“นังเด็กสารเลว ร้องไห้ออกมา!!”
หวางฟางแผดเสียงออกมาอย่างดุดัน ซือซือตกใจจนสั่นไปทั้งตัว เธออ้าปาก แต่ร้องไม่ออก
ในมือหวางฟางมีคีมอันหนึ่ง หนีบแขนซือซือเอาไว้ ใช้แรงบิดไปมา พูดด้วยสีหน้าร้ายกาจว่า “ร้อง ร้องไห้ออกมา!”
“อ๊ากกก……”
ความเจ็บอย่างรุนแรง ทำให้ซือซือที่เพิ่งจะอายุสามขวบ ร้องโอดครวญออกมาอย่างน่าเวทนา เหมือนลูกแมวที่โดนต้มในน้ำ เสียงร้องทำให้ใจแตกสลาย
แต่เธอโดนทำร้ายจนร้องไม่ออกแล้ว
หวางฟางจับหน้าซือซือเอาไว้ ใช้คีมหนีบปากซือซือ แล้วบิดไปมา “ร้องไห้ ร้องไห้ออกมา!”
ซือซือเจ็บจนไม่รู้สึกอะไร เธอไม่เข้าใจ ทำไมพ่อถึงไม่มาช่วยตัวเอง ทำไมถึงไม่ต้องการตัวเองกับแม่
แม่บอกว่าพ่อเป็นฮีโร่ ต้องมาปกป้องเธอกับแม่
แต่……แต่ทำไม ตัวเองกับแม่โดนคนรังแก พ่อก็ยังไม่มา
ตู้ม!!
ทันใดนั้น รถคันหนึ่ง ชนเข้ากับกำแพงโรงเรียนอนุบาลจนถล่มลงมา พุ่งเข้ามาเหมือนอสูรกาย
“หวางฟาง!!!”
รถยังไม่จอดสนิท เย่เซิ่งเทียนพุ่งลงมาอย่างรวดเร็ว คำรามออกมา กระโจนเข้าไป
“อย่าเข้าไป ให้เจ้าเทพจัดการเอง แจ้งคนอื่นว่าเจอองค์หญิงน้อยแล้ว”
เวินเฉินร้องไห้และออกคำสั่ง “ครอบครัวของหวางฟาง ต้องตายให้หมด อย่าปล่อยไว้แม้แต่คนเดียว! ถ้ารอดออกไปแม้แต่คนเดียว โดนฆ่าทั้งทีม!!!”
คำสั่งอันน่ากลัวที่มีกลิ่นคาวเลือด ถูกพูดออกมา
“ครับ!”
น้ำตาทำให้ดวงตาทุกคนพร่ามัว
เด็กอายุไม่ถึงสี่ขวบ โดนคนทำร้ายจนอยู่ในสภาพนี้!!
เดรัจฉาน นี่มันเดรัจฉาน!
“ฆ่า! ฆ่า! ไปฆ่ามันให้หมด!! ฆ่าเฉียนถัง ล้างแค้นให้นายหญิงกับองค์หญิงน้อย!! ฉันต้องการให้พวกมันขอโทษด้วยความตาย!!”
จ้านอู๋ซวง เทพสงครามยอดหล้า นิสัยเกรี้ยวกราด คำรามออกมา!
เซียวเจิ้นกั๋ว เทพสงครามรักษาเมืองผู้สุขุมเยือกเย็น กัดฟันพูดว่า “ฆ่าแต่คนที่ควรฆ่า!”
จ้านอู๋ซวงแผดเสียงอย่างโมโหว่า “ไสหัวไป! พวกมันสมควรตายทั้งหมด!!”
เหลิ่งเจว๋ซื่อ เทพสงครามสุดขั้ว อึมครึมเหมือนงูพิษ พูดอย่างน่ากลัวว่า “ถึงวันนี้ศพจะกองมากมายในเฉียนถัง แต่ถ้าแลกมาด้วยความพอใจของเจ้าเทพเพียงเล็กน้อย ฉันเหลิ่งเจว๋ซื่อ จะทำให้เฉียนถังกลายเป็นเมืองมรณะ ความผิดทั้งหมด ฉันจะแบกรับไว้คนเดียว!”
เวินเฉินปาดน้ำตา กัดฟันพูดว่า “ฆ่าหวางฟางตระกูลหวางก่อน หาข้ออ้าง อย่าให้กระทบกับความสัมพันธ์ ระหว่างนายหญิง เจ้าเทพ กับตระกูลหวาง รวมไปถึงเพื่อนสนิทพวกนั้นของหวางฟางด้วย ฆ่าให้หมด อย่าบอกเจ้าเทพ!!”
