ขณะนี้สำหรับเย่เมิ่งเหยียนแล้ว หยางเฟิงนั้นเป็นเหมือนหมอก
เขาคือใครกันแน่?
ทำไมถึงได้มีพลังอำนาจมากขนาดนี้?
ให้คนตระกูลเย่และตระกูลหลันคุกเข่าขอโทษ?
แต่ไม่ว่าหยางเฟิงจะเป็นใคร
สำหรับเย่เมิ่งเหยียนแล้ว เขาเป็นสามีของตนเองและเป็นพ่อของลูกเสมอ!
หลังจากคนตระกูลหลันขอโทษแล้ว หยางเฟิงกล่าวกับเย่เมิ่งเหยียน หลันซินและเย่ไห่
“คุณพ่อคุณแม่ เมิ่งเหยียน พวกเราเข้าไปข้างในกันเถอะ!”
หลังจากนั้น หยางเฟิงและคนอื่น ๆ ก็เดินเข้าไปในห้องจัดเลี้ยง
หม่าตงเดินตามหลังด้วยใบหน้าที่นอบน้อม
เขาเหลือบมองเย่เทียนที่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้น
“เย่เทียน พรุ่งนี้ผมจะส่งคนไปรับมอบธุรกิจทั้งหมดของตระกูลเย่”
ตูม!
เมื่อได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของเย่เทียนและคนอื่น ๆ ขาวซีดทันที
ฟู่!
เย่เทียนไม่สามารถควบคุมตนเองได้อีกต่อไป เขากระอักเลือดออกมาเต็มปาก
ธุรกิจที่ตนเองทำงานหนักสะสมมาหลายสิบปี
ตอนนี้ กลายเป็นความว่างเปล่า!
หม่าตงไม่ได้สนใจไยดี เดินไปอยู่ตรงหน้าคนตระกูลหลัน
คนตระกูลหลันต่างก้มหน้าลง ไม่กล้าสบตาหม่าตง
หม่าตงเหลือบมองแวบหนึ่ง และสุดท้ายสายตาหยุดอยู่ที่โจวยี่
“ท่านโจว คิดไม่ถึงว่าลูกชายของคุณจะล่วงเกินท่านแม่ทัพ ผมคิดว่าเรื่องโครงการเขตอุตสาหกรรมค่อยคุยกันภายหลัง!”
หลังจากกล่าวจบ หม่าตงหันหลังแล้วเดินเข้าไปในห้องจัดเลี้ยง
เปรี้ยง!
เหมือนกับสายฟ้าฟาดลงบนศีรษะของโจวยี่
ตุ๊บ!
โจวยี่รู้สึกขวัญหนีดีฝ่อแล้วล้มลงบนพื้น
เดิมทีตระกูลโจวมีความหวังว่าจะกลายเป็นตระกูลชั้นหนึ่งของเมืองตงไห่
ตอนนี้ ทุกอย่างกลายเป็นฟองอากาศ
และผู้กระทำความผิดทั้งหมดก็คือลูกชายของตนเอง
เมื่อคิดถึงตรงนี้ สีหน้าของโจวยี่เต็มไปด้วยความดุร้าย
“ไอ้ลูกอกตัญญู เป็นเพราะแก ทำให้ตระกูลโจวของพวกเราตกอยู่ในสภาพเช่นนั้น!”
เพี๊ยะ!
หลังจากกล่าวจบ โจวยี่ตบไปที่ใบหน้าของโจวห้าว
โอ๊ย!
โจวห้าวร้องด้วยความเจ็บปวด คายฟันออกจากปากสองสามซี่
“ที่รัก คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”
เมื่อเห็นเช่นนั้น หลันจื่อรีบเดินไปข้างหน้าและถามด้วยความเป็นห่วง
โจวห้าวเงยหน้าขึ้นแล้วมองไปที่หลันจื่อ และกล่าวอย่างดุร้าย “อีผู้หญิงเลว ทั้งหมดเป็นเพราะคุณ ถึงทำให้ผมเป็นแบบนี้ ผมจะหย่ากับคุณ!”
“อะไรน่ะ?”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ดวงตาของหลันจื่อเบิกกว้าง และสีหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
ขณะเดียวกัน เมื่อหลันเจิ้นเห็นสถานการณ์เช่นนี้ เขารู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก
……
หยางเฟิงและคืนอื่น ๆ เดินไปถึงห้องจัดเลี้ยง แขกทุกคนต่างเฝ้ามองพวกเขาอย่างเงียบ ๆ
ทุกคนเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นตรงประตูเมื่อสักครู่แล้ว
ตระกูลเย่ ตระกูลหลัน และตระกูลโจว สามตระกูลถูกโจมตีอย่างต่อเนื่อง
ตอนนี้ทุกคนต่างคาดเดา
สถานะตัวตนของหยางเฟิงนั้นคือใครกันแน่?
หรือว่าเขาจะเป็นแม่ทัพเทพมรณะ เทพสงครามอันดับหนึ่งของประเทศต้าเซี่ย?
เมื่อคิดถึงตรงนี้ สายตาของทุกคนก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว
เย่เมิ่งเหยียนเป็นคนแรกที่เห็นสถานการณ์นี้ ทำให้เธอรู้สึกประหม่าเล็กน้อย
หยางเฟิงตบไหล่ของเธอเบา ๆ แล้วสีหน้าปรากฏรอยยิ้ม
เมื่อเห็นรอยยิ้มของหยางเฟิงแล้ว ความประหม่าทั้งหมดก็หายไป
ดูเหมือนขอเพียงแค่อยู่ข้างกายหยางเฟิง ถึงแม้ว่าฟ้าจะถล่มลงมา เธอก็ไม่รู้สึกกลัว
คนที่ปากร้ายอย่างหลันซิน แต่ตอนนี้เธอไม่กล้าพูดอะไรออกมา
“ท่านแม่ทัพ!”
หม่าตงเดินมาอยู่ตรงหน้าหยางเฟิง และกล่าวด้วยความเคารพ
หยางเฟิงพยักหน้า
หม่าตงเดินขึ้นไปบนเวที หยิบไมโครโฟนขึ้นมาแล้วมองทุกคน
“งานเลี้ยงวันนี้เพื่อต้อนรับแม่ทัพเทพมรณะ แต่แม่ทัพเทพมรณะเป็นคนที่ถ่อมตน และตอนนี้ขอต้อนรับแม่ทัพเสือขาว ซึ่งเป็นหนึ่งในห้าผู้บังคับบัญชาของแม่ทัพเทพมรณะ!”
หลังจากกล่าวจบ ผู้ชายสวมใส่เครื่องแบบทหาร มีดาวสีทองสี่ดวงบนไหล่ เดินเข้ามาในสถานที่จัดงานเลี้ยง!
ทันใดนั้น สายตาของทุกคนก็จ้องมองไปที่บุคคลนั้น