เวลาสองทุ่ม พิธีมอบรางวัลจึงได้เริ่มขึ้น
เสียงของหยิ่นเซียวเฟิงก้องกังวานทั่วโรงละคร “ยินดีต้อนรับทุกคนเข้าร่วมพิธีมอบรางวัลในคืนนี้นะครับ!”
เสียงปรบมือดังขึ้น หยิ่นเซียวเฟิงได้ประกาศรางวัลผู้กำกับภาพยนตร์ยอดเยี่ยม รางวัลนักแสดงหน้าใหม่ยอดเยี่ยม รางวัลชายที่ถูกเรียกตัวถี่ รางวัลนักแสดงสมทบหญิงยอดเยี่ยมและรางวัลอื่นๆ ตามลำดับ
“ตอนไปนี้จะเป็นเวลาที่น่าตื่นเต้นที่สุดเท่าที่เคยมีมานะครับ!” หยิ่นเซียวเฟิงกล่าวอย่างไม่ลดละ “ใครจะได้เป็นนักแสดงยอดเยี่ยมที่สุดในปีนี้ เขาคนนั้นก็คือ…”
หลังจากหยุดไปสักพัก หยิ่นเซียวเฟิงก็พูดเสียงดังขึ้น “เขาคนนั้นก็คือ…เฉินจุนเหยียนครับ! ยินดีด้วยกับคุณซุปเปอร์สตาร์เฉินนะครับ ขอเรียนเชิญขึ้นเวทีพร้อมกับเสียงปรบมือที่อบอุ่นนะครับ!”
ท่ามกลางเสียงปรบมือดังสนั่น เฉินจุนเหยียนลุกขึ้นยืนและเดินขึ้นไปบนเวทีด้วยก้าวที่มั่นคง
“ยินดีด้วยนะครับ ยินดีมากเลย ขอแสดงความยินดีกับซุปเปอร์สตาร์เฉินของเราด้วยนะครับ” หยินเซียวเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ซุปเปอร์สตาร์เฉินได้รับรางวัลนักแสดงนำชายยอดเยี่ยมเป็นเวลาสามปีติดต่อกันแล้วนะครับ สมควรและเหมาะสมอย่างแท้จริงเลยนะครับ”
“ขอบคุณครับ” เฉินจุนเหยียนกล่าวเบาๆ
หยิ่นเซียวเฟิงถามอีกครั้ง “ซุปเปอร์สตาร์เฉิน คุณช่วยพูดอะไรกับพวกเราทีได้ไหมครับ?”
เฉินจุนเหยียนพยักหน้า นัยน์ตาลึกมองลงไปที่ใบหน้าของซูฉิงก่อนจะกระแอมใส่ไมโครโฟน “ผมดีใจมากที่ได้รับรางวัลนักแสดงนำชายยอดเยี่ยมในวันนี้นะครับ ผมอยากจะขอบคุณคนหนึ่งมากครับ”
เมื่อพูดอย่างนั้น เฉินจุนเหยียนก็หยุดไปชั่วขณะหนึ่ง
หยิ่นเซียวเฟิงถามทันทีว่า “คนๆ นี้ต้องมีความสำคัญมากกับซุปเปอร์สตาร์เฉินแน่เลยใช่ไหมครับ?
“ใช่แล้วครับ!” เฉินจุนเหยียนพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “ในตอนที่ผมผิดหวังที่สุดในชีวิต เธอคือคนที่คอยให้กำลังใจและทำให้ผมลุกขึ้นยืนได้อีกครั้ง เธอคือคนที่คอยอยู่ข้างๆ ตลอดเวลา หากไม่มีเธอ ก็ไม่มีผมอย่างทุกวันนี้”
“อย่างนั้นแล้ว เธอก็คือ?” หยิ่นเซียวเฟิงกล่าว “เชื่อว่าทุกคนต่างก็อยากรู้เหมือนกันกับผมเลยนะครับ ใครเป็นคนสำคัญในใจของซุปเปอร์สตาร์เฉินกันแน่ครับ?”
“เธอก็คือ…” เฉินจุนเหยียนเดินลงจากเวทีไปทีละก้าว ก่อนจะเดินไปยังที่นั่งของซูฉิง
เขาเดินไปตรงหน้าซูฉิงก่อนจะชะงักฝีเท้าก่อนจะพูดด้วยเสียงที่ชัดเจนจนกึกก้องอยู่ในโรงละคร “เธอก็คือซูฉิงครับ!”
เมื่อเห็นเฉินจุนเหยียนค่อยๆ เดินมาทางตัวเอง ซูฉิงก็ขมวดคิ้วน้อยๆ
เฉินจุนเหยียน เขาคิดจะทำอะไรกันแน่?
