ยังคงเป็นคาเฟ่ร้านนั้น หลิงชีเย่ว์มายังที่นัดพบแต่เช้าตรู่ เธอทำตัวเหม่อลอย ในสมองแทรกใบหน้าน่ารักของหลิงลี่กับท่าทางน้ำตานองหน้าของแม่ตัวเอง
“ชีเย่ว์ ช่วยพี่ชายของเธอหน่อยสิ เธอช่วยเขาหน่อยเถอะ! อันที่จริงเขา อันที่จริงเขาน่ะ….”
วันนั้น หลิงชีเย่ว์ถามถึงสถานการณ์ของพ่อและพี่ชาย แม่หลิงสุดท้ายอดรนทนไม่ไหว จึงเล่าเรื่องที่ตระกูลหลิงประสบพบเจอหลายปีมานี้ให้เธอฟัง
ขณะนั้นเอง หลิงชีเย่ว์ถึงตระหนักว่า “ความจริง ” ที่ตัวเองรู้มาโดยตลอดเป็นเพียงคำโกหกที่พี่ชายตั้งใจแต่งขึ้น
คนที่เคยเล่นงานหลิงชีเย่ว์เมื่อก่อนนี้ไม่ใช่หลิงอิ๋นโจว แต่เป็นคนอื่นต่างหาก วันนั้นเมื่อหลิงอิ๋นโจวไปถึง หลิงชีเย่ว์ก็ถูกคนวางยานำตัวออกไปแล้ว เพราะคนคนนั้นจองห้องหรูหราที่สุดเอาไว้แต่แรก แต่ห้องที่จองกลับถูกตู้เฉินที่เมาใช้กำลังแย่งไปอย่างเผด็จการ ดังนั้นหลิงชีเย่ว์กับตู้เฉินเป็นความเข้าใจผิดจริง ๆ
ต่อมาทั้งสองคนถูกสื่อมวลชนห้อมล้อม ตู้เฉินเป็นฝ่ายบอกความจริงให้กระจ่างเอง ตอนนั้นคนตระกูลหลิงโล่งใจขึ้นมา อย่างน้อยตู้เฉินก็ดูเป็นคู่ครองที่ดีหนุ่มแน่นหล่อเหลา
ต่อมา ตู้เฉินยังช่วยตระกูลหลิงผ่านอุปสรรค แต่ตอนนั้นเขาประกาศกร้าวจะไม่อยู่ที่ตระกูลหลิงอีกเป็นครั้งที่สอง
ตอนนั้นตระกูลหลิงวางใจถึงจะผ่านวิกฤตได้แต่สถานการณ์ยังคงเลวร้าย ยังดีที่หลิงชีเย่ว์แต่งงานกับคนดี พวกเขาถึงวางใจ
ไม่นาน คนที่พึงใจในตัวหลิงชีเย่ว์ไม่รู้ได้ข่าวตู้เฉินกับตระกูลหลิงจากที่ไหน เขาโจมตีธุรกิจตระกูลหลิงอีกครั้งอย่างบ้าคลั่ง
ทุกอย่างนี้หลิงชีเย่ว์ไม่เคยรู้เลย
และตอนนั้นตู้เฉินทราบสถานการณ์ลำบากของตระกูลหลิงถึงหยิบตั๋วเงินสองใบให้หลิงชีเย่ว์ ตู้เฉินคิดว่าการที่หลิงชีเย่ว์พยายามเอาใจก็เพียงเพื่อเงินไม่ใช่หรือ? คุณชายตู้อย่างเขาอย่างอื่นไม่มี แต่เงินมีเหลือเฟือ
เงินพวกนั้น หลิงชีเย่ว์ไม่รับ และเธอก็กลับมาตระกูลหลิงพร้อมกล่าวว่าตัวเองจะหย่า
หลิงอิ๋นโจวทราบว่าหลิงชีเย่ว์ชีวิตความเป็นอยู่ลำบาก แต่เขาจะปล่อยให้หลิงชีเย่ว์กับตู้เฉินหย่ากันไม่ได้ ถ้าหย่ากัน เธอจะสูญการกำลังปกป้องของตระกูลตู้
ดังนั้นวันนั้น เขาจึงพูดจาเย็นชาสารพัด เพียงแค่ไม่อยากให้หลิงชีเย่ว์อยู่แต่ที่บ้านแม่ เมื่อพบว่าตระกูลหลิงไม่ชอบมาพากล ตอนนั้นพวกเขาไม่คิดเลยว่าหลิงชีเย่ว์จะหายไปอย่างไร้ร่องรอย
หลังจากหลิงชีเย่ว์จากไป ตู้เฉินยิ่งไม่สนใจความเป็นอยู่ของตระกูลหลิงเข้าไปใหญ่ และคนร้ายเบื้องหลังหาตัวหลิงชีเย่ว์ตั้งนานแต่ก็หาไม่เจอ จึงเริ่มบีบบังคับหลิงอิ๋นโจว เขาเห็นว่าถ้าตระกูลหลิงถึงจุดที่บ้านแตกสาแหรกขาด หลิงชีเย่ว์ต้องปรากฏตัวแน่
แต่เขาไม่รู้ว่าหลิงอิ๋นโจวพูดแตกหัก ก็เพื่อให้หลิงชีเย่ว์กับเขาตัดขาดความสัมพันธ์…
พี่ชาย…
หลิงชีเย่ว์นึกถึงเมื่อนานมากแล้ว พี่ชายชอบนั่งหันหลังให้ตัวเองขณะมองดูดาวยามค่ำคืน ดูแสงอาทิตย์ตกดินริมขอบฟ้า
พี่ชายที่รักและเอ็นดูตัวเองขนาดนั้น พี่ชายที่ตามใจตัวเองขนาดนั้น ทำไมจู่ ๆ เขาถึงโหดร้ายได้ขนาดนั้น?
