กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 61

ในตอนนี้เองคลินตันก็รู้สึกอยากตายไปซะตรงนั้นเลย!

ไอ้เวรเอ้ย!

นี่มันเกิดอะไรขึ้น!

เขาหยุดพักซักนิดไม่ได้เหรอ?

เขาโดนชาร์ลีไอ้ขี้แพ้ทำให้อับอายซ้ำแล้วซ้ำเล่าได้อย่างไร?

เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าภาพวาดจะกลายเป็นของจริงและมีมูลค่าถึงสองแสนดอลลาร์!

เขาบอกไปแล้วตอนนี้จะทำยังไงดี? เขาต้องกินโต๊ะจริง ๆ ใช่ไหม?

นั่นเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!

เขาสามารถซื้อรถคันใหม่ได้หลังจากที่รถของเขาพินาศในเพลิงไหม้ แต่เขาจะกินโต๊ะได้อย่างไร?

เขาจะตายจริง ๆ ถ้าเขาทำ!

ฝูงชนล้อเขาว่า “เฮ้ คลินตัน นายพูดเองนะว่าจะกินโต๊ะถ้านายแพ้ คราวนี้นายอยากจะผิดสัญญาอีกไหม?”

“ถูกตัอง! ทุกคนยังคงรอการแสดงประหลาดของนายอยู่!”

มีคนตบลงบนโต๊ะอย่างแรง “เฮ้ ได้โปรดเริ่มการแสดงของนายเดี๋ยวนี้!”

ใบหน้าของคลินตันกลายเป็นสีแดง และเขียวอย่างน่าเกลียด เขาโพล่งอย่างอับอาย “พวกเราทุกคนเป็นเพื่อนกัน พวกนายจำเป็นต้องซ้ำเติมฉัน ตอนที่ฉันล้มลงจริง ๆ เหรอ?”

“เรา?” ชาร์ลีหัวเราะเบา ๆ “นายเป็นคนเริ่มต้น และพวกเขาแค่เรียกร้องให้นายทำตามสัญญาทำไมนายถึงฟังดูขมขื่นขนาดนั้นล่ะ?”

คลินตันโค้งหัวลง เขารู้ดีว่าคราวนี้เขาไม่สามารถรอดไปได้ง่าย ๆ เขาจึงระงับความโกรธ และพึมพำด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น “ฉันขอโทษ ฉันเป็นคนหุนหันพลันแล่น และไม่คิดไตร่ตรองดี ๆ ชาร์ลีฉันขอโทษที่ดูถูกนาย ฉันขอโทษ ฉันหวังว่านายจะให้อภัยฉัน”

ทุกคนตกใจมากที่ได้ฟังน้ำเสียงที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันของคลินตัน เขาเป็นคลินตัน ทัคเกอร์ ผู้หยิ่งผยองจริงหรือไม่? ไม่มีใครจำได้ว่าเขาจะขี้ขลาดแบบนี้!

แต่คลินตันไม่มีทางเลือก

เขาจะทำอะไรได้อีก?

ถ้าเขาไม่ยอมเขาจะต้องกินโต๊ะนี้ ซึ่งเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน

ถ้าเขาผิดคำสัญญาอย่างไร้ยางอาย มันจะสร้างความรำคาญให้กับฝูงชน และพวกเขามีวิธีมากมายที่จะทำให้เขาอับอาย และเยาะเย้ยเขา

ดังนั้นการถ่อมตัว และยอมแพ้จึงเป็นทางออกเดียวที่จะยกเลิกการเดิมพันที่ไร้สาระได้

แน่นอนว่าทันทีที่เขาขอโทษ ใครบางคนก็เริ่มพูดว่า “ว้าว มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่คลินตัน ทัคเกอร์ จะขอโทษ นอกจากนี้นายไม่สามารถบังคับให้เขากินโต๊ะได้หรอก ถูกไหม? เราสามารถลืมเรื่องวันนี้ได้หรือเปล่า?”

“ใช่ เขาพูดถูก! ลืมเรื่องโต๊ะไปเถอะ เรายังรออาหารกลางวันอยู่! มาเริ่มกินกันเลย!”

ชาร์ลีรู้ดีว่าเป็นไปไม่ได้ที่คลินตันจะกินโต๊ะอาหาร แต่เขาจำเป็นต้องโดนสั่งสอนเพราะความอวดดี และขี้โอ่ เป้าหมายของเขาสำเร็จแล้ว ตอนนี้คลินตันขอโทษไปแล้ว

อย่างไรก็ตาม ความอวดดีของเขามีขีดจำกัด บทเรียนนี้ไม่เพียงพอที่จะเรียนรู้จากความผิดพลาดสำหรับเขา มันเป็นเพียงจุดเริ่มต้นสิ่งที่น่าสังเวชและสิ่งที่ร้ายแรงกว่ากำลังรอเขาอยู่ในภายหลัง

ดังนั้นชาร์ลีจึงเริ่มพูดขึ้นว่า “หากคลินตันขอโทษแล้วล่ะก็ ฉันก็จะลืมเรื่องพนันกินโต๊ะไปเลย วันนี้เป็นพิธีเปิดร้านอาหารของดักลาสอย่ามาแย่งซีนของเขา!”

คลินตันถอนหายใจอย่างโล่งอก ในทางกลับกันเลือดของเขากำลังเดือดพล่านอยู่ในตัวเขา และเขาต้องการที่จะฆ่าชาร์ลีเพื่อคลายความแค้นของเขา

ชาร์ลีไม่ได้วางแผนที่จะปล่อยเขาออกจากเบ็ดง่าย ๆ เช่นกัน เขาส่งข้อความถึงดอริสว่า “เรามีรองผู้จัดการทั่วไปที่มีนามสกุลทัคเกอร์หรือไม่? ลูกชายของเขาคือคลินตัน ทัคเกอร์ รบกวนตรวจสอบสิ่งนี้ให้ผมหน่อย”

ในไม่ช้าเขาได้รับคำตอบจากดอริสว่า “ใช่ค่ะ คุณโจเซฟ ทักเกอร์ เกิดอะไรขึ้นคะท่านประธาน? มีคำสั่งอะไรหรือไม่คะ?”

“ไล่เขาออกทันที”

“รับทราบค่ะ!”

***

คลินตันไม่รู้ว่าพ่อของเขาถูกไล่ออกจาก เอ็มแกรนด์ กรุ๊ป และกำลังผ่านขั้นตอนการเลิกจ้างงานในขณะนี้

ในที่สุดเขาก็รู้สึกโล่งใจหลังจากเอาชนะการเดิมพันได้ แต่เขาก็แอบคาดหวังว่าจะแก้แค้นชาร์ลีได้อย่างไร!