ตอนที่ 19 บัญชีดำ!
“ลู่เฉิน สวัสดี!”
เสียงที่ดังมาจากปลายสายเป็นเสียงทักทายด้วยความอบอุ่นมีไมตรี “ไม่ได้เจอกันตั้งนาน ช่วงนี้สบายดีไหม?”
ความทรงจำของลู่เฉินถูกกระตุ้นทันใด ภาพในหัวของเขาปรากฏใบหน้าที่คุ้นเคยของคนคนหนึ่ง
เขายิ้มแล้วตอบกลับไปว่า “หัวหน้าห้องเฉา สวัสดี ทำไมอยู่ๆ ถึงโทรหาฉันล่ะ คิดถึงเหรอ”
เสียงหัวเราะดังก้องขึ้นมาจากฝ่ายนั้น
คนที่โทรศัพท์หาลู่เฉินเป็นหัวหน้าชั้นเรียนสาขาคอมพิวเตอร์มหาวิทยาลัยเจียงไห่…เฉาซิ่วจู
ในมหาวิทยาลัย สาขาคอมพิวเตอร์มักมีผู้หญิงน้อยกว่าผู้ชาย เฉาซิ่วจูเป็นหัวหน้าชั้นมาสี่ปี เธอมีหน้าตาธรรมดา แต่นิสัยอบอุ่นใจกว้าง ด้วยเหตุนี้จึงมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเพื่อนร่วมชั้น
ลู่เฉินกับหัวหน้าห้องเฉาคนนี้นอกจากจะมีความสัมพันธ์ไม่เลวแล้ว ยังมีอีกสาเหตุหนึ่งนั่นก็คือ แฟนเก่าของลู่เฉินได้รับการแนะนำผ่านเฉาซิ่วจู การเลิกรากันของพวกเขาจึงทำให้เธอรู้สึกผิดมานาน
“บ้า! บ้า! บ้า!”
เฉาซิ่วจูพูดขึ้นว่า “แฟนฉันยืนอยู่ข้างฉันนี่น่ะ! เขาอยากจะให้ฉันทักทายนายหน่อย ถามนายว่าเมื่อไรนายจะกลับมา นายไม่ค่อยโผล่หน้าในกลุ่มแชทเลยช่วงนี้ ยังอยู่ที่ปักกิ่งเหรอ”
แฟนหนุ่มของเฉาซิ่วจู่เป็นเพื่อนร่วมชั้นกับลู่เฉิน เคยพักอยู่ห้องข้างกันในหอพักนักศึกษา มักชอบออกไปเล่น บาสเกตบอลด้วยกันบ่อยๆ
“ฉันยังอยู่ปักกิ่ง แล้วก็ซุ่มตัวเงียบๆ อยู่ในกลุ่มแชทตลอดแหละ…”
ลู่เฉินตอบ “เห็นพวกเธอสวีทหวานแหววกันทุกวันฉันก็ไม่กล้ารบกวน ต้นเดือนหน้าฉันจะกลับไป”
เดือนหน้าลู่เฉินก็จะจบการศึกษา หน่วยกิตของเขาเก็บจนครบแล้ว ต้องกลับไปรับใบปริญญาบัตรและเข้าร่วมพิธีสำเร็จการศึกษา
“ลู่เฉิน นายไปอยู่ปักกิ่งจนหัดพูดเล่นเก่งขึ้นแล้วนะ!”
เฉาซิ่วจูทำเสียงดุใส่ “ตอนนี้หัวหน้าชั้นกำลังจะมอบหมายภารกิจหนึ่งให้นาย งานเลี้ยงคืนวันที่ 9 มิถุนายน นายต้องเตรียมการแสดงเพื่อเป็นหน้าเป็นตาให้กับชั้นเรียนของเรา และต้องเอารางวัลมาให้ได้!”
“ให้ฉันเตรียมการแสดงในคืนงานเลี้ยงวันจบการศึกษา?”
ลู่เฉินตะลึง “เพื่อนในชั้นเรียนเยอะแยะ ทำไมต้องเป็นฉันด้วย”
เขาเคยเป็นตัวแทนชั้นเรียนขึ้นแสดงบนเวทีไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้ง แต่งานเลี้ยงจบการศึกษาของมหาวิทยาลัยไม่เหมือนกับเมื่อก่อน
ในชีวิตนี้มีแค่ครั้งเดียวเท่านั้น!
