ในทุกปีที่เมืองอวิ๋นเฉิงจะมีช่วงเวลาที่เหล่าเด็กนักเรียนมัธยมต้องรู้สึกตื่นเต้นเช่นนี้
หนึ่งคือสองสามวันช่วงสอบเข้ามหาวิทยาลัย สองคือวันที่ผลคะแนนสอบเข้ามหาวิทยาลัยออก
วันที่ยี่สิบสาม เด็กมัธยมปลายปีสองและสามยังไม่ได้เปิดเทอม แม้จะอยู่ในช่วงวันหยุด แต่ครูประจำชั้นมัธยมปลายปีสามจากเหิงชวนมาถึงที่ห้องสำนักงานตั้งแต่เช้าตรู่
คะแนนจะประกาศประมาณเก้าหรือสิบโมง พวกเขาแทบจะรอให้เวลานั้นมาถึงไม่ไหว พยายามสงบอารมณ์นั่งอยู่บนที่นั่งหน้าห้องสำนักงาน
กอดถุงน้ำร้อนด้วยใจที่รุ่มร้อนคอยรออยู่ที่สำนักงานอย่างกระสับกระส่าย
เกาหยางเองก็มาตั้งแต่เช้า เขาถือชาไว้ถ้วยหนึ่ง ใบหน้าที่ออกจะอวบอิ่มยิ้มแย้มอยู่ตลอดเวลา ดูไม่มีอะไรแตกต่าง
คะแนนสอบเข้ามหาวิทยาออก ไม่เพียงแต่นักเรียน พวกอาจารย์มัธยมปีสามแต่ละคนก็เฝ้ารออย่างตื่นเต้น แม้แต่นักเรียนมัธยมปลายปีหนึ่งและปีสองเองก็แอบคาดเดาถึงผลสอบในปีนี้กันอยู่เงียบๆ
อาจารย์จากเหิงชวนกำลังวางเดิมพันว่าใครจะเป็นอันดับหนึ่งของเหิงชวน
โดยหลักแล้วก็มีฉินหร่าน พานหมิงเย่ว์และสวีเหยากวง
มีจำนวนมากที่วางเดิมพันกับสวีเหยากวง พานหมิงเย่ว์น้อยลงมาหน่อย สำหรับฉินหร่าน…พฤติกรรมของเธอยากที่จะคาดเดา โดยเฉพาะในส่วนของฟิสิกส์ ยังไม่มีครูท่านไหนที่มองเห็นคะแนนฟิสิกส์ของเธอออก
เหล่าครูที่วางเดิมพันกับเธอ ต่างก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกลังเล
“อาจารย์เกา ฉินหร่านจากห้องคุณสอบครั้งนี้สรุปเป็นอย่างไรบ้าง” ตอนนี้เพิ่งจะแปดโมงครึ่ง อาจารย์กลุ่มหนึ่งกำลังคุยกันเรื่อยเปื่อย คนส่วนใหญ่กำลังถกเถียงเกี่ยวกับนักเรียนระดับหัวกะทิสองสามคนนั้น “ได้ยินว่าคณิตศาสตร์และภาษาอังกฤษยากมาก นักเรียนหลายคนถึงกับร้องไห้เลย”
ได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของเกาหยางก็ไม่ได้เปลี่ยน เขายกถ้วยชา ยังคงยิ้มตาหยีเช่นเดิม “ก็ธรรมดานะ ตามปกตินั่นแหละ”
คำพูดนี้ทำให้อาจารย์คนอื่นแทบจะอยากพุ่งไปชกเขาสักหมัด
อาจารย์ประจำชั้นนั่งเรียงเป็นแถวคุยกัน มีเพียงหลี่อ้ายหรงที่นั่งอยู่อีกด้านหนึ่ง เม้มปากนิ่งไม่พูดจา จ้องนิ่งไปยังทางคอมพิวเตอร์อยู่ตลอด
เวลาเก้านาฬิกา ระบบของศึกษาธิการก็ทำการอัปเดต
