ตอนที่ 557 ความจริงที่ปรากฏ (5)
เหนียนเสี่ยวมู่ถือโทรศัพท์ มองดูผู้ชายที่กำลังเดินมาทางเธอ กลืนน้ำลายลงคออย่างแรง ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เมื่อเห็นชายหนุ่มอยู่ในชุดสูทแบบนี้ ในสมองของเธอกลับมีภาพตอนที่ชายหนุ่มไม่ใส่อะไรเลยปรากฏขึ้น
รู้สึกแปลกๆ อยากจะกระโจนเข้าไปถอดกระชากเสื้อของเขาออก!
ใจดวงน้อยของเธอ เต้นตึกตัก ราวกับจะหลุดออกมาจากร่างกาย
เธอมัวแต่เอามือไปลูบปลอบหัวใจของตัวเองไว้ จะมีเวลาที่ไหนไปนึกถึงว่ายังต้องถ่ายรูปเก็บเอาไว้!
“แช๊ะ”
มือไม่ทันระวังไม่กดโดนปุ่มถ่ายรูปเข้า เมื่อได้ยินเสียงนั้นหญิงสาวก็ได้สติขึ้น
ไม่เพียงแต่เธอได้ยินเท่านั้น อวี๋เยว่หานที่เพิ่งเดินมาหยุดตรงหน้าเธอก็ได้ยินเช่นกัน
ดวงตาดำหรี่แคบลง “เหนียนเสี่ยวมู่ คุณแอบถ่ายผมเหรอ”
“ฮิฮิ”
ได้ยินเสียงหัวเราะดังมาจากรอบข้าง
พนักงานที่เมื่อครู่จับกลุ่มนินทาเหนียนเสี่ยวมู่อยู่ เมื่อเห็นว่าเหนียนเสี่ยวมู่ทำได้แค่แอบถ่ายภาพของอวี๋เยว่หาน จึงส่งสายตาดูถูกมาให้
สายตาที่มองมายังเธอ ราวกับผู้หญิงที่ไม่รู้จักประมาณตนเอง
อาศัยใบหน้าจับคนรวย
อยากกลายเป็นหงส์
“อยากได้รูปผมก็บอกมาตรงๆ ผมจะได้ถอดเสื้อผ้าให้คุณถ่าย” อวี๋เยว่หานไม่สนใจคนอื่น เข้าไปชิดใบหูของหญิงสาว แล้วเอ่ยพูดเสียงต่ำจากนั้นก็งับไปที่ใบหูของเธอ
เหนียนเสี่ยวมู่ได้ยินก็หน้าแดง
ยัดโทรศัพท์ไปที่มือของเขา “นิสัยไม่ดี!”
อวี๋เยว่หานโดนว่าแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ จูงเธอลุกขึ้น สื่อให้พนักงานมาพาเธอไปลองชุด
ไม่เหมือนกับชุดของอวี๋เยว่หาน ชุดราตรีของเหนียนเสี่ยวมู่ แม้จะเป็นชุดราตรีแต่ก็คล้ายกับชุดแต่งงานมาก ตอนเปลี่ยนค่อนข้างยุ่งยาก
เพื่อจะได้เห็นผลเวลาใส่ชุด ปกติแล้วพนักงานจะช่วยทำทรงผมง่ายๆ ให้ลูกค้า หรือไม่ก็ช่วยเลือกรองเท้าสนสูงที่เข้าคู่กันมาให้ลอง
แต่ว่าพนักงานที่ตามเหนียนเสี่ยวมู่เข้ามาในห้องลองเสื้อกลับลืมหน้าที่ของตัวเองไป
พอยื่นชุดราตรีส่งให้เหนียนเสี่ยวมู่แล้ว ก็ยืนพิงกำแพงเล่นโทรศัพท์
อย่าว่าแต่ช่วยทำผมเลย ขนาดซิปที่ชุดยังไม่ช่วยเธอรูดเลยด้วยซ้ำ
เหนียนเสี่ยวมู่หรี่ตาลง กำลังจะเอ่ยบอกให้เธอช่วยรูดซิปให้ ก็ได้ยินเสียงเธอบ่นมาอย่างไม่พอใจ
“เราก็เป็นคนระดับเดียวกัน จะแกล้งทำเป็นว่าสูงส่งทำไม แค่ซิปอันเดียว รูดเองไม่เป็นหรือไง”
เธอพูดเสียงไม่ดัง แต่ก็ดังพอที่เหนียนเสี่ยวมู่จะได้ยิน
