ฝ่ายทหารของต้าเซี่ย
พวกอำนาจสูงพากันออกคำสั่ง “วางงานทั้งหมด คนที่ตำแหน่งสูงด้านเทคโนโลยีทั้งหมด หาข้อมูลและที่อยู่ขององค์หญิงน้อยมาให้ผม!!”
ทันใดนั้น นักถอดรหัสระดับสูงของมหาอำนาจโลก ต่างพบว่า ฝั่งต้าเซี่ยเกิดอะไรผิดปกติ “เฉียนถัง” “องค์หญิงน้อย” สองคำนี้ออกมาถี่มาก แถมยังไม่ปิดการเข้ารหัสข้อมูลด้วย!
พวกเขารีบรายงานทันที
เกิดอะไรขึ้นที่ต้าเซี่ยกันแน่ ไม่ว่าจะฝั่งเมืองหลวงหรือฝั่งทหาร ข่าวทั้งหมด ล้วนเป็นสองคำนี้!
มหาอำนาจตะวันตก “เป็นเล่ห์เหลี่ยมของเจ้าเทพต้าเซี่ยหรือเปล่า เราเสียเปรียบให้เขามากแล้ว”
“จับตาดูต่อเถอะ ทุกคนจับตาดูเฉียนถังที่ต้าเซี่ยเอาไว้ ใช้วิธีทั้งหมด สืบให้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่!”
“ตอนนี้อย่าเพิ่งทำอะไร ใช้ความนิ่งสยบความเคลื่อนไหว ไม่ให้โดนคนนั้นเล่นงาน”
ประเทศอเม “จับตาดูความเคลื่อนไหวดาวเทียม อาวุธระดับสูง เรือรบของต้าเซี่ย อย่างใกล้ชิด ห้ามประมาท ให้ดาวเทียมของเราจับตาต้าเซี่ยเอาไว้ ให้คนค่อยซุ่มดูสถานการณ์”
“อย่ารนหาที่ตาย ฉันกังวลว่าจะเป็นแผนร้ายของต้าเซี่ย เป็นแผนร้ายของเจ้าเทพต้าเซี่ย แจ้งเตือนทั้งประเทศ ติดต่อประเทศมหาอำนาจยุโรม ติดตามความเคลื่อนไหวของต้าเซี่ยอย่างใกล้ชิด”
ตอนนี้ ทั้งโลกพากันตึงเครียดขึ้นมา
“เจ้าเทพ หาเจอแล้ว องค์หญิงน้อย อยู่โรงเรียนอนุบาลปินไห่ นอกหอพักหวางฟาง”
เมื่อได้ที่อยู่ เย่เซิ่งเทียนเหยียบคันเร่งจนมิด ความเร็วรถถึงระดับสูงสุด 300 กว่ากิโลเมตร เหมือนลอยอยู่ติดถนน! บนหน้าปัดมีสัญญาณเตือน แต่เย่เซิ่งเทียนไม่สนใจ เขาคิดเพียงว่า ต้องไปหาลูกสาวให้เร็วที่สุด
“เร็ว เร็วขึ้นอีก เร็วขึ้นอีก!!!”
เย่เซิ่งเทียนเหมือนสิงโตระเบิดความโกรธ คำรามออกมาไม่หยุด!
ยังช้า ยังช้าอยู่!!!
“เร็วขึ้นอีกสี เร็วขึ้นอีกสิ!!!”
เย่เซิ่งเทียนร้อนใจจนบ้า คำรามออกมาไม่หยุด ความเร็วรถถึงขีดสุดแล้ว แต่ยังเร็วไม่พอ ยังช้าเกินไป ยังช้าเกินไป!!
ลูกสาวของเขา กำลังโดนคนทำร้าย!
ความดีใจที่รู้ว่ามีลูกสาวอย่างกะทันหัน ยังไม่ทันได้รัก ก็มีเรื่องไม่ดีขึ้นมา นี่ทำให้เขาเจ็บปวดจนไม่อยากอยู่!!
เขาปกป้องประเทศนี้ ปกป้องคนเป็นพันล้าน แต่ภรรยากับลูกสาวของเขา กำลังโดนคนทำร้าย!!
ทว่าตอนนี้ ทางข้างหน้า เกิดอุบัติเหตุ รถหลายสิบคันติดกันแน่น ทำให้การจราจรเป็นอัมพาต รถทั้งหมดไม่สามารถเคลื่อนตัวได้
รถติดแล้ว!
“ออกไป ออกไปให้พ้น ออกไป!!! พวกคุณควรตาย ควรตาย ควรตาย!!!”