คะแนนจะถูกทำการรีเฟรชในระบบสืบค้นการสอบเข้ามหาลัย รวมไปถึงการเรียงลำดับผลคะแนน
ในปีนี้ผู้เข้าสอบในเหิงชวนมีหนึ่งพันคน คะแนนของผู้คนจำนวนมากเพียงนี้ทำการจัดเรียงลำดับรายชื่อจากฐานข้อมูลในระบบต้องใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมง บรรดาครูประจำชั้นทั้งหลายต่างอดใจรอไม่ได้เป็นธรรมดา
เกือบทั้งหมดของบรรดาอาจารย์ หลายคนหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาพร้อมกันโดยไม่ต้องนัดหมายเพื่อโทรหาลูกศิษย์ที่ภาคภูมิใจของตน
เกาหยางคิด และก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทรหาฉินหร่าน
เสียงในโทรศัพท์ดังขึ้นสองครั้ง ในที่สุดก็ถูกรับสาย
“คุณครูหรอคะ” ฉินหร่านลุกขึ้นจากเตียง กระแอมแล้วพูดขึ้น “คุณโทรหาหนูทำไม”
น้ำเสียงถูกกดต่ำ
เฉิงเจวี้ยนให้อาจารย์ของเขาส่งยาไปให้ ด้วยยาของเขาและทีมแพทย์นั้น มือของเธอฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมาก็ถอดเฝือกแล้ว เมื่อคืนเล่นเกมกับพวกลู่จ้าวอิ่งและเฉียวเซิงจนถึงตีสี่ จนกระทั่งเฉียวเซิงได้สองดาว ทั้งสองคนถึงได้ยอมหยุดลงทั้งที่อารมณ์ยังค้างอยู่
เกาหยางได้ยินเสียงแหบพร่าเล็กน้อยของเธอ ก็รู้ว่าเธอยังไม่ตื่นนอน เขาเงียบอยู่สักครู่ “…วันนี้คะแนนสอบเข้ามหาวิทยาลัยออกแล้ว เธอรู้หรือเปล่า”
“วันนี้หรอ” ฉินหร่านหยีตา แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าวันนี้เป็นวันที่ยี่สิบสาม เป็นวันที่ประกาศผลคะแนน “เข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณคุณครูมากค่ะ ไว้เดี๋ยวหนูจะลองตรวจสอบดู”
เกาหยาง: “…”
เธอรู้แล้ว แต่เธอจะยังไม่ตรวจสอบทันทีอีกหรือ
เขาไม่รู้จะพูดอะไรดี ได้แต่พูดขึ้นเบาๆ “…เอาเถอะ เธอนอนต่ออีกหน่อยแล้วกัน”
ไม่ต้องรอให้เธอนอนพอค่อยตรวจสอบคะแนนแล้วมาบอกเขาหรอก
เกาหยางคิดว่า พอฉินหร่านตื่นขึ้นมา ตอนนั้นคะแนนที่โรงเรียนก็คงรู้สถิติไปแล้วเรียบร้อย
เขาวางโทรศัพท์ลง แล้วเริ่มเดินไปยังเด็กหนุ่มที่จัดการข้อมูลอีกฝั่งหนึ่ง
“อาจารย์เกา นักเรียนห้องนายสอบเป็นยังไงบ้าง” คนอื่นเองก็โทรศัพท์เสร็จเรียบร้อย มุมปากอมยิ้ม เห็นได้ชัดว่าลูกศิษย์ที่ภาคภูมิใจของตนทำได้ไม่เลว
เกาหยางมองไปยังหน้าต่างคอมพิวเตอร์ แล้วก็ส่ายหน้า “ไม่รู้สิ ยังไม่ได้ความ”
