ตอนที่ 571 ตกใจ! (1)
“…” เหนียนเสี่ยวมู่เงยหน้ามองเธอด้วยความงุนงง
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอได้ยินคำพูดแบบนี้ออกจากปากของถานเปิงเปิง
ถานเปิงเปิงมีนิสัยเย็นชา ไม่ชอบคบค้าสมาคมกับคนแปลกหน้า และไม่มีทางพูดจาร้ายๆ กับคนอื่นได้ง่าย
เธอไม่นับว่ารู้จักกับฟ่านอวี่ แล้วทำไมดูเหมือนไม่ชอบชายหนุ่มมากขนาดนั้น
“เปิงเปิง เธอ…”
คุณหมอสาวเหมือนจะรู้สึกได้ว่าคำพูดของตัวเองแปลกๆ อยู่บ้าง แววตาพลันสั่นระริก ก่อนจะอธิบายว่า “เธอคบกับอวี๋เยว่หานแล้ว ถ้าขืนยังมีผู้ชายคนอื่นมาเกาะแกะอีก คงจะไม่เป็นประโยชน์อะไรกับเธอ”
“…”
“ยิ่งไปกว่านั้น ฟ่านอวี่เป็นคู่แข่งของบริษัทตระกูลอวี๋ ถ้าสื่อรู้เข้า อาจจะเกิดการเข้าใจผิดได้”
เธอพูดพลางใช้สองมือยกแก้วกาแฟขึ้นจิบเบาๆ
สีหน้าของเธอกลับมานิ่งสงบดังเดิม
สายตาที่เธอมองเหนียนเสี่ยวมู่ ไม่แตกต่างอะไรจากปกติ
คำพูดของถานเปิงเปิงมีเหตุผลอยู่หลายส่วน เป็นการคิดใคร่ครวญให้เหนียนเสี่ยวมู่แล้ว
เหนียนเสี่ยวมู่เพิ่งคิดจะพูดว่าตัวเองจะระวังให้มากขึ้น ทว่าโทรศัพท์มือถือของเธอก็ส่งเสียงดังขึ้น
ครั้นเห็นว่าเป็นสายตานายขี้หึง หญิงสาวก็ตาเป็นประกายทันที!
เพราะกำลังคิดถึงเขา เขาก็โทรศัพท์มา
หากไม่รับสายตอนนี้ แล้วเวลาไหนจะเหมาะไปกว่านี้อีก!
เหนียนเสี่ยวมู่รับสายอย่างรวดเร็ว
“คุณอยู่ที่ไหน” เสียงทุ้มต่ำของอวี๋เยว่หานดังมาจากปลายสาย
คำถามเรียบง่ายดังออกมาจากปากชายหนุ่มอย่างนี้ เจือความอาลัยอาวรณ์อย่างน่าประหลาด
หญิงสาวถือโทรศัพท์มือถือ มุมปากยกยิ้มขึ้นโดยไม่รู้ตัว “อยู่แถวห้าง เพิ่งช้อปปิ้งเสร็จ ซื้อของมาตั้งหลายอย่าง ถือไม่ไหวแล้ว…”
เธอจงใจพูดเพียงแค่ครึ่งเดียว อยากสวมบทบาทนักแสดง ‘คู่หมั้นเดินไม่ไหว คุกเข่ามาหาคู่หมั้น’ ให้เขาดูใจจะขาด
ถานเปิงเปิงเห็นท่าทางของเพื่อนสนิทฝั่งตรงข้าม ก็เกือบจะพ่นกาแฟใส่หน้าอีกฝ่ายเลยทีเดียว!
ถ้าทำถึงขนาดนี้แล้วอวี๋เยว่หานยังไม่มารับ อย่างนั้นเขาอาจจะเสียคู่หมั้นไปจริงๆ…
“นั่งเฉยๆ อย่าขยับ ผมจะไปรับคุณเดี๋ยวนี้” อวี๋เยว่หานพูดอย่างรวดเร็ว
หลังจากพูดจบ ชายหนุ่มเตรียมจะวางสาย ทว่าเหนียนเสี่ยวมู่รีบถามด้วยความเป็นห่วงเสียก่อน “คุณทำงานเสร็จแล้วเหรอ ถ้าตอนนี้ไม่ว่าง ฉันก็ไม่รบกวนหรอก ฉันเรียกแท๊กซี่กลับไปเองก็ได้”
น้ำเสียงเสแสร้งของเหนียนเสี่ยวมู่นี้ แม้แต่ถานเปิงเปิงก็ฟังออกว่าไม่จริง
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงอวี๋เยว่หาน
คนที่อยู่ปลายสายเงียบไปเกือบสามนาที ก่อนจะเอ่ยปากเสียงเย็น “ไม่ต้องหรอก ผมจะไปดูด้วยตัวเอง ว่าคู่หมั้นผมสวมบทบาทนักแสดงคนไหนอยู่”
เหนียนเสี่ยวมู่ “…” !!