เย่เซิ่งเทียนบ้าไปแล้ว ลูกสาวของเขากำลังโดนทรมาน แต่เขากลับติดอยู่บนถนน!!!
รถหงายข้าง ผ่านไปตรงกลางรถที่เกิดอุบัติเหตุ!!
ตอนนี้เขาคิดเพียงแค่ช่วยลูกสาว ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ใครขวางก็ฆ่าคนนั้น!!
ลูกสาว พ่อมาแล้ว! พ่อมาแล้ว!! พ่อมาช่วยลูกแล้ว พ่อมาช่วยลูกแล้ว!!
“รีบสกัดรถคนนั้นเอาไว้ รีบสกัดรถคนนั้นเอาไว้!!”
“ไม่มีขื่อมีแป ไม่มีขื่อมีแปเลยจริงๆ!!”
ตำรวจจราจรรีบเคลื่อนไหว เข้าไปสกัดกั้นรถที่ไม่กลัวความตายคันนั้น!!
บ้าเกินไปแล้ว เหิมเกริมเกินไปจริงๆ ฝ่าไฟแดงต่อหน้าพวกเขา พุ่งไปต่อหน้าต่อตาพวกเขา!
นี่เกิน 300 กิโลเมตรแล้วมั้งเนี่ย!!
นี่ขับรถที่ไหนกัน นี่มันขับเครื่องบินชัดๆ!!
รถตำรวจหลายสิบคัน พากันตามไป เพื่อขวางทางสกัดรถข้างหน้า!
ต้องสกัดกั้นให้ได้!!
รถของเย่เซิ่งเทียนถูกไล่ล่าและสกัดกั้น
“เวินเฉิน เอาคนพวกนี้ออกไป เอาออกไปให้หมด!!”
ดวงตาทั้งสองข้างของเย่เซิ่งเทียนแดงก่ำ บ้าคลั่งไม่สิ้นสุด ตวาดออกมาอย่างโมโห!
“จอดเดี๋ยวนี้ ฉันสั่งให้คุณจอด จอดเดี๋ยวนี้!!”
วางรั้วลวดหนามที่สามารถเคลื่อนย้ายได้เอาไว้แล้ว ราวกันชนวางสกัดไว้
เย่เซิ่งเทียนตาแดงก่ำ พุ่งเข้าไปปะทะ เขาไม่สนอะไรทั้งนั้น ต้องการแค่จะไปหาลูกสาว!!! ต้องการแค่จะช่วยลูกสาว!!
ตู้ม!!
ยางรถโดนทิ่มจนระเบิด รถเสียการควบคุมทันที ความเฉื่อยมหาศาลทำให้รถลอยขึ้น หมุนอยู่หลายรอบ และกระแทกลงบนพื้นอย่างแรง
“พวกคุณรนหาที่ตาย!!”
ที่เพิ่งมาจากชายแดนตะวันตกเฉียงเหนือ เห็นภาพตรงหน้า เธอคลั่งทันที ถีบหัวหน้าทีมคนหนึ่งจนกระอักเลือด แววตาเหมือนจะฉีกออกเป็นชิ้นๆ พูดอย่างโมโหว่า “พวกคุณกล้าขัดขวางรถของเจ้าเทพ พวกคุณรนหาที่ตาย
ทุกคนที่สกัดกั้นรถพากันงง อึ้งไปหมด เจ้าเทพ นั่นเป็นรถของเจ้าเทพ!!
เกิดเรื่องแล้ว เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!!
เย่เซิ่งเทียนมุดออกมาจากรถ รถคันนั้นไม่เป็นอะไร แต่ยางรถระเบิด เขาไม่สนใจเลือดบนหัว กระโดดขึ้นไปบนรถเวินเฉิน แล้วพูดอย่างโมโหว่า “ไปที่ให้เร็วที่สุด ไปให้เร็วที่สุด!!! เพิ่มความเร็ว เพิ่มความเร็ว เพิ่มความเร็วอีก!!”
……
ขณะนี้ที่โรงเรียนอนุบาลปินไห่
หิมะโปรยปรายลงบนพื้นจนเป็นชั้นหนา น้ำที่ละลายจากหิมะกลายเป็นน้ำแข็ง
เด็กน้อยอายุ 3-4 ขวบ ยืนเท้าเปล่าอยู่บนพื้นน้ำที่ละลายจากหิมะอย่างน่าสงสาร
ข้างๆ ผู้หญิงแต่งหน้าหนาเตอะ กำลังใช้มือถืออัดวิดีโอ
“น้าหญิงเล็ก ถ่ายเสร็จหรือยัง เท้าซือซือแข็งจนทรมานมากเลย ซือซือใส่รองเท้าถ่ายได้ไหม ขอร้องนะน้าหญิงเล็ก”
ซือซือยืนเท้าเปล่าอยู่บนพื้นน้ำที่ละลายจากหิมะ หนาวจนขยับเท้าไปมาไม่หยุด
เธอมองผู้หญิงคนนั้นอย่างน่าสงสาร น้ำตาคลออยู่ในเบ้าตา ติดอยู่บนแพขนตา แทบจะไหลลงมา
“นังเด็กสารเลว หุบปากไปเลย ฉันบอกให้แกอย่าขยับ ได้ยินไหม ฉันจะบอกแกให้นะ พ่อสารเลวของแกตายไปนานแล้ว!”
