ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ บทที่ 100 ใครเป็นคนสั่งเจ้า
สีหน้าของกู้โม่หานบึ้งตึงลง ราวกับเมฆดำปกคลุมอยู่ทั่วท้องฟ้า
เขาสะบัดแขนเสื้อ ไขว้กระถางธูปหอมบนโต๊ะลงพื้น ตวาดว่า”พ่อบ้านกาว ไปตรวจสอบให้ข้า!ตกลงใครเป็นคนให้ธูปหอมนี้แก่เสิ่นอี่ว์!”
ร่างกายของกู้โม่หานปกคลุมไปด้วยความอาฆาต
เขาจะหาคนนั้นออกมาให้ได้ แล้วสับเป็นหมื่นท่อน!
หมอเจิ่งกำลังคิดจะพูด แต่กลับถูกหนานหว่านเยียนจ้องกลับไปด้วยสายตา
“บ่าวจะไปเดี๋ยวนี้พ่ะย่ะค่ะ”พ่อบ้านกาวได้ยินเช่นนี้ รีบพาคนใช้กลุ่มหนึ่งไปตามหาทุกคนที่ได้สัมผัสกับเสิ่นอี่ว์ ในที่สุดสาวใช้ที่ใส่ชุดสีชมพูคนหนึ่งถูกพ่อบ้านกาวจับออกมา
สาวใช้คนนั้นอึ้งไปหมด รีบถามว่า”พ่อบ้านกาว นี่เกิดอะไรขึ้นหรือ?”
พ่อบ้านกาวให้นางหุบปาก และจับสาวใช้ใส่ชุดสีชมพูคนนี้กลับเรือนซีเฟิง
นางทิ้งสาวใช้ลงพื้นอย่างแรง ถามด้วยเสียงเฉียบขาด”บอกท่านอ๋องมาเดี๋ยวนี้ เจ้าทำอะไรต่อองครักษ์เสิ่น!ธูปหอมเกิดอะไรขึ้น!”
กู้โม่หานจ้องสาวใช้ชุดชมพูคนนี้ด้วยสีหน้าที่ดำสนิท ดวงตาที่ลึกซึ้งเต็มไปด้วยความโกรธ
หนานหว่านเยียนก็มองนางด้วยสายตาที่เย็นชา
สาวใช้ใส่ชุดสีชมพูยังไม่รู้เรื่องอะไร แต่ดูจากสถานการณ์ในห้อง ต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน
“กราบ กราบทูลท่านอ๋อง เมื่อวานบ่าวได้ให้ธูปหอมห่อหนึ่งแก่องครักษ์เสิ่นจริงๆเพคะ เพราะว่าช่วงนี้องครักษ์เสิ่นมักจะพูดว่านอนหลับไม่ดี บ่าวได้ข่าวว่าธูปหอมจะช่วยในการนอนหลับ เลยคิดจะเอาให้องครักษ์เสิ่น ช่วยให้เขานอนหลับได้ดี ตอนนี้คือเกิดอะไรขึ้นหรือเพคะ ธูปหอมมีปัญหาหรือเพคะ?”
สีหน้าของกู้โม่หานดำสนิท
เขามองคนมาเยอะ สาวใช้น้อยคนนี้พูดความจริงหรือเปล่า เขาดูก็รู้
หนานหว่านเยียนขมวดคิ้ว จากนั้นนางก็คิดจะลองดูปฏิกิริยาของสาวใช้คนนี้ เลยสอบถามว่า”เจ้ารู้ไหมว่า ธูปหอมนี้ไม่มีผลในการช่วยนอนหลับเลย มันมีโกฐสอผสมอยู่ในนั้น เป็นตัวนำพาให้เกิดพิษ และมาทำร้ายเสิ่นอี่ว์”
อะไรนะ?
นี่เป็นยาพิษ?
สาวใช้ชุดชมพูคนนั้นอึ้งไปสักครู่หนึ่ง เบิกตากว้างรู้สึกเหลือเชื่อมาก
“จะเป็นแบบนี้ได้อย่างไร ธูปหอมนี้ช่วยนอนหลับไม่ใช่หรือ?”