ได้ยินคำพูดเช่นนั้น คนอื่นต่างมองหน้ากัน หลายคนเดาไม่ถูกว่าเกาหยางหมายความว่าอะไร “ทำไมถึงถามไม่ได้ความ หาคะแนนไม่เจอหรือ”
นี่ก็อาจเป็นไปได้ ปีที่แล้วที่โรงเรียนอวิ๋นเฉิง คะแนนของซ่งลี่ว์ถิงเองก็ตรวจสอบไม่พบ อาจารย์ประจำชั้นของซ่งลี่ว์ถิงร้อนรนจนอยู่แทบไม่สุข จนกระทั่งโรงเรียนมัธยมปลายใหญ่หลายคนโทรศัพท์หาซ่งลี่ว์ถิงติดๆ กันถึงได้รู้ว่าคะแนนถูกตัดออกจากระบบ
เกาหยางเงียบไปครู่หนึ่ง ไม่กล้าบอกว่าฉินหร่านยังหลับไม่ตื่น
เด็กคนนี้ช่างเหลือเกินเสียจริง
“พวกเราดูคะแนนกันก่อนเถอะ” เขาชี้นิ้วไปที่คอมพิวเตอร์ของชายหนุ่ม
ชายหนุ่มที่ทำหน้าที่ดูแลข้อมูลได้รวบรวมสถิติถึงตอนนี้ คะแนนของคนส่วนใหญ่ออกมาแล้วเรียบร้อย
รายชื่ออันยาวเหยียด ชายหนุ่มฝ่ายเทคนิครีเฟรชเพื่อจัดคะแนนตามลำดับ ที่อยู่ในสิบอันดับแรกส่วนใหญ่แล้วเป็นนักเรียนจากห้องหนึ่ง
มีนักเรียนจะห้องเก้าปนเข้ามาอยู่คนสองคน
ข้อมูลแสดงผลออกมาตามต่อไปนี้
ภาษาจีน คณิตศาสตร์ ภาษาอังกฤษ วิทยาศาสตร์/วรรณคดี คะแนนรวม ลำดับที่ของเมือง ลำดับที่ระดับโรงเรียน
ในขณะนี้ที่ถูกจัดอยู่ในอันดับที่หนึ่งเห็นได้ชัดว่าเป็นพานหมิงเย่ว์
ภาษาจีน 141 คณิตศาสตร์ 135 ภาษาอังกฤษ 146 วิทยาศาสตร์/วรรณคดี 277 คะแนนรวม 719 ลำดับที่ของเมือง 5 ลำดับที่ระดับโรงเรียน 1
เพราะว่าเธอยังได้คะแนนจากนโยบายคะแนนเพิ่ม คะแนนรวมสุดท้ายจึงเป็นเจ็ดร้อยสิบเก้า
นโยบายคะแนนเพิ่มนี้ช่างน่ากลัวเสียจริง ชั่วพริบตาเดียวคะแนนก็ทิ้งห่างไปถึงยี่สิบคะแนน
ข้อสอบปีนี้ยาก โดยทั่วไปแล้วคะแนนเจ็ดร้อยสิบเก้านี้เมื่อแบ่งตามระดับความยากแทบจะเทียบได้กับระดับจอหงวนของเมือง
แต่นี่แค่อันดับที่ห้า อันดับที่เหลือน่ากลัวกว่านี้มาก
ทั่วทั้งเมืองมีโรงเรียนมัธยมปลายเยอะถึงขนาดนี้ แต่สามารถขึ้นสู่สิบอันดับแรกได้ คะแนนของพานหมิงเย่ว์พูดได้ว่าประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่
หลี่อ้ายหรงเห็นดังนั้น ในที่สุดก็ค่อยถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
เหิงชวนในปีที่ผ่านมาน้อยมากที่จะเห็นนักเรียนอยู่ในสิบอันดับแรก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงติดหนึ่งในห้าอันดับแรกเลย
