ตอนที่ 491 จ๊ะเอ๋ เกือบไม่ทัน
ฟังจือหันหันไปถามอวี๋กานกานด้วยแววตาอบอุ่น “คุณรักษาโรคบ้าได้หรือเปล่า”
“ได้นิดหน่อย”
“จับชีพจรให้เขาสิ ดูแล้วอาการน่าจะหนัก”
อวี๋กานกานป้องปากขำ แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรหลินจยาอวี่ที่นั่งอยู่ข้างๆ ก็วางแก้วชาในมือลงบนโต๊ะ จากนั้นยื่นมือขึ้นลูบท้องของตนเองแล้วเอ่ยขึ้นอย่างอึดอัด “ดูเหมือนท้องฉันไม่สบายนิดหน่อย ฉันต้องไปเข้าห้องน้ำ”
อวี๋กานกานหน้าถอดสีรีบลุกขึ้น “ฉันไปเป็นเพื่อนเธอเอง”
เธออยากไปประคองหลินจยาอวี่แต่ถูกลู่เสวี่ยเฉินขวางเอาไง้ “เสี่ยวอวี๋กาน สามีเขาอยู่ทั้งคนจะรบกวนคุณได้ยังไง ผมไปเองดีกว่า…”
เขาช่วยประคองหลินจยาอวี่เข้าห้องน้ำอย่างระมัดระวังก้าวเดินเชื่องช้าสีหน้าเต็มไปด้วยความกังวลและร้อนรน จากนั้นจึงเอ่ยถามด้วยความกระวนกระวาย “ที่รัก เราไปโรงพยาบาลดีกว่าไหม”
“ฉันไม่เป็นอะไร” จู่ๆ หลินจยาอวี่ก็อาการฟื้นขึ้นเป็นปกติ
เธอผลักมือลู่เสวี่ยเฉินออกแล้วพุดขึ้น “เมื่อกี้ฉันโกหกคุณ ฉันจะบอกคุณให้นะว่าห้ามลืมเมื่อก่อนที่สัญญากับฉัน คุณอย่าสร้างปัญหาให้ฟังจือหันอีกแล้วก็อย่าแย่งสามีอวี๋กานกานเด็ดขาด”
ลู่เสวี่ยเฉินพยักหน้าจริงจัง “ได้ ผมสาบานรับปากว่าจะไม่ทำแบบนั้นจริงๆ ผมเป็นเพื่อนกับเสี่ยวอวี๋กานแล้วผมจะไม่เป็นมือที่สามของเธอเด็ดขาด ไม่งั้นขอให้ฟ้าผ่าไม่ตายดี”
หลินจยาอวี่เห็นเขาสาบานอย่างหนักแน่นจึงเอ่ยขึ้นมาอย่างขอโทษ “ฉันก็ไม่ได้คิดจะทำยังไงกับคุณหรอก แต่เสี่ยวอวี๋กานเป็นเพื่อนสนิทของฉัน ฉันไม่อยากให้เธอถูกทำร้าย ดังนั้นต่อไปคุณอย่าชอบฟังจือหันอีกเลยนะคะ”
ลู่เสวี่ยเฉินยื่นแขนโอบเอวหลินจยาอวี่ย่อขาลงเล็กน้อยเพื่อซบหน้าลงกับไหล่ของหลินจยาอวี่ “ผมก็เป็นเพื่อนสนิทคุณแล้วทำไมคุณถึงไม่ดีกับผมบ้างล่ะครับ”
เดิมทีหลินจยาอวี่ต้องการดันตัวลู่เสวี่ยเฉินให้ออกห่างแต่ก็ต้องรีบหยุดการกระทำนั้นแล้วเอ่ยขึ้น “นี่ฉันดีกับคุณมากแล้ว”
ลู่เสวี่ยเฉินได้คืบจะเอาศอกจึงคว้าร่างหลินจยาอวี่เข้ามาไว้ในอ้อมกอด เขาลอบกระหยิ่มยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปากในตอนที่หลินจยาอวี่ไม่เห็น
ใครจะไปชอบผู้ชายพิษสงร้ายกาจอย่างฟังจือหันกัน เขาแค่อยากถือโอกาสเหมาะๆ กอดคนสวยอย่างไรเล่า
คิดไม่ถึงว่าคนอย่างฟังจือหันพึ่งจะมามีประโยชน์ก็คราวนี้
เขาชื่นชมในความฉลาดมีไหวพริบของตนเอง ช่าง ไร้เทียมทานจริงๆ
