วันรุ่งขึ้น ซูฉิงมาที่ตระกูลฮ่อกรุ๊ปแต่เช้าตรู่
ทันทีที่เธอเข้าประตูบริษัท พนักงานของตระกูลฮ่อกรุ๊ปต่างก็ชี้นิ้วมาทางเธอ
“ได้ยินมาว่าเป็นซูฉิงที่เอาราคาโครงการเป่ยไห่วานไปรั่วไหลจนทำให้บริษัทของเราเสียให้กับBPLไป”
“จริงเหรอ? มองไม่ออกเลยจริงๆ แล้วหล่อนยังมีหน้ามาทำงานอยู่อีกเหรอ”
ซูฉิงทำเป็นไม่ได้ยิน เมินเฉยพวกเขาก่อนจะเดินเข้าสำนักงานไป
เมื่อดูการประชาสัมพันธ์ของ BPL เกี่ยวกับโครงการเป่ยไห่วานบนอินเทอร์เน็ต ซูฉิงก็กระตุกยิ้ม
หลี่เฉิงหยางคิดว่าเขาชนะจริงงั้นเหรอ?
เหอเหอ
เกี่ยวกับโครงการเป่ยไห่วาน ซูฉิงนั้นได้จัดทำแผนไว้อย่างครอบคลุมแล้ว
การที่ถังรั่วอิงจงใจเอาแผนเสนอราคาของตระกูลฮ่อกรุ๊ปไปเปิดเผยเพื่อใส่ร้ายเธอเป็นเพียงส่วนหนึ่งของแผนการซูฉิงก็เท่านั้น
ให้BPLเอาที่ดินเป่ยไห่วานไปด้วยราคาสูงและให้หลี่เฉิงหยางคิดว่าตัวเองชนะไป
อีกไม่กี่วัน รัฐบาลจะประกาศอย่างเป็นทางการว่าจะวางแผนทำอุทยานเคมีใกล้เป่ยไห่วาน
แผนของ BPL สำหรับโครงการเป่ยไห่วานนั้นคือการสร้างย่านที่อยู่อาศัยขนาดใหญ่
แต่เมื่อข่าวว่าอุทยานเคมีถูกเปิดเผย ใครบ้างล่ะที่จะซื้อที่อยู่อาศัยตรงนั้น?
เมื่อถึงเวลานั้น ผืนดินตรงเป่ยไห่วานก็จะไร้ค่า
หลี่เฉิงหยางก็ต้องขายในราคาต่ำเท่านั้น
แบบนี้ตระกูลฮ่อก็จะสามารถซื้อที่ดินนี้ได้ในราคาต่ำกว่า 300 ล้าน
ด้วยความสามารถของฮ่อหยุนเฉิง จึงไม่ยากเลยที่จะให้อุทยานเคมีเปลี่ยนที่ตั้งนั้นไม่ใช่เรื่องยากเลย
ถึงตอนนั้นตระกูลฮ่อกรุ๊ปก็จะชนะในท้ายที่สุด!
ซูฉิงอยากเอาแผนการไปรายงานให้กับฮ่อหยุนเฉิง ทว่าตลอดทั้งวัน ฮ่อหยุนเฉิงกลับไม่เข้าบริษัทเลย
หรือว่า…จะไปอยู่โรงพยาบาลเป็นเพื่อนถังรั่วอิง?
ซูฉิงรู้สึกจุกอกก่อนจะไปถามหลินเหยียนเฟิง “ฮ่อหยุนเฉิงเขาไปไหนงั้นเหรอคะ?”
หลินเหยียนเหิงส่ายหัว “วันนี้ท่านประธานไม่ได้เข้าบริษัทเหรอครับ?”
