ตอนที่ 80 อัลบั้มที่สมบูรณ์
ในเมืองหลวงมีบริษัททำเพลงมากมาย แบบที่เป็นสตูดิโอขนาดเล็กยิ่งมีมาก
แค่ในอาคารเต๋อหลงแห่งนี้ก็มีทั้งค่ายเพลงเทียนไล่ จินเตี๋ยคัลเจอร์ หยางกวงเรคคอร์ดเป็นต้น ล้วนเป็นชื่อบริษัทที่รับจัดทำเพลงทั้งนั้น การแก่งแย่งเป็นไปอย่างดุเดือดมาก
ลู่เฉินเป็นคนเลือกบริษัทที่จะออกอัลบั้มให้เขา แม้จะเลือกเทียนไล่เป็นอันดับหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะมีตัวเลือกเดียว
เขาคิดไม่ถึงว่าจะมีบริษัทเล็กๆ ในอาคารเต๋อหลงมาคอยแย่งลูกค้าอยู่ตรงล็อบบี้
สมัยนี้ทำธุรกิจไม่ง่ายเลย!
ขณะที่รู้สึกสะท้อนใจ ลู่เฉินกับหวังฉางเซิงผู้จัดการของสตูดิโอเนี่ยผานก็พูดคุยกันอยู่หลายนาที
หวังฉางเซิงกล้ามาเชิญชวนลูกค้าอยู่ที่นี่เพราะมีความมั่นใจอยู่ระดับหนึ่ง สตูดิโอเนี่ยผานมีห้องอัดเสียงและวงดนตรีประจำ สมาชิกในวงทั้งสามคนล้วนจบการศึกษาจากวิทยาลัยดนตรีแห่งปักกิ่ง สามารถดำเนินการตั้งแต่แต่งเพลงไปจนถึงงานทั้งหมดต่อจากนั้นได้อย่างสมบูรณ์
สิ่งสำคัญที่สุดคือ ราคาของพวกเขาถูกกว่า
หวังฉางเซิงพูดว่า “สตูดิโอของพวกเราสามารถทำผลงานคุณภาพได้เทียบเท่ากับงานแพคเกจ D ของค่ายเพลงเทียนไล่ ราคาเพียงหนึ่งแสน อัลบั้มชุดหนึ่งเพียงหนึ่งแสนเท่านั้น!”
หวังฉางเซิงไม่ใช่คนทำการค้าเก่งกาจ ตอนที่เสนอราคาเขาดูเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด ดวงตาของเขาจ้องที่ลู่เฉินเขม็ง มือทั้งสองกำแน่นอย่างไม่รู้ตัว ราวกับกลัวว่าอีกฝ่ายจะปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย
แต่คำพูดที่เอ่ยไปก่อนนี้ เขาพูดอย่างมั่นใจในตัวเองมาก
แล้วเขาก็ยังรู้จักค่ายเพลงเทียนไล่เป็นอย่างดี
ลู่เฉินรู้สึกสนใจเล็กน้อย ราคาแพคเกจ D ของค่ายเพลงเทียนไล่สูงถึงสองแสนห้า หวังฉางเซิงให้ราคาเพียงหนึ่งแสน ทั้งยังมีโอกาสจะต่อรองราคาได้มากกว่านี้ จะขอลดราคาลงหน่อยคงไม่มีปัญหา
แต่ฝ่ายนั้นมีอะไรมารับประกันว่าจะได้ผลงานระดับเดียวกัน?
เพียงห้องอัดเสียงของค่ายเพลงเทียนไล่ก็ใช้งบประมาณไปหลายล้านแล้ว ทั้งความทันสมัยของอุปกรณ์ที่ขึ้นชื่อว่าดีที่สุดในวงการ ลู่เฉินไม่เชื่อว่าสตูดิโอเนี่ยผานจะมีเงินทุนจำนวนมากขนาดนั้น ไม่เช่นนั้นผู้จัดการคนนี้จะต้องลงมาหาลูกค้าด้วยตัวเองทำไม
เหมือนกับการจับเสือด้วยมือเปล่าชัดๆ!
ลู่เฉินไม่คิดว่าตัวเองจะไปเป็นเสือให้เขาจับ เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบว่า “ผู้จัดการหวัง ผมกำลังเตรียมจะออกอัลบั้มส่วนตัว แต่ต้องการชิ้นงานที่มีคุณภาพสูงมาก ตอนนี้ผมตัดสินใจแล้วว่าจะใช้ค่ายเพลงเทียนไล่ ดังนั้นขออภัยด้วยครับ”
แพคเกจ D ของค่ายเพลงเทียนไล่ไม่ใช่สิ่งที่ลู่เฉินเลือก ถ้าต้องการราคาที่ถูก เขาเลือกแพคเกจ E ก็ยังได้
อย่างไรก็น่าเชื่อถือมากกว่าสตูดิโอเล็กๆ ที่ไม่มีชื่อเสียงอยู่แล้ว?
