ตอนที่ 81 พลังของในฤดูใบไม้ผลิ
ติ๊ก ต๊อก!
เพิ่งทานอาหารเย็นเสร็จ เฉินเจี้ยนนั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์เหมือนทุกที เขาเปิดหน้าจอเว็บเบราว์เซอร์เลือกแถบสีฟ้าไปบนคำว่า ‘รายการโปรด’ แล้วเชื่อมต่อเข้าสู่เว็บไซต์โยวซื่อ
เฉินเจี้ยนผู้มีอายุใกล้วัยกลางคนทำงานเป็นพนักงานประจำวันละ 8 ชั่วโมง เขามีภรรยาคนหนึ่งที่อ่อนหวานดีงาม และลูกสาวที่น่ารักสดใสคนหนึ่ง ขณะเดียวกันก็ต้องแบกรับภาระการจำนองบ้านและหน้าที่รับผิดชอบต่อครอบครัวอันหนักอึ้ง
ดังนั้นเขาจึงเลิกสูบบุหรี่ เลิกติดเกม ลดการออกไปสังสรรค์กับเพื่อนให้น้อยครั้งลง ประหยัดการกินอยู่ ในเวลาว่างเขามักอยู่ในห้องหนังสือเล็กๆ เล่นอินเทอร์เน็ต ดูข่าว อ่านนิยาย ดูหนัง ดูละคร
เว็บไซต์โยวซื่อเป็นเว็บไซต์ข่าวแห่งแรกและใหญ่ที่สุดในประเทศจีน มีสมาชิกที่ลงทะเบียนเป็นร้อยล้านคน เฉินเจี้ยนชอบอ่านข่าวหรือดูรายการประเภทต่างๆ บนหน้าเว็บไซต์นี้มาก
เพราะพวกมันทั้งหมดฟรี
เขาเลื่อนลูกกลิ้งบนเม้าส์ลงมาด้านล่างสองรอบ เฉินเจี้ยนยังหาเนื้อหาที่ชอบไม่ได้ จู่ๆ ก็มีหน้าต่างหนึ่งเด้งขึ้นมา ดึงดูดสายตาของเขาให้จับจ้อง
“โฆษณาในโยวซื่อเยอะขึ้นทุกที…”
เฉินเจี้ยนบ่นอย่างไม่พอใจ แน่นอนว่าเขาเคยชินกับการปฏิบัติอย่างสมาชิกแบบฟรี ยอมรับมันแล้วคลิกเม้าส์เปิดหน้าต่างนั้นขึ้นมา…เพราะเมื่อเปิดหน้าต่างโฆษณาแล้วจะได้คะแนนเพิ่มขึ้น แลกกับการเป็นสมาชิกอย่างถาวรในเวลาที่กำหนด
หน้าต่างวิดีโอขยายขึ้นเต็มหน้าจอ ภาพคมชัดพอสมควร
สิ่งแรกที่เฉินเจี้ยนมองเห็นคือภาพเมืองหลวงอันคึกคัก เขาดูก็รู้ทันทีว่าเป็นกรุงปักกิ่ง
แต่แล้วมุมกล้องก็ขยายพุ่งลงไปถึงทางเดินในชั้นใต้ดินแห่งหนึ่ง
เป็นชั้นใต้ดินที่กว้างขวางสะอาดสะอ้านเป็นระเบียบ ผู้คนพลุกพล่านมากเป็นพิเศษ เมืองนั้นมีทั้งหญิงชายเดินสวนไปมาขวักไขว่ ฝีเท้าของพวกเขาก้าวเร็วตามจังหวะชีวิตของคนเมือง
ด้านหนึ่งในชั้นใต้ดินมีตำแหน่งที่ถูกวงด้วยวงกลมสีเหลือง ศิลปินหลายคนกำลังขายศิลปะของตัวเอง พวกเขาบางคนแสดงมายากล บางคนแสดงการเต้นรำ ยังมีบางคนที่ขับร้อง โดยหวังว่าความสามารถของตัวเองจะดึงดูดคนที่เดินผ่านไปมาให้หยุดดู
กล้องซูมเข้าไปใกล้อีก สุดท้ายไปหยุดอยู่ที่หัวถนนหนึ่งที่มีวงดนตรีตั้งอยู่
นักร้องวัยกลางคนกอดกีตาร์ยืนอยู่ด้านหน้าไมโครโฟน ในดวงตาเผยประสบการณ์โชกโชนอยู่รางๆ ดูราวกับเป็นความทรงจำ
นักดนตรีสี่คนได้แก่มือกลอง มือคีย์บอร์ด มือเบส และมือกีตาร์ต่างยืนพิงกำแพงนิ่งไม่ไหวติง เหมือนกับรูปปั้นแกะสลัก
ผ่านไปครู่หนึ่ง เสียงของความสับสนวุ่นวายในทางเดินใต้ดินค่อยๆ จางหายไป มีเสียงดนตรีท่อนแรกเริ่มต้นขึ้น
วงดนตรีวงนี้ราวกับตื่นขึ้นมาในทันใด
แล้วเริ่มต้นการแสดง!
