ตอนที่ 1374 ทะเลาะเบาะแว้ง (1)
มู่ต้งพยักหน้าเบาๆ เขาได้ยินมาว่าคำถามโบราณยากมากข้อนี้แทบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะมีคนตอบถูก แต่ถ้าแค่ตอบถูกสักส่วนเดียวไม่แน่ว่าอาจจะมีหวัง
“หลิงเอ๋อร์” ผู้อาวุโสจวินมองเด็กสาวข้างกายเขาแล้วยกยิ้ม “หลายปีมานี้ข้าสั่งสอนวิชาแพทย์เจ้าตอนนี้ทักษะเจ้าคงถึงจุดสมบูรณ์แบบแล้ว เจ้าควรไปสำรวจรอบห้องโถงโอสถนี้เสียหน่อย”
หลิงเอ๋อร์เผยรอยยิ้มสดใส “ท่านปู่เจ้าคะ แค่หลิงเอ๋อร์ได้ติดตามท่านก็พอ เกิดท่านปู่ไม่ชอบหลิงเอ๋อร์แล้วไม่อยากให้หลิงเอ๋อร์อยู่ข้างๆ จะทำอย่างไร”
“ฮ่าๆ” ผู้อาวุโสจวินหัวเราะเต็มเสียง “เจ้าแน่ใจหรือว่าจะติดตามชายแก่อย่างปู่เจ้าไปทุกวันน่ะ ข้ากลัวว่าเจ้าจะเบื่อเสียก่อน”
มู่ต้งมองชายชราและเด็กสาว ความอิจฉาปกคลุมดวงตาเขาหนาจนทึบ และตอนนั้นเองก็มีเสียงดังขึ้นมาจากด้านหน้า
“สาวน้อย เจ้ามีความรู้ทางการแพทย์จริงหรือ คำตอบง่ายๆ ของเจ้ายังมีข้อผิดพลาด เห็นได้ชัดว่าเจ้าแกล้งทำเป็นรู้ทั้งที่ไม่รู้ อย่าทำให้คนอื่นเสียเวลา ให้พวกเราได้ตอบเสียที!”
หลังจากผู้จัดการโถงโอสถได้ยินเสียงวุ่นวายเขาก็เผลอปาดเหงื่อ “ท่านมู่ ข้าจะไปดูสถานการณ์ก่อนนะขอรับ”
“ไม่จำเป็น” ผู้อาวุโสจวินยกมือขึ้นหยุดผู้จัดการโถงโอสถ “พวกเราควรไปดูเหมือนกัน”
“นี่…” ผู้จัดการโถงโอสถไม่รู้ว่าผู้อาวุโสจวินเป็นใคร เขาจึงส่งสายตาไปหามู่ต้ง มู่ต้งยิ้มบาง “ฟังเขาเถอะ แล้วพวกเราก็ควรไปดูเหมือนกัน”
…
มีคนมุงกันด้านหน้าและทุกคนก็ล้อมรอบโต๊ะยาวรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าขณะชี้นิ้วบ้างบางครั้ง
ที่หน้าโต๊ะหญิงสาวสวมชุดสีขาวกำลังถือพู่กันด้วยท่าทางใจเย็น นางรีบเขียนคำตอบอย่างรวดเร็วจนดูเหมือนว่านางไม่ได้คิดไตร่ตรองอะไร ทว่าคนรอบข้างพากลับกันขมวดคิ้วและหัวเราะเยาะคำตอบที่นางเขียน
ไม่มีใครสังเกตว่าผู้อาวุโสจวินเดินผ่านฝูงชนแล้วเดินไปอยู่ข้างนาง
ตอนนั้นเอง เสียงวุ่นวายรอบข้างดูเหมือนว่าจะเงียบลงเมื่อเขาแอบอ่านคำตอบที่นางเขียนลงกระดาษ
“หือ?”