คุณชายหาน เห็นเรื่องโกหกก็ไม่ต้องเปิดโปงก็ได้ เข้าใจไหม
อยากจะหมดรัก!
สายวางไปแล้ว
หญิงสาวนึกถึงคนที่กำลังเดินทางมารับเธอ พลางถือโทรศัพท์มือถือยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เหมือนคนโง่
ถานเปิงเปิงเห็นท่าทางของเพื่อนสนิทแล้ว ก็ได้แต่ส่ายหน้าด้วยความเหนื่อยหน่าย
“ถ้าผู้หญิงทุกคนมีความรักแล้วจะไอคิวลดเหมือนเธอ ฉันยอมเป็นโสดไปตลอดชีวิต”
“เธอจะไปเข้าใจอะไร แบบนี้เรียกว่าเรียกร้องความสนใจ!” เหนียนเสี่ยวมู่วางโทรศัพท์มือถือ ก่อนจะวางมือทั้งสองข้างซ้อนกันอยู่บนโต๊ะ แล้วยักคิ้วให้ถานเปิงเปิง
ขณะนี้ถานเปิงเปิงหน้างอแล้ว
“เธอแน่ใจเหรอ ว่าเป็นการเรียกร้องความสนใจ ไม่ใช่ตั้งใจแสดงว่าเหนือคนอื่น”
“แสดงว่าเหนือกว่าคนอื่นแล้วยังไง เธอไม่รู้จักความรักเลยใช่ไหม” เหนียนเสี่ยวมู่ตบโต๊ะ มองอีกฝ่ายราวกับอยากตีเหล็กตอนที่ยังร้อนๆ
“ความรักเป็นเรื่องที่อยู่คนเดียวก็ทำได้ ไม่จำเป็นต้องให้อีกคนมาทำกับเธอสักหน่อย”
“…”
“อย่างเช่น กินข้าว ดูหนัง แล้วก็…” สายตาของเหนียนเสี่ยวมู่กวาดมองถุงช้อปปิ้งข้างๆ พวกเธอครั้งหนึ่ง ถานเปิงเปิงพลันหรี่ตาลงพร้อมรอยยิ้ม “ถือของ!”
ตอนที่ 572 ตกใจ! (2)
“…”
“ขอบอกไว้ก่อน ว่าฉันไม่ได้จะแกล้งเขา ฉันแค่คิดถึงเขา อยากให้เขามารับฉัน จะได้เจอเขาเร็วขึ้นหน่อย ไม่ต้องรอกลับบ้านก่อนถึงจะเจอกัน ฉันกลัวว่าจะเป็นโรคคิดถึงเขา เธอไม่มีแฟน จะไปเข้าใจเรื่องไม่เจอหนึ่งวันเหมือนผ่านไปสามฤดูใบไม้ร่วงได้ยังไง…”
“พอแล้ว เธอหยุดพูดเถอะ!” ถานเปิงเปิงแทบจะสำรอกความรัก เธอยื่นมือไปปิดปากที่มีพลังทำลายล้างของเพื่อนสาวไว้แล้ว
ทันใดนั้น เหนียนเสี่ยวมู่ก็ชำเลืองมองเธอครั้งหนึ่ง
แม้ปากจะพูดไม่ได้ แต่ก็ใช้สายตาบอกเธอว่า ‘ดูสิ ฉันว่าแล้ว ความหวานชื่นเวลามีความรักเนี่ย คนโสดอย่างเธอไม่เข้าใจหรอก’
ถานเปิงเปิง “…” !!
เธอรู้สึกเหมือนได้รับเจตนาร้ายมาจากโลกทั้งใบ!
ครั้นเห็นถานเปิงเปิงตะลึงไป เหนียนเสี่ยวมู่ก็ดึงมือของอีกฝ่ายลง “เปิงเปิง อย่ามุดหัวเข้าไปในห้องผ่าตัดทุกครั้งที่ตกกลางคืนเลย ไปหาแฟนมีความรักเถอะ!”