เฉาซิ่วจูเอ่ยอย่างจนปัญญาว่า “นายก็รู้ ถ้าให้พวกเขาเล่นเกมน่ะเป็นผู้กล้าวีรบุรุษกันหมด แต่เรื่องการแสดงบนเวที พวกนั้นอ่อนด้อยไม่เอาถ่าน เลยต้องลำบากนายแล้ว!”
“พวกเขายังบอกอีกว่านายร้องเพลงเป็น เล่นกีตาร์เป็น ไหนยังจะรูปหล่ออีก ถ้าไม่ใช่นายแล้วยังจะมีใครอีก”
“กลายเป็นความผิดของฉันเฉยเลย?”
ลู่เฉินกระอักกระอ่วน คิดๆ แล้วตอบไปว่า “เอาอย่างนั้นก็ได้ คำสั่งของเธอหัวหน้าห้องเฉา ฉันต้องยอมทำตาม แต่ฉันมีเงื่อนไขนิดหน่อย”
เฉาซิ่วจูถามอย่างสงสัย “เงื่อนไขอะไร”
ลู่เฉินตอบว่า “ทัศนศึกษาของรุ่นเมื่อปีที่แล้ว ในรุ่นเดียวกันมีคนถ่ายรูปมากมาย ฉันต้องการรูปถ่ายทั้งหมดของนักศึกษาผู้หญิง ทั้งโสดและไม่โสด!”
“อะไรนะ?”
เฉาซิ่วจูหวาดระแวงขึ้นมา ถามกลับเสียงเข้มว่า “นายคิดจะทำอะไร”
เธอทำงานให้สมาคมนักศึกษาของมหาวิทยาลัยเจียงไห่ หากต้องการรูปถ่ายพวกนั้นย่อมไม่มีปัญหา แต่การกระทำของลู่เฉินน่าสงสัยมาก!
ลู่เฉินหัวเราะ “หัวหน้าห้อง เธอบอกว่าฉันต้องได้รางวัล อย่างนั้นฉันก็ต้องเตรียมตัวไม่ใช่เหรอ รูปภาพพวกนั้นฉันจะเอามาทำเป็น MV ถึงเวลานั้นฉายขึ้นจอบนเวที ถึงจะได้ผลลัพธ์ที่ดีไง”
“เป็นแบบนี้นี่เอง ความคิดของนายไม่เลวเลยนี่!”
เฉาซิ่วจูพูดแก้เก้อว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันค่อยไปที่ออฟฟิศ หาครบแล้วจะส่งให้นายทีเดียว”
นิสัยของเธอโผงผาง ไม่มีเล่ห์กลมากมายนัก และเป็นคนไม่คิดมาก
“ได้เลย…”
ทั้งสองพูดคุยกันอีกไม่กี่ประโยคก็วางสาย
ลู่เฉินออกมาจากห้องรูหนูของเขาเพื่อหาอาหารดีๆ สักมื้อกิน เติมให้เต็มกระเพาะแล้วค่อยกลับมา
เขาทำงานต่อในช่วงบ่าย ตอนนี้เขาจัดการเนื้อเพลงได้สมบูรณ์ยี่สิบเพลงแล้ว
ผลการทำงานถือว่ามีประสิทธิภาพสูงมาก แต่เพลงพวกนี้เป็นเพลงที่ลู่เฉินคุ้นเคยที่สุดในความทรงจำ ดังนั้นเมื่อเขียนออกมาใหม่อีกครั้งย่อมง่ายดาย ต่อไปคงจะยิ่งยากลำบากมากขึ้นเรื่อยๆ ต้องใช้เวลาอีกนาน
สำหรับเขาในตอนนี้ เพลงชั้นยอดยี่สิบเพลงถือว่ามากเกินไป เขาไม่เผยแพร่ออกไปทั้งหมดในคราวเดียวแน่ แต่ต้องค่อยๆ คิดหาวิธีทำให้แต่ละเพลงมีคุณค่ามากขึ้น
แบบนี้ถึงจะคุ้มค่ากับเพลงที่ได้มาจากโลกแห่งความฝัน!