“ยังจำฤดูใบไม้ผลิเมื่อหลายปีก่อนได้
ฉันในตอนนั้นยังไว้ผมยาว
ยังไม่มีบัตรเอทีเอ็ม ไม่มีเธอ
บ้านที่ไม่มีน้ำร้อนตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง
แต่ฉันในตอนแรกนั้นมีความสุขมาก
ถึงแม้จะมีเพียงกีตาร์ไม้เก่าๆ ตัวเดียว
บนถนน ใต้สะพาน ในทุ่งนา
ก็ยังร้องเพลงที่ไม่มีใครสนใจ!
…”
เมื่อเสียงแหบห้าวแทรกผ่านลำโพงราคาร้อยหยวน ไหลเข้าสู่รูหูของเฉินเจี้ยน มือที่กุมเม้าส์ไว้อยู่ๆ ก็นิ่งค้าง นิ้วที่วางอยู่บนแป้นพิมพ์ไม่มีแรงกดลงไป
จากเดิมที่ตั้งใจจะกดปิดลง
เพลงนี้เหมือนสายฟ้าที่ฟาดลงบนห้องหัวใจของเขา ทำให้ความรู้สึกที่เก็บกดเอาไว้ในใจมานานมากจนคิดว่ามันสลายไปแล้ว ถูกกระตุ้นอย่างรุนแรงให้ฟื้นคืนกลับมาอีกครั้ง!
“…
หากมีวันหนึ่ง
ฉันแก่ไม่มีที่พึ่ง
โปรดทิ้งฉันไว้
ในช่วงเวลานั้น
หากมีวันหนึ่ง
ฉันตายไปอย่างสงบ
โปรดฝังฉันไว้
ในฤดูใบไม้ผลินี้!
…”
ความทรงจำครั้งเก่าก่อนนับไม่ถ้วนลอยขึ้นมา เด็กหนุ่มที่บ้าคลั่ง เคยกล้าหาญเด็ดเดี่ยว เฉินเจี้ยนในวันนี้ไม่มีความวู่วามแบบเมื่อก่อนหลงเหลืออยู่แล้ว คืนวันผ่านไปอย่างราบเรียบ
เขารักทะนุถนอมช่วงเวลาตอนนี้ของชีวิตมาก เหนื่อยแต่มีความสุข แต่ยังรู้สึกเหมือนขาดบางสิ่งไป บอกไม่ถูกว่าเป็นสิ่งใด
จนได้มาฟังเพลงนี้
ตั้งแต่เฉินเจี้ยนอายุ 10 ขวบก็ไม่เคยหลั่งน้ำตา ตอนนี้กลับเกิดความรู้สึกที่ถาโถมทำให้น้ำตาไหล!
เขาจ้องมองดูมิวสิควิดีโอนี้ที่ไม่ได้ยาวนัก และเขายังไม่ได้คลิกเม้าส์
ตอนนี้เองที่ประตูห้องหนังสือถูกผลักเปิดออก เด็กหญิงถักเปียเล็กๆ ยื่นหน้าเข้ามาในห้อง ดวงตาดำขลับของเธอมองเฉินเจี้ยนที่ใจลอยอย่างอยากรู้อยากเห็น เหมือนสงสัยมาก
เธอกัดนิ้วเล็กๆ ของตัวเองแล้วหันกลับไปตะโกนเสียงดังว่า “แม่จ๋า แย่แล้ว พ่อร้องไห้!”
“ยัยหนู อย่าซี้ซั้วพูดสิ!”
เฉินเจี้ยนเหมือนเพิ่งตื่นจากความฝัน เกือบกลิ้งตกจากเก้าอี้ รีบสะบัดเม้าส์ทิ้งแล้วยกมือขึ้นเช็ดหางตา
หางตาเปียกชื้นจริงๆ!