“เขาอยู่โรงพยาบาลหรือเปล่า?” ซูฉิงขมวดคิ้ว
หลินเหยียนเฟิงยังคงส่ายหัว “ไม่นะครับ”
“แล้วเขาไปไหนซธล่ะ” ซูฉิงถาม
หลินเหยีนนเฟิงกางมือออก “ผมไม่ทราบจริงๆ ครับคุณซู เมื่อเช้าท่านประธานพูดกับผมว่าวันนี้เขามีธุระจะเข้าบริษัทสายหน่อย ให้ผมยกเลิกการประชุมตอนเช้าทั้งหมดไปน่ะครับ”
“โอเค…” เมื่อเห็นท่าทีของหลินเหยียนเฟิง ซูฉิงจึงรู้ว่าอีกคนไม่รู้จริงๆ ว่าฮ่อหยุนเฉิงไปที่ไหน
จนถึงเย็นที่ฮ่อหยุนเฉิงปรากฏตัว
ซูฉิงที่กำลังง่วนอยู่กับงาน ฮ่อหยุนเฉิงที่ไม่รู้มาตั้งแต่ตอนไหนก็ยืนตรงหน้าซูฉิง
“ซูฉิง ไปกันเถอะ”
จู่ๆ เสียงน่าดึงดูดของฮ่อหยุนเฉิงดังขึ้น ซูฉิงที่เชยตามองจึงเจอเข้ากับนัยน์ตาลึกของเขา
“จะไปไหนน่ะ?” ซูฉิงประหลาดใจ
ฮ่อหยุนเฉิงมองลึกลงไปในดวงตาเธอ “ตามฉันไปเดี๋ยวก็รู้เองแหละ”
เมื่อมองไปที่เวลา ซูฉิงจึงกล่าวเสียงเรียบ “ขอโทษทีนะฮ่อหยุนเฉิง ฉันมีธุระตอนกลางคืน เดี๋ยวเลิกงานฉันก็ต้องไปแล้ว”
“เธอมีธุระอะไรน่ะ” ฮ่อหยุนเฉิงถามอย่างงงๆ
ซูฉิงตอบไปตามความจริง “กลางคืนฉันต้องไปเข้าร่วมงานประกาศรางวัลม้าทองคำน่ะ”
ดวงตาของฮ่อหยุนเฉิงหรี่ลงเล็กน้อย “เธอสนใจเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ”
“ไม่ได้หรือไง” ซูฉิงยิ้ม “ฉันสัญญากับเฉินจุนเหยียนเอาไว้ว่าจะไปดูพิธีมอบรางวัลของเขา”
สีหน้าของฮ่อหยุนเฉิงดิ่งลงทันที
เฉินจุนเหยียน!
เฉินจุนเหยียนอีกแล้ว!
ในความคิดของซูฉิง เฉินจุนเหยียนสำคัญขนาดนั้นเลยหรือไง?!
ฮ่อหยุนเฉิงได้ยินดังนั้น สีหน้าก็ตึงเครียด ร่างกายเย็นยะเยือก และแม้แต่อุณหภูมิรอบตัวก็ราวกัยจะฮวบลง
เมื่อรู้สึกถึงแรงกดดันต่ำของชายตรงหน้า ซูฉิงเม้มริมฝีปาก ขณะที่จะเอ่ยปาก ทันใดนั้นก็มีเสียงดังมาจากโทรศัพท์มือถือของเธอ
ซูฉิงหยิบโทรศัพท์ออกมาดู ก็เห็นเป็นหมายเลขโทรศัพท์ของเฉินจุนเหยียน
ซูฉิงรับโทรศัพท์โดยเมินเฉยใบหน้าที่เย็นชาของฮ่อหยุนเฉิง “เฉินจุนเหยีน”
“ซูฉิง เลิกงานหรือยัง ฉันอยู่ที่ประตูหน้าบริษัทเธอแล้วนะ” เสียงที่ชัดเจนของฉฺนจุนเหยียนดังมาจากโทรศัพท์
“จะเลิกแล้วล่ะ” ซูฉิงมองดูเวลา “รอฉันห้านาทีนะ”
“โอเคเลย” เฉินจุนเหยียนตอบตกลงทันที
หลังจากวางสาย ซูฉิงจึงเก็บของพร้อมออกเมื่อเลิกงาน
ขณะที่ก้าวไป ฮ่อหยุนเฉิงกลับคว้าแขนเอาไว้
“ซูฉิง แน่จริงเธอก็ลองไปดูสิ” ใบหน้าหล่อเหลาของฮ่อหยุนเฉิงถูกปกคลุมไปด้วยความเย็นยะเยือก
เรื่องเมื่อวานทำให้ฮ่อหยุนเฉิงรู้สึกว่าจริงๆ แล้วในใจซูฉิงนั้นยังรักเขาอยู่
เพราะอย่างนั้นที่เธอคอยปฏิเสธไม่กลับไปอยู่เคียงข้างเขาก็เป็นเพราะถังถัง
ไม่อย่างนั้นทำไมเธอถึงต้องคอยทำเรื่องมากมาย เพื่อให้ถังถังเผยโฉมหน้าต่อหน้าเขา?
