งงานแล้วในที่สาธารณะและเธอยังพยายามที่จะถามหาการความเคารพนั่นอยุ่อีกหรือ?
เขาใช้คำพูดที่คมชัด แสดงให้เห็นว่าเขาไม่สนใจความรู้สึกของมาเดลีนด้วยซ้ำ
“เมื่อไหร่กันที่นายปฏิบัติกับแมดดี้ในฐานะภรรยา? จากนี้ไป เธอไม่ใช่ภรรยาของนายอีกต่อไป!” แดเนียลไม่ได้มีทีท่ากลัวเจเรมี่ เขาหันหน้าเข้าประจันหน้า
ใบหน้าของเจเรมี่ถูกปกคลุมด้วยความรู้สึกเยือกเย็น เขามองไปที่มาเดลีนด้วยสายตาที่น่าขนลุก “นี่เป็นวิธีที่เธอยั่วยวนผู้ชายข้างนอกหรือเปล่า?”
มาเดลีนรู้สึกหนาวสั่นที่กระดูกสันหลังของเธอ เธอไม่เข้าใจความขุ่นมัวในดวงตาของเจเรมี่
เขาเอื้อมมือไปดึงมาเดลีนมาอยู่ข้างๆ ดวงตาหยิ่งผยองของเขามองไปที่แดเนียล “เธอยังคงเป็น เมียที่แต่งงานถูกต้องตามกฎหมายของผม ถึงแม้วันหนึ่งผมจะเบื่อเธอ แต่ผมจะไม่มีวันยอมให้นายมีโอกาสได้สิ่งของที่ผมเคยได้ไปเด็ดขาด”
เขาฉีกหน้ามาเดลีนด้วยคำพูดที่ร้ายกาจที่สุดในความคิดของเขา หลังจากที่เขาพูดแบบนั้นเขาก็ผลักมาเดลีนเข้าไปในรถของเขาอย่างเกรี้ยวกราด
แดเนียลรีบวิ่งไปหยุดเขาเมื่อเห็นสิ่งนี้ แต่เมื่อเห็นมาเดลีนที่พยายามหยุดเขาด้วยสายตา เขาก็นิ่งไป
นอกจากนี้ สิ่งที่เจเรมี่พูดในตอนนี้ยังอยู่ในหัวของเขา พวกเขาทั้งคู่ยังคงแต่งงานเป็นสามีภรรยากัน…
มาเดลีนไม่รู้ว่าเจเรมี่พาเธอไปที่ไหน เขาขับรถเร็วมาก ทำให้เธอรู้สึกเวียนหัวและคลื่นไส้
เธอจำสิ่งที่เขาเตือนเธอได้และเธอก็หัวเราะออกมาทันทีในขณะที่เธอมองไปที่ชายที่กำลังขับรถอยู่ “เห้อ คุณกำลังย้อนคำพูดของตัวเองนะ ท่าน วิทแมน คุณเองไม่ใช่หรอที่บอกว่าผู้หญิงอย่างฉันไม่สมควรขึ้นรถของคุณ ทำไมตอนนี้คุณไม่กลัวฉันทำสกปรก? ฉันสกปรก คุณจำไม่ได้เหรอ?”
หลังจากที่เธอพูดแบบนั้น ใบหน้าของเจเรมี่ก็มืดมาก เขาไม่ได้พูดอะไร แต่มาเดลีนรู้สึกได้ว่ารถที่เธอนั่งกำลังถูกเพิ่มความเร็วจนถึงขีดจำกัด
ความรู้สึกเมารถรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ มาเดลีนไม่สามารถทนได้อีกต่อไป “เจเรมี่ หยุดเถอะ จะพาฉันไปไหน?”
“เธออยากลงจากรถ เพื่อกลับไปหาแดเนียลมากนักหรือไง?” น้ำเสียงของเขาเย็นชา
มาเดลีนรู้สึกหงุดหงิด “แล้วมันยังไง? เราไม่มีอะไรต่อกันแล้ว!”
“ฮ่ะ” เจเรมี่หัวเราะเบาๆราวกับว่าเธอเพิ่งเล่าเรื่องตลกให้เขาฟัง “มาเดลีน เธอคิดว่าจะสามารถเริ่มต้นเกมส์แต่งงานแล้วจบมันกับผมได้ทุกเมื่อที่เธอต้องการงั้นหรือ?”
เขามองเธอด้วยสายตาที่เย็นชา ทำให้หัวใจของเธอเต้นรัว เธอไม่เข้าใจสิ่งที่เขาพูด
อย่างไรก็ตาม เธอเข้าใจสิ่งหนึ่ง และเป็นความจริงที่ว่าเจเรมี่กำลังจะแต่งงานกับเมเรดิธในไม่ช้า หากเป็นเช่นนั้น เรื่องโง่ๆนี้ของพวกเขาคงจบลงในไม่ช้า
ในที่สุดรถก็มาหยุดและมาเดลีนหันไปเห็นว่าเป็นมีร้านเสริมสวยระดับเป็นที่นิยมสำหรับคนฐานะดี
เจเรมี่ผลักมาเดลีนไปหาพนักงานและบอกให้พวกเขาทำให้เธอดูดี
มาเดลีนไม่รู้ว่าเจเรมี่ต้องการจะทำอะไร แต่เธอไม่ต้องการให้ความร่วมมือกับเขา
“ถ้าเธอไม่ต้องการให้คนรอบข้างได้รับผลกระทบล่ะก็ ทำตามที่ฉันบอก” เขาเตือนเธอ
คนรอบตัวเธอ…
มาเดลีนคิดได้แค่เอวา
ปู่ของเธอตายไปแล้วและเขาไม่สามารถข่มขู่เธอเรื่องเขาได้อีกต่อไป
เอวาเป็นเพื่อนคนเดียวที่มาเดลีนห่วงใย
หนึ่งชั่วโมงต่อมา การแปลงโฉมของมาเดลีนจบลง
เธอสวมชุดสีแดงเข้มที่เน้นส่วนโค้งของเธอ ผมสั้นของเธอทำให้ใบหน้าของเธอดูบอบบางและงดงามยิ่งขึ้น เธอดูดีขึ้นมาก
เมื่อเจเรมี่เห็นมาเดลีน ดวงตาของเขาก็สว่างขึ้นประกายแห่งความชื่นชม แต่เป็นเพียงเสี้ยววินาทีก่อนมันจะหายไปอย่างรวดเร็ว
มาเดลีนไม่คิดมาก่อนว่าเจเรมี่จะพาเธอไปที่คฤหาสน์ตระกูลวิทแมน
เมื่อพวกเขาลงจากรถ มืออันอบอุ่นของเขาก็เอื้อมไปคว้าเอวบางของมาเดลีนฝ่ามือใหญ่ของเขาสัมผัสแนบชิดกับผิวหนังของเธอ
มันเป็นฤดูใบไม้ร่วงและลมหนาว อย่างไรก็ตาม มาเดลีนรู้สึกว่าฝ่ามือของเขาช่างร้อนระอุแทบจะละลายชุดที่เธอสวมใส่เพียงแค่เขาสัมผัสมันเล็กน้อย
“ คุณปู่อยากเจอเธอ”