ในร้านอาหาร ชายวัยรุ่น3-4คนที่เหลืออยู่ ถูกเฉินโม่ข่มขู่จนตกใจกลัวตั้งนานแล้ว
เสียงดังพัฟ คุกเข่าลงกับพื้น โขลกศีรษะร้องขอชีวิต : “พี่ใหญ่ อย่า อย่าฆ่าพวกเราเลย ไว้ชีวิตเถอะ!”
ชายวัยรุ่น3-4คน คืบคลานลงกับพื้น ตัวสั่นริกๆ มีคนหนึ่ง ปรากฏว่าตกใจกลัวจนทั้งขี้แตกและฉี่แตก กลิ่นเหม็นคลุ้งกระจายไปทั่วร้านอาหาร
จางหู่พิงกำแพง กึ่งนั่งกึ่งนอน มองดูชายวัยรุ่นที่ขี้แตกฉี่แตกออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ หัวเราะเสียงดังอย่างได้ใจ : “เอ้อขุยฉันเคยพูดตั้งนานแล้ว รอคุณเฉินกลับมา ฉันจะดูว่าแกจะตายยังไง!ถึงเวลาแก้แค้นแล้ว !ฮ่าๆๆๆ……”
เอ้อขุยรีบโขลกศีรษะให้จางหู่ทันที : “พี่เสือ ฉันรู้ว่าผิดไปแล้ว ได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วย ช่วยฉันด้วย!”
เอ้อขุยโขลกศีรษะลงพื้นอย่างหนักหน่วง ใช้แรงโขลกอย่างมาก หนังศีรษะมีทั้งเลือดเนื้อผสมคลุมเครือไปหมด
จางหู่สีหน้าเยือกเย็น : “ตอนนี้รู้จักมาขอร้องฉันแล้ว ฉันเคยบอกแกตั้งนานแล้ว อย่าตั้งตัวเป็นศัตรูกับคุณเฉินเด็ดขาด แกไม่เพียงแต่ไม่เชื่อ ในทางกลับกันพาสหายของฉันไปสิบกว่าคน ตอนนี้ ก็เป็นเวลาที่แกจะต้องชดใช้ออกไปเพื่อแลกเปลี่ยนกับสิ่งที่ตัวเองทำทั้งหมด!”
เฉินโม่กวาดสายตามองเอ้อขุยอย่างนิ่งๆ โบกมือเบาๆ ศีรษะของเอ้อขุยตกลงมาทันที ถูกเฉินโม่ใช้พลังทิพย์สับบนคอแล้ว
นัยน์ตาของจางหู่สาดส่องความชื่นมื่น แต่ที่มากยิ่งกว่าคือความหวาดกลัว แม้ว่าเขาจะเชื่อมั่นมากว่าหลังจากที่เฉินโม่กลับมาจะต้องจัดการพวกหวงเจิ้น แต่เขาคิดไม่ถึงเลยว่าเฉินโม่จะกล้าฆ่าคน
แถมยังฆ่าติดต่อกันสามคน อีกอย่างดูเหมือนว่าเฉินโม่ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดมือด้วย
“พี่ใหญ่ ไม่สิ ผู้อาวุโส พวกเราผิดไปแล้ว ไว้……”3-4คนที่เหลือ เห็นเอ้อขุยถูกฆ่าตาย ก็ยิ่งใช้แรงโขลกศีรษะอย่างสุดกำลัง แต่ยังไม่ทันพูดจบ ก็พูดไม่ออกอีกแล้ว
จัดการกับพวกธรรมดาเหล่านี้ เฉินโม่โบกมือฆ่าตายทันที!
ภายในร้านอาหารลูกน้องทั้ง 7 คนของหวงเจิ้น ตายทั้งหมดแล้ว
สหายทั้งสองคนนั้นของจางหู่ เห็นภาพฉากนี้ นันย์ตาเผยความหวาดกลัวอย่างลึกซึ้งออกมา พวกเขารู้สึกโชคดีกับทางเลือกของตัวเอง ไม่เช่นนั้น พวกเขาก็จะเป็นคนที่นอนอยู่บนพื้น
แม้แต่ครอบครัวของเจี่ยงหยาว สีหน้าก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว พวกเขาหวังว่าเฉินโม่จะกลับมาไล่หวงเจิ้นออกไป แต่พวกเขาคิดไม่ถึงว่าเฉินโม่จะกล้าฆ่าคน และก็ไม่อยากให้เฉินโม่ฆ่าคน
เจี่ยงหยาวร้องตะโกนอย่างเป็นกังวล : “พี่เฉินโม่ พี่ฆ่าคนเหล่านี้แล้ว ไม่ ไม่เป็นอะไรเหรอ?”