“ถ้าอย่างนั้น….ถ้าอย่างนั้นผมรบกวนแล้วครับ ขอโทษที่รบกวนเวลาของคุณ”
หวังฉางเซิงโบกมืออย่างขัดเขิน “ควรจะเป็นผมที่ต้องขอโทษ ถ้าอย่างนั้น…ถ้าอย่างนั้นเอาไว้ค่อยพบกันใหม่”
ลู่เฉินเผลอยิ้มออกมา
เขาไม่ได้ยิ้มเยาะเย้ย แต่รู้สึกว่าคนคนนี้ไม่เหมาะจะทำธุรกิจ เพราะไม่เข้าใจเทคนิคการเจรจาขั้นพื้นฐานเอาเสียเลย
แต่เขากลับรู้สึกดีกับหวังฉางเซิงมากกว่า
ลู่เฉินลุกขึ้นยืน ยื่นมือออกไปให้อีกฝ่าย
“ผู้จัดการหวัง ถ้าหากผมต้องการอะไร ผมจะติดต่อคุณนะครับ”
“ได้ครับ ได้ครับ!”
หวังฉางเซิงรีบลุกขึ้นยืน จับมือกับลู่เฉิน “ขอบคุณครับ!”
ลู่เฉินพยักหน้าให้ แล้วออกมาจากร้านน้ำชา
ตอนที่จากมาลู่เฉินชำระเงินให้ด้วย…ที่นี่ราคาน้ำชากาหนึ่งไม่ถูกเลย
หวังฉางเซิงนั่งต่ออีกพักหนึ่ง เมื่อเขาเรียกบริกรมาเก็บเงิน ถึงได้รู้ว่าลู่เฉินชำระบิลไปแล้ว เขารีบวิ่งตามลู่เฉินออกไป แต่ก็มองหาเงาของลู่เฉินไม่เห็นอีก!
ลู่เฉินกลับมาถึงบ้าน ตลอดทั้งบ่ายเขาใช้เวลาจัดการกับเพลงที่จะทำอัลบั้ม
อัลบั้มหนึ่งมีสิบเพลง เพลงที่เขาตัดสินใจเลือกแล้วมี ‘เธอผู้เป็นเพื่อนร่วมโต๊ะของฉัน’ ‘ธุลีรักในสายลม’ ‘เพื่อนที่นอนบนเตียงของฉัน’ ‘ซินเดอเรลล่า’ ‘วัยเจิดจรัส’ และ ‘คนงาม’ รวมทั้งหมดหกเพลง
ตอนนี้ยังเพิ่มเพลง ‘ดอกไม้เหล่านั้น’ และ ‘บทเพลงแห่งกาลเวลา’ เข้าไป แปดเพลงรวมเป็นหนึ่งอัลบั้ม แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว
อัลบั้มแรกในชีวิต ลู่เฉินไม่มีทางสะเพร่าเป็นอันขาด!
เมื่อคิดไตร่ตรองซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพลง ‘เธอในอดีต’ ก็ถูกเลือกเพิ่มลงไปในอัลบั้มด้วย
‘เธอในอดีต’ ไม่ใช่ผลงานเพลงบัลลาด แต่เป็นเพลงแนวซอฟท์ร็อก ลู่เฉินชอบเพลงนี้มาก เขาตัดสินใจนำเพลงนี้ไว้ปิดท้ายอัลบั้ม ถือเป็นเซอร์ไพรส์เล็กน้อยจากเขา
คิดแล้วดูจะฟุ่มเฟือยเกินไป ทั้งเพลง ‘เธอผู้เป็นเพื่อนร่วมโต๊ะของฉัน’ ‘ธุลีรักในสายลม’ หรือเพลง ‘ดอกไม้เหล่านั้น’ ไปจนกระทั่งเพลง ‘คนงาม’ ทุกเพลงมีสิทธิ์จะได้เป็นเพลงหลักในการทำโฆษณาเผยแพร่ทั้งนั้น
ลู่เฉินใส่ทุกเพลงลงในอัลบั้มเดียวกัน รู้สึกว่าตัวเองใช้พรสวรรค์สิ้นเปลืองเกินไปนิด
เมื่อมีขุมทรัพย์อันล้ำค่าของโลกหนึ่ง ก็เอาแต่ใจขนาดนี้!
