บทที่ 231 ตามสบาย
“ฉันได้ยินมาว่ากิลด์วูล์ฟมีชื่อเสียงที่ดีแท้ ๆ แล้วทำไมพวกเขาถึงทำเรื่องน่าอับอายเช่นนี้กัน?”
เซียวเฟิงยืนอยู่ด้านหลังซือเยี่ยจิ๋งยื่นหัวออกมาและตะโกนอย่างดูถูก ชายหนุ่มเปลี่ยนเสื้อผ้าของเขาเป็นชุดแฟชั่น มันเป็นเสื้อผ้าขนสัตว์ที่มีหน้ากาก เขาปกปิดชื่อตัวละครของตัวเองและไม่มีชื่อกิลด์ปรากฏเหนือหัวของเช่นกัน จะได้ไม่มีใครจำเขาได้เว้นแต่จะเจอคนรู้จัก
ซือเยี่ยจิ๋งก็เป็นเช่นเดียวกัน เธอสวมชุดพรางตัวในที่มืด ซึ่งเป็นชุดที่ได้รับความนิยมในหมู่มือสังหารโดยปกปิดชื่อตัวละครของเธอไว้ มีเพียงชื่อกิลด์มิดซัมเมอร์ของเธอเท่านั้นที่แสดงให้เห็นอยู่เหนือหัวของเธอ
ลิตเติ้ลฟ็อกซ์ที่อยู่ตรงข้ามพวกเขาขมวดคิ้วทันที เพราะเซียวเฟิงพูดจาค่อนข้างยั่วยุและไม่แสดงความเคารพต่อกิลด์วูล์ฟ
ลิตเติ้ลฟ็อกซ์มองซือเยี่ยจิ๋งอย่างเป็นศัตรูทันที เพราะเซียวเฟิงยืนอยู่ข้างหลังเธอ ซึ่งทำให้หญิงสาวตรงหน้าดูเหมือนจะเป็นผู้นำ และชื่อกิลด์ของเธอก็ปรากฏบนหัวของเธอ กิลด์ที่ไม่เป็นสองรองจากกิลด์วูล์ฟ!
“เมืองเทียนหลงเป็นสถานที่ยอดนิยมของบรรดากิลด์ทั้งหมดในเซิร์ฟเวอร์แท้ ๆ ทำไมผู้เล่นของกิลด์มิดซัมเมอร์ถึงมาที่ถิ่นพวกเรากัน?”
ลิตเติ้ลฟ็อกซ์มองไปที่ซือเยี่ยจิ๋งและพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่เป็นมิตร ในสายตาของเธออีกฝ่ายเป็นแค่กิลด์มิดซัมเมอร์ซึ่งเป็นกิลด์ระดับเดียวกับกิลด์วูล์ฟเท่านั้น ดังนั้นเหตุใดอีกฝ่ายจึงยังกล้าไม่แสดงความเคารพต่อกิลด์วูล์ฟอีก
“…”
ซือเยี่ยจิ๋งกลอกตาไปที่เซียวเฟิงด้วยความโกรธ เธอรู้ว่าเธอถูกเซียวเฟิงหลอกแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรและได้แต่แสดงชื่อตัวละครของเธอ
หญิงสาวไม่เคยทำอะไรในนามของกิลด์มิดซัมเมอร์อยู่แล้ว
“อะไรกัน… ท่านไนท์ คูนเนอร์!”
