ตอนที่ 585 ต่อปากต่อคำ
เธอพูดพลางพลิกตัวออกจากอ้อมกอดของอวี๋เยว่หาน แล้วลอดตัวเข้าไปในผ้าห่มอีกครั้ง
หลังจากม้วนตัวอยู่ในผ้าห่มแล้ว หญิงสาวก็จัดท่าทางเข้านอน
“…” กระโปรงสีแดงเหรอ เซอร์ไพรส์ของเขา?
อวี๋เยว่หานเดินไปหน้าตู้เสื้อผ้าทั้งที่ยังเชื่อครึ่งสงสัยครึ่ง ก่อนจะหาตามถุงเมื่อครู่อีกครั้งหนึ่ง
เขาหากระโปรงสีแดงตัวหนึ่งเจอจริงๆ
ทว่ากระโปรงตังนี้เป็นของผู้หญิงอย่างชัดเจน แล้วจะกลายเป็นเซอร์ไพรส์ของเขาได้อย่างไร
อวี๋เยว่หานหยิบกระโปรงตัวนั้นออกมาจากในถึง ขณะกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง เขาก็พบในทันที ว่ากระโปรงในมือของเขาเหมือนจะบางมากเป็นพิเศษ
ชายหนุ่มหรี่ตาลง แล้วกางกระโปรงในมือออก
หลังจากเห็นรูปแบบของกระโปรงในมือชัดเจนแล้ว อวี๋เยว่หานก็ตาเป็นประกายในทันที!
ดวงตาสีดำขลับทอประกาย คล้ายกับเสือดาวที่กำลังจับจ้องเหยื่อ
จากนั้นเขาก็ถือกระโปรงเดินกลับไปที่ข้างเตียง แล้วดึงใครบางคนที่ดูออกว่าแกล้งหลับให้ลุกขึ้น
“เหนียนเสี่ยวมู่ ผมรู้ว่าคุณยังไม่นอน อย่ามาแกล้งหลับ”
“ฉันหลับไปแล้ว!” เหนียนเสี่ยวมู่ตอบโดยไม่คิด
ทันทีที่พูดออกไป เธอถึงรู้สึกว่าตัวเองปล่อยไก่แล้ว
หญิงสาวลอดออกมาจากในผ้าห่ม ชำเลืองมองกระโปรงในมือของอีกฝ่าย พลางเม้มปาก
“เซอร์ไพรส์อยู่ในมือคุณแล้ว คุณดูให้พอใจเลยแล้วกัน”
เธอพูดจบก็ขดตัวกลับเข้าไปในผ้าห่มเหมือนหอยทาก และสังเกตปฏิกิริยาของอีกฝ่ายอย่างระมัดระวังไปพร้อมๆ กัน
เหนียนเสี่ยวมู่กำลังคิด ว่าเขาจะห้ามไม่ให้เธอนอนหรือเปล่า
ขณะนี้เธอนอนลงไปแล้ว แต่อวี๋เยว่หานยังไม่มีปฏิกิริยาใด
เส้นประสาทของเขาขมวดเกร็ง ก่อนจะเตรียมไปเลิกผ้าห่มออก ในที่สุดก็ขยับเสียที…
“นี่ๆ ฉันบอกไว้ก่อนนะ ฉันเหนื่อยมาก ไม่มีแรงเปลี่ยนเสื้อผ้า ถ้าคุณไม่ให้ฉันนอน คุณก็คงจะเสียคู่หมั้นไป ฉันจริงจังนะ…”
“คุณนอนไปเถอะ” อวี๋เยว่หานชำเลืองมองหญิงสาวอย่างเย็นชา เอ่ยปากเสียงเรียบ
ตอนที่เธอถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งใจนั้น เขาก็พูดเสริมอย่างสบายๆ ว่า “ผมช่วยคุณเปลี่ยนได้”
เหนียนเสี่ยวมู่ “…” !!