เพียงแต่ในแววตาของเธอยังแฝงด้วยความขุ่นเคือง แต่ไหนแต่ไรมาทั้งโรงเรียนสิบอันดับแรกนอกจากสวีเหยากวงแล้ว คนอื่นล้วนแต่เป็นนักเรียนในห้องหนึ่งของเธอ ในครั้งนี้ห้องเก้าเข้ามาถึงสองคน
หลินซือหรานและเซี่ยงหว่านโจว อันดับที่หกและที่เจ็ด
และที่สำคัญที่สุด คะแนนของฉินหร่านและสวีเหยากวงก็ยังไม่ทันจะแสดงออกมา ไม่มีใครรู้ว่าวิชาฟิสิกส์ของฉินหร่านจะสอบได้เท่าไหร่ แต่อย่างไรคงติดสิบอันดับแรกของโรงเรียนได้อย่างไม่มีปัญหา
“คะแนนยังตรวจสอบไม่ได้หรือ” ในเวลานี้คะแนนสอบของนักเรียนปีสามคนอื่นถูกบันทึกไว้เรียบร้อยแล้ว มีเพียงฉินหร่านและสวีเหยากวงที่ยังไม่ออก ในตอนนี้อาจารย์คนอื่นต่างถือใบคะแนนของห้องตัวเอง แล้วดูคะแนนของนักเรียนที่ภาคภูมิใจของตน
ส่วนคะแนนของคนอื่นยังไม่มีเวลามาวิเคราะห์
และก็ไม่ได้ออกจากห้องสำนักงาน แต่มุงล้อมกันอยู่หน้าคอมพิวเตอร์รอคะแนนของฉินหร่านและสวีเหยากวง
“ยังไม่ได้” ชายหนุ่มที่จัดการข้อมูลย่อหน้าจอ Excel แล้วรีเฟรชกลับสู่หน้าคะแนน คะแนนของสวีเหยากวงและฉินหร่านก็ยังคงไม่ปรากฏออกมา
เมื่อเห็นเช่นนั้น
คุณครูคนอื่นก็นิ่งอึ้งไปชั่วครู่ จากนั้นก็มองไปยังเกาหยาง “อาจารย์เกา ดูเหมือนครั้งนี้นักเรียนทั้งสองคนของห้องประจำชั้นคุณน่าจะสอบได้ไม่เลวเลยทีเดียว”
ไม่เช่นนั้นแล้วทำไมถึงตอนนี้คะแนนยังไม่ปรากฏออกมากันล่ะ
เกาหยางยิ้มอย่างเรียบเฉยไปยังคนผู้นั้น “อาจเป็นเพราะว่าระบบดีเลย์น่ะ”
สีหน้าเรียบเฉย แต่กลางฝ่ามือของเกาหยางกลับชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อ
“ดูท่าคะแนนคงจะยังไม่ออกอีกสักพักเลย” คุณครูคนหนึ่งกลับสู่ที่นั่ง ยิ้มตาหยี “พวกเรานั่งรอก่อนสักครู่เถอะ”
ในใจของพวกเขาแอบรู้สึกลึกๆ ว่า วิชาฟิสิกส์ของฉินหร่านน่าจะสอบได้ไม่เลวเลยทีเดียว
แต่ละคนต่างนั่งรออยู่ในห้องสำนักงานอย่างใจลอย
คะแนนของห้องหนึ่งออกมาหมดแล้ว
แต่หลี่อ้ายหรงยังไม่ได้ออกไป เธอเห็นคะแนนของเมิ่งซินหรานจากห้องหนึ่งถูกจัดอยู่ในอันดับสุดท้าย คะแนนทุกรายวิชาล้วนแต่เป็นศูนย์ อยู่ในลำดับที่สี่หมื่นกว่าของการจัดลำดับเมือง
เธอเม้มปากแน่น เธอไม่รู้ว่าจะจัดการอารมณ์อย่างไร ได้แต่นั่งกำกระดาษใบนั้นนั่งอยู่ที่มุมของห้องสำนักงาน รอคะแนนของฉินหร่านและสวีเหยากวงออกมา
ผ่านไปอีกสิบนาที
เจ้าหน้าที่ฝ่ายข้อมูลก็ทำการรีเฟรชหน้าเว็บไซต์ หน้าเว็บไซต์ที่แสดงว่า “ไม่มีข้อมูล” เมื่อครู่นี้ก็แสดงผลคะแนนออกมา
