ตอนที่ 527 พิธีจีนหรือพิธีตะวันตก (5)
สร้อยคอขาดสะบั้นออก ไข่มุกเม็ดกลม หล่นกระจายเต็มพื้น
เหวินหย่าไต้คลายมือออก ค่อยๆ หยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าเสื้อ แล้วกดโทรออก
มองดูปลายสายที่กดรับสาย แล้วพูดออกมาทีละคำ
“ฉันมีเรื่องสำคัญมากจะบอก ต้องการพบคุณชายหาน”
บริษัทตระกูลอวี๋
ด้านนอกตึกสูงตระหง่านระฟ้า
รถคันหนึ่งจอดสนิทลง
เหวินหย่าไต้หยิบแว่นตากันแดดที่อยู่ด้านข้างขึ้นมาใส่ แล้วหยิบกระจกขึ้นมา สำรวจหน้าตาของตัวเอง
เมื่อแน่ใจว่าเรียบร้อยดีแล้ว จึงเอื้อมมือเปิดประตูรถ
ถือกระเป๋า เดินเข้าไปด้านใน
ที่นี่ เคยเป็นที่ที่เธอคุ้นเคยที่สุด
ไม่ต้องให้ใครมาคอยชี้ทาง เธอก็หาลิฟต์ที่ตรงขึ้นไปห้องทำงานของประธานบริษัทเจออย่างง่ายดาย
บริเวณห้องโถงต้อนรับ มีคนจำนวนไม่น้อยที่เห็นเธอปรากฏตัวที่นี่ ทุกคนต่างก็แสดงสีหน้าประหลาดใจ
ใครๆ ต่างก็รู้ว่า เหวินหย่าไต้ถูกอวี๋เยว่หานเอ่ยปากไล่ออกด้วยตัวเอง
แถมยังออกคำสั่งเด็ดขาด ว่าห้ามเธอย่างกรายเข้ามาที่บริษัทตระกูลอวี๋หรือคฤหาสน์ตระกูลอวี๋อีกแม้แต่ก้าวเดียว
ก็เท่ากับเป็นการสั่งห้ามไม่ให้เข้าไปในทุกพื้นที่ที่เกี่ยวข้องกับตระกูลอวี๋
คิดไม่ถึงเลยว่าหญิงสาวจะกล้ามาที่นี่อีก แถมยังผ่านเข้ามาได้อีกด้วย……
เมื่อเห็นว่าทุกคนมองมายังเธอ เหวินหย่าไต้ก็รู้สึกเหมือนว่าได้กลับไปเป็นคนที่โดดเด่นมีแต่คนสนใจเหมือนเดิม
ยื่นมือไปขยับแว่นตากันแดดเล็กน้อย จากนั้นก็เดินอย่างสง่าผ่าเผยเข้าไปในลิฟต์
“ติ้ง”
ลิฟต์หยุดอยู่ที่ชั้นที่เป็นห้องทำงานของของประธานบริษัท
ผู้ช่วยมารอที่หน้าลิฟต์อยู่ก่อนแล้ว พอเห็นหญิงสาวเดินออกมา ก็พยักหน้าให้ “คุณชายหานรออยู่ในห้องทำงานครับ เชิญคุณเหวิน”
พอได้ยินว่าอวี๋เยว่หานรอเธออยู่ ความรู้สึกของเหวินหย่าไต้ก็เปลี่ยนไป
พวกเธอไม่ได้เจอกันตั้งนานแล้ว บางที เขาอาจหายโกรธแล้ว
ถ้าเกิดว่าเขายอมยกโทษให้เธอ พ่อของเธอก็คงไม่บังคับให้เธอไปอยู่ต่างประเทศ……
ประตูห้องทำงานถูกเปิดออก
ผู้ช่วยเดินนำเข้าไปก่อน เดินตรงไปที่หน้าโต๊ะทำงาน “คุณชายหาน คุณเหวินมาแล้วครับ”
“คุณชายหาน……”
เมื่อเหวินหย่าไต้มองเห็นอวี๋เยว่หาน สายตาก็ชะงักค้างไป
เดินตรงเข้าไปโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง ใช้สายตาน่าสงสารมองไปที่ชายหนุ่ม
เขายังคงสง่างามเยือกเย็นอยู่เหมือนเดิม ไม่ว่าใครเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา หากโดนเขาจ้อง ต่างก็กลัวจนไม่กล้าเอ่ยพูดอะไรทั้งนั้น
คนแบบนี้ สูงส่งราวเทพเจ้า
ความจริงเขาควรเป็นของเธอ……
เป็นเพราะเหนียนเสี่ยวมู่คนเดียว!
