ความนิยมของลิลี่เพิ่งขึ้นอย่างล้นหลาม นั่นทำให้เธอกลายเป็นไลฟ์สตรีมเมอร์รายใหญ่ในแพลตฟอร์มไลฟ์-สตรีม หลงหยา
ในตอนแรก ‘ฮิลล์’ เป็นเพียงคนเดียวที่มอบเงินให้ในการสตรีมของเธอ จากนั้น คนจำนวนมากก็เริ่มเทเงินมาให้เช่นกัน
หนึ่งในแฟนคลับใจกว้างที่สุดของเธออีกคนในชื่อ ‘มิสเตอร์ ดี’ เองก็มอบของขวัญเสมือนจริงให้เธอนับพันดอลลาร์
แน่นอน จำนวนเงินที่มิสเตอร์ดีจ่ายำแกับเธอไม่มีทางข้ามผ่านฮิลล์ได้
ยังไงก็ตาม ฮิลล์มอบเงินให้เพียงอย่างเดียว เขาไม่เคยพยายามจะคุยกับเธอเลย ในอีกด้านหนึ่ง มิสเตอร์ดีนั้นทั้งมอบเงินและแชทกับเธอ
มิสเตอร์ดีขอให้ลิลี่พบกับเขาเมื่อเธอจบการสตรีมเมื่อวันก่อน
ลิลี่ลังเล แต่ซาแมนธานั้นสนับสนุนอย่างมาก
เธอต้องการให้ลูกสาวของเธอไปคลุกคลีกับเหล่าคนร่ำรวยเพื่อจะได้มีอนาคตที่ดีกว่านี้
เธอต้องการให้ลิลี่ลองเสื้อผ้าและสวมชุดที่สวยงามสำหรับการเดทกับแฟนคลับของเธอในวันต่อมา
‘คำสรรเสริญจากคริสตัล’ ที่เธอสวมร่วมกับกางเกงยีนส์นั้นมีแรงดึงดูดอย่างไม่อาจอธิบายได้ เธอดูมีเสน่ห์มากกว่าเหล่าดาราในชุดเดียวกันด้วยซ้ำ
ซาแมนธาพยักหน้าแล้วยิ้มด้วยความพอใจ “ที่รัก ชุดของลูกจะทำให้มิสเตอร์ดีลืมหายใจไปเลยล่ะ ลูกจะออกไปเที่ยวกับเขาก็ได้นะ ถ้าเขาหล่อ”
“แม่ หยุดพูดเล่นได้แล้วน่า” ลิลี่พึมพำ
“ฉันไม่ได้พูดเล่นนะ” ซาแมนธาหุบยิ้มลง “ฟังนะ แกควรจะหาสามีในอนาคตได้แล้ว ไม่ว่าใครก็ดีกว่าแดร์ริลทั้งนั้น แกแกสามารถหาผู้ชายรวย ๆ ได้มากมายจากการเป็นไลฟ์สตรีมเมอร์ แกเลือกใครก็ได้ในนั้น!”
…
แดร์ริลจ้องไปที่หญิงสาวเป็นทิวแถวด้านหน้าในห้องส่วนตัว พวกเธอทั้งหมดนั้นสวยจริง ๆ
หนึ่งในพวกเธอที่มีร่างกายอันยอดเยี่ยมนั้นแม้แต่สวมกระโปรงสั้น เขาถอนหายใจในขณะที่เดินเข้าไปแก้มัดให้พวกเธอ
“ไป เร็วเข้า ครั้งหน้าจงระวังให้มากกว่านี้ อย่าโดนจับอีก” แดร์ริลกระซิบ
บุรุษผู้มีเกียรติย่อมรู้ว่าสิ่งใดไม่ควรทำ หญิงสาวทั้งหมดในนี้มาจากนิกายจ้าวสวรรค์ และในฐานะฮอลล์มาสเตอร์ของพวกเธอ แดร์ริลสามารถทำอะไรร้ายกาจกับพวกเธอก็ได้ เพราะยังไงก็ตาม เขาก็ไม่เคยมองตัวเองเป็นคนดีอยู่แล้ว
แต่มันจะเป็นเรื่องร้ายแรงหากเขาทำให้ผู้หญิงเหล่านี้มัวหมอง เขาไม่ควรทำมัน
“คุณ… คุณปล่อยให้เราไป?” ใบหน้าของพวกเธอแข็งค้างด้วยความตกใจ
พวกเธอรู้สึกเสียใจอย่างที่สุดเมื่อถูกจับ พวกเธอรู้ว่านิกายจ้าวสวรรค์และนิกายตำหนักอมตะไม่ถูกกันนัก แม้ว่าทั้งพวกเขาจะเป็นพรรคมารทั้งคู่!
แล้วทำไมชายคนนี้ถึงปล่อยพวกเธอไป?