จนกระทั่งเฉินจุนเหยียนหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ และพูดอย่างหนักแน่นต่อหน้าทุกคน “ซูฉิง คนที่ฉันอยากขอบคุณมากที่สุดก็คือเธอนะ”
สายตาของทุกคนที่อยู่ณ ที่นี่ต่างก็เพ่งไปที่ซูฉิง
และอู๋ชิงหร่านก็จ้องมองที่ซูฉิงด้วยความเกลียดชัง
ซูฉิงกระตุกมุมปากก่อนจะถามด้วยสายตา “เฉินจุนเหยียน นายจะทำอะไรน่ะ? รีบหยุดเดี๋ยวนี้เลย”
เมื่อคิดว่าเฉินจุนเหยียนเน้นย้ำว่าคืนนี้จะเป็นช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเขา ลางสังหรณ์ไม่ดีก็ผุดขึ้นในใจของซูฉิง
เขาคงไม่น่าจะสารภาพรักกับเธออีกแล้วใช่ไหม…
แต่ทว่าเฉินจุนเหยียนกลับเพิกเฉยต่อการคัดค้านเงียบๆ ของซูฉิงก่อนจะจับมือซูฉิงแล้วลากเธอไปกลางเวที
แสงส่องลงบนร่างของเฉินจุนเหยียนราวกับเคลือบเขาด้วยชั้นแสงสีทอง
เขามองไปที่ซูฉิง “ซูฉิง เธอสนับสนุนฉันเสมอมา เป็นเธอที่ให้แรงบันดาลใจให้ฉันก้าวไปข้างหน้า ทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันมีในวันนี้เป็นเธอทั้งนั้นที่ให้กับฉัน และความสำเร็จของฉันในวันนี้ ฉันอยากจะแบ่งปันมันกับเธอด้วย”
“ยินดีด้วยนะเฉินจุนเหยียน” ซูฉิงยื่นมือออกไปจับมือเฉินจุนเหยียนและพูดเสียงเบา “ความสำเร็จของนายในวันนี้คือความพยายามของนายต่างหาก ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลย”
“ไม่ ซูฉิง ที่ฉันมีวันนี้ได้เป็นเพราะเธอนะ เธอคือแรงผลักดันของความพยายามของฉัน เพราะเพียงแค่ทำดีที่สุดมันถึงประสบความสำเร็จถึงได้ทำให้เธอมีชีวิตที่มีความสุข เธอคือสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตของฉัน เป็นคนสำคัญของฉัน” เฉินจุนเหยียนจับมือซูฉิงไว้แน่น เขามองซูฉิงอย่างลึกซึ้ง ดวงตาที่ลึกของเขซึ้งราวกับจะดูดจิตวิญญาณของเธอไป
เมื่อเห็นว่าเฉินจุนเหยียนเกินเลยไปไกล ซูฉิงถึงกับพูดไม่ออก เธอส่งสัญญาณให้เฉินจุนว่าให้เขาหยุดโดยเร็ว
แต่เฉินจุนเหยียนกลับเมินเฉยกับสายตาของเธอ และทันใดนั้นเองเขาก็คุกเข่าลงข้างหนึ่ง
เขาเงยหน้าขึ้นและหายใจเข้าลึกๆ เสียงของเขาทุ้มลึกราวกับเล่นเชลโล แต่กลับจริงจังมาก “ซูฉิง แต่งงานกับฉันนะ!”
เมื่อสิ้นเสียง กลีบกุหลาบก็ค่อยๆ ร่วงหล่นจากด้านบนของเวที ค่อยๆ ตกลงมาบนตัวเฉินจุนเหยียนและซูฉิง ทั้งโรแมนติกและสวยงาม
ซูฉิงดึงมือของเธอกลับอย่างใจเย็น และใบหน้าที่สวยงามของเธอก็สงบ
นี่เฉินจุนเหยียนคิดทำอะไร?!
เขาบ้าไปแล้วเหรอ?
ไม่ใช่แค่สารภาพรักแต่เป็นการสู่ขอเนี่ยนะ?!
สู่ขอเธอต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้?
รู้ไหมว่านี่มันคืองานประกาศรางวัลม้าทองคำนะ!
เละมันยังออกอากาศไปทั่วโลกอีกด้วย
เขาคิดว่าสู่ขอเธอในสถานการณ์แบบนี้แล้วจะไม่ปฏิเสธเขา?