ส่วนเพลงที่สิบนั้น ลู่เฉินคิดเอาไว้แล้ว
เพลงนี้เป็นเพลงบัลลาดอีกเหมือนกัน แนวเพลงหวนคิดถึงวันวาน แล้วยังคิดถึงอดีตมากเป็นพิเศษ
ฟังแล้วจะรู้เอง
“…
ลานโล่งที่ชั้นล่างของบ้านฉันเป็นโรงภาพยนตร์
ในคืนหน้าร้อนไม่ได้ฉายหนัง
เด็กสมัยนี้ไม่เข้าใจในอดีตหรอก
ตอนนั้นเป็นยุคที่ผู้คนยังมึนเมา
ฉันโตขึ้นมาเห็นพวกเขาแสดงออกซึ่งความรัก
ฉันรู้สึกเศร้าเมื่อเห็นพวกเขากอดจูบกัน
เด็กน้อยที่นั่งเล่นแต่เกมอยู่ใต้จอหนัง
มีคนที่อยู่ในหนังร้องไห้ให้กับเธอ
ลา…
ในเมืองไม่มีโรงหนังกลางแจ้งอีกต่อไป
ฉันไม่เห็นอีกด้านหนึ่งของจอสีเงินอีกแล้ว
เธอยังเล่นเกมในตอนนั้นอยู่ไหม
ตอนดูหนังมองไม่เห็นดวงดาวเหมือนที่เคยเป็น
ลา…”
ลู่เฉินร้องเพลงนี้จบอย่างช้าๆ และนุ่มนวล ถ่ายทอดความสวยงามออกมาจากเพลง ห้องออกอากาศลู่เฟยคึกคักอีกครั้ง
“เพราะจังเลย ลูกพี่ลู่เฟยเก่งที่สุด!”
“คิดถึงอดีตมาก ฉันชอบ!”
“ทำให้ฉันคิดถึงตอนเด็ก เนื้อเพลงเขียนได้ดีมาก ดนตรียิ่งเยี่ยมเลย!”
“เพลงนี้ชื่อว่าอะไร”
“ได้โปรดร้องอีกรอบหนึ่งที ไม่ๆ ร้องอีกสิบรอบ!”
“ร้องอีกสิบรอบ+1!”
ลู่เฉินวางกีตาร์ลง หัวเราะแล้วพูดว่า “เพลงนี้มีชื่อว่า ‘โรงหนังกลางแจ้ง’ เป็นครั้งแรกนะครับที่ผมได้ร้องออกอากาศ เพื่อชดเชยที่ติดค้างกับทุกคนในหลายวันนี้ หวังว่าทุกคนจะชอบนะครับ”
เขากลับไปที่บ้านเพื่อเข้าร่วมพิธีจบการศึกษา จึงไม่ได้ออกอากาศสดไปหลายวัน
คืนนี้กลับมาออกอากาศอีกครั้ง ผู้เข้าชมจำนวนน้อยลงไปมาก ตอนเริ่มต้นมีเพียงสามแสนคน
ด้วยเหตุนี้นอกจากเพลงใหม่แล้ว ลู่เฉินยังมีข่าวดีจะประกาศ
เงียบไปครู่หนึ่ง เขาพูดต่อว่า “นอกจากนี้ผมยังมีเรื่องจะบอกทุกคนครับ นั่นก็คือผมเตรียมจะนำผลงานเพลงที่เขียนไว้ทั้งหมดไปแต่งเรียบเรียงใหม่ แล้วทำเป็นอัลบั้มขึ้นมา จากนั้นจะออกวางขายในสื่อออนไลน์!”
“ถึงตอนนั้นยินดีต้อนรับทุกคนเข้ามาโหลดซื้อได้เลย!”
เขาเพิ่งพูดจบ ห้องออกอากาศก็เหมือนจะระเบิดในทันใด!
“อะไรนะ ออกอัลบั้ม ไม่ได้ฟังผิดใช่ไหม!”
“ลูกพี่ลู่เฟย สุดยอด!”
“เยี่ยมไปเลย ฉันตั้งตารอวันนี้มานานแล้ว!”
“พี่ใหญ่ ผู้ออกอากาศ อัลบั้มของคุณวางขายในเว็บไซต์ไหนล่ะ”
“ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ถึงตอนนั้นบอกด้วย ฉันจะขนเพื่อนๆ กับเพื่อนนักเรียนไปช่วยกันซื้อของแท้!”
“ใช่ พวกเราสนับสนุนของแท้!”
“ในอินเทอร์เน็ตอัลบั้มหนึ่งราคา 10 หยวน พวกนักเรียนไม่กดดัน แค่กินอาหารเช้าให้น้อยลงหน่อย!”