ในเพลงยี่สิบเพลง มีห้าเพลงที่ลู่เฉินนำไปจดทะเบียนลิขสิทธิ์บน ‘ห้องสมุดดนตรีจีน’
ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากจดทะเบียนทั้งหมด แต่เพราะเงินอันน้อยนิดในบัญชีของเขาไม่เอื้ออำนวย
เพลงหนึ่งเพลงต้องใช้ทั้งค่าตรวจสอบลิขสิทธิ์และค่าจดลิขสิทธิ์ทั้งหมด 600 หยวน ห้าเพลงก็ต้องจ่ายเงินไปมากถึง 3,000 หยวน ถ้าไม่ใช่เพราะเมื่อคืนลู่เฉินหาเงินมาได้มาก เกรงว่าจะจ่ายไม่ไหว
เขาแอบบ่นให้กับ ‘เว็บไซต์ห้องสมุดดนตรีจีน’ พลางเปิด ‘ลานแสงดาว’ เตรียมจะแลกเงินรางวัลที่ได้ออกมาเป็นเงินสดออกมาไว้ใช้
เพิ่งเปิดแพลตฟอร์มของผู้ถ่ายทอดสด แถบแจ้งเตือนแถบหนึ่งเด้งขึ้นมาทันใด
‘สวัสดีผู้ออกอากาศลู่เฟย คุณเข้าสู่ระดับเงื่อนไขของการทำสัญญา กรุณาติดต่อเจ้าหน้าที่ค่ะ ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือ’
อะไรนะ?
ลู่เฉินทั้งตกใจทั้งดีใจ ตอนนี้เองที่เขาเพิ่งสังเกตเห็นว่าจำนวนแฟนคลับที่ติดตามเขามีมากถึง 10,142 คน!
เงื่อนไขของ ‘ลานแสงดาว’ จะทำสัญญาได้ก็ต่อเมื่อมียอดผู้ติดตาม 10,000 คนขึ้นไป เมื่อคืนหลังจากจบการแสดงสด ลู่เฉินมีผู้ติดตามเพียง 7,000 กว่าคนเท่านั้น ตอนนี้กลับมีสูงกว่า 10,000 คนแล้ว!
แต่ครั้งนี้ลู่เฉินไม่ได้ตกใจจนเกินไป เพราะเขารู้ว่าการเพิ่มขึ้นของยอดผู้ติดตามต้องเป็นผลมาจากความพยายามประชาสัมพันธ์และสนับสนุนของ ‘ขุนศึกตระกูลลู่’ ที่มีราชาแห่งการพยากรณ์หลี่ไป๋นำทัพ เพื่อให้เขาได้เข้าเกณฑ์การทำสัญญาเสียที
ระหว่างทั้งประทับใจทั้งซาบซึ้งใจ ลู่เฉินคลิกที่แถบติดต่อเจ้าหน้าที่ ห้องแชทเด้งขึ้นมาทันที
บนหน้าห้องสนทนาขึ้นชื่อ ID ของอีกฝ่ายว่า ‘เจ้าหน้าที่ระดับสูง 002’
ลู่เฉิน : “สวัสดีครับเจ้าหน้าที่”
เจ้าหน้าที่ระดับสูง 002: “สวัสดี ต้องการทำสัญญาใช่ไหม?”
ลู่เฉิน : “ใช่แล้วครับ ขอถามหน่อยครับกระบวนการทั้งหมดต้องทำยังไงบ้าง”
เจ้าหน้าที่ระดับสูง 002 : “ผมจะส่งใบสัญญาให้คุณ คุณต้องยืนยันก่อน”
เจ้าหน้าที่ระดับสูง 002 : “ถ้าไม่มีปัญหาอะไร คุณสามารถพิมพ์เอกสารออกมาเซ็นชื่อ แล้วส่งกลับมาที่บริษัทของเราก็เรียบร้อยแล้ว”
ลู่เฉิน : “ได้ครับ”
เจ้าหน้าที่ระดับสูง 002 ส่งเอกสารให้ลู่เฉิน ลู่เฉินรับมาแล้วเปิดออกอ่าน
จะว่าไป นี่เป็นเอกสารสัญญาฉบับที่สามที่เขาได้อ่านในหลายวันนี้
เขาอ่านไปเรื่อยๆ ยิ่งอ่านไป จิตใจยิ่งหดหู่สิ้นหวัง
สัญญาฉบับนี้นอกจากเงื่อนไขที่เกี่ยวกับผู้ถ่ายทอดสดแล้ว เนื้อหาด้านในมีอย่างน้อย 70% เหมือนกับเอกสารที่ซูชิงเหมยให้เขาดูในครั้งแรก ทำให้เขารู้สึกว่าเป็นรูปแบบของการปฏิบัติต่อศิลปินหน้าใหม่ ตัวอย่างเช่นสิทธิ์ในผลงานและรูปภาพของผลงาน บทลงโทษเมื่อละเมิดสัญญา เพียงแต่ช่วงเวลาผูกขาดสัญญาเปลี่ยนจาก 10 ปี ลดเหลือ 5 ปี!
อีกาบนโลกมีสีดำเหมือนกันหมด!