อีกทั้งซูฉิงยังเคยบอกว่าที่เธอยกเลิกงานหมั้นในวันนั้นเป็นเพราะถังถัง
ดังนั้นฮ่อหยุนเฉิงยิ่งมั่นใจมากขึ้นว่าซูฉิงไม่เคยลืมเขาเลย
วันนี้เขาให้คนเตรียมการทั้งวันเพื่อจะขอซูฉิงแต่งงานอีกครั้งในคืนนี้
แต่ตอนนี้ ผู้หญิงคนนี้กลับบอกเขาว่าเธอจะไปเข้าร่วมงานประกาศรางวัลของเฉินจุนเหยียนเนี่ยนะ?!
แขนถูกคว้าไว้เริ่มรู้สึกเจ็บจนซูฉิงขมวดคิ้ว “ฮ่อหยุนเฉิง นายทำฉันเจ็บนะ!”
ฮ่อหยุนเฉิงปล่อยมือทันทีโดยไม่รู้ตัว ก่อนซูฉิงจัรีบใช้โอกาสนี่ผละแขนออก
“ฉันไปก่อนนะ”
ซูฉิงจากไปภายใต้การจ้องมองอันเยือกเย็นของฮ่อหยุนเฉิง
พอมาถึงชั้นล่าง รถของเฉินจุนเหยียนก็จอดอยู่ที่ประตูหน้าตระกูลฮ่อกรุ๊ปแล้ว
“ซูฉิง ตรงนี้!” ทันทีที่เห็นซูฉิง เฉินจุนเหยียนจึงอดยกยิ้มและเปิดประตูลงจากรถไม่ได้
ซูฉิงก้าวไปข้างหน้า “ทำไมนายมาเร็วจัง?”
“แน่นอน” เฉินจุนเหยียนมองซูฉิงอย่างมีความหมาย ก่อนที่ดวงตาจะนิ่งลง “คืนนี้เป็นวันที่สำคัญที่สุดในชีวิตของฉัน แน่นอนว่าฉันก็ต้องมารับเธอเร็วหน่อยน่ะสิ”
“งั้นไปกันเถอะ!” ซูฉิงเข้าไปในรถ
เมื่อฮ่อหยุนเฉิงลงมาข้างล่าง สิ่งที่เขาเห็นคือฉากที่ซูฉิงนั่งในรถของเฉินจุนเหยียนและจากไป
ริมฝีปากบางของฮ่อหยุนเฉิงเม้มแน่นแสดงความไม่พอใจอย่างยิ่ง
ซูฉิงออกไปกับเฉินจุนเหยียน!
พิธีขอแต่งงานที่เขาเตรียมมาอย่างดีสำหรับคืนนี้ก็เปล่าประโยชน์
พิธีมอบรางวัลคืนนี้ เขาเองก็ได้รับคำเชิญ
ฮ่อหยุนเฉิงที่ไม่ชอบงานรื่นเริงจึงทิ้งคำเชิญไปแล้ว แต่ตอนนี้เขาได้ตัดสินใจเข้าร่วมแล้ว
เฉินจุนเหยียนขับรถไปหยุดอยู่หน้าห้องแต่งตัว
ซูฉิงรู้สึกประหลาดใจ “เฉินจุนเหยียน นายมาทำอะไรที่นี่เหรอ?”