สาเหตุที่ทำให้เป็นเช่นนี้มาจากหลังกลับจากน้ำพุร้อนในวันนั้น
อยู่ร่วมห้องเดียวกับสาวสวยทุกวัน แถมสาวสวยคนนี้ยังเป็นภรรยาของตัวเองซะด้วย กลับได้แต่มองเพราะกินไม่ได้ เขาเป็นผู้ชายธรรมดาไม่ใช่พระอิฐพระปูนจะไปทนได้ยังไงไหว
หลายครั้งที่เขารู้สึกว่าตัวเองแทบจะไปบวชเป็นพระได้อยู่แล้ว
หลังจากกลับจากน้ำพุร้อนวันนั้น ไม่รู้ว่าเป็นผลพวงจากการแช่น้ำพุร้อนหรือเปล่า เขารู้สึกว่าตัวเองเร่าร้อนเป็นพิเศษ มีความต้องการทางเพศอยู่ลึกๆ ในร่างกายแต่กลับไม่ได้ระบายมันออกมา
เขาตื่นขึ้นมากลางดึกดื่มน้ำเย็นแต่ก็ยังไม่เป็นผลจึงเปิดคอมฯ คลิกเข้าดูคอลเลกชันปกแข็ง[1]ของตัวเอง
ครั้งหนึ่งเขาเคยส่งคอลเลกชันปกแข็งนั้นให้ฟังจือหัน ผลคือถูกฟังจือหันเอาคืน แต่ดังนั้นเมื่อเป็นคุณพ่อจำเป็นแล้ว ตอนนี้คิดๆ ดูก็ไม่เลวเหมือนกัน”
แต่เพราะเรื่องนี้เขาจึงเขาเก็บล็อกคอลเลกชันปกแข็งทั้งหมดของเขา
วันนี้เขาต้องเอาออกมาเปิดดูให้ได้ ไม่เช่นนั้นร่างกายเขาต้องเกือบระเบิดจริงๆ แน่
ชายหญิงในวีดีโอขยับขึ้นๆ ลงๆ คนที่กำลังเคลื่อนไหวนั้นส่งเสียงคำรามราวกับสัตว์ป่า ส่วนอีกคนครางระทดระทวยราวกับวิญญาณจะออกจากร่าง ในขณะที่เขากำลังอดทนไม่ไหวจนเลือดกำเดาแทบพุ่งอยู่นั้น ประตูห้องหนังสือก็ถูกคนเปิดเข้ามา…
และในตอนที่เขาเงยหน้ามองเห็นผู้หญิงตรงประตู เขาตกใจจนนกเขาแทบหด!
ตอนที่ 492 โกหกเพื่อภรรยา
คนที่กำลังดูหนังถูกภรรยาในนามจับไต๋ได้จึงลุกลี้ลุกลน
ลู่เสวี่ยเฉินเรียกคืนสติสตางค์กลับมาอย่างรวดเร็วและรีบปิดหน้าจอโน้ตบุ๊ก เขามองหลินจยาอวี่อย่างประหม่าร้อนลน ผู้หญิงที่ยังคงความสวยเย้ายวนแม้จะกำลังตั้งครรภ์อยู่แต่รูปร่างทรวดทรงกลับเพรียวบางเช่นเดิม
“คุณมาได้ยังไง มีธุระอะไรเหรอ” เขาพยายามควบคุมน้ำเสียงให้เรียบนิ่ง
ตอนเปิดประตูเขามาเมื่อได้ยินเสียงบางอย่างหลินจยาอวี่ถึงกับชะงักค้างไปทั้งร่าง ใบหน้าเย็นชานั้นปรากฏรอยแตกร้าว “ลู่เสวี่ยเฉิน นี่คุณ…คุณ…”
ไม่มีคำจะพูด อย่างไรเสียก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ
“ขอโทษด้วย รบกวนคุณแล้ว คุณตามสบายเถอะ” เมื่อพูดจบก็ปิดประตูเดินออกทันที
หลังจากนั้นหลินจยาอวี่จึงจงใจหลบหน้าเขาราวกับเขาเป็นเชื้อแบคทีเรียอันตราย
ทั้งสองแต่งงานกันมาได้สักระยะหนึ่งแล้วไม่ง่ายเลยที่จะสร้างความไว้เนื้อเชื่อใจกันสุดท้ายก็ต้องมาพังไม่เป็นท่า!
