บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 88
ในทันทีที่เธอพูดจบ มันให้ความรู้สึกราวกับว่าอากาศรอบตัวพวกเขากลายเป็นน้ำแข็งไป
เจเรมี่อยู่เหนือผู้หญิงที่อยู่ข้างใต้ตัวเขา “เธอพูดอะไร? พูดอีกทีสิ”
“เรา หย่า” มาเดลีนพูดซ้ำโดยไม่ลังเล ทั้งสองคำนั้นหนักแน่นและชัดเจน
อากาศเริ่มเงียบอีกครั้ง หลังจากนั้นไม่กี่วินาที เจเรมี่โวยวายเสียงดังลั่น ดวงตาของเขาที่ดูเหมือนเป็นซาตาน มันดูมืดและดูเหมือนว่าทั้งหมดกำลังกัดกินเธออย่างหิวโหย
“หย่างั้นเหรอ? อย่าแม้แต่จะคิดเรื่องนี้!”
คำพูดที่เยือกเย็นที่แสนเสียดแทงกระดูกเหล่านั้นหลุดรอดออกมาจากริมฝีปากอันเย้ายวนของเขา
“เธอไม่อยากเป็นผู้หญิงของผมเหรอ? ผมจะเติมเต็มความปรารถนาของเธอเอง”
มาเดลีนรู้สึกว่าตัวเองพังทลายขณะมองไปที่รอยยิ้มที่น่ากลัวของเขา
“ฉันไม่ต้องการให้คุณทำตามความปรารถนาของฉัน! เจเรมี่ วิทแมน ฉันต้องการหย่ากับคุณ!”
“ฝันไปเถอะ” เจเรมี่ปฏิเสธเธออย่างไร้ความปรานี จากนั้น เขาบีบกรามของเธอแน่น “เธอต้องการหย่ากับผมเพียงเพราะเธอมีผู้ชายคนอื่น? มาเดลีน เธอไร้ยางอายแค่ไหน?”
‘มาเดลีน เธอไร้ยางอายแค่ไหน?’
คำสบประมาทของเขามักออกมาอย่างง่ายดายเสมอ ดวงตาของเขาดูน่ากลัวกว่าเดิม
“เธอบอกว่าเธอมีลูกของผมเมื่อสามปีก่อนและเธอโทษว่าผมทำให้เด็กคนนั้นตาย ตอนนี้ ผมคิดว่าเธอต้องตั้งท้องลูกไม่มีพ่อนั่นเอง! ท้ายที่สุด เธอมีผู้ชายเข้ามามากมาย เธอมีทั้งแดเนียลและแทนเนอร์ ผมสงสัยว่าเธอเองรู้ด้วยซ้ำว่าพ่อของเด็กคือใคร!”
มาเดลีนพยายามอย่างหนักที่จะระงับอารมณ์ของเธอ แต่ตอนนี้ ได้เริ่มพังทลายลงแล้ว
มือของเธอสั่นอย่างรุนแรงและรู้สึกเหมือนหัวใจของเธอที่เพิ่งถูกแทงมันอยู่ในความเจ็บปวดอย่างมาก
เธอกัดฟันกรอด ดวงตาสีแดงของเธอจ้องมองไปที่ชายที่กำลังเยาะเย้ยเธออย่างจริงจัง
“ฮึ่ย”
เจเรมี่เย้ยหยั่นก่อนที่จะมองเธออย่างเหยียดหยาม จากนั้น เขาก็เดินจากไป
“อย่าพยายามทำตัวน่าสงสารต่อหน้าผม ผู้หญิงอย่างเธอสมควรถูกทำร้ายจนตายในคุก”
มาเดลีนเฝ้าดูขณะที่เจเรมี่เดินไกลออกไปเรื่อยๆ หลังจากที่เธอได้ยินสิ่งที่เขาพูด ในที่สุดเธอก็ไม่สามารถระงับความรู้สึกในลำคอได้ เธออาเจียนเป็นเลือดอีกครั้ง
