บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 51
ถ้าเป็นเขาจริงๆ เขามีสิทธ์อะไรมาช่วยเธอในการชำระหนี้? สามีของเธอเนี่ยนะ?
อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้าความคาดหวังของมาเดลีนก็ถูกทำลายลง เมื่ออีกฝ่ายระบุชื่อ – แดเนียล
มาเดลีนโทรหาแดเนียลทันที อย่างไม่รอช้า หลังจากนั้นไม่นานเขาเดินทางมาหาเธออย่างเร่งรีบ
เมื่อมาเดลีนบอกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ผมคิดว่ามีสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้นกับเธอ แมดดี้ ปรากฎว่ามันคือเรื่องนี้ ไม่เป็นไร เธอไม่จำเป็นต้องคิดกังวลถึงสิ่งนี้”
“มันไม่มีอะไรเลย” มาเดลีน มองไปที่แดเนียลอย่างจริงจัง “แดน..ฉันเองไม่รู้ว่าฉันจะตอบแทนคุณได้เมื่อไหร่ แต่ก็ขอบคุณมากจริงๆ”
“ฉันไม่รีบ ฉันไม่ต้องการเงินด่วนขนาดนั้น”
“ฉันรู้ว่าคุณอยากปฏิเสธ แต่ว่า-”
“ถ้าเธออยากจะขอบคุณฉันจริงๆล่ะก็ แมดดี้ เธอสามารถเลี้ยงอาหารฉันเป็นการตอบแทนได้นะ ฉันรู้สึกหิวตอนนี้อยู่พอดีเลย” แดเนียลขัดจังหวะมาเดลีน เขามองเธออย่างสนใจด้วยสายตาที่อ่อนโยน “ฉันมีความสุขที่ได้ช่วยแบ่งเบาภาระให้กับเธอ”
มาเดลีนสามารถรู้สึกถึงความรักที่ใกล้ชิดระหว่างชายหญิงในสายตาของแดเนียล
เธอหลบสายตาที่จ้องมองอย่างกะทันหันและพยักหน้า “ตกลง”
มาเดลีนเพิ่งออกจากคุกและในตอนนั้นเธอไม่มีเงินมากนัก เธอกลัวว่าจะไม่สามารถเลี้ยงข้าวเขาได้แม้แต่มื้อเดียว
อย่างไรก็ตาม แดนได้คิดถึงเรื่องนี้ไว้แล้วเขาเพียงแต่บอกเธอว่าอยากกินแค่ทาโก้กับซอสพริก
เขาเป็นนายน้อยที่มาจากครอบครัวที่ร่ำรวยและมีอิทธิพล แต่เขากำลังกินทาโก้กับซอสพริกอยู่ข้างถนน มาเดลีนรู้สึกขอโทษ แต่แดเนียลหาที่สำหรับนั่งลงโดยไม่คิดอะไร “เธอคิดไม่ถึง ใช่ไหม แมดดี้? ฉันชอบทาโก้กับซอสพริก ดังนั้นฉันจึงมักสั่งทาโก้กับซอสพริกตอนที่ฉันอยู่มหาวิทยาลัยเสมอเลยแหละ”
แม้จะมีคำอธิบายแก้ต่างของแดเนียล แต่มาเดลีนก็รู้ว่าเหตุผลที่เขาทำเช่นนี้ก็เพื่อที่เธอจะไม่ทำเสียเงินในกระเป๋ามากไปกว่านี้
เมื่อมาเดลีนคิดถึงเรื่องนี้เธอก็รู้สึกถึงความอบอุ่นในใจ
เธอรู้ดีว่าการเป็นหนี้แดเนียลจะดีกว่าการเป็นหนี้ไนท์คลับเป็นไหนๆ แต่ยังไงก็เถอะ เธอยังเป็นหนี้บุญคุณที่แดเนียลช่วยเหลือเธออีกหลายเรื่อง
มาเดลีนมองดูเมื่อแดเนียลกินเสร็จ เธอไม่สามารถกินทาโก้กับซอสพริกได้เนื่องจากสุขภาพของเธอ เธอไม่สามารถกินอะไรที่ค่อนข้างไม่มีประโยชน์ เช่นนั้นอาจไปกระตุ้นเนื้อร้ายที่พร้อมตื่นตลอดเวลาของเธอได้
ทั้งสองเดินบนถนนที่เต็มไปด้วยแสงไฟนีออน แดเนียลถอนหายใจเบาๆ “เธอรู้ไหม แมดดี้? ตอนที่ฉันเรียนมหาวิทยาลัย ฉันมักจะเพ้อฝันถึงวันที่ฉันจะได้เดินข้างๆเธอบนถนน ฉันไม่ได้คาดหวังว่าความฝันนั้นจะเป็นจริงในที่สุด แม้ว่าพวกเราจะอายุเกือบจะ 30 กว่าแล้วก็ตาม”
มาเดลีนสามารถรู้สึกได้ในน้ำเสียงของเขาได้ อย่างไรก็ตาม เขาก็ฟังดูมีความสุขเช่นกัน
มาเดลีนยิ้มอย่างนุ่มนวล “ แดน ฉันดีใจที่ได้พบคุณในตอนนี้ แต่ -”
“เธอเต็มใจที่จะอยู่กับฉันไหม แมดดี้?” เขาพูดขึ้นมาและขัดจังหวะมาเดลีนขณะที่เขาหยุดเดิน
มาเดลีนชะงักหยุดเดินทันที หัวใจของเธอเริ่มเต้นเร็วมาก
“เธอหย่ากับเจเรมี่แล้ว ใช่ไหม? ดูเหมือนว่าเขากำลังจะแต่งงานกับเมเรดิธ ”
เธอคิดว่าเธอหมดความรักและความหวังที่มีต่อผู้ชายคนนั้นไปแล้ว แต่เมื่อเธอทราบข่าวว่าเขาจะแต่งงานกับเมเรดิธ ความเจ็บปวดในใจของเธอทำให้เธอนึกถึงว่าเธอยังคงให้ความสำคัญกับเขา
อย่างไรก็ตาม เธอแค่กังวล ตอนนี้ทุกอย่างมันจบลงแล้ว
“แมดดี้ ผมจะรอคุณ” แดเนียลไม่กดดันมาเดลีน และยิ้มเบาๆ เมื่อเขาพยายามจับมือของมาเดลีน แสงไฟจ้าสองดวงส่องมาที่พวกเขา
รถคันหนึ่งหยุดตรงหน้าพวกเขาและร่างสูงที่คุ้นเคยกำลังก้าวออกจากรถ
นั่นมันเจเรมี่
เขาดูดีและเยือกเย็นเช่นเคย เมื่อเขาเห็นมาเดลีนยืนอยู่กับแดเนียล น้ำเสียงเย้ยหยันถูกถามขึ้นทันที
“มาเดลีน เธอทำตัวต่ำอีกแล้ว ทั้งที่เธอเพิ่งออกจากคุกแต่เธอกำลังจีบผู้ชายอื่นลับหลังสามีของเธอ? ถ้าเธออยากอยู่กับผู้ชายคนนี้ ทำไมเธอถึงทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้กลับไปขึ้นเตียงกับฉัน? หรือเธอชอบความตื่นเต้นในการด้อมๆมองๆ”