มู่หรงยานเอ๋อร์ตกตะลึง ซุนจิ้งไฉก็หยุดเดินเช่นกัน และแม้แต่เหล่านักบู๊ที่หนีห่างออกไปกว่าสิบเมตรก็ได้หยุดลง และมองไปที่เฉินโม่ด้วยความตกใจ
ร่างที่ผอมบาง เผชิญหน้ากับจระเข้เกล็ดทองที่ตัวใหญ่กว่าเขาร้อยเท่า ไม่มีความกลัวเลยแม้แต่น้อย เหมือนกับยักษ์ใหญ่ตัวหนึ่ง ที่ค้ำจุนโลกนี้เพียงลำพัง!
จระเข้เกล็ดทองถูกละเลย และคำรามอย่างโกรธเคือง “เจ้ามนุษย์โง่ นี่เจ้ากำลังติดพันความตาย!”
เฉินโม่เมินเฉย ยื่นมือออกมาชี้ แล้วพูดเบาๆ ว่า “จงมอบตัวกับข้า มาเป็นพาหนะของข้า และข้าจะไว้ชีวิตเจ้า!”
ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา คนทั้งสถานที่ก็เงียบลง
ทุกคนต่างมองไปที่เฉินโม่ ด้วยความไม่น่าเชื่อที่เต็มบนใบหน้า
“เขา เขาจะปรับสัตว์ประหลาดตัวนี้ให้เป็นสัตว์ขี่งั้นเหรอ!”
“พระเจ้า ฉันได้ยินไม่ผิดใช่ไหม!”
“แม้ว่าเขาจะเป็นเทียนซือ แต่เขาก็อวดดีเกินไปแล้ว จระเข้เกล็ดทองไม่กลัวเคล็ดฟ้าร้องของเขาเลย!”
ซุนจิ้งไฉและมู่หรงยานเอ๋อร์ก็ตกตะลึงไปเลยเช่นกัน
“นี่ สมองของไอ้เด็กคนนี้มันเสียไปแล้วงั้นเหรอ? แม้ว่าความแข็งแกร่งของเขาจะถึงระดับที่ไม่ธรรมดาไปแล้ว แต่เขาก็ไม่ควรพูดคำพูดโง่ๆ เช่นนี้ออกมา อยู่ต่อหน้าการมีอยู่ของสิ่งยักษ์ใหญ่เช่นนี้!”
ในสายตาของมู่หรงยานเอ๋อร์กลับเต็มไปด้วยความปีติยินดี และเงาร่างของเฉินโม่ก็สูงขึ้นในใจของเธอ แม้กระทั่งเธอยังคิดว่า ถ้าสามารถปรับให้เจ้าตัวขนาดใหญ่เช่นนี้มาเป็นนสัตว์ขี่ได้จริงๆ มันคงจะเท่กว่า BMW Mercedes-Benz Maserati เลยทีเดียว!
จระเข้เกล็ดทองคำราม “รนหาที่ตายชัดๆ!”
อุ้งเท้าหนึ่งข้างตบลงมาที่เฉินโม่ และมีชีวิตอยู่ถึงแปดร้อยปีแล้ว เป็นครั้งแรกที่มีคนกล้าที่จะให้มันเป็นสัตว์ขี่ มันเป็นความอัปยศที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับมัน
เมื่อมองดูกรงเล็บยักษ์ใหญ่ที่ปกคลุมท้องฟ้า เฉินโม่พูดอย่างใจเย็นว่า “ดูเหมือนว่าเจ้าจะปฏิเสธ ถ้าอย่างนั้นในวันนี้ข้าก็จะช่วยขจัดคนชั่วให้สามัญชน!”
ปัง!
อุ้งเท้าข้างหนึ่งทับลงมา แต่เฉินโม่ไม่ได้ถอยหลังแต่กลับต่อสู้เข้าไปข้างหน้า เขาได้บินขึ้นไปในท่ามกลางอากาศไปนานแล้ว ฟันเข้าที่หัวของจระเข้เกล็ดทอง
“หมัดเทพเทียนเสวียนท่าที่หนึ่ง สยบภูเขา!”