พ่อบ้านกาวมองออกความคิดของหนานหว่านเยียน จึงขู่สาวใช้
“อีบ่าวทาสช่างกล้าหาญนัก!กล้ามาวางยาพิษในจวนอ๋องอี้!เอานางลงไปลงโทษอย่างหนัก!ลงโทษจนตายแล้วก็นำไปทิ้งที่สุสานระเกะระกะ!”
เห็นกับตาว่าชายร่างใหญ่หลายคนจะลากนางลงไป สาวใช้คนนั้นก็ดิ้นรนและร้องไห้ขึ้นมา
สายตาของนางเต็มไปด้วยความหวานกลัว และพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่น”บ่าว บ่าวถูกใส่ร้ายเพคะ!บ่าวไม่รู้ว่านั่นเป็นยาพิษ!ธูปหอมนั้นเสี่ยวหยุนเป็นคนเอาให้บ่าวเองเพคะ!นางบอกว่าจะช่วยในเรื่องนอนหลับเพคะ ท่านอ๋องโปรดตัดสินความเป็นธรรมให้เพคะ!”
กู้โม่หานถามด้วยเสียงเฉียบขาดทันที”เสี่ยวหยุนคือใคร?”
“สาวใช้ที่รับผิดชอบเก็บกวาดในเรือนหน้าเพคะ ชื่อว่าเสี่ยวหยุน!”
กู้โม่หานส่งสายตาสะกิดพ่อบ้านกาว พ่อบ้านกาวถอยลงไปทันที
หนานหว่านเยียนรู้อยู่แก่ใจ นางรู้ว่าเรื่องนี้จะไม่ง่ายขนาดนี้แน่นอน
สักครู่หนึ่ง พ่อบ้านกาวก็พาเสี่ยวหยุนมา เสี่ยวหยุนมีความตื่นเต้นเล็กน้อย แต่ไม่ถึงกับขั้นทำตัวไม่ถูกเหมือนสาวใช้ชุดชมพู กลับดูใจเย็นหน่อย
เสี่ยวหยุนทำความเคารพต่อกู้โม่หานและหนานหว่านเยียนอย่างเคารพ”ท่านอ๋อง พระขายส่ง บ่าวเป็นคนเอาให้เสี่ยวหลินจริงๆเพคะ เป็นแค่ธูปหอมธรรมดาห่อหนึ่งที่ช่วยในการนอนหลับเพคะ เสี่ยวหลินอาจจะไปสับสนกับของอย่างอื่น ถึงหยิบมาผิดเพคะ”
หนานหว่านเยียนเหล่ตาเล็กน้อย
เห็นได้ชัดว่าสาวใช้เก็บกวาดคนนี้เตรียมพร้อมมาก่อน คนทั่วไปเจอเรื่องแบบนี้ต้องตื่นเต้นแน่นอน ก็เหมือนสาวใช้ที่ส่งยา กลัวจนตัวสั่น แต่นางยังสามารถตั้งสติและตอบคำถามได้อย่างใจเย็น
เสี่ยวหลินถูกปัดความผิดมา ยิ่งรีบร้อนขึ้น
“เสี่ยวหยุน!เจ้ามาใส่ร้ายข้าเช่นนี้ได้อย่างไร เจ้าบอกว่าน้องชายของเจ้าป่วยหนักต้องการใช้เงินด่วนไม่ใช่หรือ ไม่งั้นข้าก็ไม่ไปซื้อธูปหอมของเจ้าหรอก!”
จากนั้นนางยกมือขึ้นมาสาบาน”ท่านอ๋อง บ่าวไม่มีวันหยิบผิดแน่นอน!ห้องของบ่าวมีแค่ธูปหอมที่เสี่ยวหยุนให้บ่าวเท่านั้นเพคะ หากบ่าวพูดโกหก ก็ให้บ่าวถูกฟ้าผ่าตายเลยเพคะ!”
