ด้านบนมีคนกินค้างคาวกินคนอยู่และมีงูพิษเกาะตัวกันเป็นฝูงอยู่ตรงด้านล่าง
อุบายนี้ช่างโหดร้ายซะจริงๆ
ทหารอารักขาแต่ละคนได้เรียนแบบฝูกวงใช้กำลังภายในของตนเองสลายฝูงค้างคาวพยายามอย่างสุดกำลังเพื่อที่จะปกป้องกู้ชูหน่วนและคนอื่นๆ
กู้ชูหน่วนกล่าวว่า “เช่นนี้ต่อไปก็ไม่ใช่ทางแก้ ฝูกวงเจ้าหาวิธีตามหาผู้อาวุโสสกุลตงและทำให้นางยอมให้ได้มิเช่นนั้นพวกเราจะไม่มีผู้ใดที่สามารถหลบหนีไปได้”
“แต่ว่าหากข้าน้อยไปแล้วนายท่านจะทำเช่นไร?”
ฝูกวงกวาดสายตาไปรอบสนามรบรอบหนึ่ง
สถานการณ์ตรงหน้านั้นไม่ดีเอาซะเลย
ลูกน้องแต่ละคนของเยี่ยจิ่งหานได้รับบาดเจ็บไม่มากก็น้อย
เยี่ยเฟิงได้รับบาดเจ็บสาหัสแล้วยังต้องคุ้มครองท่านยายเยี่ยอีก จึงไม่มีความสามารถในต่อสู้ได้
ที่ยังสามารถต่อสู้ได้อีกก็มีเพียงเขาและทหารอารักขาจำนวนน้อยของเยี่ยจิ่งหานเท่านั้น
หากว่ายังดึงเวลาต่อไปเกรงว่าพวกเขาจะหมดเรี่ยวแรงกำลังภายในจนตาย
เมื่อคิดเช่นนี้ฝูกวงทำได้เพียงกัดฟันแล้วกล่าวว่า “ข้าพอรู้ตำแหน่งของนาง นายท่านท่านอดทนไว้ ข้าน้อยจะใช้ระยะเวลาอันสั้นค้นหานางให้พบและให้นางแก้”
“ดี”
ฝูกวงรวบรวมกำลังภายในอีกครั้งและสลัดค้างคาวออกกลางอากาศ ใช้ป่าไม้มาช่วยจากนั้นเกาะราวกับลิงตัวหนึ่งแล้วกระโดดออกจากป่าแห่งนี้ไป
เข็มเงินเล่มสุดท้ายของกู้ชูหน่วนพุ่งยิงไปยังค้างคาวที่บินไปทางฝูกวง
ทหารอารักขาคนอื่นๆก็รวบรวมกำลังฝ่ามือตะเพิดค้างคาวที่ไล่ตามฝูกวง
สิ่งที่พวกเขาสามารถทำได้มีเพียงเท่านี้
ฝูกวงจะสามารถจากไปได้อย่างปลอดภัยหรือไม่ จะสามารถจัดการกับผู้อาวุโสตงได้หรือไม่ก็ต้องพึ่งตัวเขาเองแล้ว
ค้างคาวยิ่งอยู่ยิ่งรวมตัวกันมากขึ้นเรื่อยๆ และอาจทำลายการป้องกันของพวกเขาได้ทุกเมื่อ
งูพิษก็ยิ่งอยู่ยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆเช่นเดียวกัน ผลจากยาที่กู้ชูหน่วนโปรยลงไปก็ระเหยไปมากและยาก็ถูกงูพิษตัวอื่นที่สลบไปทับเอาไว้ งูที่รวมกลุ่มกันอยู่นั้นราวกับว่าไม่ได้หวาดกลัวเลย แต่ละตัวนั้นพุ่งตัวกันเข้ามา
กู้ชูหน่วนจุดไฟคบไฟและพยายามใช้ไฟไล่พวกมันออกไปแต่ว่าสัตว์มีพิษเหล่านี้ไม่ได้กลัวไฟเลย แต่ละตัวนั้นพุ่งเข้ามาหากันอย่างไม่ลังเลเลย
“โอ๊ย……”
ทหารอารักขาหลายคนก็ถูกกัดอีกและวงล้อมของพวกเขาก็ยิ่งอยู่ยิ่งเล็กลงเรื่อยๆ
สีหน้าของเยี่ยเฟิงวิตกกังวล “คุณหนูกู้วิชาตัวเบาของท่านดีท่านออกไปก่อนเถอ ข้าจะคุ้มกันท่านเอง ยังมีพวกเจ้าด้วยพวกเจ้าไปได้ก็ไปซะเถอะ ไปได้คนหนึ่งก็คือคนหนึ่ง”
“พูดจาไร้สาระอันใดกัน พวกเราจะไม่เป็นไรข้าเชื่อในตัวฝูกวง”
ทุกคนล้วนแล้วแต่ไม่แน่ใจ
พวกเขาก็อยากจะเชื่อ
แต่……
พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผู้อาวุโสตงซ่อนตัวและร่ายเวทย์อยู่ที่นั่น
แม้ว่าจะรู้ทว่าผู้อาวุโสของเผ่าเพลิงฟ้านั้นใช่ว่าผู้คนทั่วไปจะสามารถจัดการได้?
พวกเขา……ต้านอยู่ได้ไม่นานนัก
เหล่าทหารอารักขากล่าวพร้อมเพรียงว่า “พระชายา ข้าน้อยจะคุ้มกันท่านจากไป”
“เชิญพระชายาจากไปโดยเร็วพะย่ะค่ะ”
“พระชายา ท่านมีฐานะอันสูงส่งและในครรภ์ยังมีท่านอ๋องน้อยอยู่ด้วย พวกเราตายก็ไม่เสียดายแต่ต้องไม่ปล่อยให้ท่านเกิดเรื่องได้”
มุมปากกู้ชูหน่วนขยับ
นางต้องการจะบอกว่าที่จริงแล้วนางไม่ได้ท้องและไม่คู่ควรกับการคุ้มครองอย่างสุดชีวิตของพวกเขา
ทันใดนั้นงูพิษและค้างคาวก็แยกย้ายกันไปหมดราวกับน้ำขึ้นน้ำลง
นางรู้สึกประหลาดใจ
เกิดเรื่องอันใด?
ฝูกวงไม่ได้เพิ่งจากไปหรอกหรือ?
ในช่วงเวลาอันสั้นเช่นนี้จะเป็นไปได้อย่างไรที่จะจัดการกับผู้อาวุโสตงได้?
“ไป จากไปกันก่อนเถอะ”
กู้ชูหน่วนพยุงท่านยายเยี่ยที่แข้งขาไม่สะดวกให้เดินไปด้านหน้าก่อน
ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดใจที่ไม่เป็นสุขของนางยิ่งอยู่ก็ยิ่งเพิ่มมากเรื่อยๆราวกับว่ายังมียอดฝีมือหลายคนจ้องมองราวเสือที่พร้อมจะตะคลุบอยู่ในป่า
ท้ายที่สุดเพียงไม่กี่ก้าวพวกเขาก็ถูกขวางเอาไว้เสียแล้ว
ผู้ที่มาคือพี่ใหญ่ของวิญญาณทั้งเจ็ดแห่งหุบเขามืด สวีซานเหนียงและสวีเจิ้นรวมสามคน