ตอนแรกทำไมตัวเองถึงไม่ทันรู้ตัวว่าพี่ชายแปลกไป
หลายปีนั้นในอดีต ความอบอุ่นและความรักเมื่อก่อน จะเป็นเรื่องโกหกทุกอย่างได้ยังไง?
หลิงชีเย่ว์ยกสองมือขึ้นปิดหน้าของตัวเอง น้ำตาไหลไปตามซอกนิ้ว
“เลิกร้องได้แล้ว”
ทันใดนั้นเส้นเสียงแทรกน้ำเสียงแหบพร่าก็ดังขึ้นจากทางด้านหลัง เธอปล่อยสองมือร่วงลงอย่างแรงมองเห็นหลิงอิ๋นโจวนั่งอยู่บนรถเข็น
เขาเองก็ซีดเซียวไม่น้อย แต่แววตาอบอุ่นเหมือนอย่างแต่ก่อน
“พี่ พี่ชาย”
หลิงชีเย่ว์อดไม่ได้ที่จะลุกขึ้นกระโจนเข้าหาอ้อมกอดของหลิงอิ๋นโจวร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดอย่างหนัก
“ยัยเด็กโง่ อย่าร้องเลยนะ ที่นี่คือคาเฟ่นะ”
หลิงอิ๋นโจวลูบผมของหลิงชีเย่ว์อย่างแผ่วเบา น้ำเสียงเต็มไปด้วยการทอดถอนใจ “พี่รู้ว่าแม่บอกเธอหมดแล้ว พี่ก็รู้ว่าเธอจะทำอะไร เด็กโง่ อย่าทำอะไรโง่ ๆ อีกเลย เธอรู้ไหมว่าทำไมคุณแม่ถึงมีเบอร์เธอ เป็นตู้เฉิน เขาจงใจเปิดเผย แม่คิดถึงเธอมากเหลือเกิน ต่อให้ฉันเกลี้ยกล่อมท่านครั้งแล้วครั้งเล่าอย่าพบพี่อีก แต่ท่านก็ทนไม่ไหว”
ตู้เฉินต้องการอะไร หลิงอิ๋นโจวทราบดี ถึงเขาจะพิการแล้ว แต่ยังติดนิสัยอ่านหนังสือพิมพ์เป็นประจำทุกวัน หลายวันมานี้ตู้เฉินกับหลิงชีเย่ว์จะสู้กับหอเป๋ากงลือสนั่น
“ถึงตระกูลหลิงจะหายไปแล้ว คุณพ่อเองก็…แต่เธอยังมีพี่ ยังมีแม่ เธอยังมีหลิงลี่”
หลิงอิ๋นโจวลูบผมของหลิงชีเย่ว์อย่างนุ่มนวล น้ำเสียงอ่อนโยนเหมือนเคย
หลังตระกูลหลิงล้มละลาย พ่อหลิงแอบนัดตัวการเบื้องหลังออกมาลับหลับหลิงอิ๋นโจว แล้วยิงเขาตายคาที่
หลิงซื่อเป็นลูกชายอีกครั้งของพ่อหลิง เขาทนไม่ได้ที่เห็นลูกตัวเองถูกคนบ้าย่ำยี
หลิ่งซื่อไม่อยู่แล้ว เขาเองก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่
หลิงอิ๋นโจววันถัดมาถึงรู้ว่าพ่อหลิงฆ่าตัวตายหลังก่อเหตุฆ่าคน หลังจากนั้นแม่หลิงก็เจ็บปวดอย่างมาก เพื่อดูแลแม่ของตัวเอง หลิงอิ๋นโจวจำต้องตั้งสติขึ้นมา เขาตัดสินใจเริ่มต้นใหม่โดยอาศัยเส้นสายของตัวเอง แต่เมื่อตกต่ำลง พวกที่เคยใกล้ชิดก็พากันตีจาก บนเส้นทางริเริ่มการค้าใหม่อีกครั้ง หลิงอิ๋นโจวถูกลอบเล่นงานอีกครั้ง ซ้ำยังมีคนจงใจขับรถชนจนขาบาดเจ็บ เพราะไม่มีเงินรักษา จึงยืดเยื้อมาถึงตอนนี้
ความจริงด้วยเทคโนโลยีปัจจุบันอยากให้เขาลุกยืนได้ใหม่เป็นเรื่องง่าย เพียงแต่…หลิงอิ๋นโจวไม่อยากเข้าร่วมวงการธุรกิจแห่งการหลอกลวงอีกแล้ว ตอนนี้เขาทำงานสาธารณประโยชน์ บางครั้งก็ดูแลบัญชีด้วยตัวเอง ปั่นหุ้น เงินรายได้เพียงพอใช้เป็นค่าใช้จ่ายของเขากับแม่หลิง