ค่ำคืนหนึ่งลู่เสวี่ยเฉินเข้ามาขวางหลินจยาอวี่อย่างอึดอัดและต้องการพูดกับเธอให้รู้เรื่อง แต่หลินจยาอวี่กลับกระเถิบหนีเขาไปไกลซะหลายเมตรอย่างไม่ทันตั้งตัว
ลู่เสวี่ยเฉินรู้สึกเย็นวาบไปทั้งหัวใจเหมือนใบไม้ร่วงผ่านกรีดร่างในสายลมหนาว “คุณฟังผมอธิบายหน่อย คืนนั้นที่คุณได้ยินมันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดเลยนะครับ”
หลินจยาอวี่กลับไม่เชื่อ
ถ้าไม่ใช่อย่างที่เธอคิดอย่างไรเสียก็ต้องให้คนอื่นเห็นได้ ทำไมเขาถึงได้รู้สึกผิดจนต้องรีบปิดหน้าจอโน้ตบุ๊กขนาดนั้น
ลู่เสวี่ยเฉินอธิบาย “ใช่ๆๆ ที่คุณได้ยินเมื่อคืนนั้นเป็นคลิปแบบนั้นจริงๆ นั่นแหละ แต่มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด ยังไงผมก็ไม่ทำอะไรคุณหรอก คุณไม่ต้องตีตัวออกห่างผมขนาดนี้ก็ได้”
หลินจยาอวี่พูดอย่างขอไปที “ฉันรู้ ฉันเข้าใจ ฉันรู้ว่าคุณจะไม่ทำอะไรฉัน แต่ฉันเคยได้ยินมาว่าผู้ชายมักใช้ร่างกายส่วนร่างคิดแทนสมอง ไม่ว่ากรณีใดยังไงเราก็ควรเว้นระยะปลอดภัยจะดีกว่า”
เครื่องหมายคำถามสีดำสามอันปรากฏขึ้นในหัวของลู่เสวี่ยเฉิน “…???”
“ยังไงพวกเราก็อยู่ข้างนอกอยู่แล้วคุณแม่คุณไม่ได้มาเยี่ยมบ่อยๆ ฉันคิดดูแล้วฉันตัดสินใจกลับไปอยู่คอนโดของตัวเองดีกว่า”
ย้ายออกไปเหรอ
ลู่เสวี่ยเฉินสมองขาดอากาศ จู่ๆ เหมือนผีเข้าไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรออกไป “ที่ผมไม่อยากให้คุณเห็นก็เพราะว่ามันคือหนังเกย์”
หลินจยาอวี่อึ้งไปชั่วขณะ ในหัวนึกถึงคืนนั้นตอนที่ได้ยินเสียงมีแต่เสียงผู้ชายจริงๆ ด้วย
ไม่หรอกมั้ง หลินจยาอวี่เบิกตาค้างแล้วเอ่ยออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อ “คุณชอบผู้ชายเหรอ”
มิน่าล่ะเขาดูสวยขนาดนั้น อรชรอ้อนแอ้นเสียยิ่งกว่าผู้หญิงบางคนเสียอีก มิน่าล่ะเขาถึงมักตามตอแยฟังจือหันแล้วยังตามเร้าหรือบอกให้เธอสบายใจได้ เขาไม่คิดจะทำอะไรเธอเป็นอันขาด
ที่แท้ไม่ใช่เพราะไม่ทำอะไรเธอ
แต่เพราะไม่สามารถทำอะไรเธอได้ต่างหากล่ะ
ลู่เสวี่ยเฉินกัดฟันพูด “…ยังไงก็ถูกคุณจับได้แล้ว งั้นผมก็ไม่ปิดบังอีก ผมชอบผู้ชาย ผมถึงได้ทำสัญญาแต่งงานในนามกับคุณไงล่ะ ถึงพูดได้เต็มปากว่าลูกของคุณคือลูกของผมเหมือนกัน แต่ถึงยังไง…คุณห้ามบอกเรื่องนี้กับใครเป็นอันขาด นอกจากคุณแล้วไม่มีใครรู้เรื่องนี้”
ถ้ามีคนบอกเขาว่าวันใดวันหนึ่งเขาใส่ร้ายตัวเองเพื่อผู้หญิงคนหนึ่งล่ะก็ เขาจะทำให้คนนั้นต้องเสียใจที่อยู่บนโลกใบนี้แน่นอน!
หลินจยาอวี่มองเขาอย่างเหม่อลอยผ่านไปครึ่งวันก็ยังไม่ได้สติกลับคืนมา
จู่ๆ นางก็นึกถึงเขาลือในปักกิ่งจึงยกมือขึ้นปิดปากตัวเอง “คุณ…คุณคงไม่ได้ชอบฟางจือหันจริงๆ ใช่ไหม”
ชอบเขากับผีน่ะสิ
ลูเสวี่ยเฉินสบถในใจแต่ใบหน้ากลับแสดงความลังเล
สุดท้ายเขาจึงต้องกัดฟันพยักหน้าหงึกหงักอย่างจำนน
——
[1] คอลเลกชั่นปกแข็ง ในที่นี้หมายถึง ดีวีดีหนังผู้ใหญ่