เสียงฝีเท้าดังใกล้เข้ามา ภรรยาของเฉินเจี้ยนปรากฏตัวขึ้นที่หน้าประตูห้องหนังสือ ถามว่า “เป็นอะไรคะ”
หนูน้อยพูดอย่างมั่นอกมั่นใจว่า
“หนูเห็นคุณพ่อกำลังร้องไห้ น่าไม่อายนะ!”
เฉินเจี้ยนทั้งอายทั้งโกรธ
“ร้องไห้ที่ไหนเล่า คุณพ่อเมื่อยตาเลยหยอดน้ำตาเทียมไป ไม่ได้ร้องไห้สักหน่อย!”
ภรรยาเขาหัวเราะ เธอก้มตัวลงไปอุ้มบุตรสาวขึ้นมา จากนั้นก็ปิดประตู
“เราอย่าไปรบกวนคุณพ่อเขาเลย…”
เฉินเจี้ยนถึงได้โล่งอก เขาหันกลับไปสนใจหน้าจอใหม่อีกครั้ง
ภาพบนหน้าจอหยุดนิ่งอยู่ที่ภาพสุดท้าย
บนนั้นแสดงถึงชื่อเพลงและชื่อนักร้อง… ‘ในฤดูใบไม้ผลิ’ วงเฮสิเทชั่น
เฉินเจี้ยนสงบจิตใจลง กุมเม้าส์ในมือไปเลื่อนเปิดลิ้งก์บนหน้าเว็บไซต์ ลงทะเบียนเข้าสู่ช่องแสดงความคิดเห็น
เขาอยากจะบอกอะไรบางอย่าง ถ้าไม่ได้บอก คืนนี้เกรงว่าจะนอนไม่หลับ
ส่วนหัวข้อของคลิปวิดีโอนี้มีชื่อว่า ‘พลังขับเคลื่อนใหม่ เฮสิเทชั่นในฤดูใบไม้ผลิ’ ในบอร์ดวิพากษ์วิจารณ์ครึกครื้นไม่ธรรมดา
มีจำนวนคำวิจารณ์สูงกว่า 50,000 ครั้ง
นอกจากสมาชิกระดับวีไอพีแล้ว โฆษณาของวิดีโอเป็นสิ่งแสวงหารายได้สูงสุดของเว็บไซต์โยวซื่อ ด้วยปริมาณสมาชิกที่ลงทะเบียนจำนวนมหาศาล การซื้อโฆษณาที่หน้าจอหลักของเว็บไซต์แน่นอนว่ามีราคาสูงลิ่ว
ลูกค้าพื้นฐานเดิมที่ซื้อหน้าต่างโฆษณาในหน้าแรกเป็นเจ้าของผู้สร้างโฆษณา ต่อมาเพราะผู้ใช้เว็บไซต์รู้สึกขัดใจมาก อีกทั้งความสนใจในด้านดนตรีมีเพิ่มมากขึ้น เนื้อหาในหน้าต่างจึงเปลี่ยนไปเป็นเพลง ดนตรี ภาพยนตร์ ละครโทรทัศน์ ศิลปะด้านต่างๆ เป็นต้น
เพลงใหม่ของนักร้องดังทั้งหลาย มักจะซื้อหน้าต่างโฆษณาบนเว็บไซต์โยวซื่อในช่วงหลายวันแรก เพื่อเผยแพร่เพลงใหม่ให้ได้ดียิ่งขึ้น ดึงดูดผู้เข้าชมได้เป็นจำนวนมาก
สำหรับผู้ที่เข้าไปแสดงความคิดเห็นในเว็บไซต์โยวซื่อเป็นพันเป็นหมื่นคน ถึงแม้วงเฮสิเทชั่นเป็นวงหน้าใหม่ แต่ไม่ได้ถึงกับขัดขวางความชอบของพวกเขาที่มีต่อเพลง ‘ในฤดูใบไม้ผลิ’
“เป็นเพลงที่ไพเราะอย่างแท้จริง!”
“ดาวน์โหลดลงมาเก็บไว้แล้ว อย่างน้อยต้องฟังสักสิบรอบถึงจะพอ”
“เป็นเพลงที่มีรสชาติมาก ช่วงนี้เพลงซอฟท์ร็อกดีๆ หายาก!”
“เขียนเพลงได้ดี ร้องก็เพราะ มีใครรู้บ้างว่าวงเฮสิเทชั่นมีเพลงอื่นอีกไหม”
“เป็นวงที่เพิ่งมาใหม่ไหม หาในอินเทอร์เน็ตไม่เจอ”
“ประทับใจมาก เป็นเพลงที่เจนโลกมาก ฟังแล้วอยากร้องให้ตามเลย ทำไงดี”
“บ่อน้ำตาตื้นเกินไปหน่อยหรือเปล่า ถึงเพลงจะดีจริงๆ ก็เถอะ!”