……
เย่เซิ่งเทียนพุ่งเข้าไป เห็นสภาพเวทนาของลูกสาว ความโกรธพลุ่งพล่าน ความอาฆาตระเบิดออกมา! หน้าอกกระเพื่อมอย่างรุนแรง เหมือนจะระเบิดออกมา ความอาฆาตพลุ่งพล่านขึ้นไป ความโกรธเหมือนพญายม
เด็กผู้หญิงที่โดนทำร้ายขนาดนี้ เด็กผู้หญิงที่โทรหาเขา คือซือซือลูกสาวของเขา!!
“แกรนหาที่ตาย!!!”
ตอนที่เห็นลูกสาว เย่เซิ่งเทียนเหมือนโดนฟ้าผ่า!! ถึงเป็นนรก 18 ชั้น ก็แค่เท่านั้น!!
ต้องโหดร้ายขนาดไหนกัน ถึงทำเรื่องน่าเศร้ากับเด็กอายุไม่ถึงสี่ขวบได้!!
เย่เซิ่งเทียนรู้สึกเหมือนหัวระเบิด!
ต้องจิตใจโหดเหี้ยมขนาดไหน ถึงทำเรื่องไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีขนาดนี้!
เสียงคำรามจากความโกรธของเย่เซิ่งเทียน เหมือนเสียงฟ้าร้อง เขาพุ่งเข้าไป ตบหวางฟางจนปลิว ล้มลงอย่างน่าเวทนา ตะเกียกตะกายอยู่บนพื้น ผมเผ้ายุ่งเหยิงเหมือนรังนก หน้าซีกหนึ่งโดนตบจนฉีกออก!!
“พ่อมาแล้ว พ่อมาแล้ว”
เย่เซิ่งเทียนคุกเข่าบนพื้น กอดซือซือเอาไว้แน่น ร้องไห้โฮออกมา!
ลูกสาวของเย่เซิ่งเทียน โดนคำทำร้ายจนยับเยิน บนหน้าเต็มไปด้วยเลือด เด็กน้อยเจ็บจนกระตุกไม่หยุด ใบหน้าซีดเซียว!!
“แกมันเดรัจฉานหรือเปล่า!!”
บนมือเท้าของลูกสาว เป็นแผลเปื่อย เป็นผื่น เต็มไปหมด แขนที่โผล่ออกมาข้างนอก เป็นรอยถูกเข็มแทงเต็มไปหมด โดนคีบหนีบจนเนื้อกับเลือดผสมกัน เจ็บจนจะวูบ!!
เดรัจฉาน!!! เดรัจฉาน!!!
ยากที่จะอธิบายได้ด้วยกฎธรรมชาติ!!!
“อ๊ากกกก……”
ใจของเย่เซิ่งเทียนกำลังมีเลือดหยดลงมา มันเจ็บปวดจนรัดแน่น ขนาดลมหายใจยังรู้สึกถึงความเจ็บปวดแทบขาดใจ!! เขาอ้าปากกระอักเลือดออกมา เกือบวูบเพราะความเจ็บใจ!!
หวางฟางคือลูกพี่ลูกน้องห่างๆ ของหวางซี ตอนนั้นเพราะความช่วยเหลือของหวางซี เธอถึงออกจากชนบทมาที่เฉียนถัง จนกลายเป็นครูอนุบาล แต่ตอนนี้กลับทำคุณบูชาโทษ ทำร้ายซือซือจนกลายเป็นแบบนี้!!
“เย่เซิ่งเทียน”
หวางฟางจำเย่เซิ่งเทียนได้แล้ว เธอเอามือปิดหน้า ยืนขึ้นอย่างเคียดแค้น จ้องสองพ่อลูกเหมือนงูพิษ
“ไอ้สวะ ที่แท้ยังไม่ตาย กล้าตบฉัน แกตายแน่ ทำไม ฉันทำร้ายลูกสาวแก แกมันก็แค่ขอทาน ถ้าหวางซีไม่เก็บมาในตอนนั้น แกตายไปนานแล้ว กล้ามาสั่งสอนฉัน แกก็แค่สุนัขตัวหนึ่ง
ดวงตาเย่เซิ่งเทียนเหมือนมังกรโมโห จ้องหวางฟาง พูดด้วยน้ำเสียงน่ากลัว เหมือนดังมาจากนรก “แกสมควรตาย”
กลัวๆ ว่า “แกจะทำอะไร หวาง……หวางเอี๋ยนให้ฉันทำ นี่เป็นความคิดของตระกูลหวาง ขนาดหวางซี ก็ไม่สนใจความเป็นความตายของนังเดรัจฉานนี่ เพราะอยากแต่งเข้าตระกูลรวย
ดวงตาทั้งสองข้างของเย่เซิงเทียนแดงก่ำ ใช้หมัดกระแทกหน้าหวางฟาง จนทำให้หวางฟางกระเด็นออกไปอีกครั้ง!