แววตาของเหวินหย่าไต้ ปรากฏร่องรอยของความชั่วร้ายขึ้น
ไม่นาน ก็หายไป
ที่เธอมาวันนี้ ไม่ได้มาเพื่อแก้แค้น เธอมีเรื่องที่สำคัญกว่านั้น……
“คุณน่าจะรู้ ว่าทำไมผมถึงยอมเจอคุณ” อวี๋เยว่หานปิดเอกสารที่อยู่ในมือ ค่อยๆ เงยหน้าขึ้น กวาดสายตามองไปยังเหวินหย่าไต้ที่ยืนอยู่ตรงหน้า สายตาส่อแววเย็นชา
“คุณมีโอกาสแค่ครั้งเดียว ถ้าเกิดว่าผมได้ยินคำพูดโกหกจากปากคุณ ไม่เพียงแค่คุณ ตระกูลเหวินทั้งตระกูลผมก็จะไม่ปล่อยไป”
เหวินหย่าไต้สั่นสะท้านไปทั้งร่าง
ถ้าเป็นเวลาปกติ ได้ยินว่าอวี๋เยว่หานจะจัดการกับตระกูลเหวิน เธอคงไม่กล้าจะทำอะไรทั้งนั้น แต่ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว
เธอไม่มีอะไรจะต้องเสียแล้ว ขนาดพ่อของเธอยังจะตัดหางปล่อยวัดเธอเลย ทำไมเธอต้องสนใจอะไรอีก!
เหวินหย่าไต้กำหมัดแน่น เดินตรงไปด้านหน้า
“เรื่องที่ฉันพูดเป็นเรื่องจริงทั้งหมด ฉันรู้ว่าแม่ของเสี่ยวลิ่วลิ่วคือใคร ขอแค่คุณให้เงินฉันสิบล้านบาท ฉันจะพาเธอมาหาคุณทันที!”
เงินสิบล้าน เพียงพอที่จะให้เธอไปเริ่มต้นใหม่ที่ต่างประเทศ
ส่วนตระกูลเหวินจะโดนอวี๋เยว่หานจัดการหรือไม่ มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ
คนเราเมื่อจนตรอกมันก็ทำได้ทุกอย่าง!
เรื่องพวกนี้ เป็นเพราะพวกเขาบีบบังคับเธอทั้งนั้น
“แค่คำพูดลอยๆ ผมจะเชื่อคุณได้ยังไง” สีหน้าของอวี๋เยว่หานราบเรียบ เอ่ยถามอย่างไม่ได้ใส่ใจ
ตอนที่ 528 พิธีจีนหรือพิธีตะวันตก (6)
“ฉันพูดความจริง คุณชายหาน คุณต้องเชื่อฉันนะคะ ให้ความกล้าฉันมากเท่าไหน ฉันก็ไม่กล้าโกหกคุณหรอก” มือทั้งสองข้างของเหวินหย่าไต้เท้าอยู่บนโต๊ะทำงานของอวี๋เยว่หาน แววตาเริ่มร้อนรน
เมื่อเห็นว่าอวี๋เยว่หานไม่เชื่อคำพูดของเธอ เธอจึงพูดคำพูดทุกอย่างที่เตรียมพร้อมเอาไว้ออกมาหมดเกลี้ยง
“ความจริงฉันก็ไม่เชื่อคำพูดของผู้หญิงคนนั้นเหมือนกัน แต่เห็นว่าเธอไปทำลับๆ ล่อๆ ที่คฤหาสน์ตระกูลอวี๋อยู่หลายครั้ง ฉันเลยให้คนไปดักตัวเธอเอาไว้ พอถามเลยได้รู้ว่า หลังจากที่เธอส่งเสี่ยวลิ่วลิ่วมาให้คุณแล้ว เธอก็คิดถึงลูกสาวตัวเอง เมื่อมีโอกาสเลยแอบไปดูเสี่ยวลิ่วลิ่วที่นั่น”
เหวินหย่าไต้หยุดไปเล็กน้อย เห็นอวี๋เยว่หานเพียงแต่ใช้สายตาเย็นชามองมาที่เธอ
ดูแล้ว ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเชื่อหรือไม่เชื่อที่เธอพูด
เมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้เอ่ยขัดอะไร เธอจึงเริ่มพูดต่อ
“เริ่มแรก ฉันก็ไม่ได้เชื่อคำพูดพวกนั้น แต่ว่าผู้หญิงคนนั้นมีผลตรวจดีเอ็นเอของเธอกับเสี่ยวลิ่วลิ่ว ฉันเห็นแล้ว เสี่ยวลิ่วลิ่วเป็นลูกสาวของผู้หญิงคนนั้นจริง……”
เหวินหย่าไต้เงยหน้ามองไปทางอวี๋เยว่หานอย่างระมัดระวัง จู่ๆ ก็สะอื้นออกมา
ใช้สายตาน่าสงสารมองไปทางอวี๋เยว่หาน