“จากนี้ไป ฉันจะได้เป็นติ่งของวงเฮสิเทชั่นแล้ว!”
“เป็นครั้งแรกที่ดูหน้าต่างโฆษณาหน้าแรกของโยวซื่อจนจบ…”
“เป็นครั้งแรกของฉันเหมือนกัน!”
สมาชิกรายหนึ่งที่ใช้ชื่อว่า ‘ความฝันแห่งฉางอาน’ เขียนแสดงความคิดเห็นไว้ดังนี้
‘หากในชีวิตไม่ได้ประสบกับความทุกข์ ไม่มีทางที่ชีวิตจะได้ลิ้มรสของความสุข ความยากลำบากเป็นส่วนหนึ่งของความสุขในชีวิต ความสุขก็เป็นขั้นกว่าของความทุกข์อีกแบบ เมื่อนึกย้อนกลับไป มีใครบ้างที่ไม่เคยเสียน้ำตา
นึกย้อนไปถึงช่วงเวลาวัยรุ่นที่ทุกข์ระทมแต่กลับคุ้มค่า และไม่อาจหวนกลับมาได้อีก ในใจยังรู้สึกซาบซึ้งและนึกฝัน แต่ความเศร้าโศกไม่ได้หมายถึงความจมดิ่งเสียหายเสมอไป เราต่างรู้ว่าชีวิตมีความทุกข์ยากกันทั้งนั้น ยิ่งต้องรักษาความสุขความสวยงามในตอนนี้ให้ดี
ฉันคิดว่านี่เป็นความหมายของเพลง ‘ในฤดูใบไม้ผลิ’ ที่ต้องการบอกพวกเรา!
ขอบคุณวงเฮสิเทชั่นที่ทำให้ฉันซาบซึ้งขึ้นมาอีกครั้ง ทำให้ฉันได้ฟังเพลงที่เพราะจริงๆ
บนโลกที่อึกทึกจอมปลอม เพลงดีๆ แบบนี้มีน้อยเกินไป…’
โพสต์ของ ‘ความฝันแห่งฉางอาน’ ถูกผู้ดูแลเว็บไซต์ทำไฮไลท์ด้วยสีแดง ได้รับการกดชื่นชมมากกว่า 30,000 ครั้ง!
‘ความฝันแห่งฉางอาน’ ก็คือเฉินเจี้ยนนั่นเอง
บริษัทชิงอวี่มีเดียเผยแพร่เพลง ‘ในฤดูใบไม้ผลิ’ ของวงเฮสิเทชั่นผ่านทางเว็บไซต์โยวซื่อ คืนนี้มียอดคนดูทะลุถึงห้าล้านครั้ง มีข้อความแสดงความคิดเห็นเกินหนึ่งแสนครั้ง และ 92.85% ของผู้ชมประเมินให้ดีมาก
อ้างอิงตามตัวเลขเหล่านี้ ถือเป็นการเปิดตัวที่ร้อนแรงอย่างไม่ต้องสงสัย!
ตามมาด้วยเพลง ‘ในฤดูใบไม้ผลิ’ ในเว็บไซต์ฟานเฉีย เว็บไซต์เพลงเฟยซวิ่น เว็บไซต์เพลงอี้หว่าง ในช่องทีวียอดฮิต ต่างเผยแพร่มิวสิควิดีโอและเสียงร้องต้นฉบับ ไม่มีช่องทางไหนที่ไม่ทำ ทำให้เกิดการติดตามอย่างล้นหลาม
ตั้งแต่วันที่ 11 เดือนมิถุนายนจนถึงวันที่ 15 เดือนมิถุนายน ทั้งหมด 5 วัน
เพลง ‘ในฤดูใบไม้ผลิ’ ในเว็บไซต์โยวซื่อถูกคลิกเปิดดูยอดทะลุร้อยล้านครั้งแล้ว!
เพลงที่มีเสน่ห์ตราตรึงใจสามารถรับมือกับการพิสูจน์ในทุกกาลเวลาและทุกพื้นที่ ไม่มีทางถูกลบทิ้งไปได้ง่ายๆ
เพลง ‘ในฤดูใบไม้ผลิ’ มีพลังเช่นนี้ซ่อนอยู่
ขอแค่ได้โอกาสที่เหมาะสม มันจะเปล่งประกายเจิดจรัสอีกครั้ง!
…………………………………………………………………….