เมื่อเห็นชื่อตัวละครบนหัวของซือเยี่ยจิ๋ง ลิตเติ้ลฟ็อกซ์ก็ตกใจทันที ผู้เล่นของกิลด์วูล์ฟที่เป็นศัตรูตอนนี้ต่างมองหน้ากันอย่างประหลาดใจ
เห็นได้ชัดว่าชื่อเสียงในปัจจุบันของซือเยี่ยจิ๋ง จัดได้ว่าเธอเป็นผู้เล่นทรงเกียรติอย่างมากในหมู่ผู้เล่นของเขตฮัวเซีย
“คุณคือท่านไนท์ คูนเนอร์…”
ลิตเติ้ลฟ็อกซ์ทำหน้าละอายและยังคงพูดหลังจากครุ่นคิด “ฉันขอทราบได้ไหมว่าทำไมคุณถึงมาที่นี่? แม้ว่าแผนที่นี้จะเป็นของอาณาเขตของเรา แต่ถ้าคุณต้องการทำภารกิจที่นี่ให้สำเร็จก็ไม่มีปัญหาอะไร”
เธอยังคงแสดงความเคารพต่อซือเยี่ยจิ๋งอย่างมาก เพราะซือเยี่ยจิ๋งเป็นสุดยอดผู้เล่นอันดับ 2 ในรายชื่อคนดังอยู่ดี ลิตเติ้ลฟ็อกซ์ไม่ได้โง่พอที่จะทำให้ผู้เล่นที่มีชื่อเสียงขุ่นเคือง
อย่างไรก็ตาม เธอยังแสดงจุดยืนอย่างชัดเจน ถ้าซือเยี่ยจิ๋งแค่ผ่านมา เธอก็สามารถอนุญาตให้ได้ ในทางตรงกันข้าม แต่ถ้าซือเยี่ยจิ๋งทำอย่างอื่น เธอก็จะไม่หลีกทางและอยู่เฉย ๆ แน่ เพราะนี่คืออาณาเขตของกิลด์วูล์ฟ!
“เธอเตะฉันทำไมเนี่ย?”
เซียวเฟิงพูดอย่างสับสน เพราะซือเยี่ยจิ๋งเตะเขาที่ไม่ทันระวังตัวและในขณะเดียวกันก็จ้องมองโดยไม่วางตา
ซือเยี่ยจิ๋งไม่จำเป็นต้องพึ่งพาชื่อเสียงของกิลด์มิดซัมเมอร์จริง ๆ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับกิลด์มิดซัมเมอร์ เนื่องจากเธอเกี่ยวข้องกับกิลด์ ดังนั้นสิ่งที่ทำก็จะส่งผลโดยตรงต่อความสัมพันธ์ระหว่างกิลด์มิดซัมเมอร์และกิลด์วูล์ฟ
ซือเยี่ยจิ๋งต้องเจอปัญหาเพราะบุกเข้ามาที่นี่กับเซียวเฟิง แน่นอนว่าเธอจะไม่ปล่อยให้ตัวเองกลายเป็นสาเหตุที่ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างกิลด์มิดซัมเมอร์และกิลด์วูล์ฟเลวร้ายลง ดังนั้นหญิงสาวจึงเตะเซียวเฟิง
“ก็ได้…”
เซียวเฟิงส่ายหัวและหยุดล้อเล่น ตอนนี้ชายหนุ่มเจอแผนที่แล้ว เขาจะไม่มีวันกลับไปมือเปล่า ดังนั้นจึงถอดชุดแฟชั่นออกและโชว์ชุดเดิมของเขา
อันที่จริงเมื่อซือเยี่ยจิ๋งเตะเซียวเฟิง ลิตเติ้ลฟ็อกซ์และผู้เล่นคนอื่น ๆ ของกิลด์วูล์ฟก็สังเกตเห็น ‘ปฏิสัมพันธ์’ ระหว่างพวกเขา และทุกคนมองไปยังเซียวเฟิงด้วยความสับสน พวกเขาสงสัยว่าใครที่สนิทกับไนท์ คูนเนอร์มากขนาดนี้ ผู้ชายคนนี้ไม่ได้แสดงชื่อกิลด์เหนือหัวของตัวเองและดูเหมือนว่าจะไม่ใช่ผู้เล่นของกิลด์มิดซัมเมอร์
เมื่อเซียวเฟิงแสดงให้เห็นของสวมใส่ของเขา หน้ากากกะโหลก เกราะกระดูกทองคำ และกะโหลกมังกร ลิตเติ้ลฟ็อกซ์และผู้เล่นคนอื่น ๆ ของกิลด์หมาป่าก็ตกตะลึงในทันทีด้วยสายตาที่จับจ้องและถอยออกมาอย่างช่วยไม่ได้
“นักบวช… เจ้าแห่งฮีลเลอร์!”