“เร็วเข้า พวกคุณรออะไรเนี่ย?” แดร์ริลพึมพำ เข้าออกจากคาราโอเกะก่อนหญิงสาวเหล่านั้น
เหล่าหญิงสาวลุดขึ้นแล้วรีบตามเขาไปข้างหลังด้วยความรู้สึกซาบซึ้ง
โอเรียนทอล เพิร์ล
แดร์ริลปล่อยพวกหญิงสาวแล้วมอบเงินให้พวกเธอ เขาเรียกแท๊กซี่เพื่อไปที่โรงแรมซึ่งเชสเตอร์และคนของเขากำลังดื่มกินระหว่างรอเขาอยู่
เขาคิดว่าเวย์น วูดดอลล์ จะเป็นตัวเลือกในการใช้งานที่ดีในวันนั้น
เขาบริการให้ฟรีทุกครั้งที่แดร์ริลมาเยี่ยมที่โรงแรม เขาเดาว่าเวย์นคงไม่รับเงินของเขาอีกอยู่ดี ต่อให้มีคนนับร้อยจากนิกายตำหนักอมตะกำลังนั่งดื่มและกินอยู่ที่นั่นก็ตาม
หญิงสาวคนหนึ่งกรีดร้องออกจากถนนข้าง ๆ ในขณะที่แดร์ริลกำลังจะเดินเข้าไปในล็อบบี้
“พวกแกกำลังทำอะไร?”
แดร์ริลหยุดเดินลงเพราะความวุ่นวายที่เกิดขึ้นแล้วมองดู ชายมากกว่า 10 คน กำลังยืนล้อมหญิงสาว และพยายามจับเธอมัดไว้กับเชือก
แดร์ริลส่ายหัวด้วยความตกใจ
‘ลักพาตัวกลางแจ้งในเวลากลางวันแสก ๆ เนี่ยนะ? จะมีกฎหมายไว้ทำไมกันล่ะเนี่ย?’
คนมากมายเดนิผ่านถนนอันวุ่นวาย แต่ไม่มีใครสักคนที่กล้าเข้าไปยุ่งเกี่ยว ไม่แม้แต่จะโทรเรียกตำรวจ
เสื้อผ้าของหญิงสาวนั้นฉีกขาดจากการที่เธอพยายามดิ้นรน และรอยสักรูปนกฟีนิกซ์เพลิงอันองอาจก็ปรากฏให้เห็นบนหลังของเธอ
‘รอยสักนั่น… เวรแล้ว! นั่นไม่ใช่เมียของแด๊กซ์ แซนเดอร์ส แนนซี่ ลี รึไง? นั่นมันเธอแน่! ทำไมคนพวกนี้ถึงลักพาตัวเธอกัน?’
แดร์ริลพุ่งเข้าไปหาเธอโดยไม่เสีนเวลาคิดให้มากความ เขาตะโกน “หยุดนะ!”
‘แดร์ริล ดาร์บี้?’
ใบหน้าของแนนซี่มีความยินดีปรากฏเมื่อเธอเห็นแดร์ริล ก่อนที่เธอจะตะโกนด้วยความตื่นตระหนก “แดร์ริล อย่าเข้ามา! ไปเรียกแด๊กซ์!”
เธอรู้ว่าแดร์ริลแข็งแกร่งพอที่จะจัดการฉลามได้ด้วยตัวคนเดียว ยังไงก็ตาม คนพวกนี้ไม่ใช่พวกที่จะจัดการได้ง่าย ๆ พวกเขาพร้อมที่จะสู้และสังหาร!
พวกเขาเป็นคนของแบรนดอน
แก๊งมาเฟียในเมืองตงไห่นั้นถูกแบ่งออกเป็นสองพวก แบรนดอนและแอ๊บบี้นั้นปกครองฝั่งตะวันออกของเมือง แด๊กซ์ แซนเดอร์สปกครองฝั่งตะวันตก
ถึงแม้พวกเขาจะไม่ได้มีปัญหาภายในกัน แต่พวกเขาก็พยายามลอบกำจัดอีกฝ่ายอย่างลับ ๆ
สองสัปดาห์ก่อน แด๊กซ์ แซนเดอร์ส ได้เปิดศูนย์ความบันเทิงในเมืองตงไห่ มันดึงดูดคนหนุ่มสาวมากมาย
แบรนดอนส่งคนของเขาไปทำลายที่นั่นด้วยความริษยา ยังไงก็ตาม แด๊กซ์ได้เรียกคนของเขานับร้อยมาทุบตีคนของแบรนดอน พวกเขาถูกส่งเข้าโรงพยาบาลอย่างพร้อมเพรียง
เขาพลาดที่จะสร้างปัญหา แถมคนของเขาเองก็ยังบาดเจ็บ