ทันใดนั้นผู้อาวุโสจวินก็ส่งเสียงด้วยความแปลกใจ “ผสมเปี๋ยนเชวี่ยต๋านกับหญ้าเห่อซีจะทำให้เกิดอาการชาทั่วทั้งร่างงั้นหรือ” นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินเรื่องนี้
อวิ๋นลั่วเฟิงพึ่งสังเกตเห็นว่าผู้อาวุโสจวินมายืนข้างๆ นางก่อนตอบคำถามเขาซึ่งผิดวิสัยปกติของนาง “เปี่ยนเชวี่ยต่านมีฤทธิ์ทำให้เกิดอาการชา แต่ผลของมันแรงเกินไป ส่วนหญ้าเฮ่อซีก็ทำให้ฤทธิ์ของมันอ่อนลง ทั้งคู่ไม่สามารถใช้แยกกันได้”
เมื่อขาดอย่างใดอย่างหนึ่ง คนไข้จะเสียชีวิตทันทีที่กินเปี่ยนเชวี่ยต่านเข้าไป
“เป็นแบบนี้นี่เอง” ผู้อาวุโสจวินเหมือนเห็นแสงสว่างก็พยักหน้า “ข้ารู้จักสมุนไพรสองสามชนิดที่ทำให้คนไข้เกิดอาการชาทั้งร่างได้ แต่ละชนิดมีผลข้างเคียงร้ายแรงมากแล้วข้าก็สงสัยว่าผลของเทียบยาเจ้าเป็นอย่างไร”
“ดังนั้นปิงซวงจือซินจึงสำคัญมาก” มือของอวิ๋นลั่วเฟิงยังไม่หยุดเขียนขณะตอบคำถามของผู้อาวุโสจวินไปด้วย “เมื่อร่างกายของผู้ป่วยชาจนไร้ความรู้สึกแล้วต้องทำให้แน่ใจว่าปิงฉวงจือซินลงไปจะทำให้ลดความดันเลือดของผู้ป่วยป้องกันเลือดไหลย้อนกลับ”
ผู้อาวุโสจวินที่อยู่ข้างๆ ดูจริงจัง คำตอบของอวิ๋นลั่วเฟิงเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อน แต่ก็เป็นการเปิดประตูสู่โลกใหม่ให้เขาทำให้เขารู้สึกกระจ่างแจ้งทางปัญญา
ตอนที่ 1375 ทะเละเบาะแว้ง (2)
“ตาแก่ เจ้าโง่หรือไร เจ้าเชื่ออะไรก็ตามที่เด็กนี้พูดงั้นหรือ” ผู้เห็นเหตุการณ์รอบๆ ทนเงียบต่อไปไม่ได้แล้วส่งเสียงขึ้นจมูก “นางก็แค่เขียนอะไรไร้สาระเท่านั้น แต่เจ้าก็โง่เชื่อนาง ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับยาเลยนะ ให้คนไข้กินเปี่ยนเชวี่ยต่านงั้นหรือ นั่นไม่ใช่การฆ่าเขาหรอกเหรอ”
ผู้อาวุโสจวินขมวดคิ้วแล้วมองอย่างเย็นชาไปที่ชายที่หัวเราะเยาะพวกเขา “เปี่ยนเชวี่ยต่านผสมกับหญ้เฮ่อซีอาจจะทำให้เกิดอาการชาจริงๆ ก็ได้ เจ้ายังไม่เคยลองแล้วรู้ได้อย่างไรว่าวิธีนี้ไม่ได้ผล”
“ก็จริงที่ข้ายังไม่เคยลอง แต่ทันทีที่ข้าได้ยิน ข้าก็รู้ว่าวิธีการนี้ไม่ได้ผลแน่ เจ้าเคยลองหรือยัง” เขาหัวเราะเยาะแล้วส่งเสียงขึ้นจมูกอีกครั้ง
หลิงเอ๋อร์ขมวดคิ้ว ความโกรธค่อยๆ คืบคลานเข้าสู่ใบหน้านางแต่ท่านปู่ไม่ได้พูดอะไร ดังนั้นนางจึงไม่ได้ลงมือทำอะไรโดยไม่คิดให้รอบคอบก่อน เพียงแค่ยืนอยู่ข้างๆ ท่านปู่จวิน
“สำหรับข้าแล้ว ข้าสามารถคำนวณผลลัพธ์ในความคิดได้โดยไม่ต้องทดลอง”