หน้าตาของสวมใส่ของเซียวเฟิงมีชื่อเสียงพอ ๆ กับชื่อของเขา ซึ่งปรากฏในวิดิโอหลายวิดิโอที่โพสต์ในฟอรั่มของเขตฮัวเซีย ดังนั้นเมื่อเซียวเฟิงจีดการปลดชุดแฟชั่นออก ชายหนุ่มก็ถูกจำได้ทันที
ผู้เล่นของกิลด์วูล์ฟต่างตกใจ แม้แต่ลิตเติ้ลฟ็อกซ์ก็ตกตะลึงด้วยความสงสัย หลังจากตรวจสอบเซียวเฟิงและยืนยันตัวตนของเขาแล้วเธอก็พูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า
“เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่เจ้าแห่งฮีลเลอร์และไนท์ คูนเนอร์มาเยี่ยมเราเช่นนี้” ลิตเติ้ลฟ็อกซ์พูดกับเซียวเฟิง แต่น้ำเสียงของเธอไม่ได้ดูโกรธทว่าดูเศร้า นอกจากดวงตาที่เย้ายวนของเธอแล้ว คำพูดของเธอก็ฟังดูไม่จริงจังเลย
ทว่า จู่ ๆ ลิตเติ้ลฟ็อกซ์ก็รู้สึกว่าไนท์ คูนเนอร์ปล่อยรังสีความเป็นศัตรูใส่เธอ
“ฮ่า ๆ ฉันกำลังทำภารกิจในเมืองเฮ่ยฉีน่ะ แล้วก็บังเอิญแผนที่ลับแถว ๆ นั้นพอดี ฉันก็เลยมาสำรวจดู” เซียวเฟิงแก้ตัว
“ไม่เอาน่า ท่านต้องเคยล่าเหยื่อบนแผนที่ลับของเรามาก่อนใช่ไหม? น้องสาวของฉันบอกว่าเธอเผลอหลุดปากไปก่อนหน้านี้ ครั้งล่าสุดที่ท่านมาที่อาณาจักรออร์ค ฉันก็สงสัยไว้แล้วว่าท่านกำลังตั้งใจเล็งแผนที่นี้อยู่จริง ๆ” ลิตเติ้ลฟ็อกซ์กลอกตาไปที่เซียวเฟิงและพูดด้วยน้ำเสียงที่หมดหนทาง
“ในเมื่อท่านทั้งสองพบแผนที่นี้แล้ว เราก็ไม่มีอะไรต้องปิดบัง และเราไม่สามารถหยุดพวกท่านจากอะไรได้ แต่นี่ก็เป็นกรณีหนึ่ง แผนที่นี้มีความสำคัญและมีคุณค่าทางยุทธศาสตร์เป็นพิเศษ ซึ่งเป็นแหล่งทรัพยากรที่สำคัญสำหรับกิลด์วูล์ฟ ท่านทั้งสอง ท่านสามารถผ่านดันเจี้ยนนี้ได้ แต่โปรดอย่าเปิดเผยข้อมูลใด ๆ ที่เกี่ยวข้องกับแผนที่ มิฉะนั้น ต่อให้เป็นกิลด์มิดซัมเมอร์ พวกเรากิลด์วูล์ฟก็จะเริ่มทำสงครามอย่างไม่เกรงกลัว”
ลิตเติ้ลฟ็อกซ์ยังคงเรียกพวกเขาว่าท่าน น้ำเสียงของเธอค่อนข้างหมดหนทาง แต่เธอยังคงก้าวถอยหลังหนึ่งก้าวและพูดอย่างเคร่งขรึม
เธอรู้ด้วยว่ามันดีแล้วที่กิลด์มิดซัมเมอร์เป็นคนเจอแผนที่นี้ เพราะกิลด์วูล์ฟยังสามารถทำข้อตกลงร่วมกันกับกิลด์มิดซัมเมอร์ และขอให้พวกเขาออกไปโดยรักษาชื่อเสียงของกิลด์วูล์ฟได้
อย่างไรก็ตาม นี่เป็นถึงผู้เล่นชั้นยอดที่มาที่นี่ ผู้เล่นอันดับ 1 และอันดับ 2 ในอันดับเลเวลและอันดับผู้มีชื่อเสียงของเขตฮัวเซีย ไม่ว่ากิลด์วูล์ฟจะโด่งดังแค่ไหน มันก็ไร้ประโยชน์