เฉินโม่ยิ้มเล็กน้อย น้ำเสียงราบเรียบ กลับทำให้แผ่นหลังคนเขาเย็นวาบ : “ฉันแค่เกลียดตรงที่ว่า ฆ่าน้อยเกินไป!”
เฉินโม่สองมือไพล่หลัง สายตาล้ำลึก ค่อยๆเดินออกจากประตูร้านอาหารไป ทิ้งไว้หนึ่งประโยค
“เพื่อพวกคุณ แม้ว่าฆ่าคนทั้งโลกแล้วยังไง?”
ชาติก่อน ชีวิตของเฉินโม่อึมครึม โชคดีที่กษัตริย์เซียนตงหวาพาเข้าร่วมเส้นทางการบำเพ็ญเซียน แม้ว่าบำเพ็ญกลายเป็นดั่งเทพ ทุกอย่างบนโลกเป็นความเจ็บปวดที่ไม่อาจจะลบล้างออกไปจากใจของเฉินโม่ได้
ชาตินี้ ในเมื่อสวรรค์ให้เขากลับมาเกิดใหม่อีกครั้ง เขาจะต้องเติมเต็มกับความโศกเศร้าเสียใจทั้งหมดในชาติก่อน ใครกล้ามาแตะต้องญาติสนิทมิตรสหายของเขา เขากล้าที่จะทำให้ทั้งโลกฝังไปพร้อมกัน!
คำว่า ‘พวกคุณ’ในคำพูดของเฉินโม่ หมายถึงเพื่อนสนิทมิตรสหายเหล่านั้นของเขา แต่เจี่ยงหยาวกลับว่าเข้าใจผิดความหมาย คิดว่าเฉินโม่หมายถึงครอบครัวของพวกเธอ
ใบหน้าน้อยๆของเจี่ยงหยาวแดงก่ำ หัวใจเต้นรัวอย่างกับถูกกวางน้อยชนเขามั่วซั่วยังไงอย่างนั้น มองไปยังสายตาของเฉินโม่ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความอ่อนโยน
“ฆ่าเถอะ ขอเพียงแค่สามารถระงับความโกรธของพี่เฉินโม่ได้ แม้ว่าเขาต้องการล้มล้างทั้งโลก ฉันก็จะสนับสนุนเขาอย่างไม่ลังเล”
ตั้งแต่สมัยโบราณผู้ชายอิงจากการพิชิตโลกเป็นความรุ่งโรจน์ ผู้หญิงอิงจากการพิชิตผู้ชายเป็นเป้าหมาย นี่ก็พิสูจน์ได้ว่าหัวใจของผู้หญิงเล็กมาก เมื่อมีผู้ชายเข้าไปในใจของเธอ ใจของเธอก็ไม่สามารถบรรจุอย่างอื่นได้แล้ว
แม้ว่าผู้ชายคนนี้จะบาปหนาจนไม่สามารถให้อภัยได้ แม้ว่าผู้ชายคนนี้ฆาตกรรมอย่างโหดเหี้ยม แต่ตราบใดที่ในใจของผู้ชายคนนี้มีเธออยู่ แม้ว่าเป็นศัตรูกับทั่วทั้งโลก เธอก็จะติดตามไปด้วยอย่างไม่ลังเล
ขาทั้งสองข้างของหวงเจิ้นสั่นคลอน สีหน้าเฉื่อยชา รอจนเฉินโม่เดินมาตรงหน้า เขาถึงได้มีสติกลับมา : “แก แกกล้าฆ่าคน?แก แกไม่กลัวตำรวจหรือไง?”
เฉินโม่มองไปที่เขา สายตาเยือกเย็น แต่กลับว่าไม่ได้ลงมือฆ่าเขาทันที เพราะว่าเฉินโม่อยากจะถอนรากถอนโคน ดูว่าคนที่บงการอยู่เบื้องหลังหวงเจิ้นเป็นใคร