ลู่เฉินยิ้มขมขื่นออกมา จากเดิมเขาตั้งความหวังว่าจะเซ็นสัญญาอย่างเป็นทางการกับ ‘ลานแสงดาว’ แบบนี้จะได้รับส่วนแบ่งและโอกาสในการถูกแนะนำมากขึ้น ไม่หวังถึงยอดหนึ่งล้านภายในเดือนเดียว เพียงแค่ต้องการรายได้ที่ทำให้ชีวิตดีขึ้นเท่านั้น
แต่มองดูตอนนี้ เขาน่าจะอ่อนต่อโลกมากเกินไป
เจ้าหน้าที่ระดับสูง 002 : “คุณอ่านสัญญาจบหรือยัง อ่านจบแล้วรีบกดยืนยันนะครับ ทางนี้ผมจะได้เตรียมการลงทะเบียน”
ลู่เฉินคิดไปคิดมา แล้วตอบว่า “สัญญาฉบับนี้แก้ไขได้ไหมครับ เงื่อนไขข้อลิขสิทธิ์มีปัญหานิดหน่อย”
หากฝ่ายนั้นยินยอมแก้ไขสัญญาแล้วละก็ การกดขี่จากเงื่อนไขข้ออื่นลู่เฉินยังจะพอรับได้ อย่างน้อย ‘ลานแสงดาว’ ก็เป็นแพลตฟอร์มที่ให้ผลประโยชน์มาก จะไขว่คว้าหาผลประโยชน์มาได้ก็ไม่ยากเย็น
เจ้าหน้าที่ระดับสูง 002 : “แก้ไข? คุณคิดมากไปแล้วครับ ผู้ออกอากาศทุกคนในแพลตฟอร์มของเราต่างได้รับสัญญาแบบเดียวกัน ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงแก้ไขเพื่อคุณคนเดียว คุณจะเซ็นก็ได้ ไม่เซ็นก็ได้ เป็นเรื่องธรรมดา!”
คำพูดที่หยิ่งยโสแบบนี้ เป็นรสชาติที่ลู่เฉินคุ้นเคยดีที่สุด
ผู้ออกอากาศทุกคนได้สัญญาเหมือนกัน?
นั่นต้องเป็นเรื่องที่น่าขบขันที่สุดในโลก ดาราดังและศิลปินไร้ชื่อเสียงจะมีสัญญาเหมือนกันได้อย่างไร
ใช้หัวแม่เท้าคิดยังรู้ว่าเป็นไม่ได้!
ท่าทีของเจ้าหน้าที่ระดับสูง 002 คนนี้ช่างเย็นชาไร้เยื่อใย ทั้งยังคิดว่าลู่เฉินเป็นนกโง่ๆ ที่จะหลอกล่ออย่างไรก็ได้
ลู่เฉินข่มความโกรธเอาไว้ ตอบว่า “ถ้าอย่างนั้นผมขอคิดดูก่อน ยังไม่ทำสัญญา ขอบคุณครับ”
ลู่เฉินไม่อยากจะมีปัญหากับเจ้าหน้าที่ตอนนี้ อย่างน้อยเขายังต้องอาศัยแพลตฟอร์มของฝ่ายนั้นหาเงินอยู่ ดังนั้นจึงปฏิเสธไป เอาเป็นว่าถ้าต่อให้ไม่เซ็นสัญญา ก็แค่ได้ส่วนแบ่งเงินรางวัลน้อยหน่อยและไม่ได้รับการสนับสนุนจากแพลตฟอร์มเท่านั้นเอง
ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เขาไม่มีทางยอมมอบสิทธิ์ในผลงานเพลงของตัวเองให้คนอื่นไปเปล่าๆ!
เจ้าหน้าที่ระดับสูง 002 : “แล้วแต่!”
ทั้งสองฝ่ายจบการสนทนาลงทันที
ลู่เฉินส่ายหัวอย่างจนปัญญา ในใจยังรู้สึกขุ่นเคืองอยู่ไม่น้อย
ครู่ต่อมา ข้อความเตือนเด้งขึ้นมาบนหน้าจอทำให้ใจเขาเย็นเยือกเป็นน้ำแข็ง จากนั้นโมโหจนอกแทบแตก!
‘ระบบแจ้งเตือน: ห้องถ่ายทอดสดของลู่เฟยทำผิดกฎแพลตฟอร์มจึงต้องถูกระงับไว้ชั่วคราว หากมีข้อสงสัยกรุณาติดต่อเจ้าหน้าที่ควบคุม’
บัญชีดำ!
………………………………………………………..