นี่เป็นความมั่นใจของแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ! เขาไม่เหมือนแพทย์ทั่วไป เพราะเขาไม่จำเป็นต้องทดสอบผลลัพธ์ แค่คิดในหัวก็รู้ว่าทำได้หรือไม่ได้แล้ว
“ฮึ่ม!” เมื่อเห็นคนคนนั้นยังพูดต่อ มู่ต้งก็ส่งเสียงขึ้นจมูก “โถงโอสถนี้อนุญาตให้เข้ามาได้แล้ว เขาก็ยังกล้าแสดงเขาบนหัวของตัวเองอีก เขาไม่เห็นหรือว่าวิธีฝังเข็มของศิษย์ข้าเป็นวิชาเข็มพันเล่มในตำนาน”
สำหรับแพทย์แล้ว เข็มเงินเป็นของสำคัญรองเพียงสมุนไพร! ถ้าแพทย์ไม่รู้วิธีฝังเข็ม พวกเขาก็ไม่อาจเรียกตัวเองว่าแพทย์ตัวเต็มได้
ดังนั้นขณะที่ผู้อาวุโสจวินสนใจเรื่องผสมสมุนไพร มู่ต้งก็มุ่งความสนใจไปที่วิธีฝังเข็มที่อวิ๋นลั่วเฟิงเขียนยิ่งเขาอ่านเขาก็ยิ่งตะลึง
วิธีการฝังเข็มนี้ยังไม่สมบูรณ์แต่เขาก็เห็นคร่าวๆ แล้วว่าอวิ๋นลั่วเฟิงใช้วิชาเข็มพันเล่มในตำนานในการแก้ปัญหานี้
แต่ว่า…
“เดี๋ยวก่อน” อยู่ๆ ผู้อาวุโสจวินก็นึกบางอย่างออกแล้วหันไปมองมู่ต้งด้วยสายตาว่างเปล่า “เจ้าพูดว่าศิษย์เจ้างั้นหรือ ไหนล่ะ”
“ศิษย์ที่ข้าเพิ่งรับ…” มู่ต้งชี้ไปที่เด็กสาวชุดขาว “คือนาง”
“บ้าเอ๊ย!” ทันทีที่ผู้อาวุโสได้ยินแบบนี้เขาก็เดือดดาล “นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าได้รู้ว่าเจ้าหน้าไม่อายขนาดไหน! นางยอมรับว่าเป็นศิษย์เจ้าตั้งแต่เมื่อไร”
ดูเหมือนว่าจะมีสิ่งที่อยู่เหนือกว่าความหน้าไม่อาย!
มู่ต้งหัวเราะเบาๆ “อย่างไรก็เถอะ ข้าชอบเด็กสาวคนนี้ แค่วิชาเข็มพันเล่มเพียงอย่างเดียว ข้าก็เดาว่าวิชาแพทย์นางคงไม่ธรรมดา”
“ฮึ่ม!” ผู้อาวุโสส่งเสียงขึ้นจมูก “เจ้าเห็นงั้นหรือ ข้าก็เห็นเหมือนกัน! ไม่ว่าเด็กสาวคนนี้จะแก้ปัญหาโบราณแสนยากนี้ได้หรือไม่ อาศัยแค่ความรู้ทางการแพทย์ที่นางเขียน ข้าก็บอกได้เลยว่าพรสวรรค์ของนางต้องสูงมากแน่!”
มู่ต้งหรี่ตา “เจ้ามีศิษย์และหลานสาวที่เฉลียวฉลาดอยู่แล้ว ทำไมเจ้าไม่ยกเด็กคนนี้ให้ข้า ว่าอย่างไรเล่า”
“ใครในโลกนี้จะบ่นเรื่องมีศิษย์อัจฉริยะมากเกินไป เหตุใดต้องยกนางให้เจ้าด้วย”
ทันใดนั้นเพื่อนเก่าสองคนก็ขยับไปยืนตรงข้ามกันในพริบตา แค่เพราะเด็กสาวคนเดียว!
“ตาแก่จวิน เจ้าต้องการทะเลาะกับข้างั้นหรือ” มู่ต้งโกรธจนหน้าแดง เขาไม่ใส่ใจมิตรภาพหลายปีของพวกเขาแล้วพูดลอดไรฟันออกมา “อย่าลืมว่าเจ้าสัญญากับข้าว่าเจ้าจะมาช่วยข้าหาศิษย์ แต่ตอนนี้เจ้าต้องการขโมยศิษย์ข้าเสียแล้ว เจ้ายังมีศักดิ์ศรีอยู่หรือเปล่า”