บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 101
มาเดลีนยืนตัวสั่นในสายลมและเลือดของเธอคล้ายว่ามันจะแข็งตัว
เธอกลับไปที่บ้านอย่างเร่งรีบ เก็บเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวทั้งหมด ก่อนจะย้ายออกจากที่นั้นในชั่วข้ามคืน
เธอไม่มีความกล้าที่จะเผชิญหน้ากับผู้ชายที่แสนน่ากลัวกว่าปีศาจคนนี้อีกต่อไป เธอไม่กลัวความตาย แต่จริงๆแล้วเธอกลัววิธีการที่โหดร้ายของเขาแสดงออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า เธอไม่อยากเห็นตัวตนของเขาปฏิบัติอย่างโหดร้ายอีกต่อไปเพราะการกระทำนั้นคือคนที่เธอรักอยากแสดงความโหดร้ายต่อหน้าเธอ
เมื่อมองดูตัวเองในกระจก มาเดลีนสัมผัสได้ถึงรอยแผลเป็นจางๆ และหลับตาลง
เจเรมี่ การที่ตกหลุมรักคุณทำให้เกิดเรื่องขึ้นมาแบบนี้ได้อย่างไรกัน…
……
ในขณะที่ใกล้จะถึงปีใหม่ หลายๆบริษัทจะมีการประชุมประจำปีในเวลานี้
แม้ว่าเฟลิเป้จะยืนกรานว่ามาเดลีนจะเป็นหนึ่งในผู้เข้าร่วมการประชุมประจำปี แต่มาเดลีนเองยังคงปฏิเสธ
หลังจากงานเลี้ยงอาหารค่ำ มาเดลีนไปที่บาร์คาราโอเกะกับทีมงานในแผนก
มีห้องขนาดใหญ่ที่ทุกคนมารวมตัวกันเพื่อดื่มและเล่นเกม แต่พวกเขาทิ้งมาเดลีนไว้ข้างๆ ไม่มีใครสนใจเธอเลย
มีเสียงหัวเราะดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ช่างดูเป็นช่วงเวลาที่มีชีวิตชีวาและสนุกสนาน แต่มาเดลีนกลับไม่สามารถสัมผัสได้ถึงบรรยากาศแห่งความสุขนี้ได้เลย ทั้งหมดที่เธอรู้สึกคือความเศร้าที่กำลังกัดกร่อนหัวใจ
เธอเดินจากไปเพื่อเข้าห้องน้ำ และสิ่งไม่คาดคิดเกิดขึ้นเมื่อเธอเดินกลับมาสายตาของเธอดันไปเห็นเจเรมี่ เธอไม่คาดคิดว่าจะเจอเขาที่นี่
มาเดลีนตกใจมากจนหัวใจของเธอสะดุ้งสุดตัว เธอหันไปรอบๆด้วยความตื่นตระหนกและวิ่งหนีไป
เจเรมี่หันกลับไปมองรอบๆหลังจากวางสายโทรศัพท์และเขาเห็นร่างที่คุ้นเคยแวบผ่านตาของเขา เขาขมวดคิ้วแล้วเดินตามร่างนั้นไป
มาเดลีนวิ่งกลับไปที่ห้องด้วยการหายใจเพียงครั้งเดียว แต่การเต้นของหัวใจของเธอก็ยังไม่สงบลง
เพื่อนร่วมงานของเธอยังคงเล่นกันอย่างมีความสุข พวกเขาบางคนเมาแล้วนอนเฉยๆบนโซฟา ไม่มีใครสังเกตเห็นการมีตัวตนของมาเดลีน
เธอถอนหายใจอย่างโล่งอกแล้วเดินช้าๆไปทางโต้ะที่นั่ง ทันทีที่เธอนั่งลง เธอได้ฟังทำนองเพลงพร้อมร้องเพลงรักจากลำโพงทำให้เสียงเริ่มดังขึ้น
มันเป็นเพลงที่เธอคุ้นเคย “ปีศาจในความไร้เดียงสา”