ท้องของเธอยังคงแสบร้อนอย่างต่อเนื่อง เนื้องอกของเธอก็เจ็บเช่นกัน มาเดลีนค่อยๆขดร่างที่เจ็บปวดของเธอขึ้นและจับผ้าปูที่นอนให้แน่น
หมอนยังคงมีกลิ่นของเขาจางๆ มันเหมือนกับยาพิษชนิดที่ร้ายแรงที่สุดและมันกำลังทำให้หัวใจของมาเดลีนติดพิษอย่างช้าๆ
เธอคิดว่าเธอจะมีเรื่องราวความรักที่น่าจดจำที่สุดหลังจากที่เธอได้พบกับเจเรมี่อีกครั้ง
แต่อย่างไรก็ตาม มีแค่เพียงสิ่งเดียวที่เขามอบให้เธอนั่นคือความเจ็บปวดที่น่าจดจำที่สุด
…
มาเดลีนนอนอยู่บนเตียงตลอดทั้งวันและไม่มีใครสังเกตเห็น
เธอค้นหาสาเหตุที่เธออาเจียนเป็นเลือด บางทีอาจจะเป็นแผลเยื่อในกระเพาะอาหารเฉียบพลัน เธอลากร่างกายที่เหนื่อยล้าและออกมาซื้อยาสำหรับตัวเอง
เธอไม่กล้าไปโรงพยาบาล เธอกลัวว่าพวกเขาอาจจะตรวจเจอสิ่งที่เลวร้ายอีกครั้ง
ที่แย่ไปกว่านั้นคือ เธอเองมีเวลาหลงเหลืออยู่อย่างน้อยเพียงสองสามเดือน
มาเดลีนดีใจที่นี่เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ เธอเปลี่ยนผ้าปูที่นอนชำรระล้างเลือดที่อาเจียนออกไป จากนั้น เธอเก็บเสื้อผ้าสองสามชิ้นก่อนที่จะไปที่บ้านของเอวา
มาเดลีนไปทำงานตามปกติในวันจันทร์ บางทีอาจเป็นเพราะความสัมพันธ์ของเธอกับเฟลิเป้เพื่อนร่วมงานของเธอปฏิบัติต่อเธออย่างดียกเว้นอลิซาเบธ เธอมักจะทำตัวแปลกๆและอารมณ์แปรปรวนอย่างรุนแรงบ่อยครั้ง
เมื่อถึงเวลาอาหารกลางวัน มาเดลีนหาเวลาพอสมควรในการคืนเสื้อผ้าให้กับเฟลิเป้
ด้วยความบังเอิญ เขาอยู่ในห้องทำงานในขณะที่เขากำลังคุยโทรศัพท์อยู่
มาเดลีนต้องการออกไปหลังจากวางเสื้อผ้าลง แต่แล้ว เฟลิเป้เองแสดงท่าทางให้เธอนั่งลงและรอจนกว่าเขาจะคุยธุระจบ
เขาวางสายอย่างรวดเร็วและมาเดลีนส่งเสื้อผ้าที่รีดอย่างเรียบร้อยคืนให้เขา เฟลิเป้ยิ้ม “ผมไม่คิดว่าเธอจะซักมันจริงๆ”
“ฉันต้องรักษาสัญญา อีกอย่าง คุณได้โดนสาดกาแฟของเมเรดิธมันเป็นเพราะฉันทั้งนั้น”
“ในฐานะผู้ชาย ผมจะยืนดูผู้หญิงถูกรังแกและไม่ทำอะไรได้อย่างไร?”
คำตอบของเฟลิเป้ทำให้หัวใจของมาเดลีนอบอุ่น บางอย่าง หวนย้อนให้เธอนึกถึงคนที่เคยให้สัญญาว่าจะปกป้องเธอตลอดไป หัวใจของเธอเจ็บขึ้นมาอย่างเฉียบพลัน