เฉินจุนเหยียนยิ้ม “ไม่ได้บอกว่าคืนนี้เป็นวันที่สำคัญที่สุดในชีวิตของฉันเหรอ? แน่นอนว่าก็ต้องแต่งตัวให้ดีน่ะสิ”
ซูฉิงกวาดสายตามองเฉินจุนเหยียนขึ้นและลง
เขาแต่งตัวในชุดสูทรองเท้าหนัง ทรงผมที่ออกแบบมาอย่างดีจนดูหล่อมีเสน่ห์ ตราบที่เขายืนอยู่บนเวที เขาต้องดึงดูดใจสาวๆ ได้ทุกคนแน่
“นายแต่งตัวดีแล้วน่า” ซูฉิงพูดติดตลก
ดวงตาของเฉินจุนเหยียนจับจ้องไปที่ซูฉิง “ฉันหมายถึงเธอต่างหาก”
“ฉัน? คืนนี้นายเป็นตัวเอก ฉันต้องแต่งตัวอะไรอีก?” ซูฉิงขมวดคิ้ว
“ไม่ว่ายังไงสวมใส่เสื้อผ้าที่หรูหราหน่อยก็เป็นเรื่องถูกเสมอ” เฉินจุนเหยียนดึงตัวซูฉิงเข้าห้องแต่งตัว
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง ซูฉิงก็เดินออกมา
เธอสวมชุดสีแดง
ในสายตาของเฉินจุนเหยียน นอกจากจะประหลาดใจแล้ว ก็ยังมีแต่ความประหลาดใจ
คืนนี้เธอจะเป็นผู้หญิงที่ตระการตาที่สุดในโลก
พิธีมอบรางวัลจัดขึ้นที่โรงละครเฉินเซิ่งที่มีชื่อเสียงในเมือง A และกำหนดเวลา 20:00 น.
เฉินจุนเหยียนพาซูฉิงมาถึงก่อนเวลา 20 นาทีและนั่งอยู่แถวหน้าของแขกทั้งหลาย
ผู้ที่อยู่ในพิธีมอบรางวัลล้วนแล้วแต่เป็นดารานักแสดงมีชื่อเสียงโด่งดังในวงการบันเทิง
เหล่านักข่าวต่างแบกกล้องตัวยาวมาที่โรงละครตั้งแต่เช้าเพราะกลัวว่าจะพลาดอะไรไป
พิธีกรคือหยิ่นเซียวเฟิงที่มีชื่อเสียงซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของเฉินจุนเหยียน
ทันทีที่ซูฉิงนั่งลง จากหางตาเธอดันเหลือบไปเห็นร่างที่เย็นชาแสนคุ้นเคย
ฮ่อหยุนเฉิง?
ทำไมเขาถึงมาด้วยล่ะ?
เมื่อกี้เขาบอกเธอว่าจะพาไปที่ที่หนึ่ง หรือจะเป็นงานประกาศรางวัลอย่างนั้นเหรอ?
ไม่น่าจะใช่เลยนี่นา
“ซูฉิงมีอะไรเหรอ?” เมื่อเห็นซูฉิงหันหลังไปบ่อยๆ เฉินจุนเหยียนจึงถาม
ซูฉิงที่ได้สติก่อนจะส่ายหัว “ไม่มีอะไรหรอก”
แน่นอนว่าเฉินจุนเหยียนเห็นฮ่อหยุนเฉิง แต่แล้วไงล่ะ?
ฮ่อหยุนเฉิงไม่คู่ควรกับซูฉิงเลยสักนิด!
มีเพียงเขาเท่านั้นที่สามารถให้ความสุขกับซูฉิงได้