เสี่ยวหยุนฟังอยู่เช่นนี้ สีหน้าแย่ถึงที่สุด
นางคิดไม่ถึงว่าเสี่ยวหลินจะพูดเรื่องของน้องชายนางออกมาในเวลานี้
“สิ่งที่บ่าวให้เป็นธูปหอมเพคะ ท่านอ๋อง พระชายาโปรดตัดสินความเป็นธรรมให้บ่าวด้วยเพคะ”
กู้โม่หานเพิ่งคิดจะพูด ก็ได้ยินหนานหว่านเยียนพูดว่า”ยื่นมือออกมาสิ ข้ามีวิธีดูว่าใครโกหกกันแน่”
หนานหว่านเยียนหยิบขวดยาขวดหนึ่งออกมาจากร่างกาย และเดินไปถึงข้างสองคนอย่างรวดเร็ว
“ธูปหอมมีส่วนผสมโกฐสออยู่ เมื่อเจอกับผงหวงฉีก็จะกลายเป็นสีเหลือง ในเมื่อพวกเจ้าพูดไม่ตรงกัน งั้นเราก็มาพิสูจน์ดูว่าใครโกหก”
คำพูดที่กล่าวมาข้างบนนี้เป็นสิ่งที่นางแต่งขึ้นมา เพื่อจะลองดูปฏิกิริยาของเสี่ยวหยุน
เสี่ยวหลินได้ยินเช่นนี้ก็ยื่นมือออก ปล่อยให้หนานหว่านเยียนตรวจสอบ เสี่ยวหยุนก้มหน้าและแอบกัดฟัน แต่ก็ยื่นมือออกมา
หนานหว่านเยียนเทผงยาขึ้นไป
และมือของสาวใช้สองคนก็ล้วนปรากฏสีเหลืองอ่อน
นางพูดอย่างโมโหทันที”เสี่ยวหยุน เจ้าเคยได้จับผงยา เหตุใดถึงโกหก?!”
เสี่ยวหยุนเบิกตากว้างอย่างเหลือเชื่อ มองมือของตัวเอง แล้วร่างกายก็ล้มลงอย่างอ่อนแรง พูดไม่ออก
นางล้วงมือแล้ว เหตุใดถึงเป็นเช่นนี้?!
สีหน้าของกู้โม่หานเย็นชามาก เขารู้ว่าเสี่ยวหยุนมีปัญหาแน่นอน เขาตบโต๊ะอย่่งแรงทีหนึ่ง”อีทาสกล้าหาญนัก!เหตุใดถึงวางยาพิษทำร้ายเสิ่นอี่ว์?!”
ในจวนอ๋องอี้ของเขาเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ไม่มีกฎระเบียบจริงๆเลย!
เสี่ยวหลินก็เต็มไปด้วยความตกใจ”ข้ารู้ว่าเจ้าโกหก แต่ตกใจเกิดอะไรขึ้น เหตุใดเจ้าถึงจะทำร้ายองครักษ์เสิ่น?!”
สายตาของเสี่ยวหยุนกังวลมาก ความใจเย็นของเมื่อกี้นี้หายไปหมด นางค่อยๆพูดออกมา”ข้า……ข้า……”
เสี่ยวหลินรีบร้อนกว่าเดิม”เจ้าพูดมาสิ!หากเจ้าไม่รู้จริงๆ ท่านอ๋องและพระชายาก็ไม่โทษเจ้าหรอก!”
ถึงแม้นางก็รู้ว่านี่เป็นเรื่องที่ไม่น่าเป็นไปได้ แต่นางไม่เชื่อว่าเสี่ยวหยุนเป็นคนแบบนี้
หนานหว่านเยียนเห็นเช่นนี้ ก็ขมวดคิ้ว สีหน้าค่อนข้างจะประหลาด
เสี่ยวหลินมีความรู้สึกที่ดีต่อเสี่ยวหยุน ดูเหมือนว่าเสี่ยวหยุนคนนี้เดิมก็ไม่ใช่คนร้ายอะไรเลย มีโอกาสสูงมากที่ถูกคนอื่นจ้างมาทำเรื่องแบบนี้
แต่วิธีที่โหดร้ายขนาดนี้……
หนานหว่านเยียนเกิดความเย็นชาขึ้นมาในใจ ถามด้วยเสียงทุ้ม”ใครเป็นคนที่สั่งเจ้า?”