“…”
มีความรัก…
คุณหมอสาวเหมือนไม่เคยคิดถึงปัญหานี้ แววตาของเธอจึงงุนงงไปบ้างภายในพริบตา แล้วมองเพื่อนสนิทนิ่งงัน
“เธอมองฉันแบบนี้หมายความว่ายังไง ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยคิดถึงวันที่ตัวเองแต่งงานมีลูก มีครอบครัวเป็นของตัวเองเลยเหรอ”
เหนียนเสี่ยวมู่ยื่นมือไปหยิกแก้มอีกฝ่าย
เมื่อรู้สึกเจ็บที่แก้ม ถานเปิงเปิงถึงจะดึงสติกลับมา
แต่งงาน มีลูก
เธอไม่เคยคิดถึงปัญหานี้มาก่อน…
“เธอนี่มันจริงๆ เลย คนไข้มีมากมายไม่หยุดหย่อน ถึงแม้ป่วย แต่คนไข้ก็ยังมีความรักได้ เธอเป็นหมอ วันๆ ทำตัวเหมือนกับแม่ชีไม่มีผิด ถ้าหมอเป็นเหมือนเธอทุกคน คงไม่มีใครอยากเรียนหมอแล้ว”
หญิงสาวเห็นเพื่อนสนิทไม่พูดจา จึงอดไม่ได้ที่จะบ่น
“เธอดูฉันสิ ฉันเป็นคนที่เหมือนตายมาแล้วครั้งหนึ่ง แต่ตอนนี้เจอรักแท้แล้ว และเตรียมตัวเริ่มมีชีวิตใหม่แล้ว”
“ชีวิตใหม่…” ถานเปิงเปิงพูดกับตัวเองเสียงเบา ราวกับกำลังครุ่นคิดความหมายจากคำพูดของอีกฝ่าย
จากนั้นเธอก็ยิ้มจางๆ
จู่ๆ บนใบหน้าที่ไม่เคยมีความรู้สึกใด พลันปรากฏแววคล้ายกับได้ปลดล็อกบ้างอย่าง พลางเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย
“เธอพูดถูก ชีวิตต่อจากนี้สำคัญหว่าอะไรทั้งนั้น”
ถานเปิงเปิงยื่นมือออกไปทั้งสองข้าง จับมือของเหนียนเสี่ยวมู่ไว้จนแน่น แล้วกำชับราวกับเป็นคนในครอบครัว “เสี่ยวมู่มู่ เธอเป็นคนที่ตายมาแล้วครั้งหนึ่ง วันข้างหน้าต้องพยายามให้ตัวเองมีความสุข!”
“…”
เหนียนเสี่ยวมู่กำลังจะโน้มน้าวอีกฝ่ายต่อ แต่จู่ๆ ได้รับคำพูดกำชับแบบนี้กลับมา ทำเอาเธอตะลึงงันไปหลายวินาที
ยังไม่ทันดึงสติกลับมา ถานเปิงเปิงก็ปล่อยเธอ แล้วยื่นมือไปไปชี้ข้างนอกหน้าต่าง “นางฟ้า คู่หมั้นของเธอมาแล้ว”
“…”
ครั้นได้ยินว่าอวี๋เยว่หานมาแล้ว เหนียนเสี่ยวมู่ก็หันไปมองนอกหน้าต่างโดยไม่คิด
ทันทีที่จำรถที่จอดอยู่ข้างทางได้ และเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งลงจากรถ หญิงสาวก็ตาเป็นประกาย!
เธอรีบเรียกบริกรมาคิดเงิน จากนั้นก็หอบถุงน้อยใหญ่เดินออกไปข้างนอกพร้อมกับถานเปิงเปิง
“ซื้ออะไรมา”
อวี๋เยว่หานรับถุงขนาดต่างๆ มาจากในมือเธอ เมื่อเห็นเธอมีเม็ดเหงื่อบางๆ ผุดอยู่บนหน้าต่าง เขาก็ยื่นมือไปเช็ดมันออกให้ด้วยความเอ็นดู จากนั้นค่อยดึงหญิงสาวมาข้างกาย พลางพูดเสียงเบา
เหนียนเสี่ยวมู่พูดเสียงเบาทันที “ความลับ! กลับไปค่อยเซอร์ไพรส์คุณ”
ตอนเธอพูดคำว่า ‘เซอร์ไพรส์’ ดวงตาสดใสทอประกายน่าหลงใหลออกมาด้วย
ทำให้ชายหนุ่มอยากจะดึงเธอเข้ามากอดใจจะขาด…
นัยน์ตาสีดำของอวี๋เยว่กานเป็นประกายเล็กน้อย แทบจะก้มหน้าลงจูบเธอตามสัญชาตญาณครั้งหนึ่ง
ตอนนี้เขาไม่สนใจเซอร์ไพรส์ของเธอ สนแต่ว่าญาติของเธอจะไปเมื่อไหร่!