ที่สำคัญที่สุด แม้ว่าพวกเขาจะกลายเป็นศัตรู แต่กิลด์วูล์ฟก็ไม่สามารถต่อกรกับพวกเขาทั้งสองได้
ดังนั้นลิตเติ้ลฟ็อกซ์จึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องประนีประนอม และเธอก็เชื่อว่าหัวหน้ากิลด์จะไม่ตำหนิเธอในการตัดสินใจนี้
“มั่นใจได้เลย เราจะฆ่ามอนสเตอร์และบอสที่นี่เท่านั้น เรารับรองได้เลยว่าจะไม่มีบุคคลที่สามที่ได้รู้เรื่องแผนที่นี้นอกจากเรา”
เซียวเฟิงสัญญากับลิตเติ้ลฟ็อกซ์ แม้ว่าดวงตาของเธอจะเต็มไปด้วยความสงสัย แต่ก็ไม่มีทางเลือก
“งั้นก็ตามสบาย ฉันจะแจ้งสมาชิกกิลด์ในแผนที่และสั่งให้พวกเขาไม่เข้าไปรบกวนท่าน”
ลิตเติ้ลฟ็อกซ์จากไปอย่างไม่พอใจ เซียวเฟิงไม่คิดจะยืนอยู่เฉย ดังนั้นเขาจึงเดินเข้าไปลึกเข้าไปในป่าแห่งสัตว์ร้ายที่ถูกผนึกกับซือเยี่ยจิ๋ง
กลุ่มผู้เล่นจากกิลด์วูล์ฟที่รับผิดชอบดูแลทางเข้าได้แต่มองพวกเขาจากไป หน้าที่ของพวกเขาคือปกป้องทางเข้าและป้องกันไม่ให้บุคคลภายนอกเข้ามาในแผนที่ลับ
ไม่ใช่ว่าทั้งหมดไม่อยากหยุดพวกเซียวเฟิง แต่พวกเขาทำไม่ได้จริง ๆ พวกเขารับมือกับผู้เล่นชั้นยอดที่เลเวลขนาดนั้นแค่คนเดียวยังไม่ไหว นับประสาอะไรกับสองคน
“นี่คือแผนที่อะไรกัน? ทำไมนายถึงตื่นเต้นขนาดนี้”
หลังจากที่เดินลึกเข้าไปในป่าแห่งสัตว์ร้ายที่ถูกผนึกโดยไม่มีร่องรอยของผู้เล่นกิลด์วูล์ฟ ซือเยี่ยจิ๋งก็ถามเซียวเฟิงอย่างอดสงสัยไม่ได้
“นี่มันเป็นสถานที่สุดยอดที่หนังสือสกิลอาจจะดร็อปได้เลยนะ!” เซียวเฟิงตอบและมองไปรอบ ๆ พยายามมองหาร่องรอยของมอนสเตอร์บนแผนที่
“อะไรนะ? แผนที่ที่ดร็อปหนังสือสกิลได้งั้นเหรอ? พวกวูล์ฟเข้ายึดแหล่งทรัพยากรที่สำคัญขนาดนี้ได้แล้วงั้นเหรอ?” ซือเยี่ยจิ๋งอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมาดัง ๆ
แผนที่ป่ามีมูลค่าหลากหลายแบบ ตัวอย่างเช่น ในบางแผนที่มอนสเตอร์จะดร็อปไข่สัตว์เลี้ยงเท่านั้น ในบางแผนที่ มอนสเตอร์จะดร็อปวัสดุล้ำค่าสำหรับคลาสรอง แต่ในบางแผนที่ มอนสเตอร์จะดร็อปวัตถุหายากสำหรับทำภารกิจ
แผนที่เหล่านี้ล้วนเป็นแหล่งทรัพยากรที่สำคัญทั้งหมด ซึ่งเป็นจุดที่กิลด์ต่าง ๆ แข่งขันกันอย่างดุเดือด เพราะผลประโยชน์มีมากมาย ท้ายที่สุด ไม่ว่ากิลด์จะพัฒนาขึ้นเพื่อให้ได้ผลประโยชน์ขนาดไหน พวกเขาก็จะต้องมีทรัพยากรด้วย ในทำนองเดียวกัน ทรัพยากรที่มากเพียงพอจะช่วยเร่งการพัฒนากิลด์ได้
ตัวอย่างเช่นดอกไม้วิญญาณขาวที่เป็นของภารกิจของนักบวชเลเวล 5 ที่เซียวเฟิงผูกขาดในหมู่บ้านเริ่มต้นก็ทำประโยชน์มากมายให้ในเวลานั้น
ดอกไม้วิญญาณขาวจะปรากฎขึ้นบนแผนที่หมู่บ้านเริ่มต้นเท่านั้น มันพูดได้เลยว่าหากผู้เล่นคนใดสามารถยึดครองแผนที่ได้ ก็จะสามารถผูกขาดดอกไม้วิญญาณขาวต่อไปได้ นักบวชคนใดที่ต้องการทำภารกิจให้สำเร็จก็สามารถซื้อมันได้จากผู้เล่นที่ยึดได้เท่านั้น มิฉะนั้น พวกเขาไม่สามารถทำภารกิจให้เสร็จสิ้นได้ เป็นผลให้สามารถสร้างกำไรได้เป็นอย่างมาก แม้แต่ราคาของดอกไม้วิญญาณขาว ผู้เล่นที่สามารถยึดครองแผนที่ได้ก็จะกำหนดได้ตามใจชอบ
ดังนั้นแหล่งทรัพยากรเหล่านี้ก็เช่นกัน ไม่ว่าจะได้ครอบครองทรัพยากรแบบไหน สักแหล่งหรือหลายแหล่ง ก็จะสามารถเก็บเกี่ยวผลประโยชน์มหาศาล ราวกับว่าได้ครอบครองเหมืองแร่ชั้นสูงและอนุญาตให้ผู้เล่นจากกิลด์ต่าง ๆ ได้ใช้ประโยชน์ แร่ชั้นสูงนี้จะทำให้รายได้ให้อย่างมหาศาล
ที่จริงแล้ว เซียวเฟิงได้รู้จากเฉียนโตวโตวแล้วว่ากิลด์วูล์ฟจะส่งหนังสือสกิลหลายร้อยเล่มมาเพื่อขายให้กับร้านค้ามหาสมบัติทุกวัน เรื่องนี้ค่อนข้างน่าประหลาดใจ เพราะมันหมายความว่าหนังสือสกิลส่วนใหญ่ของร้านค้ามหาสมบัติมาจากกิลด์วูล์ฟ
ตามราคาตลาดของเขตฮัวเซีย แม้แต่หนังสือสกิลระดับทั่วไปก็ยังขายได้หลายเหรียญทอง ซึ่งเท่ากับสองสามร้อยหยวน ยิ่งหนังสือสกิลระดับสูงมากเท่าไหร่ มูลค่าก็จะยิ่งสูงขึ้นเท่านั้น
กล่าวอีกนัยหนึ่ง ถ้ากิลด์วูล์ฟมีหนังสือสกิลหลายร้อยเล่มจากแผนที่ลับเท่านั้น รายได้คงจะอยู่ที่หลักหมื่นหยวน หากหนังสือสกิลขั้นสูงหรือหายากดร็อปมาบ้าง ก็สามารถขายได้ในราคาที่สูงขึ้นหลายเท่า! รายได้นั้นก็เยอะไม่ใช่น้อย ๆ เลย!
ไม่น่าแปลกใจที่กิลด์วูล์ฟให้ความสนใจอย่างมากกับแผนที่ที่ซ่อนอยู่และห้ามมิให้บุคคลภายนอกเข้าไปข้างใน แม้แต่สมาชิกธรรมดาของกิลด์ก็ไม่รู้เรื่องนี้ เฉพาะสมาชิกหลักเท่านั้นที่จะมีคุณสมบัติที่จะเรียนรู้เกี่ยวกับความลับได้ การเตรียมการทั้งหมดทำขึ้นเพื่อโชคลาภโดยไม่มีใครสังเกตเห็นและครอบครองแหล่งทรัพยากรที่สำคัญนี้!
กิลด์หลายแห่งก็ทำแบบเดียวกัน กิลด์มิดซัมเมอร์ก็เช่นกัน แผนที่หลายแห่งนอกเมืองเทียนหลงที่ซึ่งมีวัสดุมูลค่าสูงสำหรับคลาสรองจะมีโอกาสดร็อปสูงมาก โดยทั้งหมดนั้นถูกครอบครองโดยกิลด์มิดซัมเมอร์
“หรือก็คือ… เรากำลังจะได้ลาภก้อนโตใช่ไหม?” ซือเยี่ยจิ๋งพูดด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อยทันทีหลังจากได้ยินคำอธิบายของเซียวเฟิง