เย่เซิ่งเทียนก้าวเข้าไปเรื่อยๆ!!
หวางฟางใช้มือสองข้างยันพื้น ถอยไปข้างหลังไม่หยุด เธอตกใจจนฉี่ราด กางเกงเปียกไปด้วยฉี่ มองเย่เซิ่งเทียนอย่างหวาดกลัว
“อย่า อย่า อย่า อย่าทำฉัน อย่าฆ่าฉัน ฉันไม่กล้าแล้ว ฉันไม่กล้าอีกแล้ว ฉันผิดไปแล้ว ฉันผิดไปแล้ว ไว้ชีวิตฉันเถอะ ไว้ชีวิตฉันเถอะ”
หวางฟางคุกเข่า เอาหัวกระแทกพื้น อ้อนวอน เอาหัวโขกพื้นไม่หยุด เธอกลัว!! เธอหวาดผวา!!
เธอกลัว!! เธอไม่คิดมาก่อน ว่าการกระทำของเธอ จะส่งผลกระทบกับเด็กอายุสามขวบอย่างไร!!
เย่เซิ่งเทียนเดินเข้าไป กระแทกหมัดลงไปอีกครั้ง!
“ตายซะ!! ตายซะ!! แกตายซะเถอะ!!”
พลั่ก พลั่ก พลั่ก!!
หมัดแต่ละหมัด ซัดลงบนใบหน้าของหวางฟาง หวางฟางไม่มีโอกาสแม้แต่จะร้องโอดครวญ หัวโดนเย่เซิ่งเทียนกระแทกจนกระจุย!!
แต่หมัดของเย่เซิ่งเทียนยังไม่หยุด เลือดสาดไปบนหน้าเขา แต่เย่เซิ่งเทียนก็ยังไม่หยุด
แต่ละหมัด แฝงไปด้วยความโกรธ ความเคียดแค้นนับไม่ถ้วน ความรู้สึกผิดอย่างไม่สิ้นสุดต่อลูกสาว กระแทกลงไป!
“แกกล้าทำร้ายลูกสาวฉัน!! แกกล้าทำร้ายลูกสาวฉัน!! แกไปตายซะ แกไปตายซะ!!!”
เย่เซิ่งเทียนบ้าไปแล้ว เหมือนโดนปีศาจครอบงำ เหมือนอสูรกาย!!
แกกล้าทำร้ายลูกสาวฉัน ฉันจะฆ่าแก!! ฉันจะฆ่าแก!!! ฉันจะฆ่าแกให้ตายทั้งเป็น!!
ฉันจะสับแกเป็นหมื่นชิ้น!! ฉันจะให้แกไม่ได้เกิดมาอีก!!
“คุณ คุณคือเย่เซิ่งเทียนใช่ไหม”
ทันใดนั้น เสียงกล้าๆ กลัวๆ ดังขึ้น น้อยใจเป็นอย่างมาก
เย่เซิ่งเทียนชะงักไป มีสติขึ้นทันที เขาไม่กล้าหันไป ไม่กล้าหันไปมองตาเด็กน้อย!
เป็นสามี เขาไม่ได้ปกป้องภรรยาให้ดี!
เป็นพ่อ เขาไม่ได้ปกป้องลูกสาวให้ดี!
สัตว์เดรัจฉาน ยังรู้ว่าต้องปกป้องครอบครัว!
แล้วเขาล่ะ
เป็นเจ้าเทพ แต่ภรรยากับลูกสาว กลับโดนรังแกถึงขนาดนี้!
เขาเป็นเจ้าเทพอะไรกันล่ะ!
ไม่ใช่สักนิด!!
ครอบงำโลกด้วยตัวคนเดียว จะไปมีประโยชน์อะไร!!