นี่เป็นครั้งแรกที่เฉินโม่ใช้หมัดเทพเทียนเสวียนอย่างสุดกำลัง นับตั้งแต่เขาไปถึงชั้นสองแดนรวมพลัง
ฝ่ามือของเฉินโม่กลายเป็นใบมีดยักษ์ใหญ่ภายใต้ในสายตาของจระเข้เกล็ดทอง เห็นได้ชัดว่ามนุษย์ที่อยู่ข้างหน้านี้มีขนาดเล็กอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ แต่ฝ่ามือนี้มีออร่าที่ทำให้มันน่ากลัว และดูเหมือนว่ามันจะสามารถทำร้ายมันได้จริงๆ
จระเข้เกล็ดทองไม่เชื่อว่าจะมีมนุษย์บนโลกนี้ที่สามารถทำร้ายมันได้ มันมีชีวิตอยู่มานานมากขนาดนี้แล้ว ในช่วงสงครามต่อต้านญี่ปุ่นมันยังเคยกินทหารญี่ปุ่นเป็นกลุ่มเล็กๆ แม้แต่ปืนใหญ่เครื่องบินในปีนั้นก็ยังทำอะไรมันไม่ได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงมนุษย์ตัวเท่ามดเลย!
“มอ” !
จระเข้เกล็ดทองส่งเสียงคำราม และกรงเล็บขนาดยักษ์กั้นอยู่ด้านหน้าของเฉินโม่ สกัดกั้นการโจมตีของเฉินโม่
ปัง!
มีสายฝนโลหิตบนท้องฟ้าถล่มลงมา และกรงเล็บยักษ์ใหญ่นั้นก็ถูกตัดขาดด้วยฝ่ามือของเฉินโม่ แต่ก็ได้ขัดขวางการโจมตีของเฉินโม่ด้วยเช่นกัน
สยบภูเขา ไม่ใช่แค่ภูเขาที่สยบ แต่สิ่งกีดขวางทั้งหมดในโลกนี้ ตราบใดที่ความแข็งแกร่งเพียงพอ สิ่งกีดขวางทั้งหมดที่ขวางก้านอยู่ตรงหน้าเฉินโม่ ก็สามารถทำลายได้ด้วยฝ่ามือเดียวของเขาได้!
“มอ” !
จระเข้เกล็ดทองเปล่งเสียงคำรามอย่างเจ็บปวด ในสายตาที่มองดูเฉินโม่แสดงความกลัวออกมาเล็กน้อย หันร่างของมันทันที และรีบพุ่งเข้าไปในน้ำทันที ทิ้งเสียงคำรามโกรธเคืองไว้เบื้องหลัง
“เจ้ามนุษย์ ข้าไม่คาดคิดเลยว่าเจ้าจะมีพลังที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ แต่การที่อยู่ในน้ำเจ้าจะสามารถใช้พลังได้ระดับไหน? ตราบใดที่ข้าคอยเฝ้าอยู่ในน้ำ เจ้าก็อย่าคิดที่จะได้รับพรุนแดงสามใบ!”
เมื่อเห็นผลลัพธ์นี้ ผู้คนทั้งหมดที่อยู่ในสถานที่ก็เงียบสนิท
“มัน หนีไปแล้วงั้นเหรอ?” ผ่านไปครู่หนึ่ง นักบู๊คนหนึ่งก็ตื่นขึ้นจากความตกใจ และอุทานด้วยความไม่น่าเชื่อว่า
ไม่มีใครตอบคำพูดของเขา และทุกคนต่างพากันมองไปที่เฉินโม่ ด้วยสีหน้าสยดสยอง
ในสถานที่ ชายหนุ่มยืนเอามือไขว้หลัง ไม่มีการแสดงสีหน้า ไม่มีความสุขหรือเศร้าโศก ราวกับว่าเขาเพิ่งตบแมลงวันตายไปตัวหนึ่ง