ผู้หญิงคนนั้นด่าอย่างรุนแรง เตะรองเท้าออกไป
ซือซือไม่กล้าขยับ เบะปาก อยากร้องก็ไม่กล้าร้อง ไหล่สั่นไหว มองผู้หญิงคนนั้นอย่างหวาดกลัว
เท้าทั้งสองโดนความหนาวจนแดงและบวม
มือเล็กๆ ทั้งสองข้างก็บวมเป่งเหมือนซาลาเปา บนนั้นยังมีแผลขรุขระ บนนิ้วเล็กๆ เป็นแผลเปื่อยสีออกน้ำตาลอยู่หลายแห่ง
ผู้หญิงคนนั้นพูดในกลุ่มเพื่อนสนิทตัวเองว่า “พวกเรา นี่คือลูกสาวของลูกพี่ลูกน้องฉัน พวกเธอดูสินังเด็กสารเลวนี่เก่งขนาดไหน ยืนเท้าเปล่าบนพื้นน้ำที่ละลายจากหิมะ มาหนึ่งชั่วโมงแล้ว ไม่กลัวหนาวสักนิด”
“หวางฟาง หยิกปากมัน ฉันเห็นมันทำปากยู่แล้วอยากหยิก ฉันจะส่งซองแดงให้เธอหนึ่งร้อย”
“ตบหน้ามัน เด็กต่ำตมน่ารักจริงๆ ตบหน้ามันแทนฉัน ตบหน้าตอนฤดูหนาวยิ่งเจ็บ ส่งซองแดงไปให้แล้ว”
“ฉันอยากเห็นคนลอยบนฟ้า ถีบมันให้กระเด็น เพราะกลิ้งบนพื้นหิมะไม่เจ็บหรอก”
“เธอทิ่มแผลบนแขนมันหน่อยสิ เห็นว่าไม่เจ็บ ฉันละอยากรู้จริงๆ”
พวกเพื่อนสนิทของหวางฟางต่างพากันส่งเสียงฮือฮา ออกความเห็นต่างๆ นานา
ซือซือเหมือนกระสอบทราย เหมือนของเล่น ที่โดนหวางฟางทำร้าย จนลุกขึ้นมาไม่ได้
เธอเพิ่งสามขวบ จะรับการทารุณอันโหดร้ายแบบนี้ได้ยังไง!
มองซือซือที่แม้แต่จะร้องก็ร้องไม่ออก หวางฟางยิ้มอย่างร้ายกาจ หยิบเกลือกับพริกป่น มองเด็กน้อยแล้วพูดว่า “ทุกคน ส่งของขวัญมา ฉันจะเติมวัตถุดิบให้นังเด็กสารเลวนี่อีก!”
รอยยิ้มร้ายกาจเหมือนปีศาจแยกเขี้ยว ซือซือตกใจจนหน้าซีด พยายามซ่อนมือทั้งสองข้างไว้ด้านหลัง ตกใจจนกระทืบเท้า “น้าหญิงเล็ก อย่านะ อย่านะ ซือซือเชื่อฟัง ซือซือไม่ดื้อ”
เห็นของขวัญเต็มหน้าจอ หวางฟางคว้าซือซือมา เอาเกลือกับพริกป่นในมือ สาดลงบนแผลของซือซือ
ซือซือเจ็บจนร้องไม่ออก แต่ก็สั่นและดิ้นไม่หยุด
ทว่าหวางฟางที่เหมือนปีศาจ กลับคว้ามือซือซือเอาไว้ บีบอย่างสุดแรง เล็บจิกลงไปบนแผลที่มือของซือซือ “นังเด็กสารเลว ร้องไห้ออกมาสิ! ถ้าแกร้อง ฉันจะได้เงินเยอะกว่านี้!”
“น้าหญิงเล็ก เจ็บ เจ็บ ซือซือเจ็บ……”
ซือซือเจ็บจนเสียงอ่อน อยากร้องก็ร้องไม่ออก ตัวสั่นกระตุกไม่หยุด