อันที่จริง เธอไม่สามารถปฏิเสธในกรณีนี้ได้จริงๆ
หากเธอปฏิเสธเฉินจุนเหยียน เขาจะกลายเป็นตัวตลกของคนทั้งโลกไปในทันที
ไม่ว่าจะกับทั้งตัวเ)นจุนเหยียนหรือสตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์ต่างก็มีผลกระทบในทางลบอย่างมาก
แน่นอนว่าซูฉิงไม่ต้องการเห็นผลลัพธ์แบบนั้น
แต่ถ้าเธอไม่ปฏิเสธ…
ซูฉิงล่ะปวดหัว
เมื่อเห็นว่าซูฉิงเงียบ เฉินจุนเหยียนจึงพูดอีกครั้ง “ซูฉิง ตกลงกับฉันได้ไหม? ฉันจะทำให้เธอเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลกแน่นอน เชื่อฉันนะ”
ซูฉิงก็คิดอยู่ครู่หนึ่ง
ฮ่อหยุนเฉิงเองก็เคยสาบานกับเธอ “ซูฉิง เชื่อฉันนะ ฉันจะทำให้เธอเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลกแน่นอน”
พล็อตเรื่องในวันนั้นผุดขึ้นมาในใจ จนซูฉิงอดมองลงไปล่างเวทีไม่ได้
ชายผู้สง่างามที่นั่งอยู่ในมุมสลัวในขณะนี้ ซูฉิงมองไม่เห็นใบหน้าของเขาอย่างชัดเจน
ทว่า แม้จะอยู่ไกลแสนไกล แต่เธอก็ยังรู้สึกได้ถึงกลิ่นอายที่เย็นยะเยือกที่มาจากฮ่อหยุนเฉิง
ซูฉิงยังคงเงียบและบรรยากาศก็อึดอัดเล็กน้อยในขณะนี้
เมื่อเห็นแบบนั้น หยิ่นเซียวเฟิงที่อยู่ด้านข้างก็ก้าวไปด้านหน้าและพูดด้วยน้ำเสียงเป็นจังหวะว่า “ว้าว ซุปเปอร์สตาร์เฉินของเราโรแมนติกจังเลยนะครับ ในเมื่อเขาเลือกที่จะสู่ขอในพิธีมอบรางวัลของเรา ผมเชื่อว่าแฟนๆ นับไม่ถ้วนจะต้องอิจฉาซูฉิงในตอนนี้อยู่แน่ๆเลย คุณซูฉิงครับ คุณยังลังเลอะไรอยู่เหรอครับ?”
ทุกคนทั้งงานต่างตกตะลึงกับการสู่ขอกะทันหันแบบนี้
หลังจากได้ยินเสียงของหยิ่นเซียวเฟิงถึงได้ตอบสนอง
“เอาล่ะ มาเชียร์ซุปเปอร์สตาร์เฉินกันเถอะครับ!” ในฐานะเพื่อนสนิทของเฉินจุนเหยียน เขาก็รู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าเฉินจุนเหยียนจะขอซูฉิงแต่งงานในพิธีมอบรางวัล
เขาเองก็ช่วยเฉินจุนเหยียนวางแผนขอแต่งงานด้วย
แต่สิ่งที่คาดไม่ถึงก็คือคนที่เป็นตัวเองอย่างซูฉิงจะไม่ยอมพูดอะไรออกมานานมาก
เฉินจุนเหยียนยังคงคุกเข่าข้างหนึ่ง นัยน์ตาลึกของเขาเต็มไปด้วยความคาดหวัง แต่ก็มีความกังวลเล็กน้อยอยู่เช่นกัน
ซูฉิงคงจะไม่…ไม่ตกลงใช่ไหม?
จะปฏิเสธเขาต่อหน้าคนมากมาย?
ไม่มีทาง
ซูฉิงไม่ใจร้ายอย่างนั้นหรอก
“ซูฉิง ตกลงรับฉันนะ ได้ไหม?” เฉินจุนเหยียนถามอีกครั้ง
ซูฉิงเม้มริมฝีปากของเธอ ในหัวก็ผุดวิธีรับมือนับไม่ถ้วน
แต่ว่าไม่มีวิธีแก้ปัญหาได้อย่างสมบูรณ์แบบในตอนนี้
เว้นเสียแต่ว่า…
เมื่อคิดขึ้นได้ ซูฉิงที่กำลังจะพูด ร่างของผู้หญิงคนหนึ่งพุ่งขึ้นมา “ซูฉิง ยัยจิ้งจอกไร้ยางอาย!”
เป็นอู๋ชิงหร่าน
“อู๋ชิงหร่าน เธอทำอะไรน่ะ” เฉินจุนเหยียนลุกขึ้นยืนก่อนจะขมวดคิ้วมองอู๋ชิงหร่าน
“ซูฉิง ฉันต่างหากคือคู่หมั้นของเฉินจุนเหยียน!” อู๋ชิงหร่านโกรธทั้งยังยกมือจะตบหน้าซูฉิง
เฉินจุนเหยียนเข้ามายืนขวางก่อนจะคว้าแขนของอู๋ชิงหร่าน “อู๋ชิงหร่าน พอได้แล้วนะเธอ!”
หลังจากหยุดปสักพัก เฉินจุนเหยียนก็พูดอย่างเคร่งขรึมว่า “ต่อหน้าทุกคนในวันนี้ ฉันจะบอกเธอให้ชัดเจนไปเลยนะ ฉัน เฉินจุนเหยียนไม่มีความสัมพันธ์อะไรเกี่ยวข้องกับเธอทั้งนั้น!”
“เฉินจุนเหยียน นายใจร้ายกับฉันได้จริงๆ เหรอ?” ดวงตาของอู๋ชิงหร่านเปลี่ยนเป็นสีแดง
เดิมทีเธอมาที่งานประกาศรางวัลอย่างมีความสุข แต่ไม่คิดเลยว่าเฉินจุนเหยียนจะสู่ขอซูฉิงต่อหน้าสาธารณชนแบบนี้!
ซูฉิง เธอถือดียังไง?!