เมื่อฟังทำนองเพลงและดูเนื้อเพลงที่สว่างขึ้นบนหน้าจอ ดวงตาของมาเดลีนเปียกชุ่มโดยที่เจ้าตัวไม่ได้ตั้งใจ
เนื้อเพลงเป็นการแสดงให้เห็นถึงการเดินทางระหว่างทางของความรักที่เธอมีเป็นเนื้อหาหลัก
เจเรมี่เดินตามไปจนสุดและเมื่อเขาไปถึงประตูห้องหนึ่ง เขาก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังมาจากด้านใน
แม้ว่าเขาจะไม่เคยใส่ใจอย่างจริงจังเกี่ยวกับเสียงของมาเดลีน แต่ปฏิกิริยาในร่างกายของเขาก็บอกเขาว่านี่คือเสียงของ าเดลีน
เจเรมี่มองทะลุผ่านหน้าต่างทรงกลมไปที่ประตูและเห็นมาเดลีนนั่งอยู่บนเก้าอี้บาร์ รูปร่างของเธอผอมมากและผมสั้น ผมเรียบๆของเธอไม่สามารถปกปิดใบหน้าที่ซีดเซียวของเธอได้
ถึงอย่างนั้นโครงร่างของเธอก็ยังสวยงาม ภายใต้แสงไฟสลัว เขาเห็นน้ำตาเธอร่วงหล่นจากดวงตาคู่งามนั้น และในทันทีที่ท่อนเนื้อเพลงร้องออกมาว่า “คุุณควรจะรู้ สิ่งโหดร้ายที่สุดที่ทำกับฉัน”
“เป็นคุณเองที่ทำให้ฉันกลายเป็นผู้ใหญ่ในชั่วข้ามคืน
“ความไร้เดียงสาที่สิ้นหวัง กลายเป็นรอยแผลเป็นไปพร้อมกันในทันที
“ฉันคิดถึง ความโง่เขลาของฉัน
“โอ้ที่รัก คุณรู้ดีว่าต้องทำร้ายและทำลายชีวิตคนอื่นยังไง … ”
เสียงของมาเดลี ลอยเข้ามาในหูของเจเรมี่ อย่างเงียบงันและใสสะอาด แต่เขารู้สึกราวกับว่าหัวใจของเขาถูกแทงทันที
สิ่งที่มาเดลีนเคยพูดกับเขาก็ปรากฏขึ้นในใจของเขา เธอบอกว่าเธอไม่ได้รักเขาอีกต่อไป และเธอยังบอกว่าเธอเกลียดเขาอีกด้วย
เจเรมี่ยังคงยืนอยู่นอกประตู แอบฟังมาเดลีนร้องเพลง และเฝ้ามองน้ำตาที่ไหลไม่หยุดของเธอ หัวใจของเขาดูเหมือนจะค่อยๆถูกทะเลที่มองไม่เห็นเข้าท่วมจนการหายใจของเขาเป็นไปได้ยากลำบาก
มาเดลีนร้องเพลงนี้ทั้งจิตใจของเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวดที่ไม่อาจบรรยายได้มันเป็นทั้งหมดที่เธอต้องทนทุกข์ทรมานในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เธอร้องเพลงจนจบ “แม้ว่าสวรรค์และโลกจะไม่เมตตา หากไม่จำเป็น จงปลุกพลังป้องกันของเธอ รอก่อนสักนิดเถอะ เธอจะได้รับมัน ……”
เมื่อเธอร้องจบเพลง มาเดลีนก็หลั่งน้ำตาออกมา
เธอหยิบกระเป๋าของเธอและจากไปในทันที ไม่มีใครสังเกตเห็นการปรากฏตัวของเธอและการจากไปของเธอ
มาเดลีนเรียกรถแท็กซี่และกลับไปที่บ้านใหม่ของเธอ ในขณะที่เธอไขกุญแจออกไปเพื่อเปิดประตู ไฟที่สั่งงานด้วยเสียงที่ทางเดินก็สว่างขึ้นและเสียงที่น่าหวาดกลัวก็ดังขึ้นในหูของเธอ
“มาเดลีน ใครอนุญาตให้เธอหนีหายไปจากสายตาของผม?”