“คนก่อนหน้าเป็นพวกเศรษฐี กินอาการเช้าต้องถึง 10 หยวนเชียวเหรอฮะ”
“แต่ฉันอยากได้แผ่นซีดีมากกว่า!”
“แผ่นซีดี+1!”
“แผ่นซีดี+2!”
“แผ่นซีดี+10000!”
“…”
สิ่งที่เด้งขึ้นมาไม่หยุดในกล่องความคิดเห็นคือรางวัลลูกบอลปลาจำนวนนับไม่ถ้วน ยังมีเรือบรรทุกเครื่องบินที่พวกเศรษฐีส่งมาให้อีก!
แฟนคลับพวกนี้แสดงความชื่นชอบอย่างตรงไปตรงมา
ในห้องออกอากาศสดบรรยากาศคึกคักไม่สิ้นสุด ยอดผู้เข้าชมพุ่งสูงขึ้นตามยอดการให้รางวัล
แม้ทุกครั้งที่ลู่เฉินถ่ายทอดสดจะมีการบันทึกวิดีโอเอาไว้ เพลงที่เขาร้องทุกเพลงหาดูได้จากคลิปบนเว็บบอร์ดรังปลา แต่การทำอัลบั้มเพลงขึ้นมานั้นเป็นอีกเรื่องหนึ่ง
จนถึงตอนนี้ หากแยกจำนวนแฟนคลับผู้ติดตามที่มีหลายแสน ลู่เฉินถือว่ามีแฟนคลับตัวจริงแล้ว พวกเขาชอบลักษณะการออกอากาศสดของลู่เฉิน ชอบผลงานเพลงของเขา ชอบเพลงบัลลาดอดีตที่โหยหาและเศร้าสร้อย
ในวันที่ไม่ได้ดูลู่เฉินออกอากาศสด พวกเขาจะดูคลิปวิดีโอย้อนหลังซ้ำแล้วซ้ำเล่า ฟังเพลงที่เขาร้องรอบแล้วรอบเล่า ทั้งยังมีแรงเผื่อไปแนะนำให้คนอื่นต่ออีก
แฟนคลับตัวยงเหล่านี้ไม่ใช่แฟนคลับธรรมดาอีกต่อไป แต่เป็นเหมือน ‘ติ่ง’ ติ่งของศิลปินที่มีชื่อเสียง!
ปฏิกิริยาของพวกเขาเมื่อรู้ว่าลู่เฉินจะออกอัลบั้มนั้นช่างรุนแรง หวังเป็นอย่างยิ่งว่าเขาจะออกแผ่นซีดีได้พร้อมกัน
อัลบั้มในอินเทอร์เน็ตถือเป็นอัลบั้มที่ไหนกัน แผ่นซีดีสิถึงจะเป็นอัลบั้มของจริง!
‘ติ่งของลู่เฟย’ จำนวนมากแสดงออกผ่านความเห็นว่า พวกเขาอยากซื้อแผ่นซีดีเพื่อสนับสนุนลู่เฉิน
พวกเขาเรียกร้องอย่างรุนแรงขนาดนี้ แน่นอนว่าลู่เฉินต้องสังเกตเห็น
ลู่เฉินรู้สึกกระอักกระอ่วนใจ
การออกอัลบั้มลงแผ่นซีดีไม่ง่ายเหมือนการออกอัลบั้มออนไลน์ ขาดทุนง่ายกว่า…ตอนนี้คนฟังเพลงจากแผ่นซีดีน้อยเกินไป
แต่ด้วยความอบอุ่นเอาใจช่วยของเหล่าแฟนคลับ ทำให้สมองของลู่เฉินบังเกิดความคิดบางอย่าง
ความจริงถ้าได้ออกอัลบั้มในอินเทอร์เน็ตและแผ่นซีดีไปพร้อมกัน ก็ไม่ใช่ว่าจะทำไม่ได้
ความคิดของเขามาจากโลกในฝัน ดูเหมือนยังไม่เคยปรากฏมาก่อน!
…
ระหว่างที่ลู่เฉินกำลังพูดคุยกับแฟนคลับในห้องสนทนา เพลงแรกของวงเฮสิเทชั่นที่จัดทำโดยชิงอวี่มีเดียก็เริ่มเปิดตัวเผยแพร่เป็นครั้งแรกคืนนี้ในโลกออนไลน์!
…………………………………………………………………………………….
Ink Stone_Fantasy
ข้อความถึงนักอ่าน
Ink Stone_Fantasy
เพลง 露天电影院 โดย 郁冬 https://www.youtube.com/watch?v=5Oey5is1VOU&ab_channel=vivacoolrain