จากนั้นเขาก็เปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอด้วยตัวเองจริงๆ
หญิงสาวเพิ่งเห็นเป็นครั้งแรก ว่าเขาถอดเสื้อและใส่เสื้อผ้าได้เร็วขนาดนี้เชียว
เธอยังไม่ได้รู้สึกได้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง เขาก็เปลี่ยนกระโปรงให้เธอเรียบร้อย
ผ้าบางเย็นสบายแนบเนื้อ ทำให้ความง่วงของเธอหายไปในพรบตา
ครั้นลุกขึ้นนั่งบนเตียงด้วยความตื่นเต้น ยื่นมือคิดจะแย่งผ้าห่มมา ทว่าเขากลับจับมือของเธอไว้ ทันทีที่เธอเพิ่งยื่นมือออกไป
ชายหนุ่มดึงเธอให้ลุกขึ้นยืน
“ไม่ยืน!” เหนียนเสี่ยวมู่อยากหนี แต่ก็ถูกชายหนุ่มพันธนาการไว้แล้ว
อวี๋เยว่หานอุ้มเธอ ก่อนจะหมุนตัวเดินไปที่หน้ากระจก
หลังจากยืนเรียบร้อยแล้ว เหนียนเสี่ยวมู่ถึงขั้นขนลุกซู่กับสายตาร้อนเร่าของเขา เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ยอมเชื่อฟังแน่
เขาปล่อยมือ ส่วนเธอเตรียมจะหนี
ทว่าเพิ่งก้าวขาไปได้สองก้าว ชายหนุ่มก็จับเธอกลับมา
“เหนียนเสี่ยวมู่ คุณเป็นคนบอกผมเรื่องเซอร์ไพรส์เองนะ” อวี๋เยว่หานจับไหล่ของเธอด้วยทั้งสองมือ ให้เธอยืนตรงหน้าตัวเองดีๆ
ก่อนจะหลุบตาลง กวาดสายตามองเรือนร่างได้สัดส่วนของเธอ
เธอผอมมาก แต่ตรงไหนที่ควรมีก็มีทั้งหมด
เสื้อคอวีผ่าลึกขับให้ไหปลาร้าของเธอดูน่าหลงใหลอย่างเห็นได้ชัด
กระโปรงสีแดงช่วยให้เธอดูผิวขาวละเอียดมากยิ่งขึ้น อยู่ภายใต้แสงไฟอย่างนี้ เหมือนกับเด็กทารกเพิ่งเกิดก็ไม่ปาน
อวี๋เยว่หานเพิ่งเลื่อนสายตาลง ทว่าเหนียนเสี่ยวมู่ยื่นมือไปปิดตาเขาด้วยความประหม่าแล้ว
“อวี๋เยว่หาน คุณคิดให้ดีนะ ฉันอยู่ในช่วงนั้นของเดือน คุณรังแกฉันไม่ได้!”
เมื่อได้ยินดังนั้น มุมปากของอวี๋เยว่หานพลันกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะค่อยๆ ดึงมือของเธอลง แล้วพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ “คุณคิดว่าผมไม่รู้ ว่าญาติคุณไปแล้วใช่ไหม”
ตอนที่ 586 เมื่อกี้คุณเรียกผมว่าอะไรนะ
เหนียนเสี่ยวมู่ “…” !!
หญิงสาวตัวสั่นไปทั้งตัว เมื่อสบสายตาสีดำล้ำลึกของเขาแล้ว เธอก็หวาดหวั่นในทันที!
ต้องหนี!
ทว่ายังไม่ทันได้ก้าวเท้าออกไป เขาก็หิ้วตัวเธอกลับมาแล้ว
เธอกลัวจนต้องเอาตัวแนบกับตู้เสื้อผ้า สองมือปิดหน้าอกเอาไว้ ร้อนใจจนเริ่มพูดติดๆ ขัดๆ “อะ อวี๋เยว่หาน ดึกแล้ว ฉันง่วงมาก มีเรื่องอะไรไว้ค่อยคุยกันพรุ่งนี้เถอะ!”
“อืม ดึกมากแล้ว ควรนอนแล้ว” อวี๋เยว่หานเลิกคิ้ว แล้วเน้นสองคำสุดท้ายของเธออีกครั้ง
นอนแล้ว…
นอนอย่างไร
เหนียนเสี่ยวมู่หันไปมองกระโปรงบนตัวเองครั้งหนึ่ง รู้สึกเสียใจภายหลังอย่างยิ่ง
พลาดหนึ่งครั้ง เสียหายเป็นพัน
ตอนนี้ควรจะห้ามหมาป่าผู้หิวกระหายตัวนี้อย่างไร
หลายวันมานี้เธอใช้ข้ออ้างว่าอยู่ในช่วงนั้นของเดือนมาเย้าแหย่เขาทุกวัน
เวลานี้เห็นสายตาคร่ำเคร่งของเขาแล้ว เหนียนเสี่ยวมู่ก็รู้สึกเมื่อยเอวขึ้นมาตงิดๆ…