“ฉันรู้ว่าตัวเองทำเรื่องผิดพลาดไปมากมาย คุณจะไม่เชื่อฉันมันก็สมควรอยู่ แต่ว่าฉันก็ได้รับบทเรียนไปแล้ว ธุรกิจของตระกูลเหวินก็ต้องเดือดร้อนเพราะฉัน นานวันเข้า ฉันก็ได้ยินแต่เสียงถอนหายใจของพ่อตัวเองทุกวัน ในใจรู้สึกผิดจริงๆ แค่อยากได้เงินก้อนนี้ไปช่วยกอบกู้ธุรกิจของครอบครัว ฉันไม่ได้โกหกจริงๆ นะคะ”
เหวินหย่าไต้พูดไป แล้วลงไปคุกเข่าอยู่บนพื้น
คลานไปตรงหน้าชายหนุ่ม เอื้อมมือไปจับขากางเกงของเขา
เอ่ยพูดทั้งน้ำตา
“คุณชายหาน เห็นแก่ที่เราเคยรู้จักกัน เติบโตมาด้วยกัน แถมฉันยังเคยช่วยชีวิตคุณเอาไว้ เชื่อฉันอีกสักครั้งได้ไหมคะ”
“……” อวี๋เยว่หานมองดูเหวินหย่าไต้ที่กำลังร้องไห้อย่างหนัก โดยไม่ได้แสดงท่าทีอะไร
ค่อยๆ หันหน้าหันไปมองทางผู้ช่วย
ผู้ช่วยเข้าใจในทันที เดินออกจากห้องทำงาน แล้วสั่งให้คนไปตรวจสอบสถานการณ์ของตระกูลเหวินในตอนนี้ ไม่นานก็ได้คำตอบ
เขาเดินกลับมาหานอวี๋เยว่หานอย่างรวดเร็ว พยักหน้าเบาๆ
เรื่องที่เหวินหย่าไต้พูด ไม่ใช่เรื่องโกหกทั้งหมด
หลังจากที่เหวินหย่าไต้โดนไล่ออก ธุรกิจของตระกูลเหวินก็ตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากอยู่หลายครั้ง
แม้ว่าประธานเหวินอยากจะพลิกสถานการณ์ แต่ก็สู้คนในแวดวงธุรกิจที่ไหลไปตามน้ำไม่ได้
ตระกูลเหวินล่วงเกินบริษัทตระกูลอวี๋ เป็นเรื่องที่ใครๆ ต่างก็รู้กันดี
ในเวลาแบบนี้ ไม่มีใครอยากเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงด้วยการยื่นมือเข้าไปช่วยตระกูลเหวินหรอก ธุรกิจของตระกูลเหวินในตอนนี้แม้จะยังไม่ถึงขั้นล้มละลาย แต่ก็ถืออยู่ในระดับวิกฤติ
มิน่าล่ะ เหวินหย่าไต้ถึงได้รีบร้อนอยากเจออวี๋เยว่หาน อยากเอาข้อมูลที่ได้มาแลกกับเงินก้อนใหญ่
แต่ว่าเงินก้อนนี้ เธอจะเอาไปลงทุนในธุรกิจของตระกูลหรือเปล่าก็ไม่อาจรู้ได้
ผู้ช่วยไม่เพียงแต่สืบทราบถึงสถานการณ์ในตอนนี้ของตระกูลเหวินเท่านั้น เขายังสืบทราบเรื่องบางอย่างมาอีก
ได้ยินมาว่าประธานเหวินรับเอาลูกชายคนเล็กที่ถูกเลี้ยงดูอยู่ข้างนอกกลับเข้ามาในตระกูลเหวิน สถานะของเหวินหย่าไต้ในตระกูลเหวินตอนนี้ก็คงไม่ได้ง่ายเท่าไหร่
เธอไม่ได้แก้แค้น แต่กลับทำเพื่อตระกูลเหวินขนาดนี้ เดายากจริงๆ……
“ผู้หญิงคนนั้นล่ะ” อวี๋เยว่หานเอ่ยถามออกมาทีละคำ
“คือ……” เหวินหย่าไต้กระพริบตา เหมือนกลัวว่าพออวี๋เยว่หานเจอคนแล้วไม่ยอมให้เงินเธอ เธอกัดฟันแน่น
“เธอกลัวว่าคุณชายหานจะไม่ยอมปล่อยเธอไป ไม่ว่าจะพูดยังไงก็ไม่ยอมตามมา ฉันใช้ความพยายามอยากมากในการทำให้เธอสงบลง ขอแค่คุณยอมให้เงินฉัน ฉันจะพาคุณไปพบเธอเดี๋ยวนี้เลย!”
ได้ยินคำพูดของเธอ มุมปากของอวี๋เยว่หานก็ยิ้มเยาะขึ้น
ค่อยๆ เอื้อมมือ ไปปัดมือของเธอที่จับเขาอยู่ออก “เหวินหย่าไต้ คิดว่าอาศัยแค่คำพูดลอยๆ ของคุณ แล้วผมจะยอมให้เงินสิบล้านกับคุณหรือไง”