ไม่รู้ว่าจงใจหรือเปล่า
เมื่อเห็นเหนียนเสี่ยวมู่มองมา ก็หยุดชะงักไป รีบเดินเข้ามาช่วยรูดซิปให้อย่างรวดเร็ว
เหมือนกับกลัวว่าเหนียนเสี่ยวมู่จะไปฟ้องอวี๋เยว่หาน ดังนั้นพนักงานเลยดูรับผิดชอบมากขึ้น ช่วยเธอเปลี่ยนชุด ผูกเชือกที่เอวให้เป็นโบสวยงาม
จากนั้นก็พาเธอมาบริเวณโซนรองเท้าส้นสูง
“รองเท้าส้นสูงของที่นี่สวยๆ ทั้งนั้น ไม่ทราบว่าคุณเหนียนชอบแบบไหนคะ” พนักงานพูดพลางช่วยเลือกรองเท้าแบบที่ไม่เหมือนกันสองสามคู่ มาวางตรงหน้าของเหนียนเสี่ยวมู่
ราวกับกำลังดูถูกว่าเธอต้องไม่รู้เรื่องแน่ๆ รองเท้าที่พนักงานเลือกมาให้จึงมีแต่แบบที่คุณภาพธรรมดา ใส่แล้วกัดเท้า
แต่กลับปล่อยรองเท้าคุณภาพดีๆ ไว้อย่างนั้น ไม่มีการแนะนำให้เธอแต่อย่างใด
“ถ้าคุณเหนียนไม่ชอบที่ฉันแนะนำให้ จะเลือกดูเองก็ได้นะคะ” พนักงานพูดจบก็มองไปที่หญิงสาวอย่างดูถูก
เธอไม่เชื่อหรอกว่า พยาบาลธรรมดาคนหนึ่ง จะเลือกของดีอะไรออกมาได้
เหนียนเสี่ยวมู่จ้องมองสีหน้าของเธอ แล้วก็ไม่พูดอะไรออกมาทั้งสิ้น กวาดตามองไปรอบๆ ชั้นรองเท้า จากนั้นก็ชี้ไปที่กล่องแก้วที่วางอยู่ตรงมุมด้านซ้าย
“ฉันอยากได้คู่นั้น!”
พนักงานที่กำลังสะใจอยู่เมื่อครู่ตะลึงไป!
ไม่อยากจะเชื่อว่า หญิงสาวจะตาแหลมแบบนี้ พริบตาเดียวก็เลือกถูกของล้ำค่าของทางร้าน
ตอนที่ 558 ความจริงที่ปรากฏ (6)
นั่นเป็นรองเท้าสั่งผลิตที่เพิ่งส่งมาจากต่างประเทศ ทั่วทั้งโลกมีเพียงแค่คู่เดียวเท่านั้น!
เมื่อวางอยู่ในกล่อง ก็ดูเหมือนกับรองเท้าธรรมดาคู่อื่นๆ ทั่วไป แต่เมื่อคุณรองใส่ดูก็จะรู้ได้ทันทีว่ามันไม่เหมือนกับรองเท้าคู่อื่นๆ
ทำจากวัสดุชั้นยอดที่สุด ไม่ใช่แค่ใส่สบายเท่านั้น
การออกแบบที่โดดเด่นเป็นเอกลักษณ์ ทำให้เมื่อใส่มันเข้าไปแล้ว คนคนนั้นจะดูสูงส่งสง่างามมากขึ้นไปอีก
ด้านนอกสุด เมื่อมองใต้แสงไฟ มันจะเปลี่ยนเป็นตามความสว่างของแสง เกิดเป็นสีที่ไม่เหมือนกัน
รองเท้าส้นสูงคู่หนึ่ง ใส่แล้วเกิดความรู้สึกหลากหลายได้ขนาดนี้!
รองเท้าแบบนี้คือสิ่งที่ผู้หญิงทุกคนใฝ่ฝัน
ความจริงพนักงานอยากจะแกล้งให้เหนียนเสี่ยวมู่เสียหน้า จึงปล่อยให้เธอเลือกรองเท้าด้วยตัวเอง แต่นึกไม่ถึงเลยว่าเธอจะเลือกถูกสิ่งล้ำค่าของร้านแบบนี้
สีหน้าของพนักงานเปลี่ยนไปในทันที
เมื่อคิดได้ว่ารองเท้าดีขนาดนี้จะต้องตกเป็นของพยาบาลธรรมดาคนหนึ่ง พนักงานจึงกัดฝันกรอด
“รองเท้าคู่นี้ไม่ขายค่ะ คุณลองดูคู่อื่นเถอะ!”
