ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 70
แต่ถ้าเซซิเลียรู้ว่าท่านประธานคนใหม่หนุ่มหล่อคนนั้นกำลังช่วยเธอถือกระเป๋าอยู่ในตอนนี้เธอจะคิดยังไงนะ?
แมนดี้มองเซซิเลียอย่างจริงจัง หลังจากนั้นไม่นานเธอก็พยักหน้าและพูดว่า “ใช่ เธอมีโอกาสสูงมาก แต่มีปัญหาคือเธอมีคู่แข่งมากมายเช่นกัน…”
“เอ๊ะ?”
“แม้ว่าฉันจะยังไม่ได้พบกับท่านประธานคนใหม่ แต่ฉันก็ได้พบกับคนอื่น ๆ เลขาและแม้แต่พนักงานต้อนรับหญิงก็เซ็กซี่และมีเสน่ห์มาก พวกเขาอยู่ใกล้ตัวเขาทั้งนั้น ดังนั้นพวกเขาจึงมีโอกาสมากกว่าเธอ แล้วเธอล่ะ? ถ้าเธอไปเป็นพนักงานทำความสะอาดที่บริษัทของพวกเขา เธอก็สามารถไปทำความสะอาดโต๊ะทำงานของท่านประธานได้ทุกวัน ถ้าไม่อย่างนั้น เธอจะไม่มีโอกาสเลยแม้แต่น้อย!” แมนดี้พูดบอก
“ความคิดที่ดี! อย่างที่รู้เธอรู้จักฉันดีที่สุด ฉันจะไปสมัครงานพรุ่งนี้…”
ผู้หญิงทั้งสองคนหัวเราะอย่างสนุกสนาน ตอนนี้พวกเขากลายเป็นภาพที่น่ามองบนท้องถนนและแม้แต่ฮาร์วี่ย์ที่ยืนอยู่ข้างหลังพวกเขาก็ถูกมองข้ามด้วยเช่นกัน
ขณะที่พวกเขาเดินไปรอบ ๆ พวกเขาก็มาถึงบริเวณที่มีแต่สินค้าหรูหราวางขายในศูนย์การค้า
มีรองเท้าที่สวยงามมากคู่หนึ่งที่วางโชว์อยู่ พวกเขาเห็นมันผ่านตู้กระจกตรงหน้าพวกเขา มีเด็กผู้หญิงจำนวนมากมายืนล้อมร้านเพื่อดูรองเท้าคู่นั้น หลังจากที่เซซิเลียและแมนดี้มองไปที่รองเท้าคู่นั้นพวกเขาก็มีหลงเสน่ห์รองเท้าคู่นั้นมากเช่นกัน
รองเท้าคู่นั้นสวยงามมาก ได้ยินมาว่าเป็นรุ่นลิมิเต็ดที่ทางร้านร่วมมือกับแบรนด์อื่นเป็นพิเศษ มีเพียงคู่เดียวในนิอัมมี่
ฮาร์วี่ย์เหลือบมองราคาจากด้านนอก เป็นเงินหนึ่งหมื่นหกพันดอลลาร์
“ถ้าคุณชอบก็ลองสวมดูสิ” เมื่อเห็นว่าแมนดี้ค่อนข้างสนใจฮาร์วี่ย์จึงลากเธอเข้าไปในร้าน
แมนดี้ไม่ได้ปฏิเสธเขา แต่เธอยิ้มและพูดว่า “คุณไม่เห็นเหรอว่ามันราคาเท่าไหร่? เงินเดือนของฉันน้อยนะ ฉันไม่สามารถจ่ายมันได้หรอก อย่าบอกนะว่าคุณจะซื้อให้ฉันงั้นเหรอ?”
ตอนนี้แมนดี้เชื่อว่าฮาร์วี่ย์กำลังทำงานให้กับเพื่อนร่วมชั้นของเขา
เซซิเลียยืนอยู่ข้างหลังพวกเขาก็ดูอยากได้เช่นกัน จากนั้นเธอก็พูดว่า “ฉันอยากรู้จริง ๆ ว่าท่านประธานจะซื้อให้ฉันหรือเปล่า จะดีมากถ้าฉันได้เป็นภรรยาที่มีเสน่ห์ของท่านประธานคนใหม่คนนั้น”
ฮาร์วี่ย์กลอกตาของเขาไปมาและเขาไม่ต้องการที่จะขัดจังหวะผู้หญิงคนนั้นที่ค่อนข้างบ้าผู้ชาย จากนั้นเขาก็ยิ้มให้แมนดี้ก่อนจะหันกลับมาและพูดกับพนักงานข้าง ๆ พวกเขาว่า “คนสวย ช่วยเอารองเท้าคู่นั้นให้เราหน่อยได้ไหม เธอจะได้ลองสวม?”
พนักงานคนนี้เป็นเด็กผู้หญิงอายุยี่สิบกลาง ๆ และเธอมีดวงตารูปอัลมอนด์ ในขณะนั้นเธอมองฮาร์วี่ย์หัวจรดเท้า เมื่อเธอสังเกตเห็นว่าฮาร์วี่ย์ใช้โทรศัพท์รุ่นเก่าที่ล้าสมัยเธอก็ขมวดคิ้ว จากนั้นเธอก็พูดด้วยความรำคาญว่า “ขอโทษนะคะ ร้านนี้มีกฎ หากคุณไม่ต้องการซื้อรองเท้าคู่นั้นคุณไม่สามารถลองสวมมันได้ คุณอาจออกไปเดินดูข้างนอกศูนย์การค้ารอบ ๆ มีแผงขายของข้างถนนมีเยอะมาก ที่นั่นรองเท้าคู่หนึ่งมีราคาเพียงไม่กี่ดอลลาร์ คุณสามารถลองสวมในแบบที่คุณต้องการได้ … ”
เมื่อเธอพูดอย่างนั้นเธอก็เหลือบมองไปที่แมนดี้ เธอก็เข้าใจภาพตรงหน้าในตอนนี้ ‘ยาจกคนนี้ต้องการทำตัวใจกว้างและสูงส่งต่อหน้าเทพธิดาสาวงามตนนี้สินะ ทำไมเขาถึงไม่รู้ตนเองเลยหรือไง? เขาใช้เพียงแค่โทรศัพท์ที่ล้าสมัยรุ่นเก่า ๆ ฉันแน่ใจมากว่าเขาจะไม่สามารถซื้อรองเท้าคู่นั้นได้แม้ว่าเขาจะยอมอดไม่กินอะไรเลยตลอดทั้งปีก็ตามเถอะ’