“มาแล้ว! คะแนนออกมาแล้ว!” เจ้าหน้าที่ฝ่ายข้อมูลรีบพูดขึ้นจนลืมที่จะดูก่อน
อาจารย์คนอื่นทันทีที่ได้ยิน ก็รีบร้อนลุกขึ้นยืน มุงเข้าไปมองคอมพิวเตอร์ที่อยู่ด้านหน้า
คะแนนที่ออกมาคือคะแนนของสวีเหยากวง
ตอนนี้เป็นหน้าเว็บไซต์ ไม่ใช่ Excel รูปแบบการแสดงคะแนนจึงไม่เหมือนกันl
ภาษาจีน: 145
คณิตศาสตร์: 146
ภาษาอังกฤษ: 150
วิทยาศาสตร์: 291
คะแนนรวม: 732
อันดับของเมือง: 2
ทั้งห้องสำนักงานเงียบลงทันที
แม้แต่หลี่อ้ายหรงที่เดินเข้ามาอย่างอดไม่ได้ก็ไม่มีปฏิกิริยา คะแนนของพานหมิงเย่ว์จะทิ้งห่าง 20 คะแนนอยู่เสมอ เป็นเพราะมีการเพิ่มคะแนน คะแนนของพานหมิงเย่ว์และสวีเหยากวงโดยพื้นฐานแล้วจึงห่างกันไม่มาก
ใครจะไปรู้ว่าการสอบของสวีเหยากวงจะได้คะแนนเต็มวิชาภาษาอังกฤษ
ภาษาอังกฤษและคณิตศาสตร์ในการสอบครั้งนี้ระดับความยากแทบจะไม่ต่างกัน หลายคนแม้แต่ฟังก็ไม่ได้ สวีเหยากวงจะสอบได้คะแนนเต็มอย่างนั้นหรือ
อาจารย์คนอื่นมองไปยังเกาหยางอย่างสับสน พูดเสียงอู้อี้พูดขึ้นมาว่า “อาจารย์เกา ติดอันดับเมืองเชียวนะ ห้องพวกคุณครั้งนี้ช่าง…”
เกาหยางไม่ได้รู้สึกแปลกใจ เพราะว่าตอนที่ดื่มเหล้าในคืนวันที่การสอบเข้ามหาวิทยาลัยเสร็จสิ้น สวีเหยากวงได้ประเมินคะแนนตัวเองว่าน่าจะอยู่ที่ระหว่าง 725-735
แต่ลำดับที่ได้นั้นน่าตกใจเสียจริงๆ
สวีเหยากวงไม่เหมือนกับพานหมิงเย่ว์ ไม่มีนโยบายเพิ่มคะแนน ได้คะแนนเจ็ดร้อยสามสิบสองคะแนนจากความสามารถของแท้จริง คณิตศาสตร์หนึ่งร้อยสี่สิบหกคะแนน เกาหยางเองยังรู้สึกว่าแม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่น่าจะสอบได้คะแนนถึงขนาดนี้
โรงเรียนมัธยมปลายหลายแห่งต่างจ้องจะดึงตัวเขา เกาหยางไม่รู้สึกประหลาดใจสักนิด
“ฉินหร่าน ยังมีฉินหร่านอีก” คุณครูที่รายล้อมอยู่รอบคอมพิวเตอร์ในที่สุดก็รู้สึกตัวกลับมา
นึกขึ้นได้ว่าคะแนนของฉินหร่านเองก็ยังไม่ปรากฏ จากนั้นก็เร่งให้ชายหนุ่มที่ดูแลข้อมูลรีบทำการรีเฟรชคะแนนของฉินหร่าน
ชายหนุ่มที่ดูแลข้อมูลในที่สุดก็ได้สติคืน “อ่า ครับๆ”
เขาขยับมือวุ่นวาย เปิดหน้าเว็บไซต์อีกหน้าหนึ่งอย่างสั่นเทา แล้วรีเฟรชหนึ่งครั้ง
คนทั้งหมดมองไปยังหน้าเว็บไซต์บนคอมพิวเตอร์ จับตาจ้องโดยไม่กะพริบ