เหนียนเสี่ยวมู่กวาดตามองดูพนักงาน ค่อยๆ เงยขึ้นสบตา แล้วเอ่ยออกมาทีละคำ “คุณให้ฉันเลือกเองไม่ใช่หรือไง ฉันจะเอาคู่นั้น”
ไม่มีคนรังแกเธอ เธอก็จะไม่ไปรังแกใคร
แต่ถ้ามีคนจงใจจะหาเรื่องเธอให้ได้ เธอก็จะไม่มีทางเกรงใจเด็ดขาด!
ในเมื่อเอาออกมาโชว์แล้ว จะไม่ขายได้อย่างไรกัน
พนักงานจงใจไม่ขายรองเท้าคู่นั้นให้เธอชัดๆ ทำไมเธอจะดูไม่ออก
ยิ่งพนักงานไม่อยากขาย เธอก็ยิ่งอยากซื้อ!
ไม่เพียงแต่จะใช้เงินของอวี๋เยว่หานซื้อเท่านั้น เธอจะใส่มันต่อหน้าพวกเธอด้วย
เอาให้โมโหตายไปเลย
“คุณ……เมื่อกี้ฉันพูดผิดแล้ว รองเท้าคู่อื่นได้หมด ยกเว้นคู่นี้” พนักงานขวางเหนียนเสี่ยวมู่เอาไว้ ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ยอมให้เธอไปหยิบรองเท้าคู่นั้น
แต่เหนียนเสี่ยวมู่กลับเดินผ่านเธอไป ตรงเข้าไปที่ชั้นโชว์รองเท้า หยิบรองเท้าคู่นั้นออกมาจากกล่องแก้ว
วางลงบนพื้น แล้วสวมมันเข้าไป
เธอใส่รองเท้าคู่นั้น เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าพนักงาน กวาดสายตามองไปราวกับราชินี
จากนั้นก็เดินผ่านเธอไปด้านนอก
อวี๋เยว่หานนั่งอยู่บนโซฟา ในมือถือนิตยสารการเงินอยู่ พลิกเปิดไปมาลวกๆ แล้วก็โยนมันลงข้างกาย
มือค้างหนึ่งยันศีรษะเอาไว้เอนตัวพิงโซฟา รอเหนียนเสี่ยวมู่เปลี่ยนชุด
ได้ยินเสียงประตูห้องลองเสื้อเปิดออก ชายหนุ่มก็เงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว มองไปทางเธอ
ชุดราตรีสีขาวปรากฏแก่สายตาเขา ดูเรียบแต่สง่ามาก
การออกแบบดอกไม้แบบโปร่งแสง ยิ่งทำให้ชุดราตรีนี้มีความสวยงามสดใสราวกับหญิงสาววัยรุ่น
โบที่ผูกอยู่ตรงเอว เน้นกระชับเอวคอดของเธอให้ดูเด่นยิ่งขึ้น
ใบหน้าที่งดงามสมส่วน ไม่จำเป็นต้องแต่งหน้าให้จัดจ้าน เพียงแค่ใบหน้าเล็กที่เป็นธรรมชาตินี้ก็สวยจนคนมองละสายตาไปไหนไม่ได้
รองเท้าส้นสูงคู่นี้ยิ่งทำให้เธอดูโดดเด่นและสง่างามมากยิ่งขึ้น
สายตาของอวี๋เยว่หานค่อยๆ หรี่เล็กลง
ดวงตามองมาอย่างลึกซึ้งปิดแทบไม่มิด
ผู้หญิงของเขา ใส่อะไรก็สวยจริงๆ ด้วย
ยิ่งอยู่ในชุดราตรีที่สั่งตัดเพื่องานหมั้นของพวกเขา ก็ยิ่งงดงามจนสั่นสะท้าน!
สวยจนเขาไม่อยากให้คนอื่นได้เห็น อยากจะซ่อนเธอเอาไว้ในที่ที่คนอื่นหาไม่พบ
“ไม่สวยเหรอ” เหนียนเสี่ยวมู่เห็นชายหนุ่มเอาแต่จ้องหน้าเธอไม่พูดไม่จา จึงเอื้อมมือไปดึงประโปรงตัวเองนิดหน่อย เอ่ยถามขึ้นอย่างประหม่า
“อย่าขยับ!” อวี๋เยว่หานเอ่ยพูด
ค่อยๆ ลุกยืนขึ้นจากโซฟา ก้าวเดินมาหยุดตรงหน้าเธอ ก้มหน้าลงประทับจูบไปที่ริมฝีปากของหญิงสาว เปล่งเสียงอันมีเสน่ห์ออกมา “ผมมองอย่างไม่ได้สติแบบนี้ คุณคิดว่าไงล่ะ”