เธอตัดสินใจโผเข้าไปในอ้อมกอดของเขาด้วยตัวเองทันที ก่อนจะยื่นมือไปโอบรอบเอวของเขาไว้ แล้วเงยหน้าขึ้น
“สามี” หญิงสาวร้องเรียกเสียงหวาน
“…”
อวี๋เยว่หานชะงักตัวเกร็ง หรี่ตาสีดำขลับลงในทันที
ใบหน้าที่เดิมทีเรียบนิ่งเริ่มมีสีหน้าซับซ้อนขึ้นแล้ว ราวกับว่ามองกลเจ้าเล่ห์ของเธอออก ทว่าข่มความประหลาดใจจากการที่เธอเรียกเขาไม่ได้เลย
ทั้งสองคนหยั่งเชิงกันอยู่ไม่ถึงสามวินาที ชายหนุ่มพลันยื่นมือไปโอบกอดอีกฝ่ายไว้จนแน่น
นิ้วเรียวยาวจับคางของเธอไว้ ดวงตาสีดำส่องประกายมืดมิดราวกับหุบเหว
“เมื่อกี้คุณเรียกผมว่าอะไรนะ เรียกอีกทีได้ไหม”
“ฉันง่วงแล้ว อยากนอน” เหนียนเสี่ยวมูถูไถหน้าอกของชายหนุ่ม ทำเป็นมองไม่เห็นประกายในดวงตาของเขา แล้วทำตัวน่ารักต่อ
หญิงสาวทำท่าออดอ้อน พลางทำปากจู๋ด้วยความน้อยใจ
ถ้าเสี่ยวลิ่วลิ่วทำท่าทางแบบนี้ เขาต้องทนไม่ไหว ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องตกปากรับคำทุกครั้งไป
“เหนียนเสี่ยวมู่ คุณเป็นคนพูดเรื่องเซอร์ไพรส์เอง คุณคิดจะหลอกผมเหรอ” อวี๋เยว่หานได้ยินเธอพูดแล้ว เขาห็หลุบตามองใบหน้าเล็กที่ทำเป็นน้อยใจ ทว่าไม่ได้มองข้ามประกายความเจ้าเล่ห์ในแววตาของเธอ
ผู้หญิงของเขาคนนี้เป็นจิ้งจอกน้อยตัวหนึ่ง
แม้แต่ตาแก่ที่คร่ำหวอดในวงการธุรกิจพวกนั้น ยังหลบแผนการของเธอไม่พ้นเลย
หากเธอยอมแพ้ง่ายๆ ก็ไม่ใช่เหนียนเสี่ยวมู่แล้ว
อวี๋เยว่หานจับใบหน้าเล็ก “เมื่อกี้คุณเรียกผมว่าอะไร เรียกอีกทีสิ แล้วผมจะพิจารณาให้คุณไปนอน”
“ฉันเหนื่อยมาก ลืมไปแล้ว ตื่นแล้วถึงจะเรียกอีกได้” เหนียนเสี่ยวมู่เกยอกของเขา ลืมตาแป๋วขณะพูด
“อืม ดึกมากแล้วจริงๆ งั้นคุณยืนดีๆ ก่อน ให้ผมดูเซอร์ไพรส์ให้เสร็จ แล้วพวกเราก็นอนกัน” อวี๋เยว่หานกอดเธอพลางพูดเสียงทุ้มต่ำมีเสน่ห์
ครั้นได้ยินเขาพูดอย่างนั้น ใบหน้าของหญิงสาวก็ปรากฏความดีใจทันที
เธอเงยหน้าขึ้นอย่างเป็นสุข แล้วยื่นมือเล็กๆ ไปหาเขา “เกี่ยวก้อนสัญญา คุณพูดเองนะ ว่าดูเซฮร์ไพรส์เสร็จแล้วจะให้ฉันนอน อย่าโกงกันล่ะ!”
“คุณต้องให้ผมเห็นเซอร์ไพรส์ก่อน…”
อวี๋เยว่หานพูดได้ครึ่งหนึ่ง แล้วชำเลืองสายตาพิจารณาดู เธอแนบตัวติดอยู่กับตัวเขาตลอด
หญิงสาวฉลาดมาก รู้ว่าไม่ว่าจะหลบไปตรงไหน เขาก็มองเห็นได้ทั้งนั้น จึงแนบตัวติดกับเขาเสียเลย
หากเป็นอย่างนั้น เขาก็จะมองไม่เห็นอะไร
แต่เธอมองข้ามไปเรื่องหนึ่ง แม้สายตาของเขาจะมองไม่เห็น แต่ความรู้สึกทางกายสมจริงมากกว่า ร้อนระอุ
เธอกำลังเล่นกับไฟ…
อวี๋เยว่หานจับไหล่ของเธอด้วยทั้งสองมือ ดันหญิงสาวออกจากตัว
เหนียนเสี่ยวมู่คิดแค่เพียงว่า ขอเพียงให้เขาเห็นเซอร์ไพรส์ ตัวเองก็จะได้นอนหลับอย่างปลอดภัย จึงยืนต่อหน้าเขาอย่างใจกล้า ทั้งนยังแนะนำจุดเด่นของกระโปรงตัวนี้ให้เขาฟังด้วย
“จุดเด่นอยู่ข้างหลัง ทั้งหลังเปลือยหมดเลย…”