เพียงแต่ในใจแม่หลิงรู้สึกขอโทษหลิงอิ๋นโจวมาตลอด เธอคิดมาตลอดว่ามีวิธีอะไรหาเงินสักก้อน รักษาขาสองข้างของเขา…
หลิงชีเย่ว์ได้ยินแม่หลิงพรรณนาว้าวุ่นใจอยู่ครู่ใหญ่ หลังออกมาจากเขาก็เห็นรถของตู้เฉิน
“อันที่จริง หลังพ่อของลูกเสีย หลิงซื่อติดเงินมหาศาล หนี้สินตกเป็นภาระของหลิงอิ๋นโจว เขาไม่ได้บอกแม่”
ตู้เฉินยื่นเอกสารส่งให้หลิงชีเย่ว์
“หลิงอิ๋นโจวมีโอกาสกลับออฟฟิศหลังหายไปนาน เขามีความสามารถมาก แต่เขาไม่อยากให้ครอบครัวเข้าไปพัวพันกับวังวนของธุรกิจอีก ดังนั้นเขาเลยเลือกปลีกวิเวก เลือกรับภาระหนี้ก้อนโตลำพัง เงินพวกนั้น พอจะทับทั้งชีวิตของเขา”
ชั่วชีวิต ใช้ภาระทั้งชีวิต แลกกับชีวิตสงบสุขของคนในครอบครัว
หลิงอิ๋นโจว ทำไมถึงโง่ขนาดนี้
“เก็บทุกวันไว้ให้ฉัน หลิงชีเย่ว์เธอน่าจะเห็น ไม่มีการปกป้องอันเข้มแข็ง ชีวิตช่างบอบบางเหลือเกิน”
ลูกตาของตู้เฉินจ้องดวงตาของหลิงชีเย่ว์เขม็ง “ฉันช่วยหลิงอิ๋นโจวใช้หนี้ทั้งหมด แล้วฉันจะให้เธอมาเยี่ยมเทียนเทียนได้ตลอด ฉันรับปากว่าพวกคนตอนนั้นจะไม่มารังควานพวกเธออีก หลิงชีเย่ว์ เธอน่าจะรู้ว่าการตัดสินใจแบบไหนจะดีกับเธอ กับครอบครัวเธอและกับเทียนเทียน”
ชั่วขณะนั้นหลิงชีเย่ว์คล้อยตาม
นั่นสิ เธอจะให้อะไรเทียนเทียนได้ เธอจะให้อะไรกับคนในครอบครัวได้
หากเทียนเทียนตามเธอต่อไป ถ้าต้องเจอเรื่องแบบเดียวกันเธอจะทำอย่างไร
…
“พี่คะ ฉันตัดสินใจแล้ว”
หลิงชีเย่ว์เงยหน้าขึ้น มองหลิงอิ๋วโจวอย่างจริงจัง “เทียนเทียนฉลาดขนาดนี้ เขาควรมีชีวิตที่ดีกว่านี้ ฉัน…จะอยู่ที่นี่ อยู่กับพี่และแม่ ตู้เฉินรับปากฉัน ต้องให้ฉันไปเยี่ยมเทียนเทียนบ่อย ๆ ”
“ชีเย่ว์…”
หลิงอิ๋นโจวอยากพูดอะไร แต่เมื่อเห็นดวงตาดื้อรั้นจริงจังของหลิงชีเย่ว์ เขาทำได้เพียงกล้ำกลืนคำในใจลงไป เพราะเขาเข้าใจความหัวแข็งของหลิงชีเย่ว์ดี เมื่อก่อนถึงตัดขาด…
หลังหลิงชีเย่ว์ออกจากคาเฟ่ หลิงอิ๋นโจวยังคงนั่งอยู่ที่เดิม
ไม่นานก็มีเงาเรียวยาวพลันปรากฏ
“คุณตู้”
หลิงอิ๋นโจวเห็นคนตรงข้ามตัวเอง ท่าทางสายตาแหลมคมขึ้น
“เรื่องที่ฉันพูดกับเธอ พิจารณาถึงไหนแล้ว”
ผู้มาถึงพูดตรงไปตรงมา น้ำเสียงแสดงความมั่นใจ เขารู้การตัดสินใจของหลิงอิ๋นโจวอยู่แล้ว
“ผมรับปากคุณ”
แววตาหลิงอิ๋นโจวเป็นประกาย เขาต้องทำแบบนี้แล้ว…