บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 63
เพียงแค่หนึ่งนาทีผ่านไปในพริบตา
มาเดลีนตื่นขึ้นมาด้วยเสียงร้องของเมเรดิธ เจเรมี่มองเธออย่างเย็นชาและกดหมายเลขสามตัวลงบนโทรศัพท์ของเขา เขากำลังจะเรียกตำรวจ!
“ไม่!”
ในที่สุดบาดแผลที่กดทับเส้นประสาทที่แน่นหนาของเธอถูกฉีกขาดออก
เธอเดินก้าวไปยืนข้างหน้าเจเรมี่ด้วยใบหน้าซีดเซียว “เจเรมี่ ฉันไม่ได้ซ่อนลูกชายของคุณ! ฉันจะไม่ทำแบบนั้นแม้ว่าฉันจะชังเมเรดิธแค่ไหนก็ตาม!
“ฉันเคยรู้สึกเจ็บปวดจากการถูกแยกออกจากเลือดเนื้อของตัวเอง ดังนั้นฉันรู้ว่ามันรู้สึกแย่ยิ่งกว่าความตาย ฉันไม่เคยคิดจำทำแบบนั้น—”
“เธอจะมีความสุขก็ต่อเมื่อเมอร์ต้องผ่านความเจ็บปวดนี้ด้วยเช่นกัน ใช่ไหม?” เจเรมี่ ขัดจังหวะ มาเดลีน การจ้องมองของเขาเหมือนมีดคม ทิ่มแทงหัวใจของมาเดลีนอย่างไร้ความปราณี
“มาเดลีน เสือดาวไม่เคยเปลี่ยนจุดของมัน ผู้หญิงอย่างเธอต่อให้ตายได้ 1,000 ครั้ง แต่ความแค้นในใจผมจะไม่มีวันลดลง!”
ฟ่ออ
คำพูดที่เกรี้ยวกราดของเขาเจาะเข้าไปในหัวใจของมาเดลีนราวกับกระสุนที่เธอไม่สามารถหลบหนีไปได้
“อย่าได้คิดว่าจะได้ออกมาหลังจากเข้าไปในนั้นอีก” เจเรมี่พูด พร้อมกับกดปุ่มโทรศัพท์ของเขา เขายังคงเรียกว่าตำรวจในที่สุด
มันเป็นช่วงปลายฤดูร้อนกำลังเข้าสู่เงฤดูใบไม้ร่วง ทันใดนั้น สายฟ้าฟาดเหมือนกับเสียงปรบมือของฟ้าร้องดังกึกก้องไปทั่วทัองฟ้า
มาเดลีนตัวสั่นโดยไม่รู้ตัวในขณะที่ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีขาวทันที
ความทรงจำในคืนที่เธอถูกทุบตีอย่างรุนแรงและคืนที่เธอถูกบังคับให้คลอดลูกปรากฏขึ้นในสมองของเธออีกครั้ง
เธอรู้สึกถึงแรงใจเฮือกสุดท้ายของเธอขณะที่คุกเข่าต่อหน้าเท้าของเจเรมี่ในขณะที่อารมณ์เสีย “เจเรมี่ โปรดเชื่อฉัน! ฉันไม่ได้ทำ!”
มาเดลีนรู้สึกหวาดกลัว
แม้จะเข้มแข็ง แต่เธอก็ยังคงเป็นผู้หญิงที่กำลังจะจบชีวิตลงในวันนี้
มาเดลีนคุกเข่าต่อหน้าเจเรมี่ขณะที่เธอจับกางเกงของเขาแน่น น้ำตาคลอเบ้าตา “เจเรมี่ โปรดเชื่อฉัน!” เธอพูดเสียงอันแหบแห้ง เธอตกอยู่ในสภาพสิ้นหวังอีกครั้ง
เธอไม่เคยลืมว่าเธอเคยขอร้องเขาแบบนี้มาก่อน แต่เขาก็เตะเธอออกไปอย่างไร้ความปราณี
แต่ในขณะนี้ ตอนนี้ เขาดูลังเล
มาเดลีนคิดว่าเจเรมี่จะเปิดใจรับฟังเธอสักครั้ง แต่เเล้วเสียงร้องของแหลมของเมเรดิธดันกระตุ้น เจเรมี่ในขณะนั้น “เจเรมี่ แจ็คจะจากเราไปตลอดกาลหรือไม่?”
เจเรมี่ส่งมาเดลีนเข้าคุกอีกครั้งโดยไม่มีความลังเลเหลงเหลืออยู่หลังจากที่เมเรดิธพูดแบบนั้น
ภายในห้องสอบสวน มาเดลีนยังคงย้ำอยู่เสมอว่าเธอไม่ได้ทำ อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครเชื่อเธอ
ฉากนี้เหมือนกับสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้น
มาเดลีนสิ้นหวัง
โชคชะตาแห่งความรักที่มักจะทรมานเธอ เธอนึกถึงสิ่งที่เธอทำและตระหนักได้ว่าเธอเพียงรักผู้ชายผิดคนเดียว เธอจำเป็นต้องจ่ายมันด้วยราคามหาศาล
เมื่อเธอกำลังจะเปิดปากยอมแพ้เจ้าหน้าที่ก็ปล่อยตัวเธอไป
เมื่อเธอเดินออกจากสถานีเธอก็เห็นรถของเจเรมี่รอเธออยู่
มันมืดแล้วและฝนตกอย่างไม่ปกติและหนักอย่างไม่น่าเชื่อ มาเดลีนไม่สนใจ เธอวิ่งตรงไปที่รถ
เมื่อเธอกำลังจะพูดอะไร เจเรมี่ก็ลดกระจกรถลงก่อนจะเขวี้ยงโทรศัพท์ใส่หน้าเธอ จากนั้น เขาก็คว้าคอเสื้อของมาเดลีนและดึงเธอเข้ามาใกล้ “เธอทำงานกับผู้ชายคนนี้เพื่อลักพาตัวลูกชายของฉันใช่ไหม? มาเดลีน ทำไมเธอถึงยังพยายามเถียงในเมื่